{Wolfsbane} Sneaking out!

_{De kleine Sparrowkit verveelde zich dood. Het was rustig in het kamp omdat bijna iedereen was gaan jagen, dat kwam door het prachtige weer. Sparrowkit voelde grote drang om dit nu ook te gaan doen, waarom niet? Hij zou toch niet opvallen in het hoge gras, gewoon een kleine wandeling om het kamp heen, meer niet. Het ging gewoon om de kick dat hij het kamp eens verlaten had. De jonge kater keek even rond of er een kat was, niemand. Snel dribbelde hij naar de ingang van het kamp, voor de zekerheid draaide hij zich om, niemand. Zo snel als hij kon wurmde hij zich naar buiten. Hij keek zijn ogen uit, allemaal heuvels, en in de verte zag hij wat zwarte schimmen lopen, andere WindClanners. Hij sprong een heuveltje af en struikelde toen over zijn ogen poot. Hij viel en rolde zo naar beneden, en zelfs nog een stukje door. Toen hij tot stilstand kwam stond hij waggelend op. Dit was levensgevaarlijk voor een kitten van nog niet eens twee moons oud. Hij keek rond of hij het kamp nog zag, maar hij zat in redelijk hoog gras waar hij niet over heen kon kijken. Hij hoorde geritsel naast zich en hij sprong geschrokken op. Zo snel als hij kon rende hij weg, misschien zat er wel een eng beest achter hem aan. Zo snel als zijn kleine pootjes hem konden dragen rende hij weg, niet wetend dat dit hem steeds verder van het kamp af bracht.

-- Alleen voor Wolfsbane --}

WOLFSBANE
"Because one day, I'll leave you a phantom!"

Bovenop de heuvel bleef de langharige kater staan. Zijn appelgroene ogen staarde over het territorium heen. Niemand zou denken dat hij een officiële Windclan warrior was. Zijn sterke, langharige lichaam, zorgde ervoor dat hij vaker werd aangezien voor een Riverclan of Shadowclan kater. Tja, hij kon er ook niets aan doen dat er nou eenmaal langharige katten in zijn familie hadden gezeten.
Wolfsbane schudde zijn kop toen hij met zijn gedachten naar zijn familie toe ging. Nee, dat hoofdstuk lag achter hem. Hij had geen familie meer, helemaal niemand meer. Zijn appelgroene ogen werden even wazig, voordat ze weer scherp werden en hij weer uitkeek over het Windclan gebied.
Zonder enige aanwijzing zetten de kater het op een rennen en binnen een paar tellen zag hij een wit pluizig staartje wegschieten. Wolfsbane rende iets sneller en kreeg het diertje te pakken. Met een snelle beet maakte hij het dood en nam het in zijn bek mee.
Wolfsbane keek op toen er opeens iets tegen hem aanliep. Hij keek naar beneden om daar een van Windclan's kittens te vinden. Een glimlach sierde zijn gezicht. "Zeg, kleine Sparrowkit. Hoor jij niet in de nursery te zijn?" sprak hij vriendelijk, met zijn gebruikelijk iets wat zwaardere stem. Hij had 't konijn neer gelegd en was gaan zitten, met zijn staart om zijn poten heen geslagen.

De kleine kitten voelde dat hij tegen iets op knalde. Angstig keek hij omhoog. Tot zijn grote verbazing, maar ook wel grote schrik dat hij was gesnapt, keek hij op naar de grote warrior. Hij bekeek hem eventjes toen de kater begon met praten. "Zeg, kleine Sparrowkit. Hoor jij niet in de nursery te zijn?" Zei de kater met zijn zware, maar vriendelijke stem. Sparrowkit keek hem eventjes aan toen hij het witte ding neer legde. "Misschien" murmelde hij zachtjes en stond op. Hij keek naar de grond, uit schaamte dat hij was ontdekt door een warrior. Toen keek hij op. "Hoe weet je.. eh.. u mijn naam?" Besloot hij maar te vragen en hij keek nieuwsgierig op, hopelijk het wegloop onderwerp eventjes te vergeten. Hij glimlachte eventjes een beetje overdreven, wat er best schattig uit zag, achja, hij had ook z'n trekjes.

WOLFSBANE
"Because one day, I'll leave you a phantom!"

De kitten keek hem geschrokken aan. Wolfsbane snorde eventjes, kittens mochten niet buiten het kamp komen. De kans dat een adelaar trek had in een kattenhapje was te groot en zeker in dit seizoen. Daarom werden de kittens altijd binnen het kamp gehouden, waar de queens goed op ze konden letten. Hoe Sparrowkit aan het wakende oog van de moederkatten was ontsnapt, was hem echter een raadsel. "Hoe weet je.. eh.. u mijn naam?" De kitten wist in ieder geval wel wat respect was. Dat was alvast een pluspunt, bij hem tenminste. Niet dat hij het erg vond als een kitten hem met "Je" aanspraak, maar goed. "Ik was erbij toen je geboren werd. Een goede vriendin van me lag ook de nursery toen jij geboren werd, al heb ik er niet lang bijgestaan. De medicine cat stuurde me al snel weg, ik stond in de weg," Wolfsbane glimlachte eventjes met die gedachten. Een van zijn betere herinneringen. Het geboren zien worden van kittens was een magisch iets om mee te maken. Ooit hoopte hij zelf ook kittens te krijgen, maar tot nu toe was er nog geen poes geweest die zijn hart kon beroeren. Ach, alles op z'n tijd. "Mijn naam is trouwens Wolfsbane," stelde hij zichzelf daarna voor. De langharige kater zakte door zijn poten heen, zodat hij op ooghoogte zat met de kitten. "En, Sparrowkit, vertel me nou maar eens hoe je het voor elkaar hebt gekregen om uit het kamp te sneaken," miauwde hij daarna. Hij wist dat 'ie eigenlijk kwaad moest worden op de kitten, maar ach, er was niets ernstigs gebeurd, dus dan kon het niet zo veel kwaad.

"Ik was erbij toen je geboren werd. Een goede vriendin van me lag ook de nursery toen jij geboren werd, al heb ik er niet lang bijgestaan. De medicine cat stuurde me al snel weg, ik stond in de weg," Hij zag hoe de kater naar hem glimlachte. Sparrowkit dacht even na, zou deze kater zijn ouders hebben gekend? "Mijn naam is trouwens Wolfsbane," Zei de kater en zakje door zijn poten zodat ze op ooghoogte waren. "Aangenaam Wolfsbane." Sprak hij beleefd, hij had groot respect voor de warriors! "En, Sparrowkit, vertel me nou maar eens hoe je het voor elkaar hebt gekregen om uit het kamp te sneaken," Sparrowkit stak zijn borst recht vooruit, een beetje trots dat hij zijn sneaking mocht vertellen aan een warrior als Wolfsbane. "Nouja," Begon hij. "Ik was gewoon naar buiten gegaan, en er waren niet veel katten in het kamp." Hij greens eventjes. "En toen sloop ik naar de uitgang," Zei hij en zakte door zijn pootjes. "En toen keek ik achterom, niemand." Zei hij en keek achterom. "En toen kon ik er doorheen!" Hij greens eventjes trots naar Wolfsbane. "Er is toch geen queen die op me lette." Zei hij en keek eventjes naar Wolfsbane.

WOLFSBANE
"Because one day, I'll leave you a phantom!"

Wolfsbane's appelgroene ogen keken nieuwsgierig naar de kitten. Hij had altijd al een zwak gehad voor de kleinste van de clan, ze konden later uitgroeien tot je beste vriend of ergste vijand. Dat hing af van hoe ze werden opgevoed en hoe je ze behandelde. Daarom was Wolfsbane ook altijd aardig tegen de kittens. "Ik was gewoon naar buiten gegaan, en er waren niet veel katten in het kamp." De grote kater knikte eventjes. "En toen sloop ik naar de uitgang, En toen keek ik achterom, niemand." Sparrowkit was in elkaar gekrompen. Wolfsbane glimlachte eventjes. Het was een pienter kereltje, daar was hij zeker van. Later zou hij vast en zeker uitgroeien tot een waardige krijger van Windclan. "Er is toch geen queen die op me lette." De glimlach op het gezicht van Wolfsbane bleef op zijn gezicht getekend, terwijl hij overeind kwam en zijn dikke vacht uitschudden. "Nou, Sparrowkit. Zal ik je dan maar terug begeleiden naar het kamp, voordat de Queens uit hun slof schieten omdat je niet meer in het kamp bent. Dan kan ik meteen dit konijn op de voedselstapel leggen," miauwde hij rustig. Hij pakte het konijn tussen zijn kaken en gaf de kitten een kleine tik op zijn kopje, als teken van straf dat 'ie eigenlijk niet uit het kamp mocht komen. Maar er zat een vriendelijk toon in, hij was niet echt kwaad op de kitten. Hij wist immers hoe saai het was in het kamp.

Sparrowkit keek naar de grote warrior. "Nou, Sparrowkit. Zal ik je dan maar terug begeleiden naar het kamp, voordat de Queens uit hun slof schieten omdat je niet meer in het kamp bent. Dan kan ik meteen dit konijn op de voedselstapel leggen," Hij knikte eventjes en de kater tikte hem op zijn kop. Sparrowkit stond op en keek rond. "Waar is het kamp eigenlijk?" Vroeg hij en keek Wolfsbane aan. Zijn blauwe oogjes stonden nieuwsgierig en oplettend. Hij hoorde wat geritsen achter zich en sprong geschrokken op. "W-w-Wolfsbane.." Stotterde hij. "W-w-wat is dat?" Hij ging bang achter de kater staan. Het geritsel werd duidelijker en je hoorde pootstappen, maar deze waren niet van een kat.

-- Even om der nog wat spanning in te gooien haha, jij mag weten wat 't is! Btw erg flutjes deze post x'D --

WOLFSBANE
"Because one day, I'll leave you a phantom!"

Sparrowkit was blijkbaar de weg echt volledig kwijt, want hij vroeg al snel waar 't kamp eigenlijk was. Wolfsbane ging overeind staan, stak zijn borst naar voren, zodat hij de geuren goed kon ruiken. Een paar tellen bleef hij zo staan, waarna hij weer zakte en met zijn poot in de richting van het Noorden wees. "Daar is 't kamp," miauwde hij vriendelijk. Hij pakte het konijn weer op en wilde net weglopen, toen Sparrowkit opeens, angstig, aan 'm vroeg wat een bepaald geluid was. Direct stond de warrior stil en luisterde aandacht. Van zijn rechterkant kwam een merkwaardig geluid.

Nog voordat Wolfsbane kon reageren, schoot er iets roods langs hem heen. Binnen een tel voelde de bruine kater hoe hij onderuit werd gehaald en er nagels tegen zijn borstkas aan kwamen. De warrior hoestte wat bloed op, maar stond al snel weer op zijn poten. Zijn appelgroene ogen keken even bezorgt naar Sparrowkit. De vos had de kitten blijkbaar nog niet opgemerkt. Wolfsbane probeerde de kitten duidelijk te maken dat hij zich gedijst moest houden, zodat de vos hem niet zou opmerken. Het zou al lastig genoeg zijn om zijn eigen leven te redden, als hij dan ook nog een kitten moest beschermen tegen een vos, zou 't rampzalig kunnen aflopen.
Wolfsbane richtte zijn aandacht weer op het rode gevaarte voor hem, hij blies in de richting van de vos en haalde daarna uit met zijn nagels. De vos had zijn aanval echter op tijd door en dook weg.
Het laatste wat de langharige warrior zag, waren scherpe nagels die op zo'n snelle manier op hem afkwamen, dat hij niet meer op tijd zou kunnen wegduiken.

[Lionroar mag Wolfsbane komen redden enzo~ Kijk maar wie 't eerst post van jullie twee x'D]

Hij keek hoe de kater luisterde naar het vreemde geluid en dat deed hem op zijn pootjes trillen. Hij rolde naar achteren toen er iets roods op Wolfsbane afschoot. De angst was in zijn ogen te lezen en hij kroop naar achteren in het lange gras, waar hij met grote ogen toe bleef kijken. De kater hoestte bloed op en de kitten slikte even, dit was zijn schuld. Als hij gewoon in het kamp was gebleven. Wolfsbane keek naar hem en hij las in de ogen van de kater dat hij daar moest blijven. Hij kroop nog wat verder naar achteren en drukte zich plat tegen de grond. Hij keek toe hoe de vos een nieuwe aanval plande en hoe hij recht op Wolfsbane afrende, hij kon niet meer wegduiken. Vol afschuw keek de kleine Sparrowkit naar het schouwspel. ''Wolfsbane,'' Piepte hij zachtjes. ''Het spijd me..''

-- Flutpost, maar moet weer even inkomen na een vakantie haha --

LIONROAR

Door zijn poten gezakt sloop de kater op een bruin konijn af. Zijn voetstappen waren volledig en voorzichtig gepland en zonder veel geluid te maken kwam hij steeds dichterbij. De wind was gunstig voor hem dus het konijn kon hem niet ruiken. Zijn lichtblauwe ogen hield hij geconcentreerd op het konijn, terwijl hij steeds dichterbij kwam. Nog een kattenlengte en hij zou kunnen aanvallen. Plots richtte het konijn geschrokken zijn hoofd omhoog en schoot weg. Verbaasd ging de kater weer recht staan. Waar was het konijn van geschrokken? Nu drong ook bij hem de geur door. De verschrikkelijke geur van een vos. Een rilling gleed over zijn rug en kort keek hij naar zijn schouder waar een redelijk groot litteken opstond. Zijn wond was net genezen en het litteken zou hem altijd bijblijven. Toch was hij niet bang om weer met een vos te vechten, het waren zijn taken. Hij snoof de lucht nogmaals in en nu rook hij de sterke angstgeur van een andere kat. Nee wacht, van een kitten! De kater versmalde zijn ogen. "Dit kan niet waar zijn.." Mompelde hij, waarna hij zich een weg baande richting de vos. Zijn hart ging tekeer toen hij Wolfsbane zag en geur van Sparrowkit rook. Die had zich vast ergens verstopt in de bosjes. De vos haalde uit naar Wolfsbane en zijn ogen werden groot. Hij realiseerde zich nu dat zijn mede-warrior in gevaar was! Woede kwam in hem op, niemand viel zijn clangenoten aan! De kater nam een flinke aanloop en sprong door de lucht heen op de vos af. Een luide aanvalskreet liet hij horen, om de vos op te laten kijken en Wolfsbane met rust te laten. Iets waar hij zijn naam van af had gekregen, als hij wilde kon hij brullen als een leeuw. Hij schoot tegen de zij van de vos aan, waardoor de vos iets wankelend naar de zijkant liep. De katers haren stonden vijandig omhoog, terwijl hij zijn volgende aanval plande staarde hij de vos aan.

Voordat de vos nogmaals kon bewegen schoot hij weer naar voren. Net voor de vos schoot hij naar links, zodat hij haar poten kon ontwijken, en met een enorme kracht beukte hij tegen haar zij aan. Het grote, rode beest verloor zijn evenwicht, waardoor Lionroar de kans zag om het beest te raken op de buik. Een enorme kreet weerklonk uit de mond van de vos, waarna het zich een weg baande weg van de drie katten. Meteen draaide de red lynx point kater zich om naar de langharige kater. "Wolfsbane?!" Miauwde hij, wanhopig dat de kater dood was. Hij liep op de langharige bruine kater af en merkte nu dat de buik nog heen en weer ging. Hij moest Wolfsbane terug naar het kamp brengen, daar zou de medicine cat wel voor hem zorgen. Met veel gekreun en moeite wist hij Wolfsbane op te tillen, aangezien de kater wel degelijk groter was dan hem. Dat kwam door het ras, wist Lionroar. Hij keek naar de jonge kit, die er ook bij was en grinnikte. "Sparrowkit, kom mee." Mompelde hij, waarna hij zich een weg baande terug naar het kamp.

- Topic uit -
Is het goed als ik dit topic gewoon afsluit? Aangezien ik toch niet denk dat Quinty nog gaat posten met Wolfsbane c: