→ Below my f e e t. & Darkblood.

                                    Er was een lichte wind en viel een beetje regen. De wolken waren dun, en toch was er bijna geen zon. Het maakte Thornpage niet zo veel uit wat voor weer het was. Ze was nog steeds bezig alle gebieden te verkennen. Er was nog zoveel te zien en ze had nog maar zo weinig bezocht. Eigenlijk moest ze nu jagen, maar waarom jagen als ze ook dit kon doen? Ze nam wel een prooi of twee mee op de terugweg. Ze was een uitstekende jager, en alle prooien kwamen nu eindelijk naar buiten. Lente, het was een heerlijke tijd. De zomer was nog beter; dan hadden ze kiddo's. Thornpages poten brachten haar naar het clanloze gebied waar ze altijd al heen had willen gaan. Het was te ver weg en het zou opvallen als ze te lang weg bleef, maar dit keer moest ze alleen gaan jagen en het was nog vroeg in de middag. Ze had genoeg tijd om even een kort bezoekje te brengen. De jonge poes bleef staan aan de grens van het drukke gebied. Ze rook vaagjes geuren van vele andere katten. Rogues. Het zag er een beetje armzalig uit, maar Thornpage werd er vrolijk van. Dat was altijd zo, dit soort plekken plekken maakte haar vrolijk. Gewoon omdat zij het zo veel beter had. Het was een beetje gemeen, maar ach. Zo veel maakte het ook niet uit; als iemand niet blij was, kon Thornpage hem of haar opvrolijken met haar gedrag en als diegene geen behoefte had aan vrolijke katten ging 'ie maar weg. Simpel zat. Thornpage zwaaide een paar keer met haar staart en snoof nog een keer, voordat ze doorliep. Ze verhoogde haar tempo op tot een lichte draf terwijl ze haar heldere ogen uitkeek. Ze rook geen prooi, en ook geen rogues die hier kort geleden nog langs geweest waren.                                     

                                   Of... Jawel! Ze rook een geur die ze nog maar heel weinig geroken had. Bloodclan. Niemand in haar clan vond het leuk om over de Bloodclan te praten. Ze vertelde altijd maar hoe slecht die clan was met hun haat voor clannen. Een elite groep, dat was hoe ze zich noemde. Of zo. Het maakte Thornpage niet zo veel uit. Als een poes of kater geen directe bedreiging voor haar vormde, was ze bereid ermee bevriend te raken. Of het in ieder geval de kans te geven. Thornpage had niet zo veel vrienden; ze was irritant. Ze wist dat van zichzelf, omdat ze vooral aan zichzelf dacht maar heel goed was in het zien van andermans emoties en meningen, maar vond het niet zo erg. Dan toch niet. Thornpage had het recht van zichzelf te houden. Ze was een brave kitten geweest, een uitstekende apprentice en een sublime Warrior. Ze haalde altijd netjes haar prooien binnen, ookal ging ze nogal meer dan eens weg. Ze was nog nooit in het gebied van andere clans geweest, behalve als dat moest. Ze vond het gewoon leuk iets te zien, maar omdat haar pa en ma ook in de clan gezeten hadden, zat de jonge kattin er ook in vast. Zo erg vond ze het niet; Er was altijd eten en een slaapplek en ze had een zwak voor de kittens in de clan. Een clanleven was fijn. De wereld ook. Combineren, dus. Ze was één keer gesnapt, een maand of twee geleden. Ze wou naar het Fourtree gebied, omdat ze als leerling nog nooit mee geweest was, maar een van de andere Warriors snapte d'r. Bleef maar doorzeuren over hoe er een regel was en hoe er genoeg voedsel binnen moest komen. Alsof het zoveel uitmaakte als ze een keer geen prooi binnen zou brengen. Ze had toen gedaan alsof ze teruggegaan was naar het clangebied, maar toen de Warrior weg was, had ze zich direct omgekeerd en had ze het Fourtree gebied bezocht. Toen ze aan het eind van die middag terugkwam, had ze twee muizen en een eekhoorn bij zich. Sindsdien was ze voorzichtiger, maar stoppen? Nooit!

                                     De Bloodclan geur werd sterker. Het was een vrouwtje. Waarschijnlijk ouder dan Thornpage, omdat ze zelf nog heel jong was. Het maakte Thornpage ook niet zo veel uit. Ze draaide haar bruine oren een beetje en kon zachte pootstappen horen. Achter haar. Ze had al een heel stuk gelopen en was al ver in het Rogue gebied. Thornpage draaide haar slanke kopje en keek om. Ze zag een zwarte poes, op een nog veilige afstand van haar. Met een simpele beweging draaide ze haar kleine lichaam om, zodat ze met haar gezicht naar de kattin toestond. Diep in haar borrelde opgewondenheid op. Ze had nog bijna geen poezen of katers van andere clans ontmoet en ze vond het best spannend. Was alles in elke clan hetzelfde? Hadden ze dezelfde regels? Dezelfde opleidingen? Ze wou het weten, allemaal weten. Maar dit was een Bloodclan, dat betekende dat ze geen échte clan waren. Onzin, ze waren een groep en hadden een leider en deputy. Een clan dus. Maar oké, als zij graag een clanhatende niet-clan wouden zijn, prima. Thornpage vond het niet zo erg zolang ze haar maar niet lastig vielen.