I came here with many feelings {Strawberry}

Het was donker en alleen de maan verlichtte het kamp. Stormfur ijsbeerde voor de Highrock, hij had Stormstar niet meer gesproken sinds zijn jacht met Petalcloud. Hij had flink zitten piekeren sinds zijn ontmoetingen met Strawberry. Hij was bezorgd, over haar. Ze was bijna alles wat hij had, maar zij was elk moment van de dag in gevaar. Hij kon er gewoon niet aan denken om haar nú te moeten verliezen, dan zou hij de rest van zijn leven schuldgevoel hebben voor twee acties.

Zijn poten hadden hem naar de rivier geleid. Hij kon het gewoon niet laten, hij moest het haar vertellen, als ze niet al vermoord was... Woede welde in hem op bij die gedachten, als hij erachter kwam wie haar stalkte... Shit happens, natuurlijk. Strawberry was er natuurlijk niet, zij sliep op dit moment. Stel nou, dat die stalker haar in haar slaap vermoordde? Hij huiverde, verschrikkelijke beelden schoten voorbij bij die gedachten. Strawberry, dood...

Het was doodstil, op het geluid van nachtdieren en insecten na. Stormfur was gericht op het geluid van pootstappen, die hij al snel hoorde. Opnieuw stopte het geluid en was het doodstil. Stormfur hield zich schuil tussen een paar planten en tuurde in de richting van de rivier. Je wist maar nooit wie het was, maar stiekem hoopte hij dat hij haar zou tegenkomen. "Hallo..?" Klonk een zachte stem. Opgewekt kwam Stormfur overeind. 'Strawberry!' Miauwde hij zacht, maar luid genoeg voor haar om te horen. Hij kwam tevoorschijn na enige twijfel en keek voortdurend om, niemand leek hem gevolgd te zijn. Hij haastte zich naar de poes toe en sprong over de eerste paar stapstenen, tot hij bij de grens stond, vlak voor haar. Hij onderzocht haar snel en keek haar opgelucht aan. 'Je bent ongedeerd, gelukkig.' De bezorgde blik in zijn ogen veranderde in een zachte blik. Ze was het echt, ze was hier gekomen. Het was enorm toevallig, steeds als ze elkaar tegenkwamen was het per toeval..

Hij spitste zijn oren verbaasd bij het horen van Strawberry's stem. "Soort van..." Stormfur keek haar aan. "Hij had me geprobeerd aan te vallen." Vervolgde ze. Stormfur's hart schoot op en neer, het had dus weinig gescheeld of zijn gedachten waren realiteit geweest. 'W-Wat?' Zei hij een beetje in zichzelf. 'Wanneer?' Zijn ogen begonnen te prikken, maar hij hield zijn tranen in. Zijn hart klopte in zijn keel, waardoor hij bijna geen woord meer kon uitspreken. Als die kater haar had vermoord... Hij wilde er niet eens aan denken. Dan zou zijn piepkleine wereldje instorten, vooral als hij datgene wat hij wilde zeggen, niet eens had kunnen zeggen. Geen Strawberry betekende.. 'Niet aan denken.' Dwong hij zichzelf. Hij keek met vochtige ogen naar de poes. 'Pff... H-Had... Had hij je pijn gedaan?'

Stormfur liet Strawberry haar verhaal doen. Hij was vrij emotioneel geworden, gewoon omdat hij Strawberry nu nog niet kwijt wilde. Tot zijn verbazing kwam Strawberry dichterbij, het maakte hem warmer. "H-het spijt me, i-ik zou je hier niet mee moeten s-storen.." Zei Strawberry. 'Nee... Nee, ik vind het juist fijn dat je me dit verteld..' Hij bracht een waterige glimlach op zijn gelaat. 'Ik was bezorgd om je, omdat...' Hij keek naar zijn poten. 'Het is misschien vreemd om nu te zeggen...' Hij keek haar aan. Hij zag de hemel weerspiegeld in haar helderblauwe ogen, ze was gewoon zo... Het was vervelend om het nu aan bod te laten komen, vooral in deze situatie. Het was niet echt de tijd ervoor...

'Nee, nee! Je hebt niks verkeerds gezegd, maar dat ga ik nu wel doen...' Hij keek haar aan en glimlachte wazig. 'Strawberry...' Hij slaakte nog even een zucht en wierp een blik op de maan. Hij wist haar antwoord niet, haar reactie, hij wist de toekomst niet. Het enige wat hij wist, was dat wat hij nu ging zeggen, alles veranderde. Hij keek de poes recht aan. 'Strawberry, al sinds het begin... Vond ik je geweldig.' Hij knipperde even. 'Dat gevoel is steeds groter geworden bij elke ontmoeting.' Hij zuchtte. 'Strawberry, ik vrees dat ik verliefd op je ben geworden.' Na deze woorden schoot zijn blik naar zijn poten en zweeg hij. Hij wist niet wat hij erover dacht, het was een fijn gevoel, maar het was verkeerd. Strawberry was een ThunderClan kattin, en dat maakte zijn gevoel onmogelijk.

Strawberry's reactie viel mee, maar er viel een lange stilte. Stormfur dacht na, Strawberry zou zich niet anders voelen dan hem. Hij liet het nog even stil, zodat ze het allebei een beetje konden verwerken. Het was een totaal ander onderwerp dan Strawberry's.. Stalker. 'Ik weet hoe je je voelt.' Begon hij zacht. 'Mijn gevoel zegt, dat ik het ontken... Dat ik bang ben voor problemen.' Hij keek naar de maan. 'Dat ik bang ben om er nog verder in te vallen, maar dat ik het toch fijn vind...' Hij keek naar de poes. 'Om iemand te hebben.' Hij zweeg, maar bleef in de blauwe ogen van Strawberry kijken. Hij voelde zich opgelucht en rustig, Strawberry was veilig en ongedeerd en hij had zijn hart kunnen luchten... Het viel allemaal mee, het had voor beide erger gekund. Dat Strawberry er bijvoorbeeld niet meer was geweest of dat ze heel anders had gereageerd.

Hij dacht aan StarClan, zijn overleden moeder, vader en zijn nog levende zus Feathertail, maar vooral aan Strawberry. Dit moment was niet van hen, maar van hij en Strawberry. "Ik zou dat ook fijn vinden..." Was haar antwoord. Stormfur knikte begripvol. "M-maar we zitten in andere clans.." Vervolgde ze. 'Ik weet het...' Zei hij. 'Maar in principe houd dat weinig in bij gevoelens, maar het is een enorme barricade.' Hij keek haar in de ogen. Hij probeerde zo kalm mogelijk te blijven. Het liefst had hij gewild dat zij allebei in één Clan zaten, maar dat was niet van belang...

Hij zag hoe Strawberry's blauwe blik veranderde, bezorgdheid. "Maar... Wat wil je nu dan?" Vroeg ze. De kater stond op (Is hij ooit gaan zitten?), hij zette een stap naar de poes toe en tikte voorzichtig haar neus met de zijne aan. 'Het gaat er meer om wat wij nu willen.' Hij ging weer zitten en keek bedenkelijk. 'Ik ben eigenlijk al blij dat je er zo rustig onder blijft,' Hij glimlachte. 'Ik dacht dat je reactie heel anders zou zijn, vooral nu...' Hij tuurde de bossen in, achter Strawberry. Er was niemand in de buurt, maar of dat nou zou komen dat ze hier 's nachts waren, wist hij niet. De vorige ontmoetingen waren ook overdag geweest, en toen had Strawberry ook weg kunnen komen zonder gevolgd te worden.

Strawberry ging zitten. Stormfur volgde haar voorbeeld om ook te gaan zitten en luisterde naar de volgende woorden van Strawberry. "Ik kan nog altijd wel nuchter denken..." De kater knikte rustig. "Zelfs... nu." Vervolgde ze. Stormfur spinde zacht. 'En dat maakt jou perfect...' Miauwde hij zacht. Hij keek Strawberry weer aan. 'Je hebt een sterk hart, Strawberry..' Hij legde zijn staart over zijn poten. 'Ik ben blij dat ik jou heb.'

"Sterk hart of niet, ik trek problemen aan." Zei de poes. Stormfur schudde zijn hoofd. 'Je hebt gewoon niet veel geluk met die stalker. Je trekt geen problemen aan.' Zei hij zacht. Hij keek naar Silverpelt. 'StarClan zou vast wel een reden hebben,' Zijn blik gleed weer naar Strawberry. 'Het positieve gedeelte is, je hebt mij ontmoet. Je zegt dat je geen vrienden in ThunderClan hebt, maar je hebt tenminste een vriend...' Het laatste stukje sprak hij zachter uit.