{Sunshine Dazzle} Kittypet in town ~

_{Met een laatste blik over haar schouder gericht liet ze haar thuis achter, en liep in de richting van het bos. Skinny Love had haar eens verteld over wat voor ‘monsters’ zich daar thuis hielden, maar echt onder de indruk was ze daar niet van. Wat kon er nu zo gevaarlijk zijn? Katten zijn en blijven katten, wild of niet. En die kon zij waarschijnlijk toch wel aan, dacht ze. Even hield ze halt en liet haar tong over haar crème-kleurige vacht glijden, voordat ze het bos in wandelde. De grote dennenbomen torende hoog boven haar uit, wat haar ietsje intimideerde. Toch hield het haar niet tegen en wandelde ze verder, recht op haar doel af. Enkele zonnestralen die sterk genoeg waren om door het bladerdek te komen vielen neer op de grond, wat haar vacht ietsje verwarmde. Verder was het hier aardig donker, zelfs voor zo’n klaarlichte dag. Plotseling voelde ze, naast haar eigen pootstappen, ook de trillingen van een ander iemand. Maar dit kon geen kat zijn, daar waren ze te zwaar voor. Haar amberkleurige ogen vlogen direct in de richting van het geluid, en met wijd opengesperde ogen zag ze hoe een zwart-witte kater op haar af dreunde. Hij was een stuk groter en breder dan Sunshine ooit had kunnen verwachten van haar kat, en meteen sprong ze achteruit, haar ogen lichtelijk angstig. 'Ook goedemiddag' miauwde hij, terwijl hij haar strak aankeek. Ze herstelde zich snel en ging weer rechtop staan, terwijl ze hem luchtig aankeek. ’’Dat kan iets gezelliger, niet? Maar goedemiddag.’’ sprak ze nonchalant, niet echt meer onder de indruk.}

_{Ondanks dat ze wel wat verwachting had gehad van deze wilde katten, verbaasde het haar hoe groot ze eigenlijk wel niet waren. Tot haar opluchting ging de kater voor haar zitten, inplaats van haar aan te vallen of iets dergelijks. Zij zelf was niet van plan te gaan zitten, dit zou haar nog een stuk kleiner maken dan dat ze al was. 'En wat moet deze Kittypet op Thunderclan terrein?' vervolgde de kater rustig. Bij deze zin moest ze even diep nadenken, gezien ze het moeilijk vond om hem te begrijpen. ’’Thunderclan? Kittypet?’’ stamelde ze. Wat waren dat voor woorden? ’’Ik was gewoon even wat terrein aan het verkennen, mag dat niet dan? Er is hier tenslotte niets van jullie.’’ mompelde ze een tikkeltje feller. Wie dachten die katten wel niet wie ze waren? Dit terrein was van iedereen, niet alleen van hun. Ze liet haar over op de zwart-witte vacht van de kater vallen. Het zag er een stuk onverzorgder uit dat dat zij normaliter gewend was van katten. Enkele klitten en takjes waren er in zijn vacht verstopt, maar blijkbaar kon hem dat niet erg veel schelen. Het zou vast en zeker ‘normaal’ zijn bij hun. Voor haar was het apart, maar dat was zij natuurlijk niet gewend.}

_{Blijkbaar mistte ze een groot deel in haar leven kwa kennis van de wilde katten die hier rondliepen. Alle termen die ze daarbij gebruikte waren nieuw voor haar, wat aan de ene wel kant redelijk leuk was. Zo leerde ze tenslotte nog iets, gezien ze haar baasjes toch nauwelijks verstond. Ze merktte hoe de kater zijn wenkbrauw omhoog trok, en begon te praten. 'Jij bent ook niet goed geïnformeerd'zijn stem klonk een tikkeltje brommend naar haar idee, maar ze kon het mis hebben. 'Ten eerste, Thunderclan is de naam van de groep waar ik in leef, ten tweede, Kittypet is zo'n kat die bij tweebeners woont en ten derde dit terrein is wel degelijk van ons. Je mag misschien wel blij zijn dat ik je ben tegengekomen, anders was je hier al lang vanaf gesnauwd.' Aandachtig luisterde ze naar wat de kater haar te vertellen had. Even liet ze een stilte vallen, voor ze haar weerwoord gaf. ’’Nee, ik ben maar een ‘kittypet’. mompelde ze binnensmonds. ’’En sinds wanneer worden gebieden geclaimd? Daar wist ik niets van. Ze kon het niet hebben hoe katten dachten zomaar een deel van het woud over te nemen. ’’Zijn er meerdere van die clans dan?’’ Stiekem was ze toch wel geïntresseerd naar het leven van de kater, ze zei het alleen niet.}

_{De kater moest even lachen om haar reactie, die blijkbaar grappig was. 'Sinds dat er clans zijn, dus al langer dan jij hier op deze wereld bent.' Tja, ze was hier eigenlijk nog nooit geweest, dus had ze ook nooit kunnen weten dat er allerlei clankatten rond het bos zwierven. 'Ja' sprak hij rustig. Hij had blijkbaar het geduld om alles aan haar uit te leggen, wat ze toch ook weer fijn vond. 'Er zijn officieel 5 clans, alhoewel je zou kunnen zeggen 6. In ieder geval, je hebt dus Thunderclan, dan heb je Riverclan, Windclan, Skyclan en Shadowclan. Je hebt ook nog Bloodclan, of de elite, deze houden zich vooral schuil in de tweebeen plaatsen, maar zijn gewoon een stelletje gekken, gewoon een stelletje moordenaars bij elkaar. En ja die hebben ieder hun eigen terrein en laten zelf ook géén anderen binnen. Dus, daar ben je ook niet echt welkom.' Toen hij klaar was met zijn uitleg, knikte de poes aandachtig. Ze had nooit geweten dat er zoveel verschillende groepen katten door dit woud liepen, iedere groep met zijn eigen soort karakter. Buiten dat, klonk zijn stem toch wel weer redelijk scherp. Hij wilde haar blijkbaar erop wijzen dat ze hier waarschijnlijk niet eens mocht komen, laat staan zijn. ’’Dus bij mijn woonplaats, wonen die gevaarlijke Bloodclan katten?’’ Er liep meteen een huivering rond haar ruggengraat. Ze besefte pas net, dat ze de naam van deze kater nog niet had gevraagd. ’’Wat is je naam eigenlijk? Dat ben ik helemaal vergeten te vragen, sorry daarvoor.’’ zei ze toen, en keek hem afwachtend aan.}

_{De kater knikte, er liepen inderdaad gevaarlijke katten rond bij haar woonplaats. Ze mocht van geluk spreken dat ze deze nog nooit was tegengekomen, gezien ze er nooit van had geweten. De kater glimlachte even toen ze naar zijn naam vroeg. Buiten dat ze eigenlijk op het verkeerde terein was, was hij vriendelijk en gaf goed antwoord op haar vragen, wat ze niet verwacht had. 'Geeft niet hoor, mijn naam is Timefall, jouwe?' Ze gaf hem een lichte knik met zijn hoofd. ’’Aangenaam, Timefall!’’ sprak ze vriendelijker. ’’Mijn naam is Sunshine Dazzle.’’ ging ze verder en keek hem aan. Timefall.. Ze vond het een mooie naam, en ergens passtte het ook wel bij deze kater. ’’Ik ben meteen een heel stuk wijzer geworden over jullie leven, ik had nooit kunnen bedenken dat alles zo ingewikkeld in elkaar zou zitten als dit.’’ grinnikte ze en een vrolijke blik bekleede haar kopje.}

_{Wanneer ze zich op haar gemak voelde, kwam ze vaak wat losser. Ze vetrouwde niet zomaar iedereen, maar bij Timefall voelde ze zich toch wel op haar gemak. Toch bleef ze iets wantrouwend, je wist het natuurlijk maar nooit. Clankatten konden onredelijk zijn en opeens veranderen van karakter, had ze gehoord. 'Ik kan het heus nog wel ingewikkelder maken hoor' miauwde de kater vrolijk. Ze zag eigenlijk nergens meer een reden om aan zijn persoonlijkheid te twijfelen.. 'Met leaders, Deputy's, Warriors, Elders, Medicine Cats, Apprentices en kittens, met tijden van vrede, met vergaderingen, met oorlogen en nog veel meer. Oh ja, een ding, je weet dat als er hier ook nog maar een iemand anders komt ik je van het territorium zal moeten jagen, he?' De mond van Sunshine Dazzle viel letterlijk open. Even keek ze hem ongelovig aan, voordat ze een antwoord gaf. ’’En die horen allemaal.. Bij het clan leven? Dat zijn zeker alle rangen? Het lijkt me best leuk om zo te leven, je bent nooit alleen, denk ik.’’ miauwde ze. Timefall zijn blik stond plots een stuk serieuzer. Even keek de poes om zich heen, toen vragend naar de kater. ’’Is er iets?’’ vroeg ze belangstellend aan hem.}

_{Timefall moest elke keer weer lachen om haar reacties, en deze keer schoot ze zelf ook in de lach. Het klonk blijkbaar nogal dom, maar dat kon ze makkelijk begrijpen. Dit alles is allemaal niet voor haar, en zo leerde ze tenminste ook nog wat. 'Nee niks' zei hij grijnzend, en Sunshine Dazzle knikte. Het zal allemaal wel. 'En dat nooit alleen zijn, tja, soms is dat ook heel irritant hoor' hij grinnikte even, 'Maar je bent wel soms alleen, anders stond ik nu niet met jou te praten. Maar de meesten zitten vaak in het kamp, dus in het territorium is het vak wat minder druk.' Toen hij haar aankeek, richtte ze haar donker ambere ogen op de grond. Dit was zo’n beetje de eerste keer dat ze haar blik van iets afwendde, en eigenlijk begreep ze zichzelf hier niet eens bij. 'Maar zeg eens, hoe is het Kittypet leven eigenlijk, want ik heb wel eens gehoord dat het erg saai is...' Ze was blij dat zij nu ook een keer wat zinnigs kon vertellen, en dat ze hem nu ook wat mocht leren. Ze merktte hoe zijn blik naar een langrijdende auto gericht was. ’’Hm, ik ben ook niet erg vaak alleen hoor. En dat, is trouwens een auto. Voor als je het nog niet wist.’’ grijnsde ze in zijn richting. ’’Wel, ik gok dat jouw leven een stuk spannender is. Maar mijn leven is niet saai, al zeg ik zelf. Het is maar net wat je ermee doet, de meeste van de katten bij mijn thuis zouden hier nooit heen geweest zijn.’’ sprak ze vrolijk mee.}

_{Hij glimlachte even naar haar om vervolgens zijn blik weer op de auto te richten. 'Tja, voor mij zal die 'Auto' toch altijd een monster blijven. Die dingen letten niet op! Maar hoezo saai eigenlijk? Wat doen jullie dan zoal?' Ze schoot in de lach om het woord monster. Dacht hij serieus dat dat een monster was? Een twinkeling kwam in de ogen van de poes, terwijl ze hem aandachtig bekeek. Het schuine kopje van Timefall was haar niet ontgaan, het zag er best leuk uit. ’’Monster?’’ lachte ze. ’’Dat zijn gewoon auto’s. En die dingen letten wel op, het zijn vaak de katten die de weg over steken.’’ grijnsde ze terwijl ze nu eindelijk een zithouding aannam. Het maakte haar eigenlijk niet veel uit dat hij groter was dan haar, aardig was hij wel. ’’Dat verschilt per kat. Sommigen liggen de hele dag uitgestrekt op bed, en eten slapen en drinken alleen. Sommigen, zoals bijvoorbeeld ik, gaan buiten dat ook naar buiten. En ik ben dan zo’n typje dat het liefst ook wat uitdaging zoekt, maar dat ben ik.’’ Weer verscheen er een grimas op haar gezicht. Ze liet haar tong rustig over haar poot heen gaan, die nu een beetje onder de aarde van het bos zat.}

_{'Dus jij jaagt ook voor jezelf of dat niet?' Opnieuw keek ze de kater verbaasd aan, terwijl ze haar wenkbrauw omhoog trok. ’’Nou, nee. Ik ga geen moeite doen als het niet nodig is, niet?’’ grinnikte ze in zijn richting. ’’Jagen jullie in een Clan wel alles zelf? Of helpen jullie ook anderen? En leven alle Clans eigenlijk in vrede?’’ Het leek haar niet geheel logisch, omdat niet iedereen even goed met elkaar op konden schieten. Dat had zij ook met haar buurkatten, de een was een stuk aardiger dan de ander. En soms, zater er ook nog van die rare katten tussen die dachten dat ze werkelijk alles waren, maar stiekem had ze daar haar mening al lang over klaar. ’’Ik zou het trouwens ook moeilijk vinden om een prooi te doden, het is zo.. Niet zoals ik leef, zegmaar.’’ zei ze wat vaagjes.}

_{Er verscheen een warme glimlach op het gezicht van de kater. 'We jagen voor de clan, dus alles wat we vangen verzamelen we eerst in het kamp en daar kan je wel iets van nemen dat je opeet, maar ja kittens bijvoorbeeld kunnen niet jagen en die moeten eerst gevoed worden. En al de clans in vrede? Tja, er zijn altijd wel ruzies en opstootjes, soms zelfs hele clanoorlogen, maar elke volle maan is er een nacht van vrede. Dan komen de leaders, deputy's en wat andere katten van de clan eens samen voor een vergadering.' De stem van de kater had een lichte trotse tint in zijn stem, en tevreden knikte ze. ’’Volgens mij begin ik een beetje jaloers te worden.’’ grinnikte ze. ’’En wat voor vergadering is er dan? Waar word die gehouden?’’ Ze was vol met vragen over het clanleven, gewoon, omdat het zo intressant was. Vooral voor degene met geen enkele ervaring. Stiekem begon ze het toch wel jammer te vinden dat ze geen Clankat was, maar daarnaast was ze ook weer redelijk blij. Ze was niet afhankelijk van de hoeveelheid prooi in het bos en wanneer ze ziek werd, werd ze direct geholpen door haar baasjes. ’’Wat nu als katten ziek worden? Wie zorgt er dan voor hun?’’ stelde ze haar haar vraag. Ze voelde zich net een kitten die allerlei vragen vroeg aan haar moeder, om alles nog te leren. En waarschijnlijk scheelden zij en Timell niet veel van elkaar kwa leeftijd.}