{Sunshine Dazzle} Kittypet in town ~

_{Voorzichtig keek ze de kater opnieuw aan, aandachtig luisterend. 'Dat is ook voor het eerst dat ik een Kittypet dat hoor zeggen' sprak hij grinnikend, 'Maar die vergadering wordt bij Fourtrees gehouden. Daar komen alle gebieden samen en staan er 4 oude eiken met in het midden een grote steen waar de leaders op staan als de vergadering begint.' Een warme glimlach kwam opnieuw op haar gezicht. Dit was eigenlijk haar eerste gesprek sinds tijden dat ze weer fijn met iemand kon praten, haar huisgenoten hadden daar toch nooit tijd voor. ’’Tja..’’ glimlachte de poes. ’’Als ik kon, zou ik een keer mee willen. Ik weet het, dat gaat natuurlijk niet, maar het lijkt me geweldig om dat een keer mee te mogen maken.’’ zei ze geïnstresseerd tegen Timefall. 'Bij ziekte zorgen de Medicine Cat en haar Apprentice voor de zieke of gewonde katten, zij kennen ontzettend veel kruiden en weten bijna altijd precies wat ze moeten doen. Ze zijn dan ook zeer gerespecteerde leden!' miauwde de kater toen. ’’Nooit geweten dat zelfs dát allemaal geregelt was in een Clanleven...’’ Twijfelend keek ze hem aan. 'Maar wat doen jullie dan? Ik neem aan dat je niet alle kruiden uit je hoofd kent? Of wel?' Ze hield haar kopje schuin gebogen voor ze een antwoord gaf. ’’Kruiden? Oh nee, dat wil je niet weten. Als wij ziek zijn, word je eerst in zo’n ‘monster’ gezet en dan gaan wij naar de dierenarts. Het is te vergelijken met jullie Medicine katten. Maar zij hebben allerlei gemene prikkende naalden die in je vacht worden gezet, en elke keer word er onder dwang allerlei medicijnen in je mond gegoten.’’ Bij dat laatste begon ze opnieuw te huiveren.}

_{De poes kon begrijpen dat dit alles nieuw voor hem was, en waarschijnlijk klonk het ook nog redelijk rebels bij wat de dierenartsen allemaal wel niet deden. Maar zolang ze er beter mee werd, had ze er vrede mee. Zolang ze maar veilig was. 'Dan ben ik blij dat we Medicine Cats hebben, ik moet er niet aan denken gedwongen medicijnen te gaan nemen, alhoewel ik die kruiden ook niet altijd even lekker vind, maar dan nog. En naalden... Zoals een dennennaald?' vroeg de kater aan haar. Waarschijnlijk dacht hij nu iets anders dan dat zij bedoelt was, en vlug schudde ze haar hoofd. 'Nee, geen dennenaalden. Het zijn vaak van die dunne, zilvere naalden, ik weet even niet hoe ik het uit moet leggen.' De poes kon haar lach niet onderdrukken bijnhet zien van de uitdrukking op zijn gezicht. Haar leven leek nu zo verschillend met die van hem, terwijl ze beide katten waren. Alleen ze hadden een andere leefomgeving, maar dit maakte duidelijk zijn verschil.}

<sub>'Oh ja,' mompelde de kater voor haar met een glimlach. 'Thanks' miauwde hij hierna. Ze glimlachte even naar hem, wat niet gewoonlijk voor haar was. Nee, ze was zeker niet snel onder de indruk van andere katten en dus ook niet zo zeer van haar huisgenoten. Ze heeft nooit goed op kunnen schieten met andere, maar Timefall had... Iets. Iets wat haar raakte, op een of andere rare manier. Niet dat ze het heel erg vond, hij was aardig en daar ging het uiteindelijk om. 'Ik denk dat het beter is dat ik nu ga, straks denkt mijn clan nog waar ik in godsnaam de hele tijd uithang.' Ze knikte belangstellend, ze mocht hier überhaupt niet eens zijn dus als er een kat hun twee zag betekende dat voor beide geen goed nieuws. 'Ik zal proberen je naam te onthouden! De zonneschijn die verblindt Moet lukken!' Ze greens in zijn richting bij die woorden. ’’Ik zal het volgende keer wel aan je vragen,’’ glimlachte ze naar hem. 'Leuk je ontmoet te hebben!' miauwde hij als laatst voor hij zich omdraaide. ’’Hetzelfde!’’ zei ze nog net, en bleef even staan kijken tot hij uit het zicht verdwenen was. Daarna besloot ze zelf ook weg te gaan en draaide zich om, in de richting van haar huis.

Topic uit ~</sub>