{Nowhere to run... Nowhere to hide || Twirlfang}

Paniek koerste recht door haar aderen heen en zorgde ervoor dat ze niet meer helder handelde. "Laat me met rust! Laat me met rust!" Gilde ze, ook haar stem gevoed door paniek. De pijn die zijn tanden in haar voorpoot maakte, zorgde voor een snelle handeling. Met haar andere voorpoot haalde ze vol uit naar zijn kop en wist ze haar voorpoot los te trekken. Eventjes sprong ze wat achteruit, terwijl het bloed uit haar voorpoot sijpelde. Hierna zette ze zich echter weer af, recht naar hem toe. Ze gaf voor haar gevoel alle signalen af dat ze zijn kop wilde aanvallen. Maar op het laatste moment week ze uit en zette ze zich af, in een poging op z'n rug te landen en zich daar vast te klauwen.

De metalige smaak van bloed droop zijn mond binnen, en hoe hij harder hij beet hoe meer porties hij ervan kreeg. Maar toen hij een paar klauwen over zijn kop voelde gaan sprong hij met een grauw achteruit, verblind door het bloed dat zijn ogen verhinderde meer te zien dan een donkerrode kleur. En toen hij het gewicht van Strawberry op zijn rug voelde, ging hij gewoon op zijn instinct af. De cyperse kater liet zich zakken en rolde zich om, zodat Strawberry geplet werd, of ze moest ontsnapt zijn. Nog altijd verblind door de rode vloeistof, sprong hij weer overeind. Hierna schudde hij zijn kop waardoor zijn zicht iets beter werd, maar nog altijd was het niet zoals het hoorde te zijn... Als het zo doorging kon Strawberry wel winnen, maar dat liet zijn woede niet toe. Zodra hij haar weer te pakken kreeg zou hij haar verscheuren, daar was geen twijfel aan mogelijk!

Strawberry rolde van de rug van de warrior af, maar niet zonder bloed getrokken te hebben. Ze voelde de grond onder haar rug. Het voelde hard en kil, net zoals de situatie waarin ze zich nu bevond. Ze hief zich zo snel als ze kon weer tot haar poten en staarde gespannen naar de kater voor haar. Had ze succes gehad? Liet hij haar met rust? Ze hield hem gespannen in de gaten. Zijn zicht leek slechter geworden door het bloed dat in zijn ogen lekte. Was dit haar kans? Zwijgend zette ze pasjes achteruit, zo geruisloos mogelijk verdwijnende in de struiken. Met een beetje geluk kon ze ontsnappen zonder dat hij haar nog verder door zou hebben... Haar volgende stap zou ze dan wel bedenken... Voor nu was het belangrijk dat ze weg kwam uit deze dreigende situatie.

{Topic uit? Ik weet het niet, je mag zelf weten of Twirl haar nog weer een keer kan aanvallen of niet xD}