De zon kwam langzaam op en scheen over het grootte bos, maar ook over te tweebeennesten waar vele kittypets hun dagelijkse leven lijden. Een zwarte kater lag in zijn blauwe mand, hij sliep nog diep hij had namenlijk een mooie droom..
Plons, sparklez ging het water in bij een meertje, op camarovi's territorium. 'Nu maak je me alweer nat!' miauwde camarovi. 'Dat zou je niet meer doen!' 'Haha sorry.' miauwde sparklez die heel rustig in het water was. 'Kom je ook?' vroeg hij aan zijn oude rogue vriendin. 'Zometeen, laat me nog even genieten van de zon.'
'Goed dan.' De natte kortharige kat draaide zich om en liep het water in. Het werd steeds dieper en dieper, uiteindelijk deed hij zijn best om zijn snuit nog bovenwater te houden. Zijn rug was ook nog niet nat. 'Kom nou, camarovi!' miauwde hij. 'Goed ik kom al.' miauwde camarovi. Maar ze liep niet richting het meer. Nee, ze liep een hoge rots op en sprong vanaf daar het water in, waardoor sparklez heel veel water over zich heen kreeg, de droom vervaagde door het water in zijn ogen.. Sparklez zag de normale slaapkamer waar hij gister nacht in slaap was gevallen. Er stond een jonge tweebeen in de kamer die soms op bezoek was, die altijd katten plaagde. Hij stond met een emmer die hij op sparklez had gericht: waarschijnlijk zat daar het water in want sparklez was nu kletsnat. Nu werd de kater echt boos. Zijn droom verpest! Hij besefde ook nu dus dat het een droom was: niet alles was gebeurt. Hij siste naar de jonge tweebeen, die bang wegrende. Spark gromde maar relaxde daarna weer. Het was groenblad! Net zo als in zijn droom. Alleen miste hij camarovi eigenlijks wel een beetje. Hij zuchtte, en liep naar beneden. Snel at de kater wat en liep naar de voortuin. Stiekem hoopte hij zijn oude rogue vriendin, camarovi, weer te zien..