A sunny day [&Honey]

Verveeld keek de poes uit het ontzichtbare glas naar buiten. De wind lag bijna stil, en de slappe, groene blaadjes ritselen zachtjes in de wind. Honey hoorde achter zich haar tweebenen naar haar roepen, en draaide haar hoofd om. Haar roze halsband, met haar kattenbelletje rinkelde. Als ze naar ze naartoe liep, werdt ze geaaid, en zeiden de tweebenen lieve woordjes tegen haar. Maar Honey had daar geen zin in, ze wou niet een soort van speeltje zijn voor hun, nee, zo is ze niet. Haar verveelde ogen richtten zich naar buiten, naar een boom, waar kleine, groene appeltjes aan zaten. Er lagen ook een paar verotte, bruine op de grond. Honey's aandacht werdt getrokken door een bruin, klein gestalte dat door het gras liep, een muis. Honey glipte door het kattenluikje naar buiten, en liep onhandig op de muis af. Haar zilveren kattenbelletje verraadde haar, en het bruine muisje schoot weg, de veiligheid in. Honey zuchtte, en ging op het groene gras zitten. Het was best wel lekker weer vandaag, met de zon was het lekker warm, en het briesje dat af en toe vloog zorgde ervoor dat je het niet te warm kreeg. De poes deed haar ogen dicht, en genoot van de zon. "Hallo?" hoorde Honey iemand miauwen. Ze deed haar ogen open, alseerst dacht ze dat het een andere kittypet was, maar Honey zag gelijk dat het iets anders was. Het was een grote kater, dat rook naar iets raars. De kattin had dingen gehoord dat er wilde katten in de bossen leven, en dat je daar erg voor moet opassen. Honey's haren schoten omhoog, en haar nagels kwamen uit haar hulzen. "Ga weg, jij." Blies ze. Honey wist niet hoe die kater ging reageren. "Ga terug naar je bos ofzo, en laat mij met rust" Blies Honey er achteraan.

"Rustig aan, kittypet" Miauwde de kater. Zijn groene ogen richtten zich naar Honey. "Ik doe je geen kwaad of zo dus waarom zou je zo reageren?" Honey vernauwde haar ogen tot spleetjes. De bruine kater ging rustig op het groene gras zitten, en zijn houding was niet dreigend. Honey vertrouwde hem niet, straks viel de kater haar aan, en dan was ze echt kansloos. "Waarom zit je hier te zitten alsof er niks aan de hand is?! En waarom zit je in mijn tuin?! Ga weg, hoe vaak moet ik dat nog zeggen?!" Snauwde de kattin hem toe. Als hij niet weg wou, dan zou Honey hem wel weghalen. "Als jij niet weg wil, dan zorg ik daar wel persoonlijk voor!" De poes wist dat dit heel dom is, want ze is niks vergeleken met hem, maar nu dacht ze maar aan 1 ding: Die kater moet m'n tuin weg. De kattin spande haar spieren, en vloog toen de kat aan. Honey zou hem uit haar tuin krijgen, hoe dan ook.