{JUICEPAW} Gotta start somewhere

_{De oren op haar kop maakten een kleine beweging naar achteren. ’’Natuurlijk wel.’’ Hawkscream keek in de kleine spleetjes blauw, maar liet geen dreigende houding zien. hij zou boven haar blijven staan. Hij was beter. ’’Nou, komt er nog wat van?’’ Hij werd een beetje verrast door de plotselinge vraag. Alsof zij zo eager naar het water aan het staren was. Met een zachte zucht deed hij snel een paar passen naar voren en stond nu naast de poes. "Ik ga je in het water helpen, ook al wil je dat niet. Het kan glad zijn en zodra je je kop stoot ben je verloren als ik er niet naast zou staan." Met behulp van de zwaartekracht liet hij zich van de modderige oever glijden en voelde het koude water aan zijn vacht trekken. Met een verwachtingsvolle blik keek hij Juicepaw aan. "Het is wel veilig, dus, kom maar." Mompelde hij met een geruststellende bedoeling. Hij kon wel begrijpen dat een jonge kat dit eng zou vinden. Het zou water blijven waarin je kon verdrinken.}

_{Meteen wist hij wat die grijns op haar gezicht zou betekenen. Ze kwam er niet in. Maar Hawkscream ging haar niet haar zin geven, dat nooit. ’’Denk maar niet dat ik door die modder naar beneden ga, dan word mijn vacht al vies voordat ik überhaupt zwem.’’ Hawkscream legde zijn oortjes in zijn nek, toen hij die woorden hoorde, liet de speelse glim in zijn ogen verdwijnen en klom weer op de oever. Snel schudde hij zijn korte tabby vacht uit, zodat de druppels 'per ongeluk' op Juicepaw zouden vallen. "Nou, dan gaan we maar-" Hij onderbrak zijn zin, draaide zich razendsnel om en duwde Juicepaw van de oever met zijn schouders. Het kon haast niet dat ze zijn verrassingsaanval doorzien zou hebben, aangezien hij zijn verslagen houding zo goed mogelijk geacteerd had. Met haar, nog zwakke, kracht kon ze zijn volle gewicht niet tegenhouden, dus die optie lag er ook uit. Voor de zekerheid, als de kans bestond dat Juicepaw óf zijn aanval had doorzien óf ze paniekerig zou gaan zwemmen in het aardig koude water, sprong hij zelf de rivier in. Het was niet diep hier, dus levensgevaar zat er niet echt in.}

_{Met een plons viel de poes in het water, nadat ze zonder succes de oever had geprobeerd vast te pakken. Zoals hij al had verwacht, begon ze meteen na contact met het water te panieken. ’’Ik wil niet!’’ De kater bleef op zijn plek, die zich niet erg ver bevond van de poes zelf, in het geval dat ze heel vreemd ging doen in het water. "Maar ik ben je Mentor en ik zeg dat je nu in het water blijft, want anders sleur ik je er gewoon weer in." Gromde hij naar haar en deed een paar passen in haar richting. Via haar nekvel trok hij haar overeind, zodat ze op eigen kracht op de bodem kon gaan staan. "En nu ga je luisteren, ja?" Gromde hij en keek de poes vanaf een kleine afstand aan.}

_{’’Maar...’’ De kater besloot het gejammer te negeren, ze zou er maar aan moeten wennen. Een lieve Mentor zou hij nou niet meer voor haar zijn. Dat had ze nu verpest. Misschien dat als ze wat inzet zou tonen dat hij haar wat rust zou geven, maar nu niet. Zeker niet. ’’Ehm... Ja, misschien.’’ Zei de poes en Hawkscream keek haar weer wat neutraler aan. Aan de manier hoe ze aan het spartelen was, moest hij bijna lachen, maar de kater besloot zijn pokerface op te houden. "Probeer langzaam naar het diepe te gaan." Zei hij neutraal en voordat de poes er een argument op kon geven vervolgde hij zichzelf. "Je moet me maar even vertrouwen, ik laat niet zomaar een Clangenoot en al helemaal mijn Apprentice, niet verdrinken."}

_{Hij liet nu even geen glimlach meer zien bij het zien van haar reactie, dat was verleden tijd. ’’Het liefst doe je dat wel.’’ Hoorde ze hem mompelen en het liefst had hij haar een corrigerende tik gegeven om haar beter na te laten denken. Dus nu vertrouwde ze hem niet meer, slechts omdat hij een Mentor was? Misschien gaf het hem een beetje opluchting toen ze het tenminste een klein beetje probeerde, maar hij gaf die hoop weer op toen Juicepaw zich weer naar het ondiepe begaf. ’’Denk maar niet dat dat je gaat lukken. Ik ga écht niet verder,’’ Een grommend geluid ontsnapte uit de keel van Hawkscream en hij deed dreigend een stap dichterbij. "Je kan dit óf vrijwillig gaan doen óf ik trek je gewoon met me mee." Nee, dit moest om deze arrogantie, eigenwijze poes een lesje te leren. Dan haatte ze hem maar, hij moest en zou haar in het diepe krijgen.}

_{’’Je doet je best maar,’’ Goed. Nu kon hij zijn zin lekker doordraven. "En jij denkt dat je je in de positie bevindt om mij uit te dagen?" Zonder op antwoord te wachten pakte hij de poes op bij haar nekvel, er voor zorgend dat haar poten de kant op wezen van de oever, zodat ze hem geen lelijke trap kon geven. Langzaam begon hij het diepere deel af te dalen en uiteindelijk moest hij zwemmen om vooruit te komen. Juicepaw hoefde nu nog niets te doen, maar straks, dan zou hij haar loslaten. Hij zou haar loslaten, niet erg ver van het gedeelte waar je kon staan, en haar pas helpen wanneer ze wat meer manieren zou tonen. Met een kleine glimlach liet hij zijn blik nog één keer om zich heen gaan, zwom voor de zekerheid nog wat naar achteren en liet de poes los. Ze moest het nu helemaal zelf doen.}

_{Met moeite wiste poes boven te blijven. See, ze kon het wel. Gewoon met wat dwang en dan lukte het prima. "Hawkscre..." Zijn naam werd afgebroken, maar hij bleef op zijn plek zwemmen. Het had nog geen zin om haar weer op te pakken. Wat zou ze daarvan len? Niets dus. Ze was een eigenwijs stuk, die Juicepaw, en als hij haar nu zou helpen kon hij zijn respect wel vergeten. "Ga je nu luisteren dan?" Gromde hij koud naar de poes en keek haar met zijn ambere ogen strak aan. Zijn poten maakten grote slagen om boven te blijven, iets wat haar kleine pootjes nog niet echt konden. Ook zou de Apprentice waarschijnlijk sneller uitgeputraken door al die beweging. Dus hij moest snel een antwoord hebben, anders was hij verplicht om haar, zonder er iets uit te kunnen halen, weer naar het ondiepe te brengen..}

_{Het duurde wel even voordat hij zijn antwoord kreeg. Want eigenlijk had hij wel verwacht wat dit was. Een kat zoals zij zou haar eigen leven natuurlijk nooit op het spel zetten, dus moest ze wel. Maar respect, nee, dat zou nog wel even duren voordat hij die kreeg. ’’Ja-a.’’ Haperde haar stem en Hawkscream pakte haar meteen weer op bij haar nekvel. Ze kon nu dan wel even uitrusten, maar de training was nog lang niet voorbij. Met grote slagen zwom hij naar het gedeelte van de rivier waar hij zelf wel kon staan en stopte toen. Hier zou hij haar neer zetten, om haar toch nog wat training te geven. Met de rust die hij haar had gegund moest ze het wel redden tot het stukje waar ze zelf kon staan. "Probeer naar het gebied te zwemmen waar je zelf kan staan." Hij draaide zich om in het water, maar draaide zijn kop toen toch nog een keer in haar richting. "En als het mis gaat grijp ik in en daar moet je me weer in vertrouwen." Hij probeerde zijn toon wat vriendelijker te laten klinken, maar het resultaat was minimaal. Nog steeds was hij er niet van overtuigd dat de poes haar best ging doen. Maar hoe moest hij daar voor zorgen dan?}

<sub>De poes wist naar de oever te zwemmen, maar hij had eigenlijk al verwacht dat ze al uit het water zou klimmen. Totaal geen uithoudingsvermogen had ze, ze wist niet wanneer ze hem echt op zijn zenuwen begon te werken en het ergste van allemaal, ze leerde nergens van. ’’Ik vind dat ik wel genoeg heb voor vandaag,’’ Klonk haar stem en toen lag ze opeens op het gras. Nee, nog lang niet. Ze had nog lang niet genoeg gehad. Met het voordeel dat de poes uit was geput, klom hij met wat simpele beweging uit het water en schudde zijn vacht uit. Daarna richtte hij zijn volledige aandacht op Juicepaw. De etter. Snel trippelde hij naar het hoopje vacht toe en wierp een vernietigende blik op de Apprentice. Hij was helemaal vergeten dat dit nog wel hun eerste training was en respect kon hem niet meer schelen. "Goed, ik heb je keuze nu gehoord. Ga maar." Zei hij met een zeer strenge toon en deed een paar passen terug, zodat hij met zijn rug naar de poes stond. Vervolgens ging hij zitten. "Maar weet dat ik je bij de volgende training zal behandelen hoe jij nu tegen mij hebt gedaan. En ik zal je uit je nest slepen als dat moet, ik trek je desnoods het hele territorium door." De woorden kwamen uit zijn mond en hij draaide zijn kop niet eens meer om naar Juicepaw. De volgende keer zou wel weer eens komen.

OOC; Sorry voor het strenge Mentor gebeuren, maar dat moest wel. Je krijgt een PM zodra ik het nieuwe trainingstopic heb geopend.</sub>