{JUICEPAW} Gotta start somewhere

_{Niet zo heel lang geleden had hij zijn derde Apprentice gekregen en de tabby kon maar niet wachten totdat hij deze zou gaan trainen. Het was altijd leuk om een kitten tot Warrior te trainen, je mocht alles zelf bedenken, maar bij een Apprentice met een inactieve Mentor kon dat niet. Die wist sommige dingen al en was misschien al een paar keer zelf op onderzoek uitgegaan. Naja, hij kon nu een frisse start maken, dat was alles wat belangrijk was. Hawkscream hief zich zonder enige moeite op uit zijn nest, likte het kopje van Petalcloud een keertje liefkozend en verliet toen de Warriors Den. Het was zoals altijd wel een zonnige dag, alleen waren de wolken deze dag wat donkerder dan normaal. Het gaf een sombere indruk, maar de zon kon alles opklaren. Snel trippelde de Warrior naar de Apprentice Den, waar hij niet zo heel gek lang gelden zelf nog geslapen had en stak zijn kop door de ingang. "Juicepaw?" Mompelde hij en probeerde de poes van de andere slapende figuren te onderscheiden. "Je eerste training gaat beginnen, word maar wakker." Vervolgde hij en trok zich weer terug. Hij zou niet alvast vooruit gaan, want de jonge Apprentice wist nog niet eens waar ze naar toe zouden gaan en ook niet hoe ze er moest komen. Geduldig wachtte hij op haar en drapeerde zijn staart over zijn voorpoten.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Meer lui dan moe strekte ze haar pootjes een keer uit, en al gapend draaide ze zich nog een laatste keer om. Ze had geen zin om er nu al uit te gaan, al wist ze dat ze nu een stuk meer zou moeten doen als voorheen. Die apprentice taakjes konden nog maar even wachten. "Juicepaw?" hoorde ze plots door de den gaan, en wat warrig keek ze op. Het was Hawkscream, haar mentor die ze sinds kort had gekregen. "Je eerste training gaat beginnen, word maar wakker." vervolgde hij. Een zucht verliet haar lippen bij het horen van zijn woorden, duidelijk nog geen zin om haar nestje te verlaten. Maar ze moest, ze kon nu even niet anders. Vermoeid hees ze haar lichaam omhoog en probeerde zich zo behendig mogelijk om te draaien om in de richting van de uitgang te stappen, hopend dat ze de andere niet wakker zou maken. Eenmaal buiten zag ze hoe haar mentor op haar wachte, terwijl ze daar rustig naartoe wandelde. ’’Dus... Hier ben ik.’’ mompelde ze en keek haar mentor niet aan, maar liet haar blik op haar voorpootjes rusten.}

_{De flamepoint Apprentice kwam uit haar Den en Hawkscream knikte haar toe. ’’Dus... Hier ben ik.’’ Hoorde hij haar stem wat mompelen en hij versmalde zijn blik wat. Het was vreemd dat Juicepaw hem niet eens een blik gunde, of gewoon een goede begroeting aan hem gaf. De tabby besloot dit alles te vergeten en haar een tweede kans te geven. "Nou, ik ga je niet meteen het hele territorium door sleuren, dus daar kan je wel gerust mee zijn." Al toen Juicepaw nog een kit was, had hij wel gemerkt dat ze niet de actiefste was, dus zou hij alles met kleine stapjes verrichten. Geen gehaaste dingen of waarbij ze haar volledige inzet moest tonen, dat kon later wel komen. Maar toch, de training die nu op zijn planning stond, was wel het leren van zwemmen. En dat was niet zo snel gedaan. "Maar ja, je hoeft nu niet te denken dat het makkelijk gaat vandaag, dus eet maar even snel wat, we stoppen pas wanneer de zon gaat zakken." Vervolgde hij zichzelf met een wat strengere toon en de hele tijd hield hij zijn ambere blik op de poes gericht.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{"Nou, ik ga je niet meteen het hele territorium door sleuren, dus daar kan je wel gerust mee zijn." Een zucht verliet haar keel. Niet dat hij dat had moeten doen, dan had ze sowieso tegengestribeld. Haar luie kittenleventje werd nu wel iets anders, en dit was te merken aan haar gedrag. "Maar ja, je hoeft nu niet te denken dat het makkelijk gaat vandaag, dus eet maar even snel wat, we stoppen pas wanneer de zon gaat zakken." Zijn woorden waren deze keer een tikkeltje strenger, en met haar ooren laag gehangen knikte ze. ’’Wat jij wilt,’’ mompelde ze en liep op een rustig tempo in de richting van de prooistapel. Misschien dat ze er express extra lang over deed, gewoon om wat dwars te zitten. Snel pikte ze er een klein muisje uit en at het op, voor ze weer terug liep naar haar mentor. ’’Wat wil je vandaag gaan doen dan?’’ Dit keer keek ze wel op, al deed ze niet veel moeite om hem aan te kijken. Ze was nu eenmaal niet zo gemotiveerd, maar dat was ze nooit geweest.}

_{De poes knikte op zijn woorden en hij kreeg eindelijk het gevoel dat hij iets goeds had gedaan als Mentor. Hij moest zo nu en dan wat strenger optreden, anders kreeg hij de respect niet die hij zou moeten verdienen. Maar toch, een Apprentice moest het ook naar haar zin hebben. ’’Wat jij wilt,’’ Helaas. Juicepaw gaf hem nog niet de indruk dat er veel zin in had. Nou, hij zou het ook niet makkelijker voor d'r maken. Ze zouden niet weggaan totdat ze redelijk goed kon zwemmen, ook al zouden ze dan nog tot diep in de nacht bezig zijn. Nadat de poes haar maal verorberd had kwam ze weer terug bij hem. ’’Wat wil je vandaag gaan doen dan?’’ Haar kopje werd wat opgericht, maar haar blauwe ogen waren nog steeds niet op hem gericht. "We gaan zwemmen." Zei hij lichtelijk kortaf en hield zijn ambere blik op de poes gericht. Ooit zou ze hem een keer moeten aankijken. Er was nog geen vertrouwen tussen de twee en zonder vertrouwen zou hij haar ook niet het water in laten gaan. Heel makkelijk kon ze dan verdrinken, en dan had hij al die problemen erbij. "Dus ben je er klaar voor?"}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Ze had eigenlijk helemaal geen zin in een training vandaag, en dat zou ze laten merken ook. Kon ze dan ook echt niet eerst even bijkomen van de ceremonie? Blijkbaar wilde Hawkscream al meteen aan de slag en leek hij niet bereid meteen op te geven, maar zij ook niet. Misschien dat ze om die reden wel aan elkaar gewaagt waren, maar ze deed er alles aan hem nog een tikkeltje extra te dwarsbomen. "We gaan zwemmen." zei de kater voor haar kortaf. Haar ogen werden iets groter al was dit moeilijk te zien voor hem, dit was iets wat ze later pas had verwacht. Maar toch, ze moest wel. "Dus ben je er klaar voor?" Ze keek nog steeds strak naar beneden. ’’Zal wel. Maar denk maar niet dat ik het in een keer kan hoor.’’ grinnikte ze droogjes, en maakte aanstalte te vertrekken. Toch bleef ze wel wachten op haar mentor, tot hij vlak bij was. De flamepoint poes had hem nog geen enkele blik gegund, gewoon omdat het haar irriteerde zo vroeg bezig te zijn. Te vroeg, voor haar doen.}

_{Nog steeds geen oogcontact. Zou het hem wel lukken zo? Hawkscream schudde stug zijn kop om van die gedachte af te komen en keek de poes scherp aan. Misschien dat ze hem niet zou aankijken, maar hij verwachtte alsnog respect van haar. Hij was hier ten slotte toch de Warrior en zij de Apprentice die alles nog moest leren. ’’Zal wel. Maar denk maar niet dat ik het in een keer kan hoor.’’ De poes stond op, maar gunde het hem toch nog om haar in te halen. Nou, ze toonde daarvoor tenminste inzet, niet? "Met die houding niet, nee." Mompelde hij, maar wel hard genoeg voor haar om te horen. Maar om haar toch wat meer naar haar zin te maken, koos hij ervoor om niet te haasten. Kon ze haar 'krachten' nog sparen voor deze intensieve les. "Maar Juicepaw," Hij bleef stilstaan, net buiten het kamp en draaide zich snel om. Langzaam zakte hij met zijn kop om op ooghoogte met haar te komen en keek haar alles behalve vriendelijk aan. "Ik verwacht wel dat je je best doet, want anders zal ik ervoor zorgen dat je de komende Moon de Elders mag verzorgen, begrepen?" Sprak hij streng en bleef zo staan totdat hij een antwoord zou horen van de Apprentice.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Wat ze tot nu toe allemaal kon verwachten, was ze opzich wel nieuwsgierig naar. Enkel liet ze dit natuurlijk niet merken, zeker niet tegenover Hawkscream. Maar wat de andere altijd in een training zagen, kon ze zich werkelijk niets bij voorstellen. Deden sommige dit serieus met plezier? Zelf kon ze zich er niets bij voorstellen, elke kat wou toch gewoon het liefst aan de kant van het kamp blijven luieren? In haar belevenis in ieder geval wel. "Met die houding niet, nee." Mompelde hij hard genoeg, zodat hij het kon verstaan. Ze vernauwde haar ogen en kneep ze tot spleetjes, maar zei hier verder niets over. "Maar Juicepaw," ging hij verder, ze merkte hoe hij plotseling stilstond. Ze probeerde nog een paar stappen, maar merkte dat hij niet meer zou volgen. Onbewust draaide ze haar hoofd in zijn richting, een vragende blik in haar ogen. Vanuit haar ooghoeken zag ze zijn strenge blik. "Ik verwacht wel dat je je best doet, want anders zal ik ervoor zorgen dat je de komende Moon de Elders mag verzorgen, begrepen?" Ze haalde een tikkeltje beledigd haar neus op. Zij, de elders verzorgen? ’’Als je dacht dat ik dát ging doen, heb je me echt onderschat. Maar ik zal het proberen, mijn best te doen.’’ mompelde ze op een monotone toon tegen haar mentor.}

_{Het was maar een begin dat ze haar kop in zijn richting draaide, maar voor nu genoeg. De hele tijd liet hij geen enkele vriendelijke blik in zijn ogen. Voor nu was ze het niet waard, en misschien ook nooit niet. Wie weet zou Juicepaw haar houding wel veranderen zodra ze zag dat deze luiheid haar niets zou helpen. ’’Als je dacht dat ik dát ging doen, heb je me echt onderschat. Maar ik zal het proberen, mijn best te doen.’’ Hij vormde een lichte frons op zijn voorhoofd en keek haar nog wat strenger aan. "Eigenlijk wel, want zolang je mijn bevelen negeert zal je het alleen maar moeilijker krijgen. En ik laat je niet luieren in het kamp, als je me begrijpt, nee, ik zal je misschien wel elke dag meenemen op een vermoeiende trip als je zo blijft tegenstribbelen. Dus wil ik een duidelijk antwoord van je. Ga je meewerken of niet?" Stevig hield hij zijn poten op de grond, zijn ogen schoten geen moment weg van de flamepoint en hij zwiepte een paar keer furieus met zijn staart. Zijn punt zou waarschijnlijk wel duidelijk overgekomen zijn, en zo niet, dan zou het wel duidelijk worden.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{De frons die onderhand op zijn gezicht was komen te staan was haar niet ondergaan, en ergens vond ze het wel leuk om katten zo te stangen. Haar luie gedrag zal hij leren kennen ook, en goed. "Eigenlijk wel, want zolang je mijn bevelen negeert zal je het alleen maar moeilijker krijgen. En ik laat je niet luieren in het kamp, als je me begrijpt, nee, ik zal je misschien wel elke dag meenemen op een vermoeiende trip als je zo blijft tegenstribbelen. Dus wil ik een duidelijk antwoord van je. Ga je meewerken of niet?" Hij hield zijn stand, niet bereid om over zich heen te laten lopen. Snel ging ze na wat ze het best hierop kon antwoorden. ’’Nou...’’ greens ze zachtjes. ’’Misschien dat ik wel iets mee zou werken, maar denk maar niet dat ik het je makkelijk ga maken.’’ Het waren eigenlijk woorden die helemaal waar waren, maar misschien had ze die beter niet tegen haar mentor uit kunnen spreken. Maar voor nu had ze wel duidelijk gemaakt dat ze niet het makkelijkste typje was, dus zette ze meteen weer een lieve glimlach op haar gezicht. ’’Kom je dan?’’ miauwde ze naar achter en probeerde enkele passen te zetten, achterom kijkend of hij zou volgen.}

_{’’Nou...’’ Een grijns verscheen op haar gezicht en meteen had hij de neiging de poes bij haar nekvel te grijpen en wat verstand in haar te schudden. Maar hij hield zich tegen en luisterde naar de woorden die ze nog moest uitspreken. ’’Misschien dat ik wel iets mee zou werken, maar denk maar niet dat ik het je makkelijk ga maken.’’ Uit irritatie boorde hij zijn poten in de grond en sloot zijn ogen. Nee. Het was hem niet geheel gelukt, maar een begin was er duidelijk. Het was althans wel zijn derde Apprentice en uit ervaring moest hij wel weten hoe hij zo'n luie donder moest aanpakken. Een uitdaging, zo zag hij het meer. ’’Kom je dan?’’ Sprak ze met een 'lieve' glimlach op haar gezicht, Hawkscream keek haar even scherp aan, schudde toen zijn kop en besloot haar te volgen. Misschien dat ze hierdoor wat meer inzet zou tonen. Met grote passen haalde hij de poes in, maar wachtte dit keer niet totdat ze zelf vooruit zou gaan, nee, hij ging gewoon vooruit. Het kon hem even niet schelen of ze hem zou volgen of niet, ze wist de consequenties van haar daden nu wel. Eenmaal bij de rivier aangekomen draaide hij zich om en wachtte hij tot Juicepaw haar entree zou maken.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Waarschijnlijk was haar standpunt duidelijk, maar ze zou voor nu niet verder gaan. Ze wist altijd precies de grenzen aan te tikken maar er nét niet overheen te gaan, en daar had ze nu wel genoeg ervaring mee. Zo was ze nu eenmaal, en voor andere was dit zwaar irritant, onderandere Hawkscream. Maar ze wist dat hij een sterke warrior was die al redelijk wat ervaring had, dus hij kon haar wel aan. De kater haalde haar met snelle passen in, en even liet ze een frons over haar gezicht lopen. Hij was zo te zien nu al klaar met haar en de training moest nog maar beginnen, perfect. Maar ze wíst dat hij niet zou opgeven, en dat het immers alleen maar langer kon gaan duren als ze zo deed. Toch maakte ze geen aanstalten om sneller te gaan lopen en strompelde wat achter haar mentor aan. Ze kneep haar ogen samen en zag hoe Hawkscream verderop halt hield, en ze liep op hetzelfde tempo door tot ze ook bij de rivier aan was gekomen. Ze keek afwachtend naar de stromende rivier, niet echt onder de indruk.}

_{De Apprentice was duidelijk niet echt onder de inruk van zijn 'aanwijzingen' en besloot niet echt veel haast te maken. Mooi zo. Dan kon ze er ook meteen aan wennen om hier langer te blijven. Des te trager ze deed, des te langer ze van haar nest zou worden gehouden. Toen de poes, eindelijk, was aangekomen bij de rivier wierp ze er een soort verveelde blik op. "Als je het niet zo'n big deal vindt, waarom sprong je er niet in? Misschien dat dat je eens wakker schudt." Zei hij en wees met zijn staart naar het water. Het was dan niet zo hoog als op een Leaffall of Leafbare dag, maar een rivier was een rivier. Er zat water in en daar moest een RiverClan kat in kunnen zwemmen. "Of wil je dat ik je help?" Vroeg hij ten slotte om haar toch een keuze te geven. Hij moest haar dwingen om haar te laten toegeven dat hij haar Mentor was en dat hij hier degene in charge was.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{"Als je het niet zo'n big deal vindt, waarom sprong je er niet in? Misschien dat dat je eens wakker schudt." Ze keek hem met een afkeurende blik aan. Dacht hij nu serieus, dat ze er zomaar in zou springen? Nou, mooi niet. Waarom zou ze haar vacht nu weer lelijk maken? "Of wil je dat ik je help?" vervolgde hij. Ze liet haar blik rusten op het stromende water, niet bereid er zomaar in te springen. Ze begreep niet dat katten het leuk vonden, zwemmen. ’’Misschien. Maar waarom zou ik daarin springen? Ik bedoel, de andere clans jagen toch ook gewoon op het land?’’ zei ze op een monotone toon. Ze had er gewoon geen zin in, het liefst lag ze alweer heerlijk in het kamp uit te rusten. De reis hiernaartoe alleen al was genoeg geweest, maar blijkbaar zag Hawkscream dat anders in. Hij moest en zal haar leren zwemmen, maar makkelijk zal het niet worden. Zeker niet met haar instellingen.}

_{De blik die ze hem gunde liet een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen. ’’Misschien. Maar waarom zou ik daarin springen? Ik bedoel, de andere clans jagen toch ook gewoon op het land?’’ Een kleine frons verscheen op zijn gezicht. "Tja, we zijn niet voor niets de RiverClan. Bij ons bestaat onze prooistapel ook uit vis, een van de erg belangrijke bronnen voor ons voedsel, want als we niet konden zwemmen zouden we al die Leafbares echt niet overleefd hebben. Iedere RiverClan Warrior kan zwemmen en je zal nooit je Warriornaam krijgen, totdat je kan zwemmen. Dus als je niet gaat leren zwemmen, zit je voor altijd aan mij vast en als dat is wat je niet wilt, dan zou ik maar snel die rivier in gaan." Hawkscream versmalde zijn blik en keek de Apprentice uitdagend aan.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Er verscheen een kleine frons op zijn gezicht bij haar woorden. "Tja, we zijn niet voor niets de RiverClan. Bij ons bestaat onze prooistapel ook uit vis, een van de erg belangrijke bronnen voor ons voedsel, want als we niet konden zwemmen zouden we al die Leafbares echt niet overleefd hebben. Iedere RiverClan Warrior kan zwemmen en je zal nooit je Warriornaam krijgen, totdat je kan zwemmen. Dus als je niet gaat leren zwemmen, zit je voor altijd aan mij vast en als dat is wat je niet wilt, dan zou ik maar snel die rivier in gaan." Bij die gedachte alleen al wou ze zo snel mogelijk kunnen zwemmen, maar dat zou hem te makkelijk maken. En überhaupt, zo snel ging ze dat water echt niet in. ’’Maar ik kan echt niet in een keer zwemmen hoor. En trouwens, ik denk dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.’’ Nu ja, misschien dat Riverclan katten wel hoorden te zwemmen, maar haar zinde het niet. Voorzichtig zette een paar stappen dichterbij de rivier tot ze er met haar kopje bovenhing, kijkend naar het bruisende water. Ze liet haar zandkleurige pootje iets naar beneden zakken, tot deze de bovenkant van het water raakte. Geschrokken trok ze haar pootje weer terug bij het voelen van de stroming die er stond. Even liet ze haar blik op Hawkscream vallen, voor ze weer terug keek.}

_{’’Maar ik kan echt niet in een keer zwemmen hoor. En trouwens, ik denk dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.’’ Hij schudde zijn kop bij het horen van deze woorden. Alsof ze het zelf geloofde. Nee. Iedereen in de RiverClan kon wel een beetje zwemmen, dus zij zou dat gewoon moeten kunnen leren. "Ik heb ook nooit gezegd dat ik je alles ga leren in deze les, gewoon de basics." Zei hij kalm en keek toe hij de flamepoint poes naar de oever toe ging. Haar pootje volgde zijn weg naar het wateroppervlak, maar werd weer terug getrokken voordat deze ook maar echt werd ondergedompeld. Voor een moment vonden haar blauwe ogen zijn blik, maar keerde ze deze weer terug naar de rivier. "Toch hulp nodig of ga jet het zelf doen?" Sprak hij uitdagend en kreeg een speelse glim in zijn ogen.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Ze zag hoe Hawkscream zijn kop schudde bij haar woorden. "Ik heb ook nooit gezegd dat ik je alles ga leren in deze les, gewoon de basics." En wat hij verstond onder ‘basics’ moest nog maar blijken. Want ja, volgens hem gingen ze niet eerder stoppen totdat zij kon zwemmen, en dat zou haar nooit lukken in een dag. Konden ze hier net zo goed een hele maan rond blijven hangen voordat ze het eindelijk zou proberen. "Toch hulp nodig of ga je het het zelf doen?" klonk zijn stem uitdagend van achteren. Even draaide ze haar blik, en keek hem wat vijandig aan. ’’Laat zelf dan maar eens zien hoe het moet.’’ sisde ze, geïrriteerd om het feit dat ze eigenlijk niet durfde. Maar dit zou ze natuurlijk nooit aan haar mentor laten zien, nooit. Dan leek ze meer zo’n slap typje dat niet eens durfde te zwemmen, terwijl heel Riverclan het kon. Dat zou niet logisch zijn.}

_{Zijn glimlach werd breder toen hij het gezicht zag van Juicepaw, een vijandige blik werd op hem gericht. ’’Laat zelf dan maar eens zien hoe het moet.’’ Meteen kreeg hij door dat de poes het zelf toch niet zou doen, dus zou hij het eerst laten zien. Maar nee, zo makkelijk ging hij het haar niet maken. "Laten we samen gaan, want ik ga je niet zomaar alleen laten hier. Of durf je dat ook al niet?" Hij wist niet waarom hij haar telkens uitdaagde, maar misschien was het zo omdat de poes het voor zichzelf zo moeilijk had gemaakt. Zij was begonnen, hij niet. Hij moest hier een les geven met een Apprentice die niet luisterde, dus zou hij het ook zo moeten doen.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{De glimlach op zijn gezicht zinde haar al helemaal niet, waarschijnlijk was dit gewoon een trucje om haar op de kast te jagen. En dat was hem dan nog gelukt ook. "Laten we samen gaan, want ik ga je niet zomaar alleen laten hier. Of durf je dat ook al niet?" Ze keek hem wat schimmig aan terwijl ze haar oren naar achter draaide. Waarom moest hij de hele tijd irritante vragen stellen? ’’Natuurlijk wel.’’ spuugde ze hem toe, haar ogen nog altijd tot spleetjes geknepen. ’’Nou, komt er nog wat van?’’ merkte ze op gezien hij nog geen aantstalten maakte om hierheen te komen. Het was niet haar probleem dat hij zo’n apprentice had gekregen, maar die van Stormstar. Dit was misschien met een reden geweest, zo makkelijk was ze namelijk niet. Ze draaide haar blik nog een keer terug naar het kolkende water terwijl een zucht haar lippen verliet. Deze dag was nog slechter gegaan dan ze had verwacht.}