{The Blue Star} She left the earth too soon

[Topic uit voor het topic van Icestorm's dood. Als we hier nog verder gaan, komt ie zo terug met time skip]

F I R E H E A R T

The fire that saved our Clan

Het was niet bepaald een vrolijke ceremonie, maar wie kon dat ook willen op een moment als deze. Hij zelf had geluk gehad dat de vorige deputy zijn rang vrijwillig op had gegeven. Er was toen geen reden voor verdriet. Hoewel enkele katten hem destijds nog nors hadden aangekeken, was hij nu door bijna de hele Clan geaccepteerd. Toch wist hij dat ze Timefall zouden respecteren en dat de echte felicitaties later nog wel zouden komen. Wanneer alles een beetje was bezonken, zou iedereen zich kunnen richten op de toekomst en zij maakte deel uit van deze toekomst. Het voelde raar om voor de Clan te staan en te weten dat er niemand meer was die hem orders zou geven. Alles wat er vanaf nu gebeurde kwam op zijn hoogst uit zijn hand. Hij kon nu geen fouten meer maken, want fouten zouden de hele Clan beïnvloeden. De rode kater slikte even, waarna hij weer naar Bluestar's lichaam voor hem keek. Hoe erg hij verlangde naar die blauwe ogen, nu gesloten. Hij wilde dat ze haar ogen weer opende, opstond en hem zei dat er niets aan de hand was. De wonden die ze had geheeld met haar leven, prikte even om hem te herinneren aan wat er was gebeurd. Hij vroeg zich af of het littekens zouden worden, littekens die hem voor altijd zouden herinneren aan het offer dat zij had gemaakt. Hij liet zijn kop iets zakken en kneep zijn ogen dicht. De woorden die de katten tegen hem hadden gesproken kwamen niet aan. Zelfs die van Graystripe niet. Op dat moment hoorde hij een schreeuw. Een schreeuw vanuit de medicine cat den. Zijn oren schoten omhoog, zijn ogen wijd open. Dat was Icestorm, en ze riep naar hem! Met een ruk schoot hij overeind, de rest van de Clan achter zich latend. Fireheart sprintte naar de den alsof zijn eigen leven er vanaf hing.

WORDS - TAGS Too many NOTES None

Het was allemaal zo snel gegaan. Een grote hond was het kamp binnen gekomen, had katten aangevallen. Sunpelt was katten aan het helpen met hun verwondingen. Katten waren achter de hond aangegaan omdat hij Littlepaw had gegrepen. Sunpelt was in het kamp gebleven om voor de gewonde te zorgen. en het beest had een grote ravage achter gelaten. Het huilen stond Sunplet nader dan het lachen. Ze trippelde tussen katten door en hielp waar ze helpen kon. Ze was bang dat de hond terug zou komen, maar ze wist dat dat niet zou gebeuren. Een ander vresenlijk gevoel had ze wel. Ze was bang dat er meer katten omkwamen bij het gevecht van de hond, ze wilde niet nog meer katten verliezen. Ze bad tot starclan. Steelfang sprak ze weinig, purplestorm en Blackningt waren verleden tijd. Vrienden van vroeger, waren vervaagd. Winterstorm, ze was dood. Ze was vermoord en Sunpelt kon het af en toe niet verdragen dat ze haar beste vriendin nog steeds moest missen. De enige waren Shadowrose, Graystripe en Fireheart misschien. De tijd leek eeuwig te duren, maar uiteindelijk zag ze weer beweging bij de ingang.
Haar hart stond een moment stil, dit kon niet. De vriend die ze goed had gekend, liep voorop. Andere katten droegen het lichaam van een levenloze clanleader. ''Nee...'' fluisterde Sunpelt ontzet. Had de aanval van de hond, het leven van hun clanleader gekost? Sunpelt zag vele beelden van vroeger en de tranen kropen langs haar wangen omlaag. Ze zag Fireheart op de rots springen, 'Willen alle katten van ThunderClan zich verzamelen beneden de highrock' sprak hij luid. Sunpelt ging zitten en keek op naar haar toekomstig leader. Ze had een waas in haar hoofd, maar luisterde aandachtig naar zijn verhaal.

'Ik sta hier nu, omdat jullie een uitleg verdienen, een beschrijving van wat er is gebeurd. Ik ben het iedereen schuldig... Enkele kwart manen geleden kregen Maskpaw en ik een bericht van StarClan. Een droom over een storm, ratelende kettingen en een bos vol bloed. Spottedpaw, onze vroegere medicine cat apprentice vertelde mij dit -A storm is coming, and will release a great danger that goes after the trail of blood. Thunder alone will not be enough to strike it, and a big sacrifice by the Blue star is going to be made- Ik heb toen direct contact gezocht met Maskpaw en samen zijn wij naar Bluestar gegaan. Destijds wisten we nog niet wat de prophecy betekende, maar wel dat het grote paniek zou zaaien mocht het uitkomen. We besloten het geheim te houden voor de rest van de Clan, terwijl wij nadachten over wat het kon betekenen. Toen het duidelijk werd dat er een storm op komst was, begonnen de werkzaamheden aan de kampwanden. Deze ochtend was ik zo op mijn hoedde vanwege het feit dat ik voelde dat het vandaag ging gebeuren. En ja, niet veel later kwam Jaypaw terug, een spoor van bloed achterlatend. Wat hem volgde was een hond. Wat er in het kamp gebeurde is jullie allemaal bekend. Nadat Littlepaw werd meegesleurd, volgde ik haar en de apprentices. Eens ik bij de rivier aankwam zag ik de hond langs de oever staan. Brightpaw en Glidingpaw lagen buiten bewustzijn in het gras. De rivier was door de vele regen flink gerezen, en in het midden van de woeste stroming zag ik Hopepaw die een bewusteloze Littlepaw boven water probeerde te houden. Nadat ik de twee apprentices uit het water had gesleept, kwam de hond op ons af. Hij had het gemunt op Littlepaw en Hopepaw, dus ik vloog hem aan. Het enige wat ik kon doen was hem bezig houden tot de rest zou komen.... Maar.. Maar ik was niet sterk genoeg. Op het moment dat het beest me bij mijn rug in zijn bek had, hoorde ik Bluestar schreeuwen. Ik werd neergegooid door de hond, terwijl hij op haar af vloog en een gevecht met haar begon. Wat er daarna gebeurde heb ik enkel half meegekregen. Wel weet ik dat ze de hond in het water wist te krijgen, waarna het beest verzoop in de rivier. Bluestar zelf was er niet slecht aan toe, maar het was te laat voor zowel Littlepaw als mij. Beide waren wij op weg naar StarClan, toen zij ons onderbrak en ons haar laatste twee levens gaf. Toen ik wakker werd... was ze.. was ze al dood.. Ik kon niets meer doen.. ik kon niet tegen haar zeggen dat ze het niet hoefde te doen... Ze verscheen in StarClan.. zonder spijt in haar ogen.. en ze wees ons de weg terug..'

Sunpelt had een grote brok in haar keel en haar tranen stroomde over haar wangen. De ellende en het geweld, waarom was hen dit aangedaan? Ze snikte zachtjes. Ze keek naar het lichaam van Bluestar en knipperde met haar ogen. Toen andere katten afscheid hadden genomen sloop Sunpelt naar haar overleden clanleader. ''Bluestar, het is niet te bevatten wat hier gaande is. Ik heb altijd naar je opgekeken, al vanaf dat ik een kleine kitten was. U bent rechtvaardig, lief en zorgde met liefde voor alle katten in je clan. In het verleden heb je keuzes gemaakt vanuit uw hart. Ik weet zeker dat u met dat sterke hart nu over ons zult waken. U was ooit een trotse clanleader waar iedereen tegen opkeek. Nu heeft uw ziel eindelijk rust en zal het prachtig zijn daar boven. Might StarClan light you're path'' Sunpelt trok haar neus uit de blauwe vacht. Toen ze opkeek hoorde ze opeens geschreeuw uit de Medicen den. Fireheart vloog erheen, Sunpelt keek hem na. ze dacht; Fireheart, mijn oude vriend. Wij delen verleden als goede maatjes die weinig contact meer hebben. Je zult een geweldige clanleader zijn, je hebt geleerd van de dingen die we samen en appart hebben meegemaakt. Ik zal je volgen zolang ik leef, met heel mijn hart. Ze sloot haar heldere en betraande ogen. De kittens werden geboren van het jonge stel, dat wist ze. Aan de geluiden te horen ging het niet goed. Ze voelde zich teveel om daar bij te zijn. Dus ze wachtte tot hij terug zou zijn in stilte.

I know late. Ik wilde Sun gewoon nog even afscheid laten nemen van Bluestar.