Hi there, my friend [&Ashpaw.]

Voor een van de weinige keren had hij een vrije dag gehad sinds het begin van zijn training. Het was voor hem heel zwaar, vooral omdat hij veel kracht mistte om zijn mentor bij te houden. Het was niet helemaal zijn eigen schuld, maar haar houding maakte hem bang. Hij at nog steeds nauwelijks iets en werd er ook niet sterker op. Hoewel zijn lichaam wel wat sterker was geworden had hij nog de grootste moeite haar bij te houden. Bovendien voelde hij zich nog behoorlijk eenzaam de laatste tijd. Hij wist dat Ashpaw het ook wel druk had en hij sprak hem alleen in de den nog zo nu en dan als ze beide tijd over hadden en niet te moe waren. Hij had wel de plek naast hem gekozen om tegenwoordig te slapen. Hij wist dat hij echt op de kater kon rekenen als dat nodig was, en daar was hij meer dan blij om. Hij was Ashpaw gaan beschouwen als beste vriend. Een vriend waarvan hij nooit had verwacht om hem te hebben.
Langzaam trippelde het katertje het kamp uit, de woorden van de rest negerend. Hij wist wel waar hij heen wilde, een plek die goede herinneringen bij hem omhoog bracht. De plek waar hij zijn beste vriend had ontmoet, een dag die hij nooit meer zou vergeten. Hoewel hij er niet van hield om natte poten te krijgen liep hij toch door. Op een vreemde manier bracht deze plek een glimlach op zijn snuit. Zouden de resten van die slang er nog liggen? De slang die hij had gedood om Ashpaw te redden. Stilletjes liep hij naar de plek waar het was gebeurd en langzaam ook naar de plek waar ze de slang naar gelanceerd hadden. Nieuwsgierig stak hij zijn kop in de bosjes, niet horend dat er nog iemand aankwam.