{{Just the way I am}}

Nightpaw

Met gesloten ogen stapte hij door de Heatherfields heen. Hij genoot van de dunne straaltjes zon die op zijn vacht vielen en de geuren van de bloemen die zich om hem heen bevonden. Hij besloot dat het handiger zou zijn als hij zijn ogen openhield, voordat hij straks weer opeens tegen een ander aanbotste en weer tegen de grond aanviel. Daar had hij vandaag geen zin in. Hij had al gejaagd deze morgen en wilde nu even wat tijd voor zichzelf hebben. En hoe kon dat beter dan met een lange wandeling door het territorium? Hij genoot volop van het gebied om hem heen, de natuur was een plek waar hij tot rust kon komen. In het kamp was het vaak te druk voor hem, net zoals in een den. Daar slapen ging wel, maar er echt rondhangen zou hem nooit lukken. De geur van een andere kat drong zijn neusgaten binnen, toch zij hij niets en liep rustig en kalm door. De ander kwam wel naar hem toe als die daar zin in had.

Met snelle passen achtervolgde Nightpaw zijn konijn. Hij sprong over een rots heen en rende door. Het konijn rende onder een struikje heen, en Nightpaw rende en gewoon door heen. Je kon precies zien welke route hij had genomen. Hij rende namelijk met zijn nagels uit geslagen zo dat hij harder kon sprinten. Toen Nightpaw eindelijk dichter bij het konijn wist te komen zette hij af met zijn achterpoten. Hij vloog door de lucht maar botste in eens tegen iets op. Hij keek op en zag hoe het konijn nog net verdween uit zijn zicht, en vervolgens ging zijn nacht groene blik over naar de kat waar hij tegen aan gebotst was. Nightpaw stond op en schudde zijn vacht uit. Hij zei even niks, maar wachtte af op de reactie van de warrior die hij herkende als Lionroar.

De kater keek kalm om zich heen, terwijl hij luisterde naar de geluiden van alle prooidieren. Misschien dat het zo meteen weer tijd was om even wat te jagen voor de clan. Plots werd de lucht uit zijn longen gedrukt toen een ander tegen hem aanbotste. Hij wankelde wat, maar omvallen deed hij niet. Hij wende zijn blik naar de kater naast hem toe, het was Nightpaw. "Oh, hallo Nightpaw." Zei hij, met zijn blauwe ogen op de kater gericht. "Heb ik je jacht verpest?" Zijn hoofd hield hij ietsje scheef. Gelukkig was het greenleaf, dus zo erg was het niet. "Ik hoop niet dat het je eerste prooi was vandaag," Grijnsde hij als een grapje, waarna hij ging zitten en zijn staart voor zijn poten sloeg. "Je vangt er vast wel meer, niet?" Hij knikte naar de kater en haalde even kort diep adem.

Nightpaw strompelde zich zelf overeind en staarde verwilderd naar de warrior die hij herkende als Lionroar, daarna keek hij naar de konijn die er vandoor rende. Lekker dan. "Oh, hallo Nightpaw." Nightpaw zweeg om een rot reactie te binnen te houden. Hij moest niet van zijn hele clan vijanden maken. Wist hij wel dat hij bekend stond als een chagrijnige kat met een kort lontje, maar dan nog. "Lionroar," miauwde hij als groet waarna hij even knikte. Hij schudde met zijn vacht en zwaaide een keer met zijn staart. "Heb ik je jacht verpest?" Vroeg de kater. Nightpaw wierp een lome blik op de kater. "Je liep nou niet echt op het juiste moment op deze plek ja," beantwoordde hij. Hij richtte zijn blik weer naar waar het konijn verdwenen was. "Ik hoop niet dat het je eerste prooi was vandaag," grijnsde Lionroar, duidelijk bedoeld als een grappige opmerking. "Dat was t dus wel, maar ja, jammer dan," sprak hij luchtig. "Je vangt er vast wel meer, niet?" Nightpaw knikte enkel terwijl hij weer op stond en om zich heen keek. Hij snoof de lucht op en keek toen naar Lionroar. "Ik denk dat we nu eerst wat anders hebben te doen dan jagen," sprak hij snel maar op een lege, luchtige toon. Hij zwaaide wild met zijn staart terwijl hij zijn tanden ontblote en keek naar de vos die hun dreigend aan keek.

OOC: Ff wat spanning.