Pumapaw liep door het Windclan Territory. Onderweg zag hij hoe de blaadjes weer knopjes kregen. De natuur werd steeds levendiger en je kon wel zien dat Greenleaf weer begonnen was. Hij rook onderweg veel geuren, maar de enige geur waar hij op gericht was was een konijnen geur. Die vond hij altijd het lekkerst. Pumapaw spitste zijn oren en hoorde iets ritselen. Daarna zag hij twee oren uitsteken. twee lange witte oren waren het. Pumapaw sloop naar het konijn. Naarmate hij dichterbij kwam werd de geur ook sterker. Hij zakte even in een jacht houding, hij zag dat het konijn bezig was met een wortel. de geur van konijn prikkelde in Pumapaws neusgaten. Hij sprong omhoog en trok zijn klauwen uit. Eenmaal op de grond lag het beest onder zijn poten. Even keek Pumapaw naar het levenloze lijfje en nam hem toen in zijn bek. Tevreden zette hij weer pasjes naar zijn kamp terwijl de zon de horizon bereikte.