Musicheart
Voorzichtig zette de kater zijn jacht voor. Een eekhoorn, die zag je hier niet vaak, vandaar dat hij er ook zoveel interesse in had opeens. Het waren zo'n mooie beestjes, jammer genoeg vond je ze vaker in gebieden met bomen dan in gebieden zoals die van Windclan. Hij knipperde nog een keer met zijn ogen, voordat hij zijn spieren aanspande en zich naar voren wierp. De eekhoorn schrok zich kapot, maar had zelf totaal geen tijd om weg te rennen van de veel sterkere kater. Want op zijn snelste manier beet hij het beestje deed en al snel lag het levenloos voor hem. Door een maal zijn hoofd te buigen bedankte hij Starclan voor dit voedsel, waarna hij er wat grond overheen gooide zodat de geur verminderd werd en zijn vangst niet gestolen werd door een ander. Zijn diepblauwe ogen richtte hij weer voor zich uit terwijl hij rustig zijn pas voortzette. Hij negeerde de geuren van de prooidieren om hem heen en liep stug door. Er was prooi in overvloed en omdat hij dat zo wilde houden ging hij niet iedere vierkante meter afzoeken naar alle prooidieren die daar te vinden waren.

De zon scheen in het windclan territorium, en het was erg heet. Toch was musicheart bezig met de jacht. Poot voor poot zette ze zachtjes haar poot neer op de grond terwijl ze op een wit konijn afsliep. En spring! Het konijn zag haar voor ze kon springen, en musicheart en het konijn wisten het beide: Dit werd een race. De poes sprong achter het konijn aan, dat bang wegsprong. Er kwam een wolk voor de zon waardoor het even afgeleid werd, en music zag haar kans. Dit keer raakte ze de sprong en doodde het konijn. Ergens vond ze het zielig maar als starclan dit niet wou zou het ook niet zo verlopen zijn. Ze nam het in haar bek begroef het en zocht naar meer. Onder tussen liep ze even naar small lake. Dat was een klein meertje waar katten soms dronken. Ze stak haar roze tong uit en likte het water op. Toen ging ze wat wandelen rond het territorium, ze had genoeg gejaagt en er was genoeg prooi in groenblad. Gelukkig was haar vacht kort en had ze niet zo'n last van de zon. In de verte zag ze een rode kater lopen met een beetje wit. Ze liep er op af en zag dat zijn ogen blauw waren. Wat was de naam ookal weer? Ze had deze kater nog maar een of twee keer gezien in het kamp en warrior den. Ze liep er op af en haalde hem in tot ze naast hem stond. 'Hey.' Toen herrinerde musicheart de naam weer, iets met lion ofzo. 'Jij bent toch lionroar?'

De kater draaide zijn hoofd naar links toen de poes naast hem kwam lopen. Hij knikte als begroeting naar haar toen ze hallo zei, maar sprak voor de rest niet. 'Jij bent toch lionroar?' Vroeg ze aan hem. Zacht knikte hij. "Ja, dat is mijn naam. Sprak hij kalm uit. Hij hief zijn hoofd iets op en keek de poes aan. "Musicheart, toch?" Vroeg hij vervolgens. Hij was niet zo heel goed in namen, maar wist ze vaak wel goed te gokken. Hij hoopte echter dat dit haar naam was, want hij wilde het niet over zijn kop krijgen dat hij iemands naam niet herkende. Vooral niet in zijn eigen clan. Hij keek even naar de lucht, die natuurlijk helderblauw was zoals vaak in Greenleaf. Er gleden enkele witte wolkjes door de lucht heen, die soms half voor de zon dreven. Maar meer was er niet te zien. Af en toe een vogel die overvloog, maar meer ook echt niet. De kater zuchtte zacht en schudde kort met zijn hoofd. "Nog iets interessants gehoord in de clan?" Besloot hij maar te vragen aan haar.

Jammer genoeg gaf de poes geen antwoord meer op zijn vraag. Hij staarde wat aanwezig naar het gebied om hen heen. Green leaf was toch zo'n prachtig seizoen, hij hield er gewoon van. Na lange tijd wachten keek hij weer op. "Sorry, Musicheart, maar ik moet echt verder aan mijn taken. Ik wil voordat het donker word klaar zijn." Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. "Doei! Ik spreek je nog wel," Hierna stond hij op en keek hij kort om zich heen, waarna hij het spoor van een konijn begon te volgen.

{Topic uit}

{{This is my way of speaking}}