Innocence

Cinnamonpaw

Waking up I see that everything is okay
The first time in my life and now it's so great
Slowing down I look around and I am so amazed
I think about the little things that make life great

Met rustige, opeenvolgende passen verliet de jonge schildpad poes het Windclan kamp. Ze probeerde zich te concentreren op de verschillende geuren die haar neus binnen drongen, echter wist Spottedleaf ze niet te onderscheiden. Haar gedachten werden steeds beïnvloed door het gestalte van de kater genaamd Blowsoul, de Warrior die haar zomaar links had laten liggen. Waarom, wat had ze fout gedaan? Ze had hem geholpen wanneer hij hulp nodig had, ze kon alles bij hem kwijt. En hij had zelfs gezegd dat hij haar nooit wou kwetsen. Echter wist ze nu wel de waarheid... De poes schudde haar kopje en staarde weer voor haar uit. Misschien was jagen toch niet zo'n geweldig idee, en kon ze maar beter de grenzen gaan patrouilleren. Ze zou zichzelf al helemaal niet goed voelen zou ze niks voor de Clan doen omdat ze zichzelf mentaal niet sterk voelde. Haar amberkleurige ogen vingen algauw de eerste grens op, de plek waar ze Smokebreath enkele dagen geleden had tegen gekomen. Ze wiebelde even nerveus met haar oren, en opende haar mond zodat de vele diverse geuren haar gehemelte konden reiken, maar ze ving geen enkele verse Shadowclan geur op. Maar goed ook, ze wist momenteel niet hoe ze zich zou moeten verdedigen wanneer ze er een tegen het lijf liep. Normaal gezien voelde ze zichzelf nooit zoals ze zich nu voelde. Ze had echt gedacht dat ze zich er helemaal overheen had gezet. Een zucht verliet haar bek toen ze zich liet zakken in een zithouding en haar staart over haar poten heen sloeg.

This innocence is brilliant, I hope that it will stay
This moment is perfect, please don't go away
I need you now
And I'll hold on to it, don't you let it pass you by

I found a place so safe, not a single tear
The first time in my life and now it's so clear
Feel calm, I belong, I'm so happy here
It's so strong and now I let myself be sincere

Het duurde niet lang of ze rook een nieuwe, verse Windclan geur. Nieuwsgierigheid gemengd met verdriet vonkte in haar amberkleurige ogen toen ze zich omdraaide om te zien wie het was. "Hey spottedleaf!" Hoorde ze Cinnamonpaw haar naam roepen. Een flauwe glimlach kwam tevoorschijn op haar gelaat toen ze haar even aankeek. "Goedendag Cinnamonpaw." Miauwde ze op een respectvolle toon. Zij was de Medicine cat's apprentice, dus toonde ze respect. Ze zou het eigenlijk wel eens willen weten hoe het voelde om gerespecteerd te worden. Sommige katten keken wel naar haar op, maar de meeste behandelde haar zoals iedere andere Windclan kat. Niet dat ze naar macht snakte, zo was ze hélemaal niet. Het liefste zou ze gewoon een oude, loyale Elder worden die haar laatste dagen doorbracht in het kamp. Soms dacht ze wel eens na over haar leven geven in een gevecht voor haar Clan, zodat het leek dat ze een heldhaftig type was. Maar zou was ze nou eenmaal niet. Ze zou haar leven wel willen geven voor iemand anders, maar alleen als het écht niet anders kon. Dus als het over het lot van de Clan ging, dan zou ze haar leven ervoor geven, maar anders niet. Ze sloeg haar blik neer op de grond, en wachtte even af op de volgende woorden van de apprentice. Terwijl een warme bries door haar vacht woei, kneedde ze de aarde samen met haar voeten.

It's the state of bliss you think you're dreaming
It's the happiness inside that you're feeling
It's so beautiful, it makes you wanna cry