It's all coming back to me || Nightpaw

_{There were days when the sun was so cruel
That all the tears turned to dust
And I just knew my eyes were
Drying up forever}
Haar lichte oranje pels werd roodgekleurd door de ondergaande zon die zich bijna had verstopt ergens achter de horizon. Met rustige, opeenvolgende passen verliet ze het Windclan kamp, maar keek ze nog even over haar schouder in de hoop dat ze nog een glimp van haar zus zou kunnen zien. Maar helaas, het enigste wat ze zag waren warriors die druk bezig waren met zich voor te bereiden om te gaan slapen. Zijzelf was van plan om nog eventjes een ommetje te maken in het territorium. Ze ging het liefste in de nacht of wanneer het avond was, aangezien ze er dan bijna helemaal verzekerd van was dat niemand haar zou komen storen. Er waren nog wel avond patrouilles, maar die kwamen nooit dichtbij, die bleven vaak rond de borders hangen. Applepaw's staart stak fier rechtop in de lucht en haar oren stonden vriendelijk naar voren gevouwen. Er was niks meer te zien van de duistere, asociale poes van tevoren. En als ze eerlijk moest zijn was ze blij dat ze het terug had goedgemaakt met haar zus. Echter had ze wel gezien dat Linepaw zich anders gedroeg dan ze haar zus herinnerde. Ze leek zo... Anders? Apple wist het juiste woord er niet voor te vinden, maar ze wou er geen seconde langer meer aan denken. Het deed haar huiveren, om te denken dat er misschien iets mis was met haar zus. De bijna warrior wordende apprentice versnelde haar passen even en maakte een sliding-stop wanneer ze de Heatherfields in zicht kreeg. Het dorre grasveld van in Leafbare was niet meer te herkennen, nu was het veld bezaaid met openbloeiende bloemen. Een opgeluchte zucht verliet haar lichaam en ze wandelde er naar toe, en liet zich vallen zodra ze haar poten op het veld had gezet. Ondertussen was de hemel al zwart geschilderd en straalde hun gestorven voorvaderen weer zoals altijd, een adembenemend zicht...

_{There were moments of gold
And there were flashes of light
There were things we'd never do again
But then they'd always seemed right
There were nights of endless pleasure
It was more than all your laws allow}