{Assessment!} Nightpaw's warrior assessment

EMBERSTORM

AND WHEN YOU'RE DYING I'LL BE STILL ALIVE

{Allow me to explain myself.

In de Warrior Cats boeken, hebben Apprentices altijd een assessment (Opdracht) voordat ze een warrior worden. Dit wordt getest door hun eigen mentor of door een andere Warrior voor een objectieve kijk op de zaken. Als je dit met je eigen apprentice ook wilt doen, doe maar! I don't mind! Ik zal door dit topic korte posts doen, zodat het een beetje opschiet

Progress
⬂ - Speuren
⬂ - Jachttechnieken
✓ - Vechttechnieken
⬂ - Improvisatie

Geslaagd/Gezakt/Nog bezig}
--------------------------------------------------------------------------------------

Een assessment... Dat was een tijd geleden. Emberstorm wierp eventjes een blik op de apprentices den en boog zich daarna weer over haar konijn heen. Ze was gevraagd om de assessment van één van de apprentices te regelen, als test of hij klaar was voor het Warrior schap. Interessant. Ze nam rustig een hap van haar konijn en al kauwend vroeg ze zich af of de kater er zich van bewust was hoe dicht hij bij het Warriorschap stond. Haar beoordeling was hier echter beslissend voor, als ze zeer negatief over hem was, zou het best wel vervelend voor hem uit kunnen pakken. Zwijgend nam ze de laatste hap van haar konijn en veegde ze haar melkwitte pootje langs haar wangen en snorharen. Maar Emberstorm was de kwaadste niet. Als hij zijn best zou doen, zou het vast wel goed komen. Als hij haar irriteerde, stond ze niet voor zichzelf in. Met vluchtige passen stapte de lapjespoes richting de apprentices den en stak ze haar kop naar binnen. "Nightpaw, opstaan en wakker worden. Ik wil dat je me bij de kamp ingang ontmoet, pronto." Emberstorm stond erom bekend dat ze er geen doekjes om wond met haar scherpe tong. Meteen hierna stapte ze daarom ook weg bij de apprentices den en ging ze bij de kampingang zitten. Haar staart vouwde ze netjes over haar voorpoten heen, hierna wierp ze een scherpe blik op de apprentices den, wachtend op het figuur van Nightpaw.

WORDS: Uncounted COMPANY: Nightpaw
NOTES: Song: Portal@ Still Alive

||Words:: 312||Mood:: Frustrated||Company: Emberstorm||

Zijn wonden waren intussen geheeld, het gevecht met Moonpoint was in zijn ogen gewoon leuk geweest, hij had er plezier in gehad, en intussen ook wel beter geleerd waar hij op moest letten. Dank je wel, Inkmaks voor het goed trainen van mij, had hij er na gemompeld naar de vorige Deputy. Nightpaw rekte zijn poten uit terwijl hij veder sliep. Maar dat was niet van lange duur. "Nightpaw, opstaan en wakker worden. Ik wil dat je me bij de kamp ingang ontmoet, pronto." Wat was dit nou weer? Nightpaw hees gefrustreerd zijn kop op, de laatste keer dat iemand hem had gewekt was Inkmask, toen hij nog in leven was. Nightpaw drukte zijn tanden op elkaar. Maar besloot toch maar te kijken waarom die gene hem had gewekt. Vrijwel meteen verliet hij de apprentices den en keek over het kamp. Al snel zag hij de warrior bij het kamp ingang zitten. Hij haalde zijn poot over zijn oor en trippelde in de richting van de warrior, bekend als Emberstorm. Nightpaw vernauwde zijn ogen. "Waarom maakte je me wakker? Ik kan heus me zelf wel wakker maken hoor, en waarom vroeg je me om hier te komen? Je bent m'n mentor niet!" Vroeg hij snauwend en scherp waarna hij zo bleef staan en met zijn staart een paar keer heen en weer zwiepte. Hij vroeg zich inderdaad af waarom hij was gewekt, hij had geen mentor en werd vaak uit zich zelf wakker, ook vaak rond deze tijd, en dan ging hij zelf testen wat hij had geleerd van Inkmaks en schatte hij zelf in hoe hij dingen moest verbeteren. Hij tolereerde geen trainingen van andere katten, die konden wat hem betreft zijn kont kussen. Hij hield zijn oren wat meer naar achteren en zijn nacht groene ogen stonden recht in die scherpe gele van de poes. Wat moest ze van hem?

EMBERSTORM

AND WHEN YOU'RE DYING I'LL BE STILL ALIVE

Eindelijk verscheen de apprentice uit zijn den, met zijn kop op een beduidend standje onweer. Meteen vernauwde Emberstorm haar ogen tot kleine bleekgroene spleetjes en kwam ze overeind uit haar zittende positie. Op deze manier had ze toch het gevoel dat ze iets meer overmacht had over de andere kat. Niet dat ze ooit veel moeite had gehad met overwicht hebben. Haar blik werd echter erg kil toen de apprentice tegen haar begon te spreken. "Waarom maakte je me wakker? Ik kan heus me zelf wel wakker maken hoor, en waarom vroeg je me om hier te komen? Je bent m'n mentor niet!" Snauwde de apprentice haar toe. Oh, nu had hij het gedaan. Slecht begin. Emberstorm hief haar kop wat hooghartig zodat ze op de kater neer keek. "Dus dít is het gedrag van de apprentice van de vroegere deputy? Gedrag als een onbekwame kitten?" Miauwde ze, haar stem zo koud als ijs. "Ik denk dat zelfs jij wel bekend bent met de term een warriors assessment. Ik ben namelijk gevraagd om jouw assessment af te nemen. Dus als je nog een positief resultaat eruit wilt slepen, zou ik maar wat respect bij elkaar schrapen als ik jou was." Ze bracht haar neus dicht bij die van Nightpaw. "Of ik zal gelijk naar Hollystar toestappen dat je enkel de naam Nightkit waard bent." Hierna draaide ze zich half om richting de apprentice, al in de richting van de uitgang van het kamp. "Afgesproken?" Miauwde ze, nog steeds op dezelfde kille toon, onbewust dezelfde woorden gebruikende als Inkmask op de eerste dag van de training.

{Apply cold water to the burned area~...xD}

WORDS: Uncounted COMPANY: Nightpaw
NOTES: Song: Portal@ Still Alive

||Words:: 238||Mood:: Frustrated||Company: Emberstorm||

Nightpaw keek de warrior voor hem scherp aan, als die warrior echt van plan was om mentor taken op zich te nemen over hem, dan was hij duidelijk aan het verkeerde adres, hij had maar een mentor, en dat zal Inkmask altijd blijven, altijd. "Dus dít is het gedrag van de apprentice van de vroegere deputy? Gedrag als een onbekwame kitten?" Miauwde Emberstorm. Nightpaw vernauwde zijn ogen. "Ik denk dat zelfs jij wel bekend bent met de term een warriors assessment. Ik ben namelijk gevraagd om jouw assessment af te nemen. Dus als je nog een positief resultaat eruit wilt slepen, zou ik maar wat respect bij elkaar schrapen als ik jou was." Vervolgde Emberstorm. "Of ik zal gelijk naar Hollystar toestappen dat je enkel de naam Nightkit waard bent." Vervolgde de warrior. "Dat is niet de taak van jouw! Maar van Inkmask!" Snauwde hij waar bij een flikker van verdriet was te zien in zijn ogen. Hij miste Inkmask. Hij was zijn mentor geweest, hij behoorde deze assessment af te nemen! Niet één of andere randon warrior! "Afgesproken?" Vervolgde Emberstorm. Nightpaw wende zijn blik af en knikte. "Best, maar dan enkel om Inkmask trots te maken," bromde Nightpaw. Hij wou Inkmask terug. Waarom was hij verdomme dood geschoten door die verdomde twolegs? Nightpaw zette een stap weg van Emberstorm dichter bij het kamp ingang. "Gaan we dan?" Bromde hij vervolgens gevolgd door een zwiep van zijn staart.

EMBERSTORM

AND WHEN YOU'RE DYING I'LL BE STILL ALIVE

Emberstorm keek door vernauwde ogen naar de kleine apprentice voor zich. Zijn humeur en attitude kwamen haar nu al de strot uit, maar ze moest nog even volhouden. De kater had het vast moeilijk gehad, maar ze kon dit soort gedrag niet tolereren van jongere katten wat haar betrof. Haar poten kneedden dus ook geërgerd de aarde terwijl ze naar de andere kat aankeek, die weer brutaal naar haar snauwde. “Wat je ook denkt te weten, het gebeurt wel vaker, mentor of niet, dat een andere warrior een assessment afneemt voor een frisse kijk op de zaken, zonder dat die beïnvloed wordt door andere dingen die al gebeurd mogen zijn.” Miauwde Emberstorm, “En mijn jongen, je maakt op dit moment niet zo’n beste indruk. Ik weet dat je je mentor mist, ikzelf kan ook nog wel andere dingen verzinnen die ik kan doen dan dit. Ik ben namelijk al een tijd bezig geweest met dit voor te bereiden.” Eventjes viel Emberstorm stil. “Dus laten we dit beiden snel afhandelen zodat we allebei zo snel mogelijk verder kunnen met ons leven en elkaar niet meer lastig kunnen vallen.” Eventjes verscheen er een grijnsje op Emberstorm’s gelaat, bijna gemoedelijk. Ze wist hoe het was om verdriet te hebben, Emberstorm was de kwaadste niet, ze was alleen hard. “Ja, we gaan. Kom maar mee.” Miauwde Emberstorm, terwijl ze het kamp uitliep. Buiten het kamp wachtte ze rustig eventjes op Nightpaw, voordat ze ging beginnen.

WORDS: 243 COMPANY: {Nightpaw}
NOTES: Song: Portal@ Still Alive

_{“Wat je ook denkt te weten, het gebeurt wel vaker, mentor of niet, dat een andere warrior een assessment afneemt voor een frisse kijk op de zaken, zonder dat die beïnvloed wordt door andere dingen die al gebeurd mogen zijn.” Nightpaw keek met vernauwde ogen naar de warrior en knikte vervolgens enkel. "Best," bromde hij kort af. “En mijn jongen, je maakt op dit moment niet zo’n beste indruk. Ik weet dat je je mentor mist, ikzelf kan ook nog wel andere dingen verzinnen die ik kan doen dan dit. Ik ben namelijk al een tijd bezig geweest met dit voor te bereiden.” Sprak Emberstorm toen. Nightpaw keek de warrior aan met een tikkeltje chagrijnige ogen, maar knikte toen, maar zei niks. “Dus laten we dit beiden snel afhandelen zodat we allebei zo snel mogelijk verder kunnen met ons leven en elkaar niet meer lastig kunnen vallen.” Vervolgde Emberstorm. Nightpaw kon het niet laten te een kleine grijns op zijn gezicht te brengen. "Prima," antwoordde hij kortaf. “Ja, we gaan. Kom maar mee.” Sprak Emberstorm toen. Nightpaw knikte en volgde Emberstorm het kamp uit, om zijn assesment te doen, en zo een stap dichter te zetten bij het warrior schap. Hij wist dat Inkmask trots op hem zou zijn als hij het gewoon zou doen. Nightpaw ging voor Emberstorm staan. "Dus wat gaan we doen?" Besloot hij te vragen. Hij had wel verhalen van andere apprentices gehoord. "Mijn vecht technieken af nemen, jagen, conditie test, kennis over de warrior code en de andere clans?" Sprak hij. Stiekem had hij er wel zin in, gewoon weer iets in de vorm van een training, dat was toch wel lang geleden. Maar het liefst had hij gehad dat Inkmask er was geweest om hem te trainen. Why did you have to die? Nightpaw schudde even met zijn kop om die gedachten weg te duwen, en zo verdween zijn tijdelijke afwezige blik ook, en was hij weer vol op aanwezig.}

_{Emberstorm keek naar de apprentice, niet bepaald onder de indruk, maar ze had het grijnsje op de lippen van Nightpaw heus wel gezien. De kater gaf dan ook uiteindelijk toe en volgde haar het kamp uit. Emberstorm draaide haar oren eventjes naar Nightpaw toe terwijl de kater begon te spreken. "We gaan alles testen," Miauwde Emberstorm rustig. Haar staart zwiepte als een vaandel achter zich aan. "Maar we beginnen met je vechttechnieken, zodat je wat overtollige energie kan kwijtraken." Een lichte plagerij was in Emberstorm's stem hoorbaar. De kater was plotseling toch wel enthousiast en Emberstorm mocht dat wel. "Dus bij deze..." Ineens stortte Emberstorm zich op Nightpaw, haar klauwen nog wel ingeklapt, maar alsnog zeer onverwachts. "Laat me maar zien wat je waard bent." Emberstorm was hard, ze begon met hetgeen waar ze het beste was. Vechten. De adrenaline begon in haar aderen te vloeien en een brede, bijna agressieve grijns stond op haar gezicht.}

_{"We gaan alles testen," miauwde Emberstorm. Nightpaw keek de warrior even aan en knikte toen langzaam. "Daar ben ik wel klaar voor," miauwde hij. "Ik zal je eens laten zien wat voor Warrior ik word!" Miauwde hij zelfverzekerd. "Maar we beginnen met je vechttechnieken, zodat je wat overtollige energie kan kwijtraken." Nightpaw's lippen krulde op. "Dat klink goed!" Grauwde hij uitdagend. Nightpaw kon wel eens omslaan van mood. En dat was nu gebeurd. Hij zou Inkmask eens laten zien wat voor waardige warrior hij van hem had gemaakt. "Dus bij deze..." En Emberstorm schoot op hem af. Nightpaw bewoog het eerste stuk mee en rolde over zijn rug. Met zijn achterpoten trapte hij de poes van hem af en in een uitdagende vecht houding bleef Nightpaw staan. Aan hem was te zien dat Nightpaw een prima vechter was. "Laat me maar zien wat je waard bent." Miauwde Emberstorm. "Onderschat me maar niet," kaatste Nightpaw terug. Zijn ogen vlamden vuur, en zijn spieren staken door zijn donker grijze tabby vacht heen. Zijn nacht groene ogen stonden recht op Emberstorm gericht, maar hij verraadde niet wat hij van plan was. Onverwacht schoot hij naar voren met zijn poten recht voor uit, vrijwel meteen plaatste hij zijn poten op haar borstkas en deed zo een poging om Emberstorm op haar rug te krijgen. Nightpaw was goed in vechten, en het was ook zeker wel zijn ding.}

_{"Daar ben ik wel klaar voor," miauwde hij. "Ik zal je eens laten zien wat voor Warrior ik word!" De kater klonk zelfverzekerd. Een beetje te zelfverzekerd in Emberstorm's smaak. De kater moest niet overmoedig worden, dat zou straks averechts kunnen werken. "Klinkt veelbelovend" Miauwde de poes dus droogjes met een zwiep van haar staart. "Maar we zullen zien, ik zal namelijk je geen vrijkaartje geven aangezien Inkmask dood is." Emberstorm was en bleef een poes van weinig woorden en de woorden die ze sprak waren hard.
De kater wist haar eerste aanval de blokkeren op een waardige wijze. Hij wist haar van zich af te trappen maar Emberstorm landde weer lenig op haar pootjes door een draai die ze in de lucht maakte. Vechten was niet voor niks haar beste onderdeel... "Is dat alles?" Tartte ze hem, met een zuinig glimlachje op haar gezicht. Maar de kater kwam al snel terug met nog een aanval. "Onderschat me maar niet," Miauwde Nightpaw. Hij kwam recht op haar af en plaatste zijn poten op haar borstkas. "Jammer maar helaas..." Miauwde Emberstorm terwijl ze zich op haar rug liet vallen en zijn eigen bewegingskracht tegen hem gebruikte. Vervolgens bracht ze haar kop omhoog in een ferme kopstoot.}

"Maar we zullen zien, ik zal namelijk je geen vrijkaartje geven aangezien Inkmask dood is." Bij die woorden kneep Nightpaw zijn kaken op elkaar en liet een waarschuwend gebrom horen. Het was gewoon beter als er niet over zijn oude mentor werd gesproken in zijn bij zijn, tenzij je een paar klauwen langs je ogen wilde.

Maar de woorden van Emberstorm maakte het vechten voor hem dus wel een stuk makkelijker, hij was prikkelbaar geworden, dus vechten ging wel lukken, maar niet door blinde woede, maar door de wil om haar een lesje te leren. Tijdens zijn terug aanval kreeg hij een haarde kopstoot. Nightpaw sprong lenig naar achteren en voelde zich even duizelig, maar zijn herstel vermogen waren goed, heel goed, en hij wist zich zelf dus al snel weer op de rechte been te brengen. Nightpaw begon weer te rennen, maar net toen hij een sprong wou maken naar voren ging hij naar links recht op een rots, en met een oogwenk sprong hij over Emberstorm heen, en net op tijd klapte hij zijn achterpoten tegen de flank van Emberstorm aan, tenminste dat was zijn bedoeling. Tijdens zijn landing draaide hij zich vrijwel meteen om en keek recht naar Emberstorm toe, zijn ogen verraadde niks, niks over hoe hij zich voelde, niks over wat hij van plan was.

_{Misschien had ze een grens overschreden toen ze weer over Inkmask begon. Maar ergens deed ze het gewoon expres. Ze wilde de beheersing van de kater ook testen, kijken of hij zijn driftigheid kon beheersen rond zijn meerdere. Want zonder dat de kater het wist, was dat haar onderdeel improvisatie. Ze verzon er zelf altijd wel een onderwerp bij, een geheim onderwerp waar ze zich niet op konden voorbereiden...

Maar ondertussen woedde het gevecht voort. De kopstoot had zijn doel bereikt en wist de kat weg te werpen. Hierdoor kon Emberstorm ook tot haar opluchting tot haar poten komen. De kater had zich rap hersteld. Ze maakte hier een mentale notitie van, maar moest al snel weer in concentratie komen voor de volgende aanval. Ze stond klaar voor hem toen hij op haar af kwam rennen, maar tot haar verbazing week hij uit. "Wa?" Mompelde ze, terwijl ze nog een poging deed om opzij te springen. Maar ze was te laat. Ondanks dat, lieten haar instincten niet in de steek en de klap deed ook zeer, maar ze wist door te rollen en zo weer snel genoeg tot haar poten te komen. Emberstorm verspilde ook geen tijd en sprong meteen op hem af, zich laag bij de grond houdende. Een paar keer vlogen haar pupillen naar de zijkant van Nightpaw, alsof ze daar iets zocht en het terrein verkende. Tot op het laatst mogelijke moment hield ze dit vol, alsof ze wilde uitwijken naar de zijkant. Maar dit deed Emberstorm niet. Ze zette zich af en sprong over de kater heen met een vlugge sprong. Vervolgens haalde ze uit met haar voorpoten en kwam ze achter de kater terecht.}

En of het gevecht zwaar was. Maar hij vocht goed voor een apprentice. Sowieso waren zijn vecht skills goed, maar Emberstorm was gewoon té goed voor hem. Hij was wel goed in het ontwijken en zo, maar het vechten was gewoon zwaar, hij kon het wel, de moed had hij, de kracht had hij, maar tegen Emberstorm was het gewoon anders. Hij raasde op Emberstorm uit en haalde uit met zijn klauw, maar toen hij dat deed sprong Emberstorm overheen gevolgd door een achterwaartse trap. Hij schoot naar achteren en knalde tegen een boom aan. Hij bleef voor enkele seconden bewegingloos liggen. Hij voelde hoe zijn zij wat op zwelde. Hij opende zijn nacht groene ogen die meteen naar Emberstorm flitsten. Hij strompelde zich zelf overeind en staarde naar Emberstorm. Hij deed net als of hij op gaf en liet zijn kop hangen. "Ik..." Zei hij als of hij wou zeggen; "ik geef me over," hij heeg als of hij echt niet meer kon. En daarna zette hij af met zijn achterpoten en drukte hij zijn voorpoten tegen zijn borst aan. Hij plaatste meteen zijn achterpoten op haar achter poten en schoot met zijn klauw naar haar keel, maar stopte toen. Hij hoopte dat het hem gelukt was, want dat was de bedoeling dat zou gebeuren.

_{Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze haar poten in zijn pels voelde haken. Succes, aanval geslaagd. Ze had hem alleen niet zo licht ingeschat en gaf hem wel een erg harde zwieper. Met een net plofje landde Emberstorm weer op vier poten. Maar de apprentice tegenover haar had minder succes. Zwijgend keek Emberstorm over haar schouder naar hem, wachtende op woorden. Maar toen deze niet kwamen, stapte ze toch maar naar hem toe. "Nightpaw?" Miauwde ze. Ze stond nu op een vossenlengte afstand van hem. "Ik..." Begon het katertje. Emberstorm fronste eventjes iets, niet onder de indruk. "Jij?" Miauwde ze, kalmpjes. Niet dat hij zou zakken als hij door haar verslagen werd. Dat kon ze niet van hem verwachten. Maar plotseling kwam er een klap die alle lucht uit haar sloeg en haar tegen de grond aandrukte. Uit instinct grauwde ze woest en probeerde ze zich los te drukken. Het lukte echter niet, ze zat vast. "Jij..." Gromde ze zachtjes, waarna ze haar spieren ontspande omdat ze het genoeg vond. "Het is niet een eerzame manier om te winnen, alles behalve zelf." Miauwde de poes kritisch, waarna ze het gesprek even stil liet vallen. "Maar goed... Voor dit onderdeel..." Ze zuchtte eventjes zachtjes, weer een stilte creërende met een ernstige frons. "Voor dit onderdeel geslaagd." De frons verdween in een laconieke glimlach. "Nog 2 onderdelen te gaan."}