I can't say what it is... (Open)

Verveeld lag een vuur rood katje op haar buikje tegen de wand van de kraamkamer aan. Ze was nu bijna zes manen en was verveeld. Voor eens gingen haar normaal zo sluwe grijze ogen niet het kamp rond, opzoek naar een manier om problemen te veroorzaken maar staarde ze voor zich uit. De sneeuw was verdwenen in het kamp wat de kleine kit helemaal niet aanstond. Ze had lol gehad met veel andere kits bedelven in sneeuw en in haar eentje spelen alsof ze een monster was die uit sneeuw bestond. Nu was er niets te doen, het kamp mocht ze niet uit. Natuurlijk, Lightningkit kon doen wat ze wilde als het aan haar lag maar ze wilde ook weer niet een maan langer kit blijven dan nodig. Ze had gehoord dat de clan leiders wel eens als straf op zulke dingen je een maan langer kit lieten blijven. Lightningkit was sluw maar niet dom. Haar ogen gingen naar een grote, grijze kater en een bruine tabby. De grijze liep op de bruine af. Plotseling was de aandacht van de kleine kit gewekt en kwam ze overeind. Met een gevaarlijke twinkeling in haar ogen stond ze op en liep ze heel nonchalant op de twee katers af. "Hallo!" Miauwde ze, met een quasi onschuldige blik in haar ogen. Ze glimlachte om de schijn op te houden en keek zelfs heel liefelijk naar beide katers. Ze kende ze nog niet al kende ze haar misschien wel. Lightningkit deed alles om de clan op zijn kop te zetten met haar streken. Veel aandacht besteed ze niet aan clan genoten, het interesseerde haar niet. "Ik ben Lightningkit" Miauwde ze er achter aan met nog steeds die liefelijke uitdrukking op haar gelaat.

Lightningkit haar glimlach verbrede nog een beetje meer toen ze de blik in de ogen van de katten zag. Onschuldig grinnikte ze, haar glimlach niet van haar gezicht vegend. Zwijgend keek ze de twee katten ombeurten aan. Ze leken niet al te veel aandacht aan haar te besteden dus in de kleine pauze die ze had toen ze beide hun aandacht weer op elkaar richtte pruilde ze eventjes. Ze herstelde zich snel weer en ging heel onschuldig tussen de twee katten inzitten. Zo moest ze wel opgemerkt worden. ‘Ik dacht gewoon, dat het beter eten zou zijn met gezeldschap. Anders zit je hier toch maar alleen’ Zwijgend sloeg ze het gesprek gaande, wijselijk haar mond houdend voor een tijdje. Tenslotte verbrak ze abrupt de stilte. ”Wie zijn jullie?” Miauwde ze quasi geïnteresseerd. Haar ogen gingen naar de merel die bij de bruine kater lag. Zonder ook maar te aarzelen pakte ze het en trok ze het naar zich toe. Ze ging nu naast de grijze kater liggen en begon zonder pardon te knagen aan de plekjes waar geen veren meer zaten. Het kleine poesje vond wel dat ze dat verdiend had, ze had heel de dag al geen kattenkwaad uitgehaald en dat moest beloond worden. Overmatig knagend en genietend van de merel keek ze de kater waarvan ze de merel net gepakt had haast uitdagend aan. Was het niet dat ze nog steeds even onschuldig keek als eerst, echter met een kleine, ondeugende twinkeling. ”Hm, dit is echt heel lekker! Wat voor vogel is dit?” Miauwde ze heel subtiel en ze keek beide katten om beurten aan.

‘Dat? Ach ja, hoe zou een domme kitten dat ook kunnen weten? Dát, kleintje, is een merel. Heb je ooit van een merel gehoord? Nee hè? Nu weet je het wel. Niet vergeten, hè?' Miauwde bruintje heel terloops. De toon waarop hij het zij liet Lightningkit haar binnenste koken van woede. Há, ik laat hun eens wat zien. Dacht ze woest. ‘Ik vind het een beetje teleur stellent, dat je dat nog niet wist Lightningkit.’ Voegde grijsje er ook nog eens aan toe. Van binnen voelde Lightningkit woede opvlammen maar haar blik bleef neutraal. ‘Misschien is het beter als je een paar dagen voor de ouderen zorgt! Dan zou je wel wat bij leren. Vind Je dat ook geen goed idee?’ Stelde grijsje voor. Na een lange stilte haalde ze kit heel diep adem en glimlachte ze toen weer even onschuldig. Ze hielt haar kopje er scheef bij. ”Dat ik dat niet wist is geheel jullie fout” Begon ze op diezelfde toon als bruintje had gebruikt bij haar. Ze draaide haar kop en keek hem met een hooghartige blik aan. ”Helaas heb ik nog geen één zinnig ding geleerd van deze clan vol idioten, blijft het. Ik denk dat het mij wel wat bij leert, hoe ik oude vlooienzakken die elk moment zich bij StarClan kunnen voegen moet verzorgen” Alles kwam er irritant belerend uit en op een zeer rustige toon. Lightningkit voelde van binnen dat ze een vreugdes kreetje slaakte. Opnieuw toverde ze die oogverblindende, onschuldige grijns op haar gezicht en stak ze haar borst naar voren met een soort zegevierende blik in haar ogen.

Het werd al gauw duidelijk dat haar toon het gewenste effect had. Bruintje werd zo kwaad dat Lightningkit een klein, vals grijnsje niet geheel kon onderdrukken. Toen bruintje zijn klauw uistak zette Lightningkit zich schrap, als hij haar met één poot aan zou raken dan zou het gedaan zijn. Met hem. Ze wist heel goed dat een kit aanvallen hoge sancties verwachtte. Toen de klauw echter langs de merel streek trok ze met haar oren en gingen haar grijze ogen uitdagend naar bruintje. Grijsje voegde in het midden van het gesprek ook wat in waardoor de bleek rode kitten haar aandacht van de ene kat naar de ander liet gaan. Als alle katten zo gemakkelijk uit te lokken waren dan was dit vast haar geluksdag. 'Een beetje meer respect!” Riep hij uit. ”Vergeet niet dat, de ouderen niet de enigste zijn die zich snel bij de Starclan kunnen voegen. Want even snel, kan jij ook verdwenen zijn. En als je het niet gelooft zal ik daar persoonlijk voor zorgen.' Ze wist dat de woorden van Grijsje enorm gevaarlijk waren als hij echt wilde, maar het feit dat zij een kit was en op het moment meer macht in haar klauwtje had dan Bruintje en Grijsje bij elkaar maakte hij tot een machtige poppen speelster. "Ik kan niet wachten om het je te zien proberen, Grijsje. Raak me met één poot aan en dan zal je rechtstreeks naar de grenslijn gestuurd worden door Hollystar!" Juichte ze bijna met een sadistisch plezier. 'En nu uit mijn ogen! Ik wil je de rest van de dag niet meer zien' Riep Bruintje alsof de zaak daarmee afgedaan was. Lightningkit bewoog niet en keek de twee katten uitdagend aan. "of anders?" Miauwde ze op een gevaarlijke toon met ogen die verdonkerde van het boosaardig plezier.