Aanmelding hoge rangen

Random stuff you need to know about me:

Name: Heaven
Former names: Heaven // Bavaria
Age: Around 2 summers and 3 winters, some call this 30 moons others 2 and a half year.
Parents: My mother had a lot of names but I remember her as Bella Luna. They never told me about my father.
Former clans: I was a kittypet until I came to Bloodclan
Future clan: I won't leave Bloodclan. Something after death? Don't make me laugh!

Outside:

Breed: Singapura
Eye color: Turquoise
Accessories:
~ A collar in the same color as my eyes. It has a bell and dog- and cat jaws on it.
~ 2 Earrings in my right ear.
~ I had 2 bracelets on my left leg but I lost them.
Fur length: Short but still soft.
Claws: Very thin but very long and sharp as well.
Teeth: Small but sharp.
Length: Ze is niet groot, zo'n kop kleiner dan een gemiddelde kat. Ook is ze niet meer dan 3 kilo. Maar schat haar niet verkeerd in: Ze is snel, behendig en ook nog eens behoorlijk sterk.

Character:
Spontaan ~ Wild ~ Rulebreaker ~ Brave ~ Not afraid of blood on her claws

Spontaan: Heaven is best spontaan en zegt gewoon wat ze denkt, hoe negatief het ook is. Dit betekend niet dat ze er alles uitflapt want ze kan best geheimen bewaren, het is meer dat ze als ze iets niet leuk vind het gewoon zegt.

Wild: Heaven was als kit al een drukke en speelse kitten en dat heeft ze nog steeds, soms heeft ze te veel energie om stil te kunnen zitten en rent, springt of vecht ze gewoon random omdat ze het wil.

Rulebreaker: Heaven is niet bang om regels te overtreden die anderen haar opleggen. Ze houd zich alleen aan haar eigen regels en doet verder wat ze zelf wilt.

Brave: Heaven is nergens bang voor, De dood? Tss, dat hoort er gewoon bij. Ze springt op elk muurtje, durft overal in te klimmen en is niet bang voor een beetje pijn.

Not afraid for blood on her claws: Zoals eerder gezegd is Heaven niet bang voor de dood en denkt dat dit gewoon erbij hoort. Hierdoor vind ze het niet erg om andere te vermoorden of te verwonden. Het hoort er volgens haar allemaal bij.


History + soort van voorbeeldposts ^.^:

Kitten (1-5 manen):
Langzaam maar zeker opent ze haar kleine oogjes en meteen ziet ze dat haar broertje nog lekker tegen Bella Luna's vacht aan het slapen was. Heaven sprong met een hoge sprong uit de zachte mand en stond vervolgens in het al even zachte tapijt. Haar ogen speurde de kamer af: Wat kon ze in haar eentje nou eens gaan doen. Ze zag meteen al de gordijnen hangen. Wat als ze nou eens... ze wist dat het niet mocht van de tweebenen en dus ook niet van haar moeder maar die sliepen allemaal nog. Ze kon Gizmo wel wakker maken maar die kon dan weer per ongeluk Bella Luna aanstootten en dan konden ze weer zeker de hele dag saai stil zitten. En haar andere broertjes en zusjes waren een voor een verkocht aan andere tweebenen. Ze liep al op de lange witte gordijnen af, het witte tapijt kwam bijna boven haar uit en kriebelde haar buikje. Ze liet een klein vreugdegrinnikje ontsnappen uit haar mond. Inmiddels stond ze voor de gordijnen en keek ze omhoog: Ze zou zo'n 2 meter moeten klimmen om bovenaan te komen, een makkie toch? Ze zette de lange klauwtjes van haar voorpoten er al in, trok haarzelf omhoog zodat ook haar achterklauwtjes in de stof staken. Al snel was ze halverwege toen ze haar broertje Gizmo opeens hoorde roepen: " Ohhhhh! Zie Heaven! Wat is ze hoog!" Gizmo was nooit de slimste geweest en voor de zoveelste keer had hij weer bewezen hoe dom hij kon zijn. Meteen brak de herrie los van Gizmo's stem had natuurlijk haar moeder wakker gemaakt die meteen weer bezorgt begon te roepen dat ze naar beneden moest komen en dat ze heel gevaarlijk deed. Heaven trok zich niets aan van het geroep en klom gewoon dapper verder. Omdat ze niet zo zwaar is kon ze snel omhoog en pas toen ze weer een halve meter had afgelegd hoorde ze voetstappen op de trap. Meteen klom ze niet meer verder maar bleef ze roerloos hangen. Wat nu? Als ze haar zo zien krijgt ze zeker op haar kop. Ze probeerde naar beneden te gaan maar omdat ze nu een andere beweging moest maken bleef haar lange klauwtje hangen. Proberend hem los te krijgen uit de stof hoorde ze opeens een verschrikkelijk gekraak en net toen de deur open zwaaide gleed ze netjes naar beneden om met 2 pootjes 2 mooie rechte scheuren achterlaten. Op het laatste moment kwam ze los en maakte ze snel een draai in de lucht. De grond kwam snel op haar af maar ze kwam netjes op alle vier de beentjes terecht in het zachte tapijt. Ze hoorde 2 wezens jammeren: Haar moeder omdat ze dacht dat haar dochter zich bezeert had en de Tweebeen omdat het mooie gordijn kapot was. En ze hoorde gejuich van haar broertje die vrolijk op haar af rende en riep : "Je was hoog! Nog een keer, nog een keer! Kun je me dat leren?!" Heaven glimlachte vlug en rende vervolgens ook naar hem toe " Nee, dat moet je maar doen als jij als eerste wakker bent" Zei ze vrolijk terwijl ze de eerste stappen zette om een stoei gevecht te beginnen.


Enkele dagen liep Bella Luna ongeduldig voor de deur van de kamer heen en weer, om haar nek zat een grote rode strik en haar vacht was nog netter dan normaal. Heaven zat stil op het kussen en liet 1 voor 1 haar klauwen in de stof glijden en er weer uit. Ook om haar nek zat een mooie strik maar deze was in de kleur van haar ogen: Prachtig tenminste dat zei haar moeder. " Mam.. Het kriebelt.. en waarom duurt het zolang?" Zei ze verveelt. Ze mocht niet spelen want ze moest netjes blijven, ze kon uberhaupt weinig spelen sinds haar stunt met de gordijnen. En trouwens: Zonder leeftijdsgenootjes was er niet veel aan. " Nog heel even ze komen zo wel" zei haar moeder met een geirriteerde stem. Heaven liet een overdreven zucht horen en sprong uit de mand om iets dichter bij de deur te kunnen zitten. Het leek nog eeuwen te duren tot ze eindelijk stemmen en voetstappen hoorde en niet veel later de deur openzwaaide. Ze zag haar tweebeen staan met 2 grote kooien, ze wist al wat er zou gebeuren. Zoals te verwachtten viel rende haar moeder meteen op de tweebeen af, gaf haar een kopje en sprong de kooi in. Heaven had geen zin om zo snel toe te geven, ze wist al dat ze de hele middag saai stil moest gaan zitten en niets te doen zou hebben. Ze bleef zitten tot de tweebeen op haar af kwam, net toen de tweebeen dichtbij genoeg was om met zijn lange poten haar te pakken rende ze tussen zijn benen door naar de andere kant van de kamer. Dit hield ze een poosje vol tot ze er genoeg van had, toen sprong ze netjes in de kooi. Haar vacht was van het spelletje weer warrig geworden en de strik was niet meer te zien maar was een knoop met 2 losse lintjes geworden. Tevreden ging ze zitten en bekeek ze de kooi: Er was eten. Ze voelde amper hoe ze opgetild werd en in een Monster werd gezet. Ze at gewoon netjes haar bakje leeg en ging toen maar een beetje naar buiten kijken. De dag vloog snel voorbij, precies als ze verwacht had: Ze werd geborsteld en geaaid door de tweebeen terwijl er mensen langs haar en haar moeder liepen om ze te bekijken en hun schoonheid te prijzen. Meerdere keren had ze geprobeerd om van de tafel te springen en er vandoor te gaan maar haar tweebeen kon haar telkens net iets eerder opvangen en weer terug plaatsen. Op de terugweg had Heaven de hele tijd naar buiten gestaard: Daar wou ze heen, gewoon vrij zijn en niet altijd in een saaie kamer zitten waar niets mag. Die gedachte bleef de hele dag nog bij haar rondspoken en die avond droomde ze over 'buiten'.


New places (5 manen)

Nog 1 keer keek ze achterom, ze had geen afscheid genomen maar ze zou ze ook niet missen. Natuurlijk ze hadden goed voor haar gezorgd enzo maar nu wou ze maar 1 ding: Avontuur. Nou ja, en vrijheid. Ze keek weer voor zich uit en sprong in 1 keer van de hoge muur af die haar huis, nee haar oude huis omringde. Meteen voelde ze zich licht vanbinnen: Was dat nou vrijheid? Ze begon te lopen en merkte al snel dat haar poten sneller en sneller gingen tot ze aan het rennen was. Ze volgde het Thunderpath vanaf de zijkant en had alle ruimte. Ze stak haar hoofd in de lucht en genoot met volle teugen van het vrije gevoel. De afgelopen weken waren langzaam voorbij gekropen: In haar eentje kon ze amper spelen en haar moeder bleef haar in de gaten houden, ze was een paar keer de tuin in geglipt maar na een poosje was daar ook niets meer te beleven. En het ergste waren nog wel de shows: Dat eindeloze mooi lijken en stil zitten, bah. Nu was ze ervan af en dat maakte haar verschrikkelijk blij. De regen droop langs haar vacht en de kou kon ze eerst nog wel negeren maar haar dunne vacht kon niet lang warmte blijven geven. Uiteindelijk ging ze langzamer totdat ze weer rustig stapte. Ze was inmiddels in het hart van het Tweebeennest. Op sommige plekken was het stil en op anderen klonk gelach en stemmen van vele tweebenen. Nat en koud van de regen sloop ze een beetje zielig een steegje in om wat droger te kunnen worden en warmte te vinden. Maar ze was nog maar net het steegje in toen een grote, langharige kater voor haar oprees. Ze bleef dapper staan en keek omhoog, recht in het gezicht van de niet al te vriendelijk lijkende kater. " Wat mot je hier?" zei hij fel en met een lage stem " Dit is mijn plek." Heaven bleef nog steeds gewoon staan en bleef in de ogen van de kater kijken. " Ik wil niet veel zeggen, maar zo'n sullig steegje als jouw eigendom zien? " Ze keek hem aan met een grijns. Het boeide haar totaal niet dat de kater minstens 2 keer zo groot als haar was, ze bleef gewoon even koppig. De kater vond het blijkbaar niet grappig en gaf haar met 1 poot een enorme klap. Met een "plof" viel Heaven op de grond maar toen ze op wou krabbelen om terug te vechten zette de kater dezelfde poot op haar neer en drukte haar tegen de grond. Hij boog zich voorover naar haar oor en fluisterde " Het is dat je nog een kit bent, de volgende keer kom je er slechter van af..." Hij haalde zijn poot weg maar heaven krabbelde niet meteen weg. In tegendeel: Ze klauwde naar zijn oog die nog steeds vlak voor haar gezicht zat. Ze zag bloed vallen en de kater naar achter stappen van schrik. " Kijk maar uit, Ik ben dan maar een kit, zoals jij het zegt. Maar met mij valt niet te spotten." Ze draaide haar om en liep de steeg uit maar draaide zich nog even snel om: " Ik kijk uit naar onze volgende ontmoeting" Zei ze met een lachje terwijl ze de kater verbaasd achter liet.

Ze waste haar poot af in een plas water en slenterde vervolgens verder. Uiteindelijk sprong ze over een paar hekken zodat ze in tuinen van Tweebeennesten kwam. Uiteindelijk vond ze voor een deur een mat die droog was, erboven was namelijk een afdakje gebouwd. Ze krulde zich op en probeerde de prikkende haren van de mat te negeren. Langzaam en rillend van de kou viel ze in slaap. Ze had geen idee hoelang ze had geslapen maar ze had het nog steeds koud toen ze wakker werd van stemmen. Ze opende haar ogen en zag een stel jonge tweebenen boven haar staan. Ze keken haar aan en waren aan het praten. Ze keek langs hun hoofden en zag dat het alweer licht was en dat de zon hoog aan de hemel stond: Ze had vast lang geslapen. Ze stond op en merkte dat haar beentjes trilden van de kou. Opeens zag ze twee grote handen op haar afkomen die haar optilden en naar binnen brachten. Ze had het te koud om te protesteren en keek daarom maar om haar heen: ze zag allemaal dingen die ze niet kende. De muren hadden scheuren en overal lagen flessen. Er hingen platen met tweebenen in vreemde vachten op deuren en muren en overal klonk muziek die ze fijn vond klinken. Ze besloot dat ze het hier mocht. Ze werd op in de keuken op een stel handoeken gezet en ze kreeg melk en iets wat naar vis smaakte. Ze genoot van het eten en drinken en viel vervolgens weer in slaap tussen de handdoeken.


Bavaria (5- 16 manen)

Inmiddels was ze helemaal gewend aan haar nieuwe leven waar ze nu een halve maan was; Ze kreeg eten en drinken en had een mand om in te slapen. Maar verder mocht ze doen wat ze wou. Ze had een nieuwe naam gekregen: Bavaria naar een drankje dat de jongens steeds dronken. Ze had geleerd dat ze 's avonds uit moest kijken en ze overdag hun beste vriendin was mits ze hen niet wakker maakte of stoorde als ze leerden. Vaak keek ze mee met hun films en games en luisterde ze naar hun muziek. Ze had een stoere halsband gekregen en kreeg vaak een aai of lief woord. Soepel sprong ze van de boekenkast op de stoel en vervolgens op de vloer. 1 van de tweebenen die op de banken zaten riep haar en ze liep er meteen op af in de hoop iets lekkers te krijgen. De tweebeen pakte haar op en zette haar op zijn schoot. De andere tweebenen lachten en zeiden dingen in hun vreemde taaltje. De tweebeen waarop ze zat hield haar goed vast en ergens begon ze het te wantrouwen. Een andere tweebeen kwam naast haar staan met een vreemd apparaatje. Opeens voelde ze een verschrikkelijke pijn in haar oor en de tweebeen op wie ze zat voelde het ook want van schrik had ze haar lange nagels in zijn huid geboord. De tweebeen schreeuwde maar bleef haar vasthouden terwijl de anderen lachten. Nog een keer voelde ze de pijn, iets onder de eerste. Ze liet een luidde kreet horen maar was aan de andere kant nieuwsgierig naar wat ze nou deden. De tweebeen prutste nog even aan haar oor en ze hoorde iets wat als metaal klonk. De tweebenen lieten haar los en bang en boos sprong ze van hun schoot af en rende ze weg. Ze klom de kast weer op en keek in de spiegel aan de overkant: In haar rechter oor glommen 2 mooie gouden ringetjes met een klein beetje bloed.

De pijn ging snel weg en in plaats daarvan kwam de trots. De 2 ringetjes stonden haar stoer vond ze. 2 manen nadat ze de oorbelletjes had gekregen was ze niet langer een kitten meer maar een echte poes. Ze was nu een stuk groter en sterker geworden maar ze merkte wel dat de tweebenen nu minder aandacht aan haar gaven. Deze avond was er een feestje in het huis, er klonk harde muziek en de tweebenen deden vreemd. Ze had ontdekt dat het aan de drankjes lag die de tweebenen opdronken, ze had wel eens wat gedronken wat op de grond was gevallen maar ze vond het een vreselijke smaak hebben. Ze zat stil op de boekenkast zoals ze dat meestal deed en ze keek een beetje naar beneden. Vooral het bakje met worstjes dat op tafel lag trok haar aandacht. Ze besloot een kans te wagen en sprong naar beneden, zigzagde tussen de benen door en sprong op de tafel. Meteen pakte ze een mondvol van de worstjes en rende weer weg terwijl ze ze weg schrokte. Ze had ze nog maar naar binnen gewerkt toen een tweebeen die ze kende haar optilde bij haar nek. Ze spartelde maar hij liep gewoon stug door en zette haar buiten. Verbaasd keek ze de tweebeen aan toen ze opeens een trap in haar zij kreeg, ze krijste en rende weg, de stad verder in. Ze rende net zolang blindelings door tot ze weer een beetje bij zinnen was gekomen. Ze stopte opeens en keek om haar heen, waar was ze heen gegaan? Ze zag iets bewegen aan de overkant en besloot er maar heen te gaan. Ze rende de weg over en sloop het steegje in waar ze de schim in zag gaan. " Hallo?" Vroeg ze verbaasd. Opeens voelde ze een klap van achteren maar ze liet zich niet zomaar aanvallen. Na een heftig gevecht waren haar ogen aan het donker gewend en had ze de aanvaller overmeesterd. " En wie hebben we hier?" vroeg ze verbaasd terwijl ze de kater tegen de grond duwde. Ze bekeek de kater en besloot dat ze de stevige, bruine tabby niet kende. Ze liet hem los en ging rustig zitten terwijl ze op antwoord wachtte. " D..Doe me geen pijn.. I...Ik probeerde alleen ons te beschermen..." Bavaria keek hem met een schuin kopje aan " Ons?" vroeg ze verbaasd. De kater krabbelde op maar vond blijkbaar dat hij het wel moest zeggen " J..ja wij: Ik ben Mouse en mijn vrienden verzamelen altijd .." zei de kater. Bavaria keek om haar heen en zag dat andere katten verbaasd, uitdagend en geschokt naar haar keken. Ze telde er een stuk of 4 dus samen met Mouse 5. Ze lachte en keek ze aan, " En je dacht: Laat ik die poes eens vriendelijk verwelkomen?" ze bleef lachen en de anderen leken nu wat meer ontspannen. " Ik mag dat wel.. en wat doen jullie dan zo ongeveer 's avonds met z'n allen?" vroeg ze. Een rode poes stapte naar voren " Ik ben Dawn en we zijn allemaal kittypets. Meestal spreken we hier dus af en praten we wat. Vaak trekken we de stad door en kijken we of er wat te beleven valt" Bavaria keek haar even kort aan toen er een andere kat vooruit stapte, hij leek de jongste van het stel " Ik mag jou wel, je bent zo dubbelzinnig: Ik had door je lichtte uiterlijk nooit gedacht dat je zoooo'n goede vechter zou zijn! En je hebt stoere dingen in je oor! Hoe kom je daaraan?" De kleine draaide zich om naar de grootste kater die tot nu toe nog niets gezegd had: " Pleaassseee, mag ze blijven?" vroeg hij met grote, smekende ogen. De grote zwarte kater stapte wat naar voren en leek haar goed te bekijken, Hij knikte langzaam "Best..." Bavaria lachte vrolijk en deed de rest van de avond mee: Ze renden over de tweebeennesten en na een poosje vonden ze een vuilnisbak vol met vis. Ze gooiden die om en aten er het 1 en ander uit. Bavaria vond een grote rat maar wist die snel dood te maken en werd meteen geprezen door de groep.

Zo gingen de manen voorbij: overdag was ze bij haar tweebenen en 's avonds met haar vrienden. Ze werd inmiddels de dapperste van de groep gevonden en ze vond het prima. Ze leerde snel: Vechten, jagen en kattenkwaad uithalen, en ze vond het geweldig. Helaas moest ze na een jaar avontuur vertrekken omdat de tweebeen die haar meestal eten en drinken gaf weggaat. Zonder afscheid te kunnen nemen word ze opgepakt en in een monster vol andere spullen gezet. Ze komt in een huis met alleen die tweebeen en zijn vriendin terecht en weer vind ze het saai worden.

Back to heaven and bloodclan (16- now)

De tweebeen begint saai te worden: Hij luistert muziek die veel minder beat heeft en zijn vriendin bemoeit zich telkens met Bavaria. Bavaria mag niet meer in de warme keuken slapen maar moet naar de koude garage, ook mag ze het tweebeennest opeens niet meer verlaten. Al snel verveelt ze zich kapot in de garage en zodra de deur opengaat glipt ze naar buiten. Ze ontwijkt de grijpende handen en rent voor de 2e keer de vrijheid tegemoet. Maar ze weet nu veel meer van de buitenwereld en kan in haar eentje buiten overleven. Al snel leert ze Bloodclan kennen via katten die ze ontmoet, het lijkt haar wel een groep waarbij ze past. Ze gaat opzoek naar die clan vol met avontuur en dappere krijgers, tenminste zo heeft ze de woorden die tot haar zijn gekomen vervormd. Ze vind ze en sluit bij hun aan en daar gaat het verder:

Rustig loopt ze het kamp binnen: Veel van een kamp zie je niet maar meerdere hadden gezecht dat ze hier moest zijn voor Bloodclan. Ze zag verschillende katten naar haar kijken, sommigen leken haar aan te willen vallen maar ze keken eerst naar een zwart met witte kater die op een muurtje zat. Hij zal wel de leider zijn van het stel, ze had inderdaad gehoord dat hij klein en zwart moest zijn. Ze stak haar kin hoog en liep rechtstreeks naar de zwarte kater. " Dus jij bent de leider van Bloodclan?" vroeg ze met een klein lachje. De kater keek haar aan met ijskoude blauwe ogen maar ze keek dapper terug. " Ik zou me graag bij jullie willen aansluiten" ging ze verder toen het er niet op leek dat de kater zou gaan praten. Ze hoorde gegrinnik en geroezemoes maar negeerde het simpelweg. De zwarte kater keek haar nog even aan en gaf een kort knikje: "Naam?" zei hij kort. "Ba... nee Heaven" ze had onderweg besloten dat Heaven beter klonk en beter bij haar paste dan Bavaria. " Dus Heaven.. Jij denkt dat je het hier aankan?" ging de kater verder. " Ja, dat denk ik inderdaad" zei ze bot terug, wat een zeur is het. De kater hief even zijn kin op en praatte toen verder "Best, maar weet wel dat we je hier niet gaan verwennen zoals je tweebenen deden" hoe wist hij... natuurlijk: Haar halsband met belletje. Waarschijnlijk zou dat haar lief en schattig eruit laten zien. Ze grinnikte "Ik ben wel wat gewend." De zwarte kater leek niet meer geïnteresseerd in haar en Heaven wou naar de andere katten lopen toen er een kater op haar afstapte. Zijn vrienden grinnikte een beetje maar hij leek serieus en zei " Welkom in Bloodclan, kleintje. Ga je morgen met ons mee?" Heaven zag geen kwaad achter zijn vraag en knikte. Ze bleef een beetje bij zijn groepje hangen en sliep die avond bij hun.

De volgende ochtend werd ze wakker gemaakt door hem " Hier kan je niet uitslapen, kleintje. Hier moet je werken voor je eten" zei hij met een lach die haar niet beviel. Ze snoof " Ik weet hoe ik kan jagen, dankje" Ze stond op, likte snel haar vacht schoon en volgde hem naar buiten. Onderweg naar de plek waar ze waarschijnlijk zouden gaan jagen maakte de kater meerdere opmerkingen over haar lengte, gewicht en uiterlijk maar ze negeerde ze gewoon. Na een poosje lopen kwamen ze bij een klein bos, en in dat bos kwamen ze weer bij een open plek. "Eens kijken of je het wel waard bent om bij Bloodclan te komen" Lachte de kater met een mysterieuze blik op zijn gezicht. Ze mocht hem niet... er was iets met hem wat niet klopte, maar ze kon niet lang denken want de kater was op haar gesprongen. "Kleintje, als ik klaar met je ben ga je zover weg als je kan. Je bent Bloodclan niet waard" Ze glipte snel onder hem uit, maakte een soepele bocht en sloeg hem op zijn zij. Ze lande op 4 poten en keek hem uitdagend aan. Ze wist wat ze voelde: Haat. Ze haatte de kater, hij had haar alleen maar hier naartoe genomen om haar weg te kunnen jagen, hij dacht dat ze niet goed genoeg was voor de clan waar hij bij zat. Alleen daarom had hij geprobeerd haar een goed gevoel te geven, alleen om haar vervolgens weer te proberen om weg te jagen of om te doden. Ze haatte wat hij had gedaan en vooral dat ze er bijna in was getrapt. " Jij bent degene die Bloodclan niet waard is" zei ze tegen de grote grijze kater. Ze kreeg een rode waas voor haar ogen, de waas van haat, de gevaarlijkste die er is maar ook een handige waas. Ze rende op hem af, maakte op het laatste moment een sprong en belande op zijn rug. Ze beet in zijn rug en hij schreeuwde van pijn. Uiteindelijk wist hij haar van zich af te schudden maar dat was niet genoeg. Ze rende weer op hem af: Met 1 doel dit keer: Zijn keel. Ze sprong op hem af, hij probeerde nog haar weg te slaan maar ze kon zijn lompe poot soepel ontwijken en beet in 1 keer zijn keel door. Ze hoorde een geluid uit zijn keel komen en toen viel de kater neer. De waas voor haar ogen verdween langzaam terwijl ze keek naar de kater voor haar. Ze bleef kijken tot ze weer wist wat ze gedaan had. Spijt? Nee, hij verdiende het. Ze was alleen verbaasd dat het allemaal zo makkelijk was gegaan. Ze checkte het nog 1 keer: Hij was echt dood. Er verscheen langzaam een glimlach op haar lippen en ze draaide zich om van het dode lichaam. Tevreden liep ze weg en weer terug naar haar nieuwe thuis. Onderweg vond ze een poel regenwater waarin ze haar vieze poten van het rode, kleverige spul bevrijdde. Daarna liep ze naar het bloodclan kamp, stapte naar binnen en ging bij de oude vrienden van de kater zitten " Hij is weg" zij ze kort terwijl ze ging zitten en haar poot weer begon te wassen alsof er niets gebeurd was.

En zo kwamen er nog meer gevechten, meestal met rogue's. Ze toonde nooit angst en bang om te doden? Nooit geweest. Nee ze is geen poesje om zonder handschoenen te pakken.. zeker niet...

Samenvatting leven:
- Geboren bij rijke tweebenen uit echte fokkatten
- Als mooiste van het nest blijft zij als enige bij haar moeder om ook een fokpoes te worden
- Als ze 5 manen is vind ze het te saai en ontsnapt ze
- Ze word gevonden door Studenten die haar in het studentenhuis opnemen en haar Bavaria noemen.
- In het studentenhuis word ze vaak vergeten of mishandeld maar ze krijgt eten en mag hun muziek, games en films waarbij ze vaak meekijkt en luistert.
- Ze krijgt haar sieraden
- Ze krijgt vrienden en trekt vaak overdag met hen op, ze is de stoerste van het stel en ze halen kattenkwaad uit.
- Ze 'verhuist'
- Bavaria veranderd haar naam weer in Heaven en loopt weg
- Heaven komt bij Bloodclan en maakt meteen indruk met haar sieraden en grote mond.
- Heaven's eerste moord.


Setje Heaven (Zullen waars. nog veranderd worden maar een voorproefje is tenminste iets ^.^):

Avatar:

OS: