It's so bored here, can we go play? (Appleblossom)

Daykit liep rondjes om de prooistapel. Ze verveelde zich en was aan het bedenken wat ze kon gaan doen. De zon kroop als een rode bal over de boomtoppen en bescheen haar met een warme gloed. Daykit ging zitten en genoot van de zon. Haar vacht vlamde op en ze voelde hoe ze werd verwarmd. Maar een wolk schoof voor de rode bal en ze blies zacht naar de wolk. Daykit stond weer op en ging weer rondjes lopen om de hoop verse prooi. Ze had geen honger. Een vogel vloog laag over het Camp en Daykit bedacht hoe het zou zijn als zij kon vliegen als een vogel en wat ze zou doen. Nou, als eerste niet gevangen worden door een kat, dacht ze met een grijns. Ik zou... Daykits gedachten werden onderbroken omdat ze tegen een Clangenoot aan was gelopen. `Kijk eens uit waar je loopt!' blies ze naar de Warrior. Dat was niet helemaal eerlijk, aangezien zij tegen de poes aangelopen was, maar voor het gemak dacht de kleine kitten daar niet aan. `Jij bent Appleblossom, is het niet?' vroeg Daykit. `Ik heb wel eens over je gehoord.' Ze bekeek de poes voor haar eens aandachtig. De zon kwam weer achter de wolk vandaan en onwillekeurig spon ze. `Ik verveel me. Ik wil iets leuks doen. Weet jij iets? Of nee wacht! We kunnen samen gaan jagen! Ja, dan leer ik alvast iets voor als ik leerling ben!' riep Daykit. `Alsjeblieft?' voegde ze er daarna aan toe. Haar staart zwiepte vrolijk heen en weer.

Gapend verliet Appleblossom de warriors den. De kleine bruine poes was nog niet helemaal wakker maar ze was ook niet ingedeeld op een patrol, dus het maakte niet zo heel erg veel uit. Haar rust werd echter onderbroken toen er een katje tegen haar aanliep. Geschrokken sprong ze wat achteruit en ze legde haar oren plat toen ze de ruwe woorden van het poesje hoorde. "Kijk eens uit waar je loopt!" Blies de kitten. "P-pardon?" Stamelde Appleblossom verbouwereerd, uit haar doen gebracht door het onbeleefde gedrag van de kitten. De kleine warrior staarde nerveus naar het katje. Haar wonden, aangebracht door Icy, waren nog steeds niet helemaal genezen. "Jij bent Appleblossom, is het niet?' vroeg Daykit. `Ik heb wel eens over je gehoord." Appleblossom's pluizige staart zwiepte door de lucht heen. "Oh.. Dat... kan wel, denk ik.." Murmelde het beige poesje, "..Daykit.. toch?" Vroeg ze vervolgens maar voorzichtig. Het ietwat bedrukkende gedrag van de kitten maakte haar erg nerveus. `Ik verveel me. Ik wil iets leuks doen. Weet jij iets? Of nee wacht! We kunnen samen gaan jagen! Ja, dan leer ik alvast iets voor als ik leerling ben!' riep Daykit. `Alsjeblieft?' Appleblossom zette een stapje achteruit, compleet overweldigd. "N-nee, dat m-mag ik niet doen. De.. De code zegt dat kittens in het kamp moeten blijven." Stamelde de poes, "Ik.. Ik kan je wel wat jachttechnieken laten zien in het k-kamp."

`N-nee, dat m-mag ik niet doen. De.. De code zegt dat kittens in het kamp moeten blijven,' stamelde Appleblossom. Daykit blies zacht. `Ik.. Ik kan je wel wat jachttechnieken laten zien in het k-kamp,' zei de jonge warrior. Daykit knikte. `Goed, jachttechnieken zijn jachttechnieken. Nou, dan maar in het Camp als het niet anders kan,' mompelde ze. Ze keek omhoog naar de poes die boven haar uittorende. `Waar beginnen we mee? We hebben niet de hele dag de tijd!' zei Daykit iets onvriendelijker dan ze bedoelt had. Onrustig trippelde ze heen en weer. De zon kroop nog steeds langzaam omhoog, maar het rood verdween langzaam. Daykit spon zacht en richtte toen haar aandacht op de oudere poes.

Appleblossom keek ongemakkelijk heen en weer. Wat was deze poes een kreng... Als dat ooit een mentor kreeg, zou ze medelijden hebben met de mentor. Of misschien zou de mentor een kat zijn die haar wel in het gareel zouden krijgen? "Jachttechnieken zijn jachttechnikeen. Nou, dan maar in het kamp als het niet anders kan." Mompelde de poes, na een zacht geblaas. "Waar beginnen we mee? We hebben niet de hele dag de tijd!" Zei de poes op onvriendelijke toon. Er knapte toch iets licht bij Appleblossom, iets wat niet vaak gebeurde. "Ik ga niks doen tenzij jij je manieren gaat vinden." Mompelde de poes, maar toch liet ze zich al een beetje in een jachthouding zakken.

`Ik ga niets doen tenzij jij je manieren gaat vinden,' mompelde Appleblossom. Daykit keek haar boos aan, maar zei niets omdat de oudere poes al in een jachthouding zakte. `Ja, en nu?' vroeg ze gretig. Ze wou alles leren. Meteen. Ongeduldig wipte ze op en neer. Aandachtig keek ze naar Appleblossom. Ze liet zich ook in iets zakken wat een jachthouding moest voorstellen. Daykits pootjes trilden en ze viel plat op haar buik. Snel krabbelde ze overeind. Ze zou laten zien dat ze niet zwak was, ookal was ze later dan de anderen geboren! Ze zakte weer in de houding en dit keer bleef ze staan. `Doe ik het goed?' vroeg ze. Het was voor haar doen aardig. `Ik wil het goed doen,' mompelde ze daarna zacht. Zo was ze de kleine lieve kitten die ze het liefst verborgen hield, omdat ze dat zwak vond.

Appleblossom sloop voorzichtig het kamp door, in een redelijk nette jacht houding ook, vond ze zelf dan. Ze gaf echter geen aanwijzingen. Ze durfde het niet goed. Ze zou wel aanwijzingen gaan geven als de kitten er naar vroeg. Appleblossom was sociaal immers niet zo heel erg sterk noch begaafd. Ze keek echter geschrokken op toen de kitten naast haar neerplofte. "Gaat het?" Wist ze geschrokken uit te brengen. Voorzichtig duwde ze met haar zachte neusje de kitten als hulp wat overeind. "Je moet je balans zoeken, probeer naar 1 punt te kijken om meer balans te vinden." Mompelde ze als advies, "Als je verder je pootjes nog wat rechter en verder uit elkaar zet, begint het er al op te lijken."

`Je moet je balans zoeken, probeer naar 1 punt te kijken om meer balans te vinden,' mompelde Appleblossom als advies. 'Als je verder je pootjes nog wat rechter en verder uit elkaar zet, begint het er al op te lijken.' Daykit concentreerde zich op één punt recht voor haar. Met moeite hield ze zich overeind. Mijn poten verder uit elkaar en rechter... dacht ze. En ja, het ging al een stuk makkelijker. `Doe ik het zo goed?' vroeg ze terwijl ze voorzichtig probeerde te lopen. Ze keek naar Appleblossom, maar verloor daardoor haar evenwicht. Met een `Oeh! kwam ze op de grond. `Nou, ik kan het nog niet!' mompelde ze boos in zichzelf. Ze krabbelde weer overeind en ging weer in de jachthouding staan.

Aandachtig bestudeerde Appleblossom de houding van de kitten voor haar. Nu de poes zo druk en geconcentreerd bezig was, leek het niet eens zo'n draak zoals ze eerst leek. Voorzichtig bleef Appleblossom kijken. "Met wat oefening gaat het zeker goed." Miauwde het poesje. Ze wilde niet de taak overnemen van een mentor, of de poes aan een te rigoreuze training ondewerpen. Anders zou ze de kitten misschien forceren of erger. "Nou, ik kan het nog niet!" Mompelde de poes boos. "Het clankamp is ook niet in één dag gebouwd." Miauwde Appleblossom warm en spinnend. Ze vond het leuk om haar eigen uitdrukkingen te verzinnen. Ondanks dat ze zo stil was, had ze een rijke fantasie. "Geef het tijd en oefening, dan weet ik zeker dat je het leert." Miauwde de poes.

`Het clankamp is ook niet in één dag gebouwd,' zei Appleblossom. Daykit keek de oudere poes aan. `Dat klopt,' zei ze. `Geef het tijd en oefening, dan weet ik zeker dat je het leert,' vervolgde Appleblossom. Daykit knikte. Langzaam sloop ze naar voren. Na een paar passen bleef ze staan en keek om. `Doe ik het goed?' vroeg ze. Even wankelde ze, maar ze bleef staan. Ze voelde de drang om opzij te springen en naar Appleblossom toe te sluipen en haar daarna uitdagen voor een kitten-gevecht. Nog niet eens zo'n slecht idee,' dacht ze. Maar ze deed het niet. Ze draaide zich wel om en rende naar de Warrior.

Met een serieuze blik keek Appleblossom naar hoe de kitten de jachthouding probeerde. "Probeer je staart te gebruiken voor balans." Moedigde ze op warme toon aan. Ondanks dat Appleblossom eerst geïrriteerd was door het gedrag van het kitten, kon ze het toch niet laten om warm te worden door het schattige beestje. "Doe ik het goed?" Vroeg de kitten. "Het gaat toch al best goed?" Snorde de poes vrolijk als antwoord. Ze wilde een niet te erge pietlut zijn. Dat kon de kitten niet gebruiken. Appleblossom was immers geen mentor van de kitten, of niet? Nu konden ze beter nog even lol maken.

`Het gaat toch al best goed?' zei Appleblossom. Daykit keek haar aan. Ze heeft gelijk, ik doe het al best goed, dacht ze. Ze ging zitten en sloeg haar staart om haar poten. Ze dacht even na en riep toen: `Ik heb echt een geweldig idee! Als we nou een prooi van de prooistapel pakken waar ik op kan oefenen? En als we klaar zijn eten we het op?' Zonder op antwoord te wachten stond de kleine kitten op en rende op de verse prooi af. Ze pakte een vogel en liep weer terug. `Kijk, als ik deze nou hier leg, dan ga ik een eindje verderop staan,' mompelde ze. Ze liep een paar passen achteruit.

"Ik heb echt een geweldig idee! Als we nou een prooi van de prooistapel pakken waar ik op kan oefenen? En als we klaar zijn eten we het op?" Miauwde de kitten. Appleblossom opende haar mond om te protesteren, maar de kitten rende al weg en haalde een vogel op. Meteen begon de kit al passen achteruit te zetten. "Stop!" Miauwde Appleblossom, verbaasd om haar eigen strenge toon. Meteen verzachtte ze haar stem weer. "Wat je nu doet is tegen de Warrior Code. Prey is killed only to be eaten. Give thanks to StarClan for its life. Het is onrespectvol voor de prooi wat je nu doet." Miauwde Appleblossom, op een uitleggende toon. "Probeer het anders maar op dat blad." Voorzichtig pakte de poes de prooi weer op en liep ze naar de prooistapel, waar ze de vogel weer neerlegde.

`Wat je nu doet is tegen de Warrior Code. Prey is killed only to be eaten. Give thanks to StarClan for its life. Het is onrespectvol voor de prooi wat je nu doet,' zei Appleblossom. Daykit stond stil en keek naar de oudere poes. `Echt?' vroeg ze ongelovig. `Of wil jij gewoon dat ik niet goed oefen?' vroeg ze beschuldigend, niet horend wat Appleblossom daarna zei. Maar ze legde de merel toch terug op de prooistapel. `En waar moet ik dan op oefenen?' toen was ze weer het zeurderige katje van eerst. Ze drentelde heen en weer en ging zitten. Verveeld keek ze voor zich uit. `Dit is saai, ik wil iets anders doen,' zeurde ze.