Lying in the morning sun [Cherrypaw]

"Only my front paw Maskpaw." Dat bevestigde wat hij al had gezien, maar er was altijd nog een mogelijkheid dat Bramblepaw ook nog ergens anders gebeten was waar hij het niet kon zien, maar dat was deze keer niet het geval. Het was nu alleen nog de vraag hoe erg de schade was die de vos had aangericht. Hij ging dichter bij de poot staan en bekeek het een keer goed. Het leek er niet op dat er iets gebroken was, maar de tanden van de vos hadden toch wel een paar aardige wonden achtergelaten. "Het lijkt er niet op dat je poot gebroken is, maar de vos heeft toch een aantal bijtwonden achtergelaten." Vertelde hij de kater. Eerst moest het bloeden nu gestopt worden. Hij pakte de spinrag die hij had meegenomen en drukte het tegen de poot om zo het bloeden te stoppen. Daarna pakte hij de goudsbloem, dat zou infectie van de wond tegengaan, want vooral bij een beet van een vos of een ander dier was dat goed mogelijk. "Dit kan een beetje prikken." Waarschuwde hij alvast bij voorbaat. Daarna deed hij de goudsbloem op de wond en deed hij er weer wat spinrag overheen, zodat het op de wond zou blijven zitten. "De komende dagen is het beter als je niet op je poot loopt en kom ook even elke dag langs bij de Medicine Cat den om je wond te laten checken." Zei hij en draaide zich nu om in de richting van Cherrypaw. "Zou jij hem kunnen helpen terug te komen naar het kamp?" Vroeg hij aan haar.

Ze bleef afwezig staan kijken naar de Medicine cat's apprentice die bezig was met het verzorgen van Bramblepaw's poot. Ondertussen was ze al iets gekalmeerd, maar alsnog trilde haar poten een beetje. Zo te zien was het niet levensgevaarlijk, tenminste, dat kon ze toch afleiden van Maskpaw's woorden. "Zou jij hem kunnen helpen terug te komen naar het kamp?" Ze knikte, en wandelde nadien in de richting van Bramble. "Kom, laten we terug gaan naar het kamp." Mauwde ze zacht tegen hem, waarna ze hem hielp overeind te komen. Hopelijk zou Bramblepaw haar hulp waarderen, want hij moest toch evengoed als Maskpaw en Cherrypaw weten dat hij nu niet alleen terug kon gaan?

๑ B R A M B L E P A W ๑

De pijn bleef aanwezig en hij haatte elk moment ervan. Maskpaw deed er een goudsbloem op en spinrag. Hij schreeuwde het uit van verontwaardiging en pijn. Dit had hij niet verwacht. Hij zou liever nog een beet van de vos incasseren dan dit nog eens te doen. Hij klemde zijn kaken weer op elkaar en knikte naar Maskpaw als bedankje. Hij trok zichzelf overeind met de hulp van Cherrypaw en hinkte naar voren. Het ging redelijk en toch, eigenwijs als hij was wilde hij op de poot steunen die hij al had verwond. Hij gromde laag en tilde hem weer op bij de stekende pijn. Hij hinkte naast Cherrypaw terug naar het kamp. TOen ze de ingang naderde gaf hij haar een vrienschappelijke lik over haar oor. Thank you zei hij waarna hij zelfstandig richting het leerlinghol hinkte. Morgen zou hij terug moeten komen bij Maskpaw. Hij zuchtte diep. Toch was er iets van een vonk overgesprongen tussen hem en Cherrypaw dacht hij. Bewust duwde hij die gedachte weg en zocht zijn nest op. Hij keek naar buiten naar Cherrypaw. Zou ze ook het hol op zoeken? Hij liet zijn kop hangen. Wat had hij nu voor nut? Hij had nu geen mentor meer, hij had een gewonde poot en kon niet eens zijn eigen prooi gaan vangen. Hij zat weer direct rechtop in het mosbed. De eekhoorn! Zacht vervloekte hij zichzelf en schoof zijn kop onder zijn poot. Hmpf. Had hij weer.

Voorzichtig liep ze als steunpaal naast Bramblepaw terug naar het kamp. Waarom daagde er overal en altijd een vos op wanneer Cherrypaw in het territorium was? Maar het kon evengoed dezelfde vos zijn die ze samen met Maskpaw tegen het lijf was gelopen, dus kon het ook toeval zijn. Ach ja, zolang ze die vos maar niet meer terug zag was ze blij. "Thank you" Zei hij toen hij een vriendschappelijke lik over haar oor gaf. Ze knikte, en haalde even adem. "Graag gedaan." Miauwde ze zachtjes waarna ze even naar achter keek. Zou Maskpaw in het territorium zijn gebleven, of was hij ook al terug onderweg naar het kamp? Ze had hem niet meer gezien, dus wist ze het niet. Ze wierp nog gauw even een blik over haar schouder, waarna ze zich een weg naar de apprentice's den toe baande.

Hij zag hoe Cherrypaw Bramblepaw hielp om weer terug te gaan naar het kamp en zelf pakte hij der kruiden die nog over waren en liep rustig achter hun aan. Gelukkig viel het mee hoe erg de wond was die de vos had aangebracht, maar het was niet een goed teken dat er nog een vos in het territorium was. Het kon zelfs misschien nog dezelfde zijn als diegene die ze een tijdje geleden waren tegengekomen. Maar dat zou waarschijnlijk niet zo zijn. Het duurde even voor ze terug waren in het kamp, maar ze waren gelukkig niet meer de vos tegengekomen. Bramblepaw ging alvast de apprentice den in en hij zag dat Cherrypaw nog even achterom naar hem keek en hij knikte ever met zijn hoofd als afscheid. Daarna liep hij naar de medicine den toe om de kruiden daar weer weg te leggen.

Onderwerp: Re: Lying in the morning sun [Cherrypaw]