Time heals the most wounds [& STRAWBERRY]

_{Rustig en op z'n gemak liep de kater door het woud, zijn ogen gleden van de ene naar de andere boom, zonder eigenlijk te weten waarom. Hij was even het kamp uitgegaan voor wat rust, soms kon je daar helemaal gek worden van alle kittens en apprentices die de hele tijd om je heen hingen en aan het spelen waren. Daarom was de kater het territorium ingetrokken, hij kon wat gaan jagen of gewoon even bijkomen. De grenzen controleren had hij geen zin in, dat konden anderen ook doen en al die andere taken die er waren, tja, geen van allen had hij zin in, dus dit leek hem gewoon de beste optie. Zijn poten brachten hem bij the Sunningrocks en even bleef hij staan. Hij was hier al een tijd niet meer geweest, dat moest hij toegeven. Rustig sprong hij een rots hoger en richtte zijn blik even op de zon die nu al hoog aan de hemel stond.

[& STRAWBERRY]}

_{Al een tijdje voordat de zon aan de hemel geklommen was, was Strawberry begonnen met haar nest uit te komen. Ze had niet kunnen slapen... Ze kon er niks aan doen, ze was gewoon... wakker. Vervelend genoeg. Ze voelde zich niet zo veilig in de den en was daarom ook maar naar buiten gegaan. Haar plan verliep alleen niet... sprankelend want ze was op de zonnenrotsen gaan liggen en daar weer in slaap gekukeld.

Toen ze wakker werd, was dat niet omdat ze al helemaal uitgeslapen was. Nee, absoluut niet zelfs. De poes had iets gehoord... Bezorgd spitste ze haar oren en keek ze in het rond, haar luchtblauwe ogen bezorgd. Uiteindelijk zag ze Timefall zitten, de kater die tussen haar en Twirlfang in had gezeten tijdens hun laatste ontmoeting. Die moest nu wel denken dat ze gierend gek was. Strawberry glimlachte eventjes wrang. Misschien moest ze zich er maar van tussen maken... Maar als hij haar zag vluchten, deed ze alleen maar verdacht in zijn ogen. Dat kon ze niet gebruiken, absoluut niet zelfs. Waarschijnlijk had hij haar niet gezien, ze lag een rots hoger dan hij. Voorzichtig hees ze zich op uit haar zittende positie. Ze besloot uiteindelijk maar haar stem te laten horen. "Goedemorgen," Miauwde ze, terwijl ze begroetend met haar staart zwaaide.}

_{Plots klonk er een stem van boven zijn hoofd, "Goedemorgen," klonk het en rustig keek hij omhoog. Met een klein beetje moeite wist hij de stem te herkennen, het was Strawberry, de poes welke hij nog steeds niet geheel kon begrijpen. Ze zat een rots hoger dan hij. 'Ook goededag' antwoorde hij vriendelijk en sprong een rots hoger en ging voor haar zitten, dat praatte wat makkelijker dan dat ze de hele tijd naar boven of naar beneden moesten kijken. Ze leek nu niet zo bang als toen met Twirl en ze reageerde ook niet zo vreemd meer, maar misschien was het al schijn en zou ze straks weer in elkaar duiken van angst. 'Ik had je niet gezien' miauwde hij vriendelijk, 'Ben je hier al lang?' Hij glimlachte even naar de poes voor hem, ergens hoopte hij dat hij fout zat met zijn mening en dat ze niet gek was, dat ze een goede reden voor haar manier van doen had, maar op dit moment was het niet datgene waar hij in geloofde. Dat kon hij op de een of andere manier niet. Ze was vast aardig! Maar geheel normaal? Nee, dat niet.}

_{But you see?
It's not me!
It's not my family
In your head, in your head
They are still fighting

Strawberry's mondhoeken krulden omhoog in een vriendelijke glimlach, waarna ze weer een zittende positie aannam op het warme gesteente. De stenen voelden prettig warm aan onder haar, dus ze was niet van plan om te bewegen. Gelukkig werd ze ook niet gedwongen om te bewegen, want de kater kwam naar haar toe. Ze knikte hem toe toen hij naast haar kwam zitten en krulde haar staart om haar sneeuwwitte voorpoten heen. 'Ik had je niet gezien' miauwde hij vriendelijk, 'Ben je hier al lang?' Vroeg hij vervolgens. Strawberry grinnikte zachtjes, "Sorry, schutkleur tegen de rotsen? Nah, ik weet het niet." Miauwde ze, eerst een grapje makende, maar daarna eerlijk zijnde. "Ik ben hier nog niet... zo lang. Denk ik." Ze tipte haar hoofdje eventjes iets nadenkend schuin. "..Tenminste... Ik ben in slaap gevallen. Dus... Ik denk het," Een ietwat nerveus en beschaamd lachje ontglipte haar. "Ik hoop nog niet lang. Ik was hier al voordat de zon opkwam." Ze gaf even een aantal vlugge likken ove haar borstkas, om daar wat zand uit haar pels te schudden.}

_{Al snel kreeg de kater antwoord, ze leek wat losser dan de vorige keer,"Sorry, schutkleur tegen de rotsen? Nah, ik weet het niet." Miauwde ze, "Ik ben hier nog niet... zo lang. Denk ik." Even hield ze haar hoofdje even schuin en Timefall draaide vrolijk zijn kopje net zoals haar, "..Tenminste... Ik ben in slaap gevallen. Dus... Ik denk het," Een ietwat nerveus en beschaamd lachje ontglipte haar. "Ik hoop nog niet lang. Ik was hier al voordat de zon opkwam." De kater keek even in de richting van de zon en grinnikte even, 'Nou ja, ik kan dan niet zeggen dat je hier kort zit' miauwde hij, 'Maar ach, iedereen heeft wel eens een dagje dat hij of zij in slaap valt waar het niet moet, niet waar?' Hij kon moeilijk boos op haar zijn, dat zou een beetje... gemeen zijn, alsof hij nooit ergens in slaap gevallen was waar en wanneer het niet moest. Wel had hij het gevoel dat haar zenuwachtige karakter weer naar boven kwam, op de een of andere manier hield hij daar niet zo van. Echter kon hij er niks aan doen en er iets over zeggen, zou in zijn oren een beetje onbeleefd klinken.}

_{'Nou ja, ik kan dan niet zeggen dat je hier kort zit' miauwde hij, 'Maar ach, iedereen heeft wel eens een dagje dat hij of zij in slaap valt waar het niet moet, niet waar?' Miauwde de wit met donker gevlekte kater tegenover haar. Een lichte grijns ontglipte Strawberry eventjes. "Tja... Ik mag mezelf ook toch wel eens een keertje mijn rust gunnen?" Miauwde ze terwijl ze weer een onschuldig lachje op haar lippen toverde. "Maar wat doe jij hier dan zo 'vroeg'?" Vervolgde ze hierna, met een plagerige toon in haar stem. Dat vroeg, dat plaatste ze maar expres in een ander perspectief, omdat het technisch gezien niet meer zo heel erg vroeg was. "Kom je hier om te jagen? Of zocht je zelf ook de rust maar eens op?" Een geamuseerde glimlach speelde op haar lippen. Nu Twirlfang er niet meer bij was en ze ook niet in een halve paniekaanval zat, kon ze zichzelf zijn en dat was een redelijke opluchting. Waarschijnlijk had ze de kater de laatste keer de gedachte gegeven dat ze gierend gek was.}

_{"Tja... Ik mag mezelf ook toch wel eens een keertje mijn rust gunnen?" Miauwde ze, "Maar wat doe jij hier dan zo 'vroeg'?" Vervolgde ze hierna, met een plagerige toon in haar stem. "Kom je hier om te jagen? Of zocht je zelf ook de rust maar eens op?" De kater grijnsde even vrolijk, 'Ik werd het beu in het kamp, als ik toevallig wat prooi was tegengekomen zou ik gaan jagen, maar het prooi houdt zich voor mij tot nu toe verstopt, dus, nu is het gewoon om even uit de drukte te ontkomen' antwoordde hij vrolijk op haar vraag, het leek er op dat ze toch niet gek was, maar hij had geen zin om nu al dat besluit te nemen. Het was niet omdat ze een paar minuten normaal reageerde dat ze direct normaal was. Nee, het zou nog een tijdje duren voordat het idee dat zij gek was geworden, uit zijn hoofd was verdwenen. Of hij haar iets over zijn mening ging vertellen, waarschijnlijk niet. 'Hoe gaat het eigenlijk?' Een warme glimlach sierde zijn gezicht en rustig keek hij haar aan.}

_{Een diepe gaap ontsnapte uit haar mond toen ze de laatste slaap uit haar lichaam begon te verwijderen. Ze rekte zich eventjes uit en richtte daarna haar heldere lucht gekleurde ogen weer op Timefall. 'Ik werd het beu in het kamp, als ik toevallig wat prooi was tegengekomen zou ik gaan jagen, maar het prooi houdt zich voor mij tot nu toe verstopt, dus, nu is het gewoon om even uit de drukte te ontkomen' Miauwde Timefall. Strawberry glimlachte zachtjes, "Kan ik inkomen, af en toe wordt het kamp mij ook te druk," Beaamde ze voorzichtig. "Maar goed, Clanleven maakt ons allemaal sterk," Miauwde ze vervolgens vol goede moed. Ze krulde haar donkere staart om haar witte voorpootjes heen. 'Hoe gaat het eigenlijk?' Vroeg Timefall vervolgens. Op dit moment voelde Strawberry zich prima. Dus op dit moment kon ze met de vraag omgaan. "Ja, met mij gaat het goed." Miauwde ze dus, "Met jou dan?" Ze tipte haar kop weer nieuwsgierig naar opzij, het was een amusante gewoonte van haar als ze nieuwsgierig werd.}

_{"Ja, met mij gaat het goed." Miauwde ze, "Met jou dan?" Nieuwsgierig draaide de poes haar hoofdje wat en keek hem aan. Hoe langer hij hier bij haar zat, hoe meer hij begon te twijfelen over zijn gedachten over Strawberry, zou het dan misschien gewoon iets tijdelijks zijn geweest of zou het iets te maken hebben gehad met Twirlfang? Hij wist het niet, maar lang zin om er over na te denken had hij ook niet, 'Met mij gaat alles prima,' klonk zijn antwoord dan ook vrolijk. Plots schoot hem iets te binnen, wie was de familie van deze poes eigenlijk? Natuurlijk had ze wel iets aan familie, maar het kon zijn dat deze dood was. Hij kon er in ieder geval niet op komen. 'Heb jij eigenlijk familie in Thunderclan zitten? Want ik kan er zo even niet op komen.' Hij hoopte dat het haar niet zou kwetsen op welke manier dan ook, familie kon een lastig onderwerp zijn als je net familie was kwijtgeraakt, dus hoopte de kater maar dat de poes al haar familie nog had.

- Beetje Laat, sorry!}

Strawberry likte rustig haar melkwitte poot schoon, alle stof en zand resten werden vakkundig door de ruwe, roze tong verwijderd. Ze voelde zich zowaar een beetje op haar gemak. Geen druk van Twirlfang en de zon die op haar pels neer regende. Het was een heerlijk, verwarmend gevoel in meerdere opzichten. Ze spon er zachtjes van. "Mooi om te horen." Miauwde ze warm als antwoord op Timefall's woorden. Het was dan ook prettig dat het goed met iemand ging. Maar door zijn volgende vraag verstarde de poes duidelijk. Familie... Geweldig! Waarom moest dit onderwerp nu ineens voorbij komen? "Dood of verbannen." Mompelde ze kort, terwijl haar oren naar achter draaiden, tot ze een nette positie in haar nek bereikten.

Onderwerp: Re: Time heals the most wounds [& STRAWBERRY]