{Apprentice Event} Ghost Stories!

Met een tevreden uitdrukking op zijn snoetje zonk Frostpaw neer in zijn nest. De zon begon net onder te gaan en de wat killere nachtwinden begonnen het kamp te verkoelen. Het maakte nu niet meer uit, hij lag in zijn nest. De andere apprentices druppelden langzaam de den binnen om neer te zinken in hun nest. Frostpaw keek eventjes wat verveeld rond. Hij was nog helemaal niet moe. Daarom liet hij zijn stem ook gewoon horen, een nieuwsgierige toon hebbende. "Hey, kent er iemand hier nog spook verhalen ofzo?" Vroeg hij met een onschuldige, nieuwsgierige grijns.

"Hey, kent er iemand hier nog spook verhalen ofzo?" Nighpaw wiebelde met haar oren. Nee.. Geen spookverhalen. Ze kroop weg in een hoekje en hoopte dat niemand spookverhalen kende. Gespannen keek ze toe, maar natuurlijk was er wel iemand die spookverhalen kende. Haar blik flitste richting de ingang van de apprentices den. Ze was voorbereid op het beeld van een dode kat die tot leven was gekomen. Om wraak te nemen. Omdat ze niet genoeg hadden gerouwd. Of omdat hij naar the dark forest was gestuurd. Maar starclan zij dank was dat niet zo. "Kunnen jullie dat niet een andere keer doen?" Het was net hard genoeg om te horen

Crowpaw ging op haar mosnestje liggen en staarde wat voor zich uit. Ze was nog niet echt moe. "Hey, kent er iemand hier nog spook verhalen ofzo?" hoorde ze Frostpaw opeens zeggen. Ze spitste haar oren. Spookverhalen, die waren nog best leuk. Ze wist er wel eentje, maar ze hield haar mond. Straks ging ze haar verhaal vertellen en vond iedereen het saai. Ze zag al helemaal voor zich hoe ze, zodra ze klaar was, hoopvol rond zou kijken en alleen maar verveelde of spottende gezichten zou zien. Nee, ze zou een ander wel eerst laten gaan. Misschien dat ze zelf daarna nog een bijdrage zou doen. Of misschien, als niemand anders iets wist, dat ze dan wel zou beginnen. Maar nu had ze daar de moed nog niet voor.

Gapend stapte de jonge poes de apprentice den in. Haar heldere, groene oog glijdende langs de omgeving zoekend naar haar nest. Al sliep ze hier al best lang, had ze nog steeds moeite haar nest te vinden zonder de andere apprentices wakker te maken. Dit was deze keer echter niet het geval. Net toen ze haar nest in zou stappen hoorde ze een bekende stem. "Hey, kent er iemand hier nog spook verhalen ofzo?" Het was de stem van Frostpaw. 'Just in time' Grinnikte ze binnensmonds. "Kunnen jullie dat niet een andere keer doen?" klonk een andere stem diens ze echter niet kon herkennen. Ze draaide haar hoofd in de richting waar de stem vandaag kwam en zag dat het Nightpaw was. ''Ja, ik weet er wel een, en nee, dat kan niet.'' Sprak ze koel terwijl ze zichzelf in haar nest liet neerploffen. ''Ik kan alleen niet beloven dat jullie hierna nog jullie oogjes toe doen.'' Een kleine grijns speelde rond haar lippen, dit kon nog wel eens leuk worden.

Uitgeput liep Dyingpaw de apprentice den binnen. Hij had de hele dag gejaagd, althans, geprobeerd te jagen. Het zwarte katertje kon nog net een deel van het gesprek opvangen. "En nee, dat kan niet". Het was Scorchpaw die dit zei terwijl ze in haar nest ging liggen. Voorzichtig sloop hij langs de nesten van de anderen, om in zijn nest aan de rand te gaan liggen. Zachtjes zei hij: "Waarover gaat het?", terwijl hij nieuwsgierig maar terughoudend de apprentice den rondkeek. De zon was bijna onder en door de takken die het dak vormden van deze den kon hij de rode gloed zien, die langzaamaan onderging in zwart tot hij opging in de duisternis en enkel zijn twee blauwe ogen glinsterden in de nacht.

De eerste respons die hij kreeg was van Nightpaw, de apprentice die hem een beetje aan het schrikken had gemaakt op de gathering. "Kunnen jullie dat niet een andere keer doen?" Miauwde de poes enkel. Frostpaw hield zijn kopje scheef, "Waarom?" Vroeg hij enkel wat nieuwsgierig, waarna hij Crowpaw bemoedigend toe glimlachte toen hij zag dat zij wat terughoudender was. Frostpaw was niet terughoudend, hij was gewoon vrolijk. Toch durfde hij even niet door te vragen naar griezelverhalen, als de respons zo was... Uiteindelijk kwam Scorchpaw er ook nog bij, zij vond het gelukkig wel leuk. ''Ja, ik weet er wel een, en nee, dat kan niet.'' Miauwde deze, ook richting Nightpaw. Frostpaw wiebelde eventjes wat nerveus met zijn oren, dat was wel een beetje... harsh in zijn oren. Maar hij zei er niks van, vooral niet toen Scorchpaw het eerste spookverhaal beloofde te vertellen. Hij maakte het zich gemakkelijk in zijn nest. "Try me. Ik slaap toch wel." Miauwde hij vrolijk. Hierna kwam nog een apprentice de den binnen. Vrolijk zwaaide Frostpaw met zijn staart als begroeting. "Hi!" Begroette hij enthousiast, waarna hij begon te grijnzen. "Het gaat over spookverhalen."

Hi", begroette en kater hem. In het donker kon hij niet echt zien wie het was, maar het klonk als Frostpaw. "Het gaat over spookverhalen". Dat was wel interessant, en hij kende wel een goede, maar hij durfde dat echt niet voor de hele den.. "Leuk..", zei hij zo zacht dat het amper verstaanbaar was. Het was wel oprecht, hij vond het wel leuk, maar hij durfde gewoon niks te zeggen. Was er echt niemand die van plan was iets te zeggen? Dan kon hij nog even zwijgen... Hoopvol keek hij naar Scorchpaw, die daarstraks toch redelijk enthousiast klonk, misschien was zij van plan iets te zeggen..

Vermoeid stapte hij de Den binnen nadat hij nog was meegetrokken op een saaie patrouille. Echter zag Timberpaw dat de Apprentices in de Den alles behalve slapen deden. Met een frons keek hij de verzamelde katten een voor een aan en gleed vervolgens in zijn nest, maar hij ving al snel op waar het over ging. "Het gaat over spookverhalen." Zijn oren sprongen overeind bij het horen van zijn broertje's stem. Waarschijnlijk zou de spontane kater op het idee gekomen zijn. Nieuwsgierig keek hij de Den rond, wie was de eerste die er eentje zou uitspreken en zou het echt zo eng zijn. Zonder iets te zeggen plofte hij nog neer in zijn nest en keek toch nog even naar de bekende gezicht. Voor zover hij wist had hij alleen echt gesproken met Frostpaw en Crowpaw, verder was niemand echt bekend als in sociaal.

Lionpaw had eigenlijk de hele dag alleen maar in het Camp geholpen en had de jacht aan zijn neus voorbij laten gaan. Maar goed, in het Camp moesten ook dingen gebeuren. Hij had de Elders verzorgd en zelfs opgepast op de kittens. Wat een ramp was, maar ook wel leuk. Desondanks dat hij niet echt had gerend, was Lionpaw toch wel moe op het einde van de dag. Opgelucht ging hij zijn den in en liep naar zijn nest. Opeens merkte hij dat er geklets werd. Nieuwsgierig ging hij met zijn gezicht naar de andere liggen. "Het gaat over spookverhalen."zei Frostpaw tegen Dyingpaw. Spookverhalen? Wel, wat moest hij daar mee? Lionpaw besloot om maar gewoon te luisteren, misschien werd het wel wat...Misschien niet.

Toen Lilly-rose haar ogen opende lag ze niet meer aan de rivier naar het glinsterende water te kijken. Ze lag terug in het hol, de normale stilte die er was was ook verdwenen. Ze hoorde scorchpaw tegen de andere praten. Toen ze besefte dat iedereen gespannen luisterde besloot ze maar mee te luisteren...

Beste Lilly-rose,

Het spijt me je het te moeten melden, maar op dit moment mag je nog niet posten in de RPG om twee redenen. Ten eerste is je naam geen geldige warriornaam. Deze hoort namelijk aan elkaar geschreven te worden, bijvoorbeeld Lilyrose. Verder ben je nog niet in een clan geaccepteerd (Ik neem aan dat je een clankat wil spelen), dus mag je ook nog niet posten in de RPG. Verder is je post prima, dus daarmee ben je al prima op weg. (:

Om je naam te laten veranderen, kun je een berichtje sturen aan één van de admins en om je in te schrijven bij een clan, kun je je aanmelden in de aanmeldtopics bij 'clans'. Voor meer informatie, wil ik je graag doorverwijzen naar ons Guidebook. (Klik!)

Als je nog verdere vragen hebt, mag je gerust mij of een ander teamlid een berichtje sturen. (:

Andere deelnemers aan het topic moeten helaas de hierbovenstaande post overslaan. Ook worden verdere reacties op mijn bericht of het bericht hierboven gezien en behandeld als spam. Op of aanmerkingen kunnen dus ook via de PB. (:

Sorry mensen, maar alvast bedankt!

Strawberry

Frostpaw keek nieuwsgierig naar Scorchpaw en een onschuldige grijns verscheen op zijn gezicht. "Nou?" Vroeg hij, "Anders ga ik een verhaal vertellen hoor!" Miauwde hij vervolgens vrolijk terwijl er nog meer katten de den binnen kwamen druppelen. Gezellig! "Hey Timberpaw, Dyingpaw, Lionpaw!" Begroette hij de katten snorrend, terwijl hij zijn heldere blauwe ogen langs de den liet glijden. Wat hem betrof kon het nog een best gezellig avond worden zo. Frostpaw hield ook van gezelschap, een echt gezelschapsdier was het katertje.

{Sorry Scorch, maar ik wil het topic liever niet dood laten gaan Razz

}

Skypaw liep trillend de den in, om meteen in een bos fur te belanden, hij sprong terug en gaf een kreet, waarna hij in lachen uitbarstte. Hij was tegen Frostpaw opgestoten, naar buiten gesprongen en had daarbij een super meisjesachtig gilletje geslaakt.
De jonge kater liep, deze keer voorzichtiger, weer naar binnen en verontschuldigde zich. "Sorry Frost, ik zag je niet." Ineens zag hij dat iedereen naar Frost en hem keek, en hij voelde zijn wangen rood kleuren. Snel ging hij naast Crowpaw zitten en vroeg zachtjes: "Wat zijn we aan het doen?" Normaal was hij meteen zijn nest in gedoken, maar iedere apprentice, behalve Nightpaw, zat rondom Frostpaw.
Gespannen luisterde Skypaw naar de katten om hem en Crowpaw heen, toen hij ineens besefte dat hij aan het rillen was. Hij kroop tegen Crowpaw aan, aangezien ze het dichtste bij lag en keek haar met grote enthousiaste ogen aan. "Ik hoop dat je het niet erg vind, ik ben de hele dag buiten geweest, en het is Freeeezing!" Fluisterde hij als uitleg, de kater legde de nadruk op 'freezing' want dat was het nou eenmaal. Hopelijk vond Crowpaw het niet erg, Sky was altijd heel sociaal, en vrolijk, maar wist niet goed wat anderen precies dachten, soms vonden die namelijk dat hij ietsjes te sociaal bezig was.. Crowpaw niet hoopte hij, tegen wie moest hij anders aanliggen?

Frostpaw keek wat rond in de den, waar het een beetje stilletjes werd en een lichte frons verscheen op zijn gelaat. Dat was niet de bedoeling. Dus kwam hij zelf maar overeind. "Hey zal ik ande-" begon hij, totdat er een andere kat tegen hem opbotste. Net zoals de kater (of poes? Hij kon het niet horen aan de gil), slaakte hij een poezenachtig kreetje, die hij snel smoorde door zijn kaken op elkaar te klappen. Hierna grinnikte hij eventjes. "Geeft niet!" Miauwde hij terug, "We zijn spookverhalen aan het vertellen," Vertelde Frostpaw vervolgens enthousiast, "Of tenminste, dat gaan we doen!" Besloot hij vervolgens tevreden. Hij nestelde zichzelf eventjes nog wat meer in zijn zittende positie, een vrolijke uitdrukking in zijn glanzende blauwe ogen terwijl hij weer rondkeek. Hij zag dat de andere apprentice, Skypaw, zich rustig tegen Crowpaw aan nestelde en grijnsde eventjes. Voor nu hield hij de plagerige opmerkingen achterwege, maar wie weet kwam dat nog wel, hem kennende. "Dus, ik zal jullie het verhaal vertellen van de geest van de heide," Besloot Frostpaw, "Ik heb hem zelf gezien toen ik, Timberpaw en Irispaw op de moorlands achtergelaten waren!" Miauwde hij vervolgens, proberende zijn stem wat spookachtiger te maken. Langzaam stond hij zichzelf toe om verder weg te zinken in zijn verhaal. Toch wachtte hij eventjes op hoe de andere apprentices zouden reageren.

De poes was wat later binnengekomen, en was stilletjes in haar nest gaan liggen. Ze had vandaag samen met de mentor van een andere Apprentice getraind, aangezien haar eigen mentor wat afwezig was. Ze keek naar de verschillende katten in de den, die spraken over spookverhalen, maar tot nu toe was er nog niet echt iemand begonnen, toen nam Frostpaw het woord. Haar nest was dicht bij dat van Frostpaw, en ze kon alles gewoon goed zien, dus verplaatsen hoefde ze niet. "Dus, ik zal jullie het verhaal vertellen van de geest van de heide,'' besloot de kater. "Ik heb hem zelf gezien toen ik, Timberpaw en Irispaw op de moorlands achtergelaten waren!" Miauwde de kater toen. Ze besloot een reactie te geven. ''Hoezo achtergelaten?'' Klonk haar stem nieuwsgierig.

Frostpaw was in zijn enthousiasme eventjes vergeten wat hij allemaal aan het vertellen was. Pas toen de vraag zijn oren bereikte, besefte hij het zich. ''Hoezo achtergelaten?'' Miauwde een poes, die hij uiteindelijk we herkende als Hauntpaw. Frostpaw's normaal zo eeuwige glimlach wankelde eventjes. "Niet belangrijk," Miauwde hij vlug. Het lag toch een beetje gevoelig, dat hun echte moeder hen op de moorlands gedumpt had om te sterven. Met een licht masker van vrolijkheid wendde hij de aandacht dan ook maar af naar het verhaal. "Want ik ga jullie vertellen over de geest!" Miauwde hij, een vrolijke toon tevoorschijn toverende. "Want op nachten dat het mistig en kil is op de moors, kun je zijn ogen zien, lichtgevend door de mist en zijn stem horen, jankend.. zoekend naar zijn prooi.." Hij verlaagde zijn stem tot op spookachtige toon.

"Niet belangrijk," Miauwde Frostpaw, en Hauntpaw haalde haar schouders op. Maar toen hij verder ging, was ze het al snel genoeg weer vergeten. "Want ik ga jullie vertellen over de geest!" Miauwde hij op een vrolijke toon. "Want op nachten dat het mistig en kil is op de moors, kun je zijn ogen zien, lichtgevend door de mist en zijn stem horen, jankend.. zoekend naar zijn prooi.." De kater verlaagde zijn toon, en Hauntpaw legde haar oortjes neer op haar kopje, deze wat ineen getrokken. ''Kwam het naar jullie toe?" Vroeg ze met een zacht stemmetje. Haar snorharen trilden, misschien was het niet z'n goed idee geweest om naar spookverhalen te gaan luisteren, zeker niet als het slaaptijd was.

Poisonkit keek rusteloos om zich heen. Buiten waaide het, en omdat zij zo ver mogelijk van de Queens en anderen kittens vandaan lag -dus dichter bij de ingang- had zij er meer last van. Ze huiverde en probeerde een houding te vinden waarmee ze meer warmte kon vast houden. Het lukte haar echter niet, ze grauwe geïrriteerd en keek rond of ze een beter plek zag. Helaas hadden alle Queens en kittens zich in het uiterste hoekje van de Nursery verstopt, zodat ze niet kou konden vaten. Als se naar de een goed plekje wilde komen. Kreeg ze geheid ruzie. En daar had ze nu geen zin in. Na een tijdje rusteloos te hebben gebouwd stond de poes op. Ze besloot iets te gaan doen, wat maakte niks uit. Beter dan mislukte pogingen doen om te slapen. Ze stapte de Nursery uit en lwerd verrast door de wind. Doordat ze er niet op voorbereid was verloor ze haar evenwicht. Snel stond ze op en liep ze verder. Alsof er niks gebeurd was. Haar gifgroene ogen bleven hangen bij de Apprentice den. Zou ze? Ach, waarom niet. Het zou niet lang duren totdat ze bij hun in de den kwam te slapen. Ze liep ietwat onzeker half naar binnen. "K-Kan ik er bij komen zitten?" Vroeg ze ietwat nerveus, wat haar verbaasde. Normaal zou ze nooit zulke zwakte tonen. Maar sinds de verbanning van Skullfur had Sillhouettekit haar niet meer aangesproken. Ze wist gewoon niet goed hoe ze zich moest voelen, en daardoor gedroeg ze ziche raar.

-ik mocht van Babs reageren ^^ sorry als er fouten in zitten, het is een tablet post :/-

Het begon spannend te worden, Frostpaw vertelde met zijn eeuwige glimlach over de moorgeest. Skypaw kon er niets aan doen, hij rilde, dit verhaal beloofde een lange nacht waarin hij waarschijnlijk niet meer zou slapen. Hij drukte zich wat dichter tegen Crowpaw aan, maar hij zorgde er wel voor dat ze zich niet opgelaten zou hoeven voelen. Hij was nu eenmaal een bangerik.
''Kwam het naar jullie toe?" Hauntpaw vroeg de vraag die hij ook zo graag had willen stellen, verwachtingsvol keek de kleine kater naar Frostpaw. Ja, was de geest naar ze toegekomen? Blijkbaar niet, anders had Frostpaw hier niet gestaan. Maar misschien hadden ze de geest weg gejaagd! Skypaw hoopte het, dan hoefde hij niet bang te zijn als ze gingen slapen.
Buiten klonk een geluid. Het werd doodstil, Skypaw keek naar de aardedonkere ingang van de den. Ze zaten hier veilig, toch? Zachtjes stond hij op, en liep naar de ingang, zijn angst helemaal vergeten. Hij zou eens laten zien wat de Windclan deed met geesten!
Het katertje wachtte, stijf van de spanning en toen er dan eindelijk iets verscheen. Verscheen er meteen ook een glimlach op zijn gezicht.
"K-Kan ik er bij komen zitten?" De kitten leek moe en koud, en al snel herkende Skypaw haar als Poisonkit. De glimlach op zijn gezicht werd nog breder, en zonder dat iemand ook maar kon reageren zei hij al "Natuurlijk! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd." Hij dacht even na, en voegde toen met een grote grijns toe "Of angst, in ons geval."

{Wat mij betreft mogen een aantal kittens Poisonkit wel volgen, dat ze ook mee komen doen, hoe meer zielen, hoe meer angst, zoals Skypaw het al beschreef ;p }

Frostpaw keek met een zelfverzekerde glimlach rond. Hij hield ervan om met veel anderen om te gaan. De eerste vraag kwam van Hauntpaw, ''Kwam het naar jullie toe?" Vroeg deze. Frostpaw opende zijn mond om deze vraag te beantwoorden, maar een plotseling geritsel liet hem stilvallen en ook zijn pels iets omhoog staan. "W-wat was dat?" Fluisterde het katertje, wat geschrokken. Kwam de geest hem echt halen? Dat kon toch niet! Hij had het maar verzonnen?! Zijn staartje zwiepte nerveus heen en weer, totdat er een kit de den binnenstapte. Hij haalde opgelucht adem, gelukkig maar, het was Poisonkit maar."K-Kan ik er bij komen zitten?" Vroeg deze. Frostpaw begon breed te grijnzen. "Maar natuurlijk!" Miauwde hij, nadat Skypaw ingestemd had. "We zijn net spookverhalen aan het vertellen, over de geest heide," Een ietwat lage toon kwam in zijn stem, alsof hij het weer griezelig wilde maken, "De geest die je komt halen als je 's nachts over de heide loopt..." Hierna keek hij weer rond, "Waar was ik? Ohja, je kon zijn lichtgevende ogen zien, het gehuil van de zielen die hij al verslonden had horen terwijl hij stapje, voor stapje dichterbij kwam..."

{Voor mensen die in willen springen, er is nog niet zoveel gebeurd, je kat kan gewoon binnen komen en erbij zitten, of je kunt zeggen dat deze al de hele tijd geluisterd heeft en al in de den was. (: }