What happend to you? [Cherrypaw]

_{De dagen begonnen eindelijk langer te worden, de nachten waren warmer en Lostpath begon het op zijn vacht te voelen. In Greenleaf vond hij het altijd vervelend dat hij een lange rode vacht had, het hielt alle warmte vast en zorgde ervoor dat hij het snikheet had op sommige dagen.
De rode kater was aan de warmte van het kamp ontsnapt en was nu op zoek naar een schaduwplek om wat uit te rusten. Hij had in de vroege ochtend al wat gejaagd, omdat het dan een stuk koeler is dan midden op de dag, zoals nu. Lostpath ging zitten in een schaduwrijke omgeving en keek om zich heen. Thunderclan territorium was prachtig in Greenleaf, nu alle bomen hun blad weer terug hadden gevonden en de bloemen uit de grond kwamen steken.
Er verscheen een verdrietige blik in de groene ogen van de Thunderclan kater. Hij had dit uitzicht graag met iemand willen delen, maar dat bleek er niet in te zitten, aangezien hij niemand had. Het was niet makkelijk ... Lostpath had nooit echt tegen iemand gezegd dat hij "van de andere kant" was en dus alleen op katers viel, in plaats van op poezen. Daarom durfde hij ook niet veel contact te leggen met vreemde katers.
De rode kater zuchtte en keek naar de lucht. Er was ooit een kater die hem had weten doen opbloeien, maar die was weer verdwenen en hij had hem nooit meer terug gevonden. Lostpath had daarna een tijd lang alleen maar in de warrior den gelegen en ging alleen 's avonds op pad, in zijn eentje, om rust te vinden en in stilte te kunnen huilen. Hij was zwak, een monster, geen geldige Warrior!

Een bekende geur deed 'm opkijken en hij haalde een paar diep adem om zijn lichaam rustig te krijgen. Hij keek om toen hij een takje hoorde kraken. "Hallo daar Cherrypaw," miauwde hij, op rustige toon, tegen zijn apprentice.}

Met rustige, opeenvolgende passen verliet de schildpad poes die de naam Cherrypaw droeg, het ThunderClan kamp. Haar gevlekte vacht werd beschenen door een stekende zonnestraal die de zon op haar afvuurde. Als Cherrypaw eerlijk moest zijn hield ze niet zo van die warmte, de hitte maakte haar lui, waardoor ze amper nog de moeite nam om iets te doen. En aangezien ze niet beschuldigd wou worden als een nutteloze apprentice, vond ze het alles behalve leuk. Nu had ze toch nog de fit gevonden om te gaan jagen, maar toen de geur van haar mentor die ze al een tijdje niet meer had gezien, haar neus binnendrong maakten haar gedachten een omkeer. Ze zou hem besluipen, zien wat hij allemaal aan het uitspoken was. Ze was enkele dagen geleden nog het kamp uit geweest met Maskpaw, maar normaal gezien had ze die dag ervoor aan haar mentor moeten vragen of ze wel een dagje vrij mocht. Echter had ze de kater niet gevonden, net zoals de afgelopen dagen. Hij leek op het ene moment overal te zijn, en op het andere moment leek hij wel van de aardbodem verdwenen te zijn. Nu had ze dus de perfecte gelegenheid gekregen om uit te vogelen wat hij allemaal deed in de tijd dat hij haar niet trainde, en dus zou ze die kans niet laten schieten! Ze versnelde haar passen ietwat, maar hield haar lichaam dicht tegen de grond gedrukt. Zo kon ze ook meteen haar skills testen, en zien of haar mentor d'r zou opmerken. Geluidloos sloop ze verder over de grond, maar had ze niet door dat de bodem verderop bedekt was met enkele takjes. Toen ze per ongeluk op ééntje stapte, kon ze het niet laten even te vloeken. "Hallo daar Cherrypaw," Sprak haar mentor, waardoor haar gezicht een nog grotere teleurgestelde blik aannam. Algauw herpakte ze haarzelf en hees ze zichzelf overeind. "Hey Lostpath!" Miauwde ze uiteindelijk terug, met een valse lach op haar gelaat getoverd.