Putting my denefenses up

Zijn crème kleurige vacht glinsterde in de felle Greanleaf zonlicht. Zijn scherpe ogen stonden recht op een eekhoorn gericht. Hij had er nog nooit één gevangen, maar iets in zijn binnenste vertelde hem dat dit de dag was dat hij zijn eerste eekhoorn ging vangen. Normaal joegen Shadowclan katten niet op die dieren, maar als ze de kans kregen deden ze het gewoon. En Berrypaw had nu de kans. Hij grijnsde terwijl hij dichterbij sloop. Hij sloop weg uit de wind zodat de eekhoorn hem niet zou reuken. Hij sloop in de richting van een rots en klom er boven op. Daarna zette hij af met zijn achterpoten en schoot hij recht op de eekhoorn af. Mis. Gefrustreerd rende hij achter de eekhoorn aan die in de richting van een grote loofboom rende. Dit liet hij niet gebeuren. Hij zette nogmaals af met zijn achterpoten en sprong recht op de eekhoorn. Hij zette zijn tanden in de nek van het dier en brak het botje van de nek. Triomfantelijk hees hij zijn kop op en keek hij neer met zijn bessen gekleurde ogen op de eekhoorn. "Thank you Starclan for the life of this little squirrel," mompelde hij. Hij nam de eekhoorn in zijn bek en liep richting de rots waar hij vanaf gesprongen was. Die kon hij wel gebruiken om deze eekhoorn te verstoppen. Hij legde het dier neer en groef een gat onder de rots, toen het gat groot genoeg was schoof hij de eekhoorn er in en veegde er aarde over heen, waarna hij zijn lucht daar markeerde zodat andere prooi dieren er vanaf zouden blijven, of althans die plek zouden ontwijken
Onbewust liep hij in de richting van Fourtree's, hij was er nog nooit geweest, ook niet op Gatherings, want die had hij nog nooit gehad. Mocht dit wel? Wat maakte her ook uit. Hij liep dichterbij en toen zag hij in eens een apprentice van Thunderclan. Zijn hart begon sneller te bonzen. Hij had liever geen conflicten nu met een vijandige clan, straks bracht hij heel Shadowclan in de problemen, of juist andersom, en zin in problemen had hij niet. Berrypaw haalde even diep adem. Hij kon maar gewoon beter weg gaan. Hij draaide zich om maar stapte per ongeluk op een takje. Lekker is dat, nu was hij gesnapt, sowieso al, want hij besefte dat de wind richting de Thunderclan apprentice waaide, dat betekende dat die apprentice hem vast en zeker al geroken had. Berrypaw maakte zich wat groter en draaide zich om. "Is daar iemand?" Vroeg de poes. Berrypaw stapte tussen de bosjes door en keek naar de apprentice. Zijn blik stond neutraal. Er was geen vijandigheid te bekennen bij de poes. Good, good. "Eh ja, ik ben er, Berrypaw, apprentice van Shadowclan," bracht hij iet wat onzeker over. Hij wiebelde met zijn oren, wat was hij eigenlijk ook een lozer. De lozer en watje van Shadowclan.

Toen Berrypaw zich zelf voor gesteld had merkte hij de verbaasde blik van de apprentice, hij kon meteen al raden waar om. Hij was niet vijandig en gevaarlijk over gekomen zoals de meeste Shadowclan katten zouden doen. Berrypaw was lief, aardig, en begripvol van aard. Dat laatste was zo slecht nog niet. Maar hij was niet goed in voor zich op komen, en stoer zijn? Dat was hij ook niet. Gevaarlijk over komen kwam hij enkel in zijn dromen. Hij was niet zoals Shadowclan wou dat hij was. Hij leek meer op een Kittypet zeiden andere apprentices. En de enige katten die echt aardig tegen hem waren was zijn zusje Silentpaw, en zijn beste vriendin Honeypaw. Ravensong, zijn mentor was een pure slechte Shadowclan kater zoals iedereen verwachte dat een Shadowclan kat was. En deze Thunderclan poes waar hij nu tegen over stond? Die verwachtte ook van hem zo te zijn, maar zo was hij niet, dus had hij haar verbaasd. Maar tot zijn verbazing ging ze niet spottend en honend doen, nee, ze bleef vriendelijk. "Ik ben Cherrypaw, een apprentice van de Thunderclan die acht manen oud is." Stelde ze zich zelf voor. Berrypaw kon het niet laten een vriendelijke glimlach op te zetten. "Aangenaam kennis te maken, Cherrypaw," miauwde hij beschaafd. Hij zwiepte met zijn staart en liet een warme Greenleaf windvlaag door zijn crème kleurige vacht heen waaien. "Rent de prooi ook goed in Thunderclan?" Vroeg hij. "Bij ons barst het van de prooi," miauwde hij trots. Dat had hij dan wel weer van een de Shadowclan, hij was trots op wat ze hadden, en uitte graag de kracht die Shadowclan had. Maar sowieso was hem duidelijk gemaakt om altijd de sterke punten te uiten van Shadowclan, nooit de slechte, zelfs als er niks goed was, desnoods ging he liegen om sterk te lijken, al was Berrypaw niet het type om te liegen.

Eigenlijk wist Berrypaw niet precies wat hij moest doen. Zo onzeker als hij was. Was het niet beter als hij gewoon terug ging naar zijn clan om daar nuttig te zijn? Eigenlijk had hij daar geen zin in, hij was toch het watje van de clan. En iedereen deed nu heel anders nu Brokenstar dood was even als Raindrop. De grijns op Cherrypaw's gezicht liet hem een tikkeltje ontspannen, maar nog steeds voelde hij zich ongemakkelijk, wat als er een warrior kwam, zou hij melden dat hij de clan verraadde? "Ook aangenaam kennis te maken met jou, Berrypaw." Schudde Cherrypaw hem uit zijn gedachten. "Oh eh,... ghehehe," kwam er stotterend uit. Hij haalde zijn poot over zijn kopje en haalde een keer adem. Zijn mentor had hem wel meteen duidelijk gemaakt dat hij geen sléchte informatie over de clan mocht delen, ze mochten wel degelijk vertellen dat ze sterk en gezond waren. Daarom begon Berrypaw over de hoeveelheid prooi ze hadden. "Euhm, ja. Bij ons ook." Berrypaw glimlachte onzeker. "Mooi... toch?" Miauwde hij terwijl hij nerveus met zijn poten in de grond kneedde. "W-wat doe je eigenlijk zo ver van het kamp... als ik vragen mag?" Murmelde hij terwijl hij haar half aan keek. Hij wist dat Cherrypaw hem het zelfde kon vragen, maar dat maakte hem niks uit. Hij wist eigenlijk ook niet wat hij met die informatie moest. Ag ja, wat was er verkeerd aan om een gesprekje te hebben met een kat uit een andere clan? Zo slecht was het toch niet.