Blossompaw i will a talk and i need it...[blossompaw]

Noblepaw had eindelijk een paar muizen en een vogel bij elkaar gevangen omdat de Skyclan weggejaagt werd. Noblepaw schudden haar hoofd en was klaar en vol gevoel voor de strijd en geloofde dat de Starclan aan hun zeiden stond, ze bleef geloven maar ze wilden eigelijk niet telkens jagen maar weleens iets anders doen. Ze stook haar neus op en keek naar wat ze gevangen had en dat schoof ze in een klein gat in de grond waar het veilig was en niet zo snel gepakt werd. Ze schoot in een iedee ze wilden een reis maken niet te lang maar wel lang genoeg voordat iemand het merkte maar niet meteen het moest rustig en calmpjes gaan. Noblepaw keek in het rond en dacht bij zich zelf dat ze eigelijk met Blossompaw moest praaten, ze werd vanbinnen warm en bang maar ook gek omdat ze eigelijk ze best bang was om alleen te gaan. Noblepaw staarde naar de grond en keek er naar, haar blauwen ogen staarden naar de prachtige warme zon met een warme bries die langs haar, haar ging. Ze sloot haar ogen en ze dacht dat ze op een hoge berg stond en rook aan de lekkere geuren van de zee onder haar. En een briesje langs haar oren ging en dat ze een bloem in haar vacht had bij haar oor. Noblepaw opende haar ogen en het was gewoon angstig om gewoon niet te zijn waar je wilt zijn, maar waarscheinlijk boeide dat niemand dat Noblepaw hier ongemakkelijk en angstig voelden. Noblepaw staarden naar de struiken en tuurden er over heen. Ze voelde de gras tussen haar poten. Noblepaw wilden altijd weten wie haar vader en moeder was dan wist Blossompaw dat ook meteen en dan konden ze met ze praaten als een fammilie, ook konden ze mischien te weeten ofdat ze meer broertjes en zusjes hadden. Noblepaw schudden haar hoofd weer is het was allemaal bedroch niemand wist wie hun ouders waren en ook niemand boeide het echt alleen wat de leider doet en wat er gebeurt. Noblepaw liep even in rondjes en dacht altijd staat de leider in de spotlicht maar nooit iemand anders behalven de medicijn katten en de deputys en daarbij de leider het nog het meesten. Noblepaw zuchte even van jarlozie. Ze begon te ijsberen en merkte een Skyclan kat op en renden er achter aan ze wilden weten ofdat hij of zij wist waar Blossompaw was maar ze stopte even met rennen door een iedee. Iedereen kan toch medicijn kat worden door een paar bessen bij elkaar te doen. Noblepaw renden naar een paar bossjes en pakte wat bessen en kaude ze fijn en spuchte ze uit. Ze keek op naar het uitspuchsel en wist dat ze beter niet kon gebruiken als medicijn. Noblepaw begon gewoon rond te lopen en riep: 'Blossompaw waar zit je toch'ze nam stilte en ging veder. 'Blossompaw kom hier ik heb koekies of voedsel ieder geval..' Noblepaw had een keer gezien dat tweebenigen iets at waar koekies op stond. Ze ging veder met zoekken........

Met grote passen rende Blossompaw over het territorium. Haar poten raakten nauwelijks de grond tussen twee sprongen door, waardoor ze het gevoel had dat ze vloog. Toch wist ze dat ze meer uit de ervaring kon halen. Ze sprong een boom in, iets waar ze ook steeds beter in werd. Haar klauwen haakte halverwege de stam in, waarna ze vlug via de stam omhoog kroop. Ze sprong op een van de dikkere takken en ging vanaf daar verder. Van tak naar tak sprong ze, alsof ze een vliegende eekhoorn was. Steeds meer ruimte zat tussen de takken, waardoor ze op een gegeven moment meerdere vossenlengtes overbrugde. Hierdoor moest ze natuurlijk ook meer kracht verzamelen in haar achterpoten, dus het kostte misschien iets meer tijd tussen de sprongen door, maar dat gevoel dat ze vloog was nu wel versterkt. Haar ietwat grote oren werden een beetje naar achter gedrukt door de wind, evenals haar snorharen. Haar ogen begonnen een beetje vochtig te worden, maar het verpestte haar gevoel niet. Ze had ontzettend veel energie vandaag en daar kon ze maar beter van genieten. De bomen begonnen een beetje uit te dunnen, maar ze ging door tot ze bij de boomgrens kwam. De laatste boom was een dunne, jonge berk, maar ze ging er in en sprong vanaf daar weer de grond op. Even schudde ze haar vacht, waarna ze eens goed om zich heen keek. Voor haar lag de open plek met Fourtrees. Hm, misschien iets te ver doorgeschoten. Ze spitste haar oren toen ze iemand haar naam hoorde roepen en keek voorzichtig over de rand, de open plek in. Daar zag ze haar zusje Noblepaw. "Noblepaw!" riep ze, "Wat doe jij nou weer hier?"

Noblepaw keek rond en hoorden de stem van Blossompaw die haar naam riep, ze keek op en zag haar in de boom zitten. "Wat doe jij nou weer hier?" zei Blossompaw in de boom, "Kan ik net zo goed aan jouw vragen blossompaw!' Noblepaw nam rust om na te denken, moet ik het haar vertellen of niet? Noblepaw keek Blossompaw aan een grote bries liet de boom wiebelen. 'Blossompaw kom die boom uit anders verzwik je nog wat!!!!' Noblepaw keek Blossompaw aandachtig aan haar ogen flikderde maar ze nam geen beslising ze bleef staan. Wat moet ik doen de boom in klimmen en helpen om blossompaw veilig de boom uit te halen of je rug omdraaien ofdat je niks gezien hebt en dat je haar niet kent....... Noblepaw schudden haar hoofd klom de boom in en ging naast Blossompaw zitten, ze begon naar beneden te kijken vol schrik sprong ze even de lucht in en dacht: mischien had ik rekening moetten houden aan mijn hoogtevrees en dat ik en Blossompaw nu allenbei ons kunnen verzwikken. Noblepaw klauwde in de boom en sprak 'hoe hoog zitten we nu? toch ongeveer 8 voslengte?' Haar ogen felden op ze rook haar eigen angst. Haar poten trilden en ze voelde aleen maar haar angst. Haar staart stond recht en dik overeind. 'blossompaw? blossompaw??? hoe komen we de boom uit...um..uu.....grrrr' sprak Noblepaw die trilden en recht zich vast klemde in de boom. De warme wind strilden haar vacht maar daardoor begon ze te blazen en te miauwen: 'ik wil hier weg ik wil veilig naar de grond!! haal me hier weg...!' Noblepaw zette haar poten in de boom en duwde zich dicht tegen Blossompaw aan.......

Geamuseerd schudde Blossompaw even met haar kopje. Noblepaw was niet altijd even handig. "Eerst de boom in klimmen en er vervolgens niet meer uit durven? Wat is dat nou voor SkyClan kat!" Het was niet gemeen bedoeld. Ze lachte even kort en gaf Noblepaw een speels duwtje. "Kom maar. Deze boom is niet zo hoog, maar wel dun, je moet je gewicht dus aan de goede kant houden. Ik ga eerst, dan kan je mijn stappen nadoen." Even schonk ze Noblepaw een betekenisvolle blik. Ze probeerde Noblepaw met haar ogen moed in te spreken. Haar blik gleed omlaag en ze bekeek de mogelijkheden. Niet ver omlaag zat een tak. Als ze daar op sprongen en vanaf daar verder naar beneden kropen over de stam, zou het sowieso lukken. Of ze konden natuurlijk in één keer de boom uit springen, maar Blossom wist niet zeker of Noble dat durfde. Dus stak ze haar staart maar in de lucht om te balanceren en sprong op de tak onder hen. De tak was zelfs nog steviger dan ze had verwacht. Ze bleef even zitten en wachtte op Noblepaw, zodat ze haar kon helpen als het niet lukte.

Noblepaw hoorden wat Blossompaw sprak, ze snoof de lucht in en zuchten even. Noblepaw keek naar de grond en fluisterde: 'mischien ben ik wel geen Skyclan kat ik kan namelijk niks.' Ze keek hoe Blossompaw van tak naar tak omlaag ging. Noblepaw wilden niet gek lijken dus ze sprong in een keer de boom uit en landen op haar gezicht en haar buik. Ze schudden met haar kop en probeerde op te staan wat net lukte, haar mond zat vol met zand en gras. Noblepaw stond op en lekte een klein beetje boed maar daarom ging ze zitten ze schaamde zich erover dus dook ze ineen. Ze keek hoe blossompaw eruit sprong het was prachtig maar zelf kon ze dat niet alleen op haar neus belanden daar was ze goed in. Noblepaw krapte over haar kop en begon 'hoe gaat het met jouw en lukypaw?' Ze nam even rust en ging veder en sprak daarna 'fijn voor je dat alles goed gaat.'ze luisterde even niet en staarde naar de grond. Noblepaw kraste wat in de grond en zei 'Blossompaw........ik moet je wat vertellen....' Ze nam een hap adem en ging supper snel vertellen dat ze het niet goed kon horen: 'Blossompaw ik wil een reis maken wel een lange maar ik kom terug en daarna ga ik nog een reis maken dan ben ik klaar en kan ik goed in bomen kan ik in mijn eentje veel prooi vangen en meer dus wilje met me mee?' Noblepaw nam een hap lucht en blaaste het er weer uit en sprak 'heb je me gehoord wat ik zei blossom?' Noblepaw's ogen sprankelde maar ze rook de fijne geur en het zand tussen haar poten........

Tot haar verbazing sprong Noblepaw wél in een keer de boom uit, alleen niet op een heel handige manier. Snel sprong Blossom erachteraan om haar te helpen, maar ze was al weer opgestaan. "Hoe gaat het met jou en Luckypaw?" vroeg Noblepaw. Blossompaw ging rustig zitten. "Oh, het gaat heel goed tussen ons, we-" Voor ze haar zin af kon maken was Noblepaw al weer verder aan het praten. Blossom liet een geamuseerde blik over haar zusje glijden. Noble begon zo snel te praten dat Blossom haar niet echt goed kon verstaan. "Heb je me gehoord wat ik zei, Blossom?" vroeg Noble haar. Blossom hield haar hoofdje even scheef, ze keek een beetje moeilijk. "Ehm, nee, niet echt nee. Je wilde een reis maken ofzo? Waarom zou je dat willen doen?" Blossompaw kon zich niet voorstellen dat iemand weg zou willen uit SkyClan. Het was de beste Clan ooit en Blossom voelde zich er helemaal thuis. Als er iets met SkyClan zou gebeuren zou haar hart breken, dat was zeker.

Noblepaw luisterde hoe Blossompaw sprak het klonk wel raar vond ze. 'ik ga de clan niet voor altijd verlaaten, altijd het zelfden is ook niet leuk ik wil anderen dingen doen ik wil voor mezelf een lange reis maken vol geluk en ondekkingen, maar jij begrijpt dat niet zoals iedereen!' riep Noblepaw een beetje aangebrand. Noblepaw staarden naar de grond en zei zacht: 'sorry voor mijn gebranden gedrach ik hou van je als een zus je bent mijn vriendin maar ik wil dezen reis echt maken en ik vraag ofdat je mee wilt? ik ben een slechte zus geweest ik sprak bijna nooit met je en had geen tijd in je besteed.' Noblepaw's ogen fonkelden en ze gaf Blossompaw een kopje haar eigen tranen verliet haar ogen traanen plenste op de kei harde grond. Noblepaw staarde naar de grond en zei 'maar dit is niet het wat ik je wil vertellen.....' haar stem zakte weg bij elk woord wat ze zei 'Blossompaw... ik ben echt soms gestoort snapje dat? ik heb altijd een vriend gehad wat mijn verbeelding was en jij bent een vriendin maar veder heb ik niemand, ik verbeeld me dingen net zo als mij verbeelding hij helpt me met alles en mijn keuzen oké?' Noblepaw nam een blik op Spirit die naast haar stond maar ze keek eigelijk in het niets, ze keek daarna weer op de grond waar een traan op de grond kwam en kapot ging het water drupte in de grond weg. Noblepaw had te veel fantasie ze wilden weg omdat ze zo haar verhaal kon beleven niet in een clan blijven hangen en haar verhaal niet kon af maken, voor haar betekende het heel veel maar voor een ander niets waarscheinlijk.............

Even schudde Blossom haar kopje om het te klaren. Ze was een beetje overweldigd door alle informatie die ze in een keer kreeg, maar herstelde zich al snel. "Noblepaw, ik.. Het maakt mij niks uit. Je bent en blijft mijn zus, met of zonder hulpje. En als hij je helpt is het toch goed?" Ze glimlachtte even en gaf Noblepaw een kopje. Ze likte haar even tussen haar oren om haar gerust te stellen. Met haar staart veegde ze langs Noble's wang, om zo de natte plekken van de tranen weer te drogen. "Als deze reis zo belangrijk voor je is, moet je het echt doen. Ik ben alleen bang dat ik niet mee kan. Ik hoor thuis in SkyClan en de Clan heeft mij nodig. Maar ik steun je in je keuzes en wanneer je terugkomt zal ik de eerste zijn die je warm ontvangt." Ze stopte even en tuurde naar Fourtrees, waar de Clans elke volle maan vergaderden. Gek dat het maar vier eiken waren, eigenlijk. Ze wendde zich weer tot Noblepaw. "Je moet me alleen één ding beloven.. Blijf voorzichtig en kom heel thuis, oke?" Een traan welde op in haar ooghoek, maar ze knipperde het weg. Sterk zijn, Blossompaw, dacht ze. Ze zou Noble nu steunen, later kon ze huilen.

OOC: Noble gaat nu nog niet weg, toch? Aangezien ze ook nog bij Duststar zijn en alles.

Noblepaw ging liggen en deed van schaamte haar kop tussten haar poten. "Noblepaw, ik.. Het maakt mij niks uit. Je bent en blijft mijn zus, met of zonder hulpje. En als hij je helpt is het toch goed?" sprak Blossompaw terwel ze haar een likje gaf en een kopje. "Is dat dan niet gek dat ik een soort van hulpje heb?" vroeg Noblepaw af. Maar Noblepaw voelde zich nog steets gek en staarden naar de grond en stond op. "Als deze reis zo belangrijk voor je is, moet je het echt doen. Ik ben alleen bang dat ik niet mee kan. Ik hoor thuis in SkyClan en de Clan heeft mij nodig. Maar ik steun je in je keuzes en wanneer je terugkomt zal ik de eerste zijn die je warm ontvangt." sprak Blossompaw terwel ze naar de Fourtrees keek. Noblepaw begon te twijfelen om haar keuzes te maaken maar niemand ging het boeien als ze weg ging of niet behalven Blossompaw. Noblepaw werd wel blij van dat Blossompaw niet boos er om was. "Je moet me alleen één ding beloven.. Blijf voorzichtig en kom heel thuis, oke?" zei Blossompaw. Noblepaw staarden in haar ogen en staarden in het niets en sprak zacht 'zal ik veilig thuis komen Spirit?' Spirit knikte en keek naar Noblepaw en zei 'knik maar gewoon' Noblepaw knikte naar Blossompaw en glimlachten. Noblepaw ging tegen Blossompaw aan zitten en fluisterden ''ik kom terug en ik ga nu niet Blossompaw ik ga over wat dagen mischien we over een week, ik ga je ook missen.....' Noblepaw likte Blossompaw af en tuurden over het land en dacht gewoon aan de mooie tijden......