:: Life isn't so bad :: {Petalcloud}

_{Zijn grijze vacht rees een beetje overeind toen de koele middagbries het raakte. Hij had zijn amberkleurige ogen gesloten en was op het hoogste punt van de waterval gaan zitten. Dit deed hij wel vaker, gewoon, omdat het je een gevoel gaf dat je echt leefde. De meeste katten waren maar depressief en dachten dat het leven een grote rotzooi was die niet opgeruimd kon worden, behalve met de dood. Zo waren er ook heel veel die dachten dat ze 'forever alone' waren, iets wat vreemd was als je toch Clangenoten om je heen had. Zo dacht Stormfur dus niet, het leven was er om te leven. Genoeg gedacht, katten waren allemaal anders en sommige hadden gewoon al te veel meegemaakt.

De kater opende zijn amberkleurige ogen weer, er was een geluid opgetreden. Hij keek over zijn schouder en zag dat het een kat was. Een poes, eerlijk gezegd, met de naam Petalcloud. Stormfur had haar begroet met een vriendelijk knikje en was opgestaan. Rustig liep de grijze kater naar de poes, die bijzonder veel op zijn zus leek. "Goedemiddag, Petalcloud." Groette hij haar.}

:: Life isn't so bad :: {Petalcloud} Smqf0g

-De sheet klopt niet helemaal :')

Petalcloud werd pas laat wakker, toen de zon al door de ingang van de den naar binnen scheen. Ze keek om zich heen en zag tot haar teleurstelling dat iedereen, inclusief Hawkscream, al opgestaan was. Terwijl ze opstond en zich uitrekte welde er een enorm gelukgevoel in haar op. Ze stapte de den uit. De zon scheen warm op haar gezicht en haar blik viel op de bloemen die aan de rand van het kamp bloeiden.

Nadat ze een visje had gegeten wandelde ze het kamp uit. Ze voelde zich nog een beetje loom en slaperig, maar dat zou over een korte tijd wel weer weggetrokken zijn. Ze besloot in de buurt van de waterval te gaan vissen. Daar aangekomen zag ze dat iemand haar voor was geweest. De kater Stormfur zat vlak bij de rand waar de waterval zich naar beneden stortte. Hij begroette haar vriendelijk. Middag al. Petalcloud keek naar de lucht en zag dat de zon inderdaad al op zijn hoogste punt stond. Ik heb echt veel te lang uitgeslapen, dacht ze, maar ze kon zich er niet echt schuldig over voelen. Meestal was ze als eerste op. Wel besloot ze dat ze even extra haar best moest doen bij het vissen als ze niet wilde dat deze dag helemaal verspild was. Ze glimlachte naar Stormfur en knikte als begroeting. Daarna liep ze naar hem toe. Ze keek even langs de steile wand naar beneden. Het duizelde haar even, maar tegelijkertijd was het ook wel een prettig gevoel om van zo hoog naar beneden te kijken. Echt hoogtevrees had ze niet. Ze ging dicht bij de rand zitten. Ze zat dichtbij het water en de grond was een beetje glad door het spatwater van de rivier, maar ze kon goed haar evenwicht bewaren op gladde oppervlakken. Ze zat ook zo vaak op de gladde stapstenen in het midden van de rivier. Ze snoof de frisse lucht op en sloot haar lichtgroene ogen even.

_{Petalcloud leek het gevoel van hoog zitten ook erg fijn te vinden. Stormfur ging naast haar zitten en keek ook omlaag. "Ik kom hier al jaren en het is nog steeds zo indrukwekkend als toen ik Apprentice was.." Vertelde hij met een glimlach. Petalcloud leek echt bijzonder veel op zijn zus, Feathertail (Word nog naar gezocht xD). De grijze kater sloot zijn ogen opnieuw om de wind op te vangen. Hij spinde heel zacht toen de wind door zijn snorharen krioelden. Stormfur opende zijn ogen weer en stond op, waarna hij naar beneden wandelde en bij het water ging zitten. Hij focuste zich op de bewegingen in het water, tot op het moment dat er een vis langs zwom en hij zijn licht geheven poot in het water stak om de vis eruit te scheppen. Niet lang daarna had hij de vis dood naast hem liggen. Hij keek even naar Petalcloud en wenkte haar om te komen. "Samen vangen we meer!" Riep hij haar toe.}

"Ik kom hier al jaren en het is nog steeds zo indrukwekkend als toen ik Apprentice was.." zei Stormfur. Petalcloud hoorde aan zijn stem dat hij glimlachte. Ze opende haar ogen. Stormfur was opgestaan en liep over de rotsen langs de waterval naar beneden. Petalcloud sloeg hem gade terwijl hij aan de waterkant ging zitten. Hij keek geconcentreerd naar het water. Na een korte tijd had hij al een vis te pakken. Hij keek naar haar op. Zijn ogen waren amberkleurig, net als die van Hawkscream, maar die van de tabby waren wat donkerder, meer goudkleurig, terwijl die van de grijze Storm eerder de levendige kleur van honing of barnsteen hadden. "Samen vangen we meer!" hoorde ze hem roepen. Ze glimlachte en klauterde naar beneden. Aan de voet van de waterval was het moeilijk om de vissen te zien, doordat het water zo golfde en spatte. Daarom liep ze een klein eindje verder, naar waar de effen grijze kat zat. Ze ging op een platte rots zitten die ver het water in stak en speurde het stuk rivier voor haar af naar prooi.

Al gauw zag ze een stukje stroomopwaarts een grote vis haar kant uit komen. Toen ze nog een apprentice was liet ze zulke grote vissen altijd links liggen, maar intussen was ze een goede jager en was zo'n vis niet meer te groot voor haar. Hij had echter niet de geschikte grootte om gewoon met één poot uit het water te slaan. Nee, voor deze had ze zwaarder geschut nodig. Toen hij bij haar aankwam haalde ze diep adem en dook bovenop hem. Ze ging met de vis kopje onder, maar kwam al gauw weer boven, de spartelende vis aan haar klauw gehaakt. Ze haalde weer adem en stak haar kop in het water om de vis dood te bijten. Hij stopte met spartelen. Petalcloud klom weer op de kant en tilde daarna ook de vis op het droge. Waar haar tanden en klauwen door de zilverachtige schubben hadden geboord, zag je het roze vlees zitten. Petalcloud schudde zich flink uit, waardoor de druppels alle kanten op vlogen, en grinnikte.

Stormstar zag ineengedoken onder een struik. Zijn ogen keken onder de struik door, wachtend op zijn prooi. Langzaam kwam hij naar voren, stap voor stap. Hij tikte zachtjes met zijn staart. Voor hem zat een kleine muis, te knabbelen op een bijna vergane noot. Hij glimlachte, en ving de muis tussen zijn grote klauwen. Hij begroef de muis in de zachte aarde. Stormstar keek met een tevrede zucht naar de lucht. Hij voelde een koele sterke wind door zijn vacht gaan. Even sloot hij zijn ogen om te genieten van al het leven om hem heen. Hij liep de struiken uit en hoorde de rivier kabbelen. Met rustige passen liep hij naar de rivier, om wat water op te likken. Opeens zag hij even verderop twee schimmen staan. Hij versmalde zijn ogen. Tot zijn opluchting rook hij gewone Riverclan geuren. Geen buitenstaanders. Hij sloeg met zijn lange staart en liep op ze af. Een paar seconden later zag hij dat het Stormfur en Petalcloud waren. Hij ging bij ze staan. Hij zag dat Petalcloud net uit het water geklommen was, hij zag ook een vis liggen.''Hallo, jonge katten. Alles goed? Mooie buit zie ik.''

Can i join, al is het een oud topic? ^^''

Petalcloud keek op toen ze voetstappen hoorde en ze de geur van een clangenoot opving. Ze zag dat het Stormstar was. Ze knikte naar hem ter begroeting, niet precies wetend wat ze moest zeggen. Zou gewoon 'hoi' te informeel zijn? Hij was wel RiverClans leider... 'Gegroet leider'? Nee, dat was gewoon lachwekkend, veel te overdreven. Stormstar was geen kater die zich met allerlei titels aan liet spreken. Misschien toch maar gewoon een hallo?
''Hallo, jonge katten. Alles goed? Mooie buit zie ik,'' sprak de kater. Nee, een leider zei niks, een leider sprak. Petalcloud knikte. "Ja, de vissen lijken vandaag bijzonder bereid mee te werken met de jacht," antwoordde ze glimlachend.
Toen ze naar Stormstar keek, en dan vooral naar zijn amberkleurige ogen, zag ze de gelijkenis tussen hem en zijn zoon Smoketear. Wat zou hij eigenlijk van die hele kwestie met Smoketail denken? dacht ze. Ze durfde het niet te vragen. Dat deed je ook gewoon niet, een leider vragen: 'Hé, Storm, denk jij eigenlijk dat je zoon een moordenaar is?' Nee, dat was uitgesloten. Bovendien kon ze het antwoord ook wel een beetje bedenken. Natuurlijk vertrouwde hij zijn zoon. Hij kenden hem, hij wist dat Smoketear nooit iemand zou vermoorden. Tenminste, zo dacht zij erover. Zij had toch ook wel het idee dat ze haar mentor een beetje kenden en als er iets was wat hij niet was, dan was het wel een wrede moordenaar.

Ze hield dus haar mond. Wel voelde ze zich een beetje ongemakkelijk. Niet vanwege de niet-gestelde vraag, maar eerder gewoon omdat ze niet wist wat te zeggen. Kon ze zich gewoon omdraaien en weer verder vissen terwijl haar leider voor haar stond? Was dat niet een beetje onbeleefd? Ze wachtte in ieder geval nog maar even af of Stormfur nog iets zou zeggen. Stormfur, Stormstar, ook al hetzelfde voorvoegsel, net als Smoketear en Smoketail. Wat toevallig.

_{Petalcloud had een vis gevangen en niet lang daarna, kwam Stormstar aangelopen. Stormfur begroette hem met een respectvol knikje en stond op. Hij rekte zijn lichaam uit en geeuwde. Het zonnetje verwarmde zijn vacht en leek Stormstar's ogen te doen gloeien. Grappig, als hij een leader geweest zou zijn, hadden ze dezelfde naam gehad. Petalcloud zei iets over de jacht, waarbij hij knikte. Hij wierp een blik op het water, dat helder glansde in het zonlicht. 'Het is echt een eer om lid te mogen zijn van deze Clan, geen enkele Clan zou het zo makkelijk hebben met de jacht.' Hij glimlachte, hij meende het. Even gingen zijn gedachten naar een ander onderwerp. Zou hij het Stormstar moeten vertellen? 'Stormstar, kan ik je later misschien even spreken?' Vroeg hij een beetje ongemakkelijk. Hij had het er nog niet met zijn zus over gehad, maar dat was hij ook niet meer van plan. Hij wist hoe Feathertail kon zijn.}