Are you a CLAN cat? /Brindlepool.

Met krachtige passen verliet een grijs 'beest' het BloodClan territory. Haar blauwe ogen staarde ijzig en oplettend voor zich uit. Het was niet de warmste dag van de maand, integendeel, het was zeer koud. De pluizige vacht van de young one stond opgezet tegen de kou. Ze wist niet echt waar ze heen ging, maar ze was wel bijzonder nieuwsgierig wat clankatten nou waren, en waarom haar geliefde BloodClan ze zo haatte. Haar oren wiebelde even bij de gedachte een clankat te ontmoeten, maar dan zou ze misschien wel kunnen worden vermoord. Misschien heb ik kans bij de grenzen. dacht de poes en ze wandelde verder.

Twee lichtblauwe ogen verlichtte het gebied voor Shiva. Het was nog redelijk vroeg, en ze was er voor het eerst op uit, zonder Chikita. In de zes moons dat ze leefde was ze aardig veranderd. Ze was al haar wit verloren uit haar vacht, en haar pels was een stuk minder lang. De young one leek niet op haar moeder, en of ze op haar vader leek, wist ze niet, het enige wat ze van hem wist is dat hij Fame heette, en ook dat weet ze alleen van haar zusje, Breeze. Haar zusje leek veel op haar moeder, Ziva, maar dat vond ze niet heel erg. De jonge grijze poes versnelde haar pas, gericht op een doel. Als ze vandaag een clankat zou zien, dat zou ze heel wat kunnen vertellen tegen haar mentor. Ze wist eigenlijk niet wat ze van Chikita moest vinden, misschien was ze wel heel gevaarlijk ofzo, misschien wilde ze de poes wel doden, als ze in een training zaten. Die gedachte schudde Shiva van zich af. Ze spitste haar oren, aangezien ze aardig dichtbij het vijandelijk gebied was. Ze wilde niet ineens van achteren aangevallen worden. Een nieuwe geur, buiten de bosgeuren om, drong haar neus binnen. Ze leek toch een beetje gespannen. Ze had pas een klein aantal trainingen achter de rug, en als ze nou de verkeerde krijger tegenkwam, zou ze best eens zwaar toegetakeld kunnen worden. Haar vacht tintelde van spanning. Ze wist dat schreeuwen niet de beste oplossing was, dus ze vroeg, zo gemeen mogelijk wie daar was. "Ik weet dat je daar zit, dus kom er maar rap uit, of ik maak je persoonlijk een kopje kleiner." blies ze, maar de angstige ondertoon klonk in haar stem. Een zoete geur drong haar neus binnen, en ze voelde zich gelijk een stukje veiliger, maar ook een stuk zelfverzekerder. Als dit zo een laffe clanapprentice was, hoefde ze zich toch geen zorgen te maken? De poes ging zitten, met haar spieren gespannen. "Kom je nou nog," miauwde ze, al een stuk liever dan het eerste wat ze zei, maar toch klonk er nogsteeds een bittere, ijzige en kille ondertoon in haar stem.

& Brindlepool

» Het leek zo rustig, zo kalm. Maar alles was minder waar, dat wist iedereen. Brindlepool lag in de Medicine den, haar poten over elkaar heen gespannen. Ze moest sinds korte tijd alles alleen doen, natuurlijk wel samen met haar apprentice, maar die wist natuurlijk nog niet de helft van het vak. Dat moest zij haar allemaal aanleren, maar deze keer zonder Angelvoice. Haar vroegere mentor was sinds kort gestorven, ze had gefaald haar nog te redden. Waarschijnlijk was dat ook nooit gelukt, maar toch kon ze dat schuldgevoel niet opzij zetten. Ze had er eerder moeten zijn, dan was er nog een kans geweest... Steeds meer van deze frustrerende gedachtes probeerde een weg te banen door haar hoofd, en Brindlepool had de kracht er niet voor ze opzij te zetten. Ze had duidelijk afleiding nodig, echter was er niet veel meer te doen dan kruiden zoeken voor nu. Zwakjes hees ze haar lichaam omhoog en stond op, terwijl ze de medicine den achter zich liet, op weg naar de uitgang van het kamp. De zilvere tabby negeerde de blikken van de andere clankatten en stapte het territorium in. De hoge vlaktes van de windclan waren nu bedekt met prachtige gewassen en hoge graspollen, die goede beschutting bieden voor prooi. Nu het newleaf is, stond het gebied weer volop in bloei en was er weer genoeg eten te vinden. Ook de kruiden waren steeds beter zichtbaar voor Brindlepool. Hier en daar lag nog een bruikbaar deel, was ze bij elkaar verzamelde en aan een van de zijkanten begroef. Nadat ze dit klusje had gedaan, ging ze verder. Haar poten leiden haar al snel naar de borderlines, waar ze eigenlijk niets van plan was. Maar het was altijd leuk om te zien welke katten er zo nu en dan bij de borderlines rondhingen, en het was toch wel een stuk spannender dan de dagelijkse bezigheden. "Ik weet dat je daar zit, dus kom er maar rap uit, of ik maak je persoonlijk een kopje kleiner." Blies een piepstemmetje haar toe. Een geamusseerde glimlach krulde er rond haar gelaat. Hier werd ze echt niet warm of koud van, als de meeste dat dachten. "Kom je nou nog," klonk diezelfde stem, dit keer een stuk liever. Zelfverzekerd stapte ze naar voren, en bekeek de bloodclan apprentice met een afkeurende blik. ’’Tut tut tut, dat zijn grote woorden voor zo’n klein meisje.’’ zei ze met een kleine grijns. Zo’n kleintje kon ze zelf natuurlijk wel aan, dit was geen partij.

Spoken || Others

’’Tut tut tut, dat zijn grote woorden voor zo’n klein meisje.’’ zei de clanpoes met een kleine grijns, die Shiva een beetje bang maakte. "Ik ben niet klein," miauwde ze, maar kort daarom dook ze inelkaar. "Doe me geen pijn, ik heb nog een heel leven voor me," piepte ze, maar kort daarop ging ze weer gewoon zitten. "Dus jij bent een clankat," miauwde ze vriendelijk, iets wat erg zeldzaam was voor een BloodClanner. Dit was geen raar plannetje, nee de jonge poes was gewoon zeer nieuwsgierig. "Hoe heet je, in welke clan zit je?" ratelde ze door. "Is dat leuk?" even hield de kitten op met praten en keek ze de poes ontdeugend aan. Toch zat er in haar kittenblik iets vals, iets wat de grijze kitten niet door had. Ze keek de poes aan. "Je gaat toch geen versterking halen, je kan mij toch wel alleen aan?" vroeg ze en ze keek de poes met haar kille ogen aan. "Ik doe je heus niets aan, ik ben pas kort in de training." zei ze, en ze had niet meer door hoe bang ze kort geleden nog was.

-Sorry voor de vage post, Shiva is nou eenmaal zo xD-

Ze vond het grappig hoe katten altijd dachten dat ze zwak was, puur omdat ze alleen wat basistraining gehad had. Maakte dat haar meteen zwak? Haar woorden waren sterk, en daar kon je het ook mee winnen. "Ik ben niet klein," miauwde het poesje voor haar. "Doe me geen pijn, ik heb nog een heel leven voor me," hoorde ze haar angstig piepen, maar toch nam ze hierna weer een normale houding aan. "Dus jij bent een clankat," miauwde ze plotseling weer vriendelijk, wat nogal onbegrijpelijk was voor Brindlepool. Maar het is en blijft een Bloodclan kat, en die hadden vaak van die.. vage karaktertrekjes. Hoe heet je, in welke clan zit je?" ratelde ze aan een stuk door. "Is dat leuk?" De ontdeugende blik was niet te missen in het grijze gezichtje van de Bloodclan apprentice. "Je gaat toch geen versterking halen, je kan mij toch wel alleen aan?'' Plosteling kreeg ze weer een kille blik in haar ogen. "Ik doe je heus niets aan, ik ben pas kort in de training." Ze had een appart karakter, als je het Brindle zou vragen. Enthousiast maar tegelijkertijd kil en soms wat afstandelijk.. ’’Ten eerste, natuurlijk doe ik je geen pijn. Ik zou niet durven.’’ sprak ze vriendelijk. Haar ogen waren gericht op de poes, die blijkbaar nog vol met vragen zat. ’’Ja, ik ben een Clankat, genaamd Brindlepool. Ik ben de Medicine kat van de Windclan. En persoonlijk, vind ik het clanleven geweldig. Maar dit is natuurlijk mijn mening.’’ Even pauzeerde ze, om vervolgens weer verder te gaan. ’’Ik verwacht ook niet dat je me wat aan zou doen. Dat zou in ieder geval niet slim zijn..’’ Dat laatste mompelde ze wat binnensmonds, niet erg duidelijk voor de young one. Nieuwsgierige poesjes hoefden niet altijd alles te weten, dat had Brindle onderhand wel geleerd. Bloodclan was nooit te vertrouwen, nooit.Welke kat je ook voor je had.

’’Ten eerste, natuurlijk doe ik je geen pijn. Ik zou niet durven.’’ sprak de poes vriendelijk. Haar ogen waren gericht op de kitten, die maar bleef vragen. ’’Ja, ik ben een Clankat, genaamd Brindlepool. Ik ben de Medicine kat van de Windclan. En persoonlijk, vind ik het clanleven geweldig. Maar dit is natuurlijk mijn mening.’’ De apprentice keek haar met grote ogen aan. "Ben jij Medicine Cat?" piepte de poes, toen de kat even pauzeerde. Shiva vond het raar dat haar clan geen medicine Cat had. ’’Ik verwacht ook niet dat je me wat aan zou doen. Dat zou in ieder geval niet slim zijn..’’ mompelde de poes binnenmonds, iets wat Shiva niet kon verstaan. Haar kopje ging een beetje scheef, vragend. "Dat dacht ik al, Brindlepool. Ik ben Shiva, en ik wordt een goede warrior, denk ik." miauwde ze. "Hoe is het in de WindClan?" vroeg de poes, niet kil, niet vriendelijk, gewoon neutraal. Ze vond het wel erg stoer dat ze met een Medicine Cat praatte, ook al zei de BloodClan dat het voor zwakke katten was. "Wat doe je als Medicine Cat?" piepte de poes en ze keek de poes nieuwsgierig aan, en ze zette een stap dichterbij. Ze besloot even te stoppen met vragen te stellen, zodat de poes even tijd kreeg om te antwoorden.

Sorry voor laat antwoord D:

Onderwerp: Re: Are you a CLAN cat? /Brindlepool.