First look... (Sandkit*)

Onderwerp: First look... (Sandkit*) wo 5 sep 2012 - 21:13

Het woud flitste voorbij, de poten van de apprentice roffelden over de vochtige aarde. Ashpaw wierp een blik op een afgelegen boom. Ze snoof de lucht op. Eekhoorn! Met een snelle sprong zat ze in de boom. Een flits van haar scherpe klauwen en het diertje lag levenloos neer. Ashpaw lachte in zichzelf. Eekhoorns waren ook niet al te slim. De jonge poes liep verder. Er kwam weer een geur haar neus binnen. Ashpaw snuffelde. Wat was dat? De geur werd sterker! Ze draaide zich om en zag een das dreigend op haar af komen. "Wacht maar" mompelde ze in zichzelf. Ze gunde de das een ogenblik tijd om zich terug te trekken, maar viel dan snel aan. Haar klauwen flitsten door de lucht en maakte diepe schrammen in de nek van de das. Met een felle beet maakte ze het af. De das was dood. Ze sleurde het beest terug naar het kamp. Hier hadden ze voor dagen genoeg mee. "Leve Ashpaw!" riepen een paar katten dankbaar. Ze gooiden een duif naar haar toe. De veren dwarrelden in het rond. een van die veren kwam op haar neus terecht...

'Hatsjoe!' Ashkit veerde overeind. Uit haar ooghoek zag ze een klein spinnetje weglopen. "Stomme spin!" mompelde ze. De spin had heel haar droom verstoord.Plotseling maakte haar humeurigheid plaats voor opwinding. Vandaag zou ze stiekem wegsluipen uit de nursery. Heel het territorium verkennen! Ze sprong op en viel bijna over Sandkit die naast haar lag. De kleine kit kreeg een idee. "Waar ligt dat mosballetje?" mompelde ze. Aha! Gevonden! Ze raapte het op, wierp nog eens een blik naar Sandkit, en gooide het balletje tegen zijn kop. "Sandkit" fluisterde ze. "Word wakker!We gaan het territorium verkennen!

met rustige passen liep hij door het woud, de eindelose rijen bomen het iets onvertrouwds iets dat hij niet begreep, iets duisters.Plots dook er een adelaar recht op hem af met een handige sprong sprong hij opzij 'net optijd' dacht hij in zichzelf met een smak kwam het beest op de grond terecht maar de adelaar herstelde zichzelf snel de adelaar wou net opstijgen maar Sandpaw sprong net op het beest en gaf hem een flinke beet in zijn vleugel hij wou hem net afmaken en toen pekte de adelaar hem met zijn snavel "AUW" zij hij in een kreet in zijn droom.

in werkelijkheid was het maar een mosballetje en deed het helemaal geen pijn "huh?" zij hij zachtjes "Sandkit" hoorde hij "Word wakker! We gaan het territorium verkennen!" hij deed zijn ogen open, het was Ashkit die tegen hem sprak "oh ja!" hij krabbelde overeind en keek naar de maan "jep het is inderdaad maanhoog" zij hij rustig hij likte zijn vacht nog even schoon en zij "kom laten we maar gaan" terwijl hij naar de uitgang van de uitgang van het kamp sloop "waar zullen we trouwens heengaan de zonnerotsen? laten we de slangenrotsen maar overslaan de apprentices zeggen dat daar giftige slangen zijn" zij hij tegen Ashkit

"oh ja!" Ashkit grinnikte toen de kit verward overeind kwam."jep het is inderdaad maanhoog ,kom laten we maar gaan." Ashkit sprong op "Oke" fluisterde ze. Ze sloop Sandkit achterna, naar de uitgang van het kamp. Ze pauzeerden even."waar zullen we trouwens heengaan de zonnerotsen? laten we de slangenrotsen maar overslaan de apprentices zeggen dat daar giftige slangen zijn" vroeg Sandkit. Ashkit dacht even na. "Ja, we moeten de slangenrotsen inderdaad vermijden." Ze had niet veel zin om gebeten te worden. "Maar de zonnerotsen...." Ashkit wachtte even en slaakte een zucht. "Volgens mij zijn die zooo saaai" Ze sloeg haar poot voor haar mond. Ze had weer eens niet opgelet en was weer te luid aan het praten. "Ik wil avontuur!" vervolgde ze al wat zachter. Plotseling kreeg ze een idee. "De uilenboom" zei ze mysterieus. "Ik wil wel eens weten of die uil zo graag kits eet" zei ze. De queens en de elders hadden haar verhalen verteld over de uil en kits. De verhalen liepen meestal slecht af. "Oké? wat word het?" ze keek Sandkit even aan. "De zonnerotsen..." Ashkit draaide met haar poot rondjes in de grond. Ze sprak op een toontje alsof ze daar elke dag kwam. "Of.... De uilenboom" Dit keer sprong ze in sluiphouding en deed alsof ze een prooi ving. Ze ging terug zitten en keek Sandkit afwachtend aan

"Volgens mij zijn die zooo saaai" zij ashkit, "Ik wil avontuur!" voegde ashkit eraan toe, ze pauzeerde even "De uilenboom" zij Ashkit mysterieus "Ik wil wel eens weten of die uil zo graag kits eet" zij Ashkit, "vast weer zo'n verzinsel van de queens om ons bang te maken" zij sandkit zacht "net zoiets als dat queens zeggen dat er rampen gebeuren als je een poot uit het kamp zet" voegde hij eraan toe "Oké? wat word het?" zij Ashkit, "De zonnerotsen..." Ashkit pauzeerde even "Of.... De uilenboom" zij ze terwijl ze in de sluiphouding sprong en net deed of ze een prooi ving "hmm.. de uildenboom klinkt een stuk interessanter ik wil wel naar die uilenboom, ik heb er nog nooit van gehoord weet jij mischien waar die ligt?"zij Sandkit opgewonden

"hmm.. de uildenboom klinkt een stuk interessanter ik wil wel naar die uilenboom, ik heb er nog nooit van gehoord weet jij mischien waar die ligt?" Ashkit keek Sandkit blij aan. "Ehm... Ik heb de apprentices er wel over horen praten. Volgens mij ligt de uilenboom daar." Ze wees met haar staart naar de richting. Plotseling kreeg ze een idee. "Gisteren waren er nog apprentices naar toe gegaan!" riep ze opgewonden. Ze keek naar Sandkit of hij het begreep. "we kunnen hun geur volgen!" zei ze enthousiast. "Ik denk wel dat ik hun geur nog herken." De kit begon met haar neus over de grond en in de lucht te snuffelen. "Jaaaah...Ik heb het spoor!" lachte ze opgewonden. "Ruik jij eens!" zei ze tegen Sandkit. Zonder af te wachten begon ze al verder het spoor te volgen. Ze had zich nog nooit zo blij gevoeld. Met een vriend buiten het kamp gaan. Dat was voor haar een droom. Die nu uitkwam! Ze huppelde verder het bos in. Af en toe keek ze of Sandkit haar nog volgde."Kom je?" riep ze opgewekt. "Ik denk dat we er bijna zijn!"

"we kunnen hun geur volgen!" zij Ashkit enthousiast"Ik denk wel dat ik hun geur nog herken." voegde ze eraan toe, Ashkit begon opeens in de lucht te snuffelen"Jaaaah...Ik heb het spoor!" lachte Ashkit opgewonden "Geweldig!" zij Sandkit blij "Ruik jij eens!" zij Ashkit, Sandkit deed zoals ze dat vroeg en tilde zijn neus in de lucht en snoof de geur van de apprentices op "Hmm.. de geur is wel oud ik kan geen enkele geur hiervan herkennen" zij Sandkit hij zag dat Ashkit al een heel stuk verder was "wacht op mij!!" riep hij terwijl hij naar ashkit rende 'eindelijk avontuur dit is werkelijk geweldig' dacht Sandkit terwijl hij samen met Ashkit het spoor volgde naar de uilenboom "zeg woont daar nog wel een uil?" zij Sandkit.

(laaaaaaaaaaat ging niet zo goed op school en wat kort)

"wacht op mij!!" Ashkit keek achterom en zag dat het katertje achteraan liep. Ze stopte even en wachtte tot Sandkit haar had ingehaald. Plotseling stopte Ashkit. Voor haar stond de uilenboom."zeg woont daar nog wel een uil?" zij Sandkit. "Ik denk het niet" lachte ze terug. "Oehoe" De kit keek achterom. "Was jij dat Sandkit?" vroeg ze verbaasd. "Oehoe" Ashkit keek terug vooruit en zag een donkere gedaante op een tak zitten. "De uil" fluisterde ze vol ontzag. Plotseling hoorde ze geritsel. "Muis?" mompelde ze. Ze zakte in sluiphouding en besloop het geritsel. Maar de uil had het ook gezien. Met grote vleugelslagen vloog hij naar de muis. Ashkit was veel te gefocust op haar prooi, dat ze de uil niet opmerkte. Toen zag ze dat de muizen haastig wegliepen. "Jammer" zei ze teleurgesteld en draaide zich om. Ashkit verstijfde. De klauwen van de uil kwamen recht op haar af en zonken in haar rug. "Waaaaaah!" schreeuwde ze. "Saaaaandkiit!" Gelukkig geraakte de uil niet hoog. Daarvoor was ze te zwaar. Ze bleef op twee meter hangen, terwijl de uil verwoed naar boven probeerde te vliegen. "Help!" schreeuwde ze in doodsangst. Daar was een omgevallen boom. Als Sandkit daarop klom, kon hij aan de uil. "De boom!" schreeuwde ze en hoopte dat Sandkit het zou verstaan.

(Voor de duidelijkheid Ashkit gaat NIET dood)

"Ik denk het niet" zij Ashkit, "Oehoe" hoorde Sandkit hij keek verbaast om zich heen "Was jij dat Sandkit?" vroeg Ashkit "nee.. maar wat is het dan wel?" antwoorde Sandkit "Oehoe" hoorde Sandkit nogmaals wat verder van hun af, Sandkit keek naar de donkere gedaante met de gele ogen "is dat een uil?" zij Sandkit zachtjes tegen Ashkit "Muis?" mompelde Ashkit,
Ashkit dook in de sluiphouding, Sandkit zag dat de donkere gedaante op Ashkit afvloog Sandkit riep nog "kijk uit!" maar het was al te laat de uil pakte Ashkit met zijn scherpe klauwen "Waaaaaah!" hoorde Sandkit luid "Saaaaandkiit!" hij zag dat de uil het zwaar had hij bleef op een hoogte van ongeveer 2 meter hangen "Help!" riep Ashkit, "De boom!" riep Ashkit ook nog ze was wat moeilijk te verstaan Sandkit keek rond 'daar!' dacht hij terwijl hij naar de omgevallen boom keek, "ik kom al!" riep Sandkit hij sprinte naar de omgevallen boom en klom erop hij maakte zich klaar en sprong op de uil af met zijn klauw raakte hij de vleugel van de uil maar hij verloor zijn evenwicht en viel op de grond "AUW!" riep hij luid terwijl hij op zijn zij lag hij krabbelde overijnd en zij "het gaat wel" terwijl hij naar de Ashkit keek.

(alweer laat maar ik heb het erg druk met school)

"ik kom al!" Gelukkig. Sandkit had begrepen wat ze had ze gezegd. Het kleine katertje sprintte naar de boom. "Je bent er bijna!" riep Ashkit uit haar benarde positie. De klauwen van de uil begonnen al echt pijn te doen."Ehh Sandkit" ze keek angstig toe hoe Sandkit zich klaarmaakte om te springen. Bij nader inzien was de afstand toch echt wel te ver voor een kit. Ashkit deed haar ogen toe toen Sandkit sprong, maar ze deed ze al weer snel open toen de uil een plotselinge beweging maakte."AUW!" ZE keek naar de grond en zag Sandkit op zijn zij liggen."het gaat wel" Oef. Sandkit was nog heel. Of ze hier levend uitkwam was nog maar de vraag. Ze spartelde wanhopig met haar poten. Het haalde niets uit. Dan maar de grote middelen. Ashkit sperde haar kaken open en beet in de uil, die van verassing haar losliet. Helaas was een uilenpoot taai. "Swandwkit! ikw whang vwast" probeerde ze te zeggen. Ze deed een poging om haar tanden los te krijgen, maar de uil begon er ook genoeg van te krijgen. Hij bleef maar naar Ashkit pikken. Ashkit ontweek ze behendig maar toch kon de uil in haar staart pikken. "aaaauw!" gilde ze. Toen besefte ze pas dat ze haar mond los had gekregen. "Whaaaaaah!" schreeuwde ze terwijl ze op de grond stortte. "Oempf" ze schudde met haar kop, maar de duizeligheid werd haar teveel. De kit viel bewusteloos neer.

Sandkit keek toe hoe Ashkit spartelde in de poten van de half verwonde uil blijkbaar had de uil niet veel moeite met zijn vleugel hij zag dat de uil Ashkit losgelaten had "Swandwkit! ikw whang vwast" hoorde hij in de verte er gebeurde iets raars hij kon niet zien wat "wat gebeurt er!?" riep hij naar Ashkit terwijl hij naar de uil rende "aaaauw!" hoorde Sandkit op oorverdovende toon "Whaaaaaah!" hoorde Sandkit Ashkit roepen terwijl ze niet veel verder voor Sandkit op de grond viel "Ashkit gaat het wel? Ashkit?" zij hij toen hij Ashkit neer zag vallen, 'was ze dood? nee dat kon toch niet?' dacht Sandkit plotseling kreeg hij een idee als ze dood is zal ze het vast niet erg dat iemand een lading water over haar heen spuit. Dus trippelde Sandkit naar de rivier verzamelde een bal mos die hij van de stenen afkrabde en hield die in de rivier, nog druipend van het water droeg hij de mosbal terug naar Ashkit legde de mosbal neer zoog wat van het vele water uit zijn grote mosbal en spoot het op Ashkit hopend dat ze wakker werd

(eindelijk heb ik gereageerd)

"Prrrrf" Ashkit schoot proestend overeind. Ze zag Sandkit bezorgd kijken. "Alles oke!" ze krabbelde moeizaam overeind. "Onkruid vergaat niet" lachte ze schor. "Nu ja, een ding weet ik zeker!" ze keek hem geheimzinnig aan. "De Queens vertelden geen onzin, over die uil tenminste" zei ze met twinkelende ogen. "Dat stomme beest had mij bijna opgepeuzeld. Ben jij in orde?" Maar Sandkit kreeg geen tijd om antwoord te geven want Ashkit spitste haar oren en sprong de richting van een grote struik. "Sandkit!" fluisterde ze. "Saaandkit" Ze haaaste zich terug naar Sandkit en trok hem mee de struik in. "Dit moet je zien!" siste ze. Ze wees met haar staart naar een moddervette muis. "Wat heeft die allemaal op" fluisterde ze vol ontzag. Ze wilde er meteen achteraan gaan, maar hield zich in. "Aan jou de eer!" zei ze met ietwat spijt in haar stem tegen Sandkit

(Het spijt me echt dat ik zolang niet had gereageerd! veel te druk met school Sad

)

"De Queens vertelden geen onzin, over die uil tenminste" zij Ashkit "daar heb je dik gelijk in" antwoorde Sandkit, "Dat stomme beest had mij bijna opgepeuzeld. Ben jij in orde?" zij ze er gelijk achteraan maar voordat hij ook maar kon antwoorde sprong Ashkit ergens heen "Sandkit!" fluisterde Ashkit naar hem "Saaandkit" fluisterde Ashkit erachteraan 'huh?' dacht Sandkit toen hij Ashkit hoorde waar zou ze het nu weer over hebben? hij voelde zich worden meegetrokken door Ashkit een struik in "Dit moet je zien!" zij ze terwijl ze met haar staart naar een vette muis die waarschijnlijk was opgegeten door die uil als die ons niet had aangevallen "die is wel erg groot" fluisterde Sandkit terug "Wat heeft die allemaal op" fluisterde Ashkit vol ontzag "Aan jou de eer!" zij Ashkit "oke dan maar" terwijl hij zich klaarmaakte voor een sprong op de muis met zijn achterste poten zette hij af, hij vloog op het beestje af en sloeg het weg hij rende er geleijk achteraan om er weer op te springen en hem dood te bijten maar inplaats daarvan lande hij bovenop de vette muis hij klapte zijn kaken dicht denkend een muis te raken "huh? waar is die nou? ik dacht toch echt.." hij wachte even toen hij merkte dat hij boven op het muisje zat eh.. oeps! ik zit erop hij haalde het beestje onder hem vandaan dat was flauwgegallen omdat het geen lucht kreeg en beet het voor de zekerhijd maar dood "nou dan heb ik hem toch nog gevangen!" zij hij met een trotse stem tegen Ashkit.

(ik ben ook druk met school hoor)

"Oke dan maar" fluisterde haar vriend en sloop op de muis af. Ashkit bekeek hem aandachtig maar even later kon ze haar lachen niet meer inhouden toen ze zag dat hij op de muis zat."huh? waar is die nou? ik dacht toch echt.. eh.. oeps! ik zit erop" De zwarte kit rolde over de grond van het lachen."nou dan heb ik hem toch nog gevangen!" zei Sandkt trots. "Ja inderdaad!" beaamde Ashkit hikkend. "Nou kun je opscheppen tegenover de anderen!" piepte ze terwijl ze nog steeds over de grond kronkelde. "aaaah!" riep ze plotseling. Ze was zonder het te weten naar een diepe put toe gerold. Haar nagels schraapten in de grond in de poging om zich tegen de houden, maar het hielp niet ze schoof langzaam naar onderen. "Saaandkit" riep ze wanhopig, en bedacht dat ze de laatste tijd nogal veel in de moeilijkheden kwam.

"aaaah!" hoorde Sandkit dat moest Ashkit wel zijn! even dacht hij na waar het geluid vandaan kwam hij keek in het rond 'daar! dat gat in de grond' dacht hij terwjl hij voorzigtig over de rand keek "Ashkit houd vol!" riep hij "probeer wat omhoog te klimmen dan kan ik je ophijsen!" voegde hij erachteraan terwijl hij voorzichtig wat naar beneden klom "kom op! we moeten voor de dageraad terug zijn bij het kamp." 'ik wil niet in de problemen komen' voegde hij in zichzelf eraan toe hij had er een hekel aan betrapt te worden, hij zou op dit moment het liefste terug te keren naar zijn nest hij was al uitgeput nu viel Ashkit ook nog in die kuil, maar ja dan moet ik eerst maar Ashkit uit die put helpen en dan wegwezen ik heb het lieste nog even slaap

(jij bent Ashkit niet :O)

"Ashkit houd vol!probeer wat omhoog te klimmen dan kan ik je ophijsen!kom op! we moeten voor de dageraad terug zijn bij het kamp." Ashkit keek met een half oog naar boven en trappelde halfslachtig met haar poten. "Weet ik ook wel Sandkit!" riep ze een beetje geërgerd. Waar die zich nu over druk maakte! Het enige wat haar kon interreseren was dat ze uit die put geraakte. Ze liet een klauw los om een boomwortel vast te grijpen, maar toen schoof ze nog verder weg. "Whaaaah!" Haar stem galmde door de put. Brokken aarde kwamen op haar gezicht terecht en ze hapte naar lucht. Het was zo donker dat ze niets kon zien. Maar ze hoorde iets. En rook iets. Ze bewoog zich nieuwsgierig naar het ding toe maar deinsde al snel achteruit. "Waaaah! Een das!" gilde ze en begon panisch rondjes te rennen in de kuil. Door haar angst kreeg ze terug kracht en klauwde in de wanden van de put en kwam hijgend terug boven ."Sandkit!Rennen!" riep ze en zette het op een lopen.

"Waaaah! Een das!" Ashkits stem galmde in Sandkits oor 'een das?' dacht hij, hij kon Ashkit niet echt zien totdat ze uit de kuil schoot en riep "Sandkit! Rennen!" en Ashkit zette het op het lopen Sandkit besloot dat ook maar te doen snel pakte hij de muis en rende achter Ashkit aan tot Sandkits verbazing kon hij Ashkit makkelijk bijhouden met zijn lange benen snel keek hij even achterom en zij met de muis nog in zijn mond"oh oh.. hij komt achter ons aan! we moeten hem afschudden! hij ging nog sneller renen en sprintte ashkit voorbij, 'ik hoop maar dat ashkit weet te ontkomen aan dit beest' dacht hij terwijl hij nog steeds aan het het rennen was

Ashkit gromde geërgerd toen ze zag dat de das achter haar en Sandkit aankwam. Haar poten roffelde over de grond. Sandkit kwam naast haar rennen. "oh oh.. hij komt achter ons aan! we moeten hem afschudden! Ashkit trok een wenkbrauw op. Dat wist ze ook wel. "Ja, ondertussen weet ik dat ook wel.", gromde ze. Sandkit liep voor haar uit. Ashkit keek nog eens om. De das grauwde en liep nog sneller. Ze zette haar snelheid op de hoogste stand en stoov door het woud. Ze kwamen bij de uilenboom.

Onderwerp: Re: First look... (Sandkit*)