.: Flaming Arrows :. {Open}

_{Zwijgend staarde hij naar de muis die voor hem lag. Hij had hem van de prooistapel afgepakt omdat hij dacht dat hij honger had, maar nu hij ernaar keek, trok zijn honger weg. In plaats daarvan kreeg hij zin om iets te doen, een goede jachtpartij. Het was Green-Leaf, het seizoen dat je elke dag een goede jacht had, dus waarom niet? Flamepaw keek het kamp rond, jagen was nooit leuk zonder gezelschap, vond hij. Helaas waren bijna alle Apprentices aan het trainen. Hij had af en toe les van een Warrior, zo had hij leren jagen en vechten. Het grappige was, het was leuker dan een mentor hebben. Een mentor hoefde niet altijd een vriend te zijn, en ShadowClan had niet echt de vriendelijkste katten. Gelukkig waren er wel een paar, daar ging hij meestal mee om. Vooral vriendelijke Apprentices, altijd met Warriors optrekken was ook geen optie.

Hij had een Apprentice op het oog gekregen en wandelde nu naar de kat toe. 'Hé,' Begroette hij de Apprentice. 'Heb je misschien zin om mee te gaan jagen?' Vervolgde hij vrijwel meteen. Hopelijk had deze kat geen middag humeur, of een altijd-humeur, zoals bij de meeste ShadowClan katten.

-Open voor één Apprentice.}

Verveeld rolde Snowypaw op haar sneeuwwitte ruggetje terwijl ze haar blik fixeerde op de strakblauwe lucht. Ze trok haar voorpootjes op totdat ze netjes opgevouwen tegen haar borstkas lagen en niet meer in de weg zaten. Gewoon lekker ontspannen. Maar ontspannen was lang niet altijd inherent aan vermaak, want de jonge Snowypaw verveelde zich nog steeds. De schapenwolkjes in de lucht konden haar niet lang vermaken en daarom draaide ze zich met een zucht maar weer terug op haar buik. Haar mentor was er bijna nooit, altijd te druk of met iets anders bezig. Ze wist eigenlijk niet wat haar mentor allemaal uitvrat. Ze kon natuurlijk wel trainen met andere Warriors maar... Dat was lang niet hetzelfde als je eigen mentor, die op de hoogte was of je verbeterde en dergelijke.

Ze keek wat verbaasd op toen ze voetstappen in haar richting hoorde komen, een mede apprentice nog wel. Ze richtte haar heldere blauwe ogen op de andere kat en hield haar kopje nieuwsgierig schuin. "Kan ik je helpen?" Vroeg ze uiteindelijk maar, nadat ze hem begroet had met een vriendelijk knikje. "Heb je misschien zin om mee te gaan jagen?" Vervolgde het katertje bijna meteen op zijn eigen begroeting. Meteen klaarde Snowypaw's gezicht op. "Natuurlijk!" Miauwde ze op een vrolijke toon. "Waarheen? Ik moet je waarschuwen.. Ik ben niet een gigantische ster in jagen." Bekende ze vrijwel meteen op schaapachtige toon.