After rain comes sunshine{Open}

_{Met halfgesloten ogen lag Strawberry op het warme steen van de zonnenrotsen. Haar poten lagen uitgespreid langs de zijkant en haar linkerzijde lag omhoog, zich koesterend in de zon. Maar ondanks dat het zo lekker warm was en het gevoel lekker, voelde Strawberry zich niet zo geweldig. Een paar dagen geleden was haar zusje overleden. Ondanks dat ze nooit een goede band had gehad met haar zusje, maar dood had ze haar nooit gegund... Het was immers allemaal hun vaders fout. Een zucht sloop over Strawberry's lippen terwijl ze haar ogen eventjes compleet sloot. Een aantal katten waren verbaasd geweest dat ze er zo erg last van had, maar dit was de laatste van haar familie die nog over was in Thunderclan. Technisch gezien had ze nu niemand meer. Haar ouders waren overleden, haar tante was verbannen en nu was haar zus overleden. Eigenlijk... Voelde ze zich best wel eenzaam. Haar staart zwiepte heen en weer, waarna ze zich wat meer opkrulde op het steen en haar ogen dichtkneep.}

_{Sunshines zijn pootkussentjes liepen over het mos wat in het ThunderClan territoria lag. Wat schijningen van de zon drongen door het dichte bladerdak door en vielen op de grond. Nieuwe grassprietjes kwamen op en nieuw leven ontstond in de clan. De nursey was erg druk geworden door alle kittens die waren geboren de laatste tijd. Gisteren voelde de rossige kater zich niet echt goed, hij was de hele dag door chagarijnig waardoor katten zich erg aan hem irriteerde gisteren. Gelukkig was dat nu over gegaan en was hij zijn eigen sociale zelf. Na een tijdje drong een bekende geur zijn geurklieren binnen. Algauw merkte hij dat het Strawberry was. In een drafje ging hij op de geur af die hem richting de Sunningrocks leed. Algauw kwam de poes in zijn gezichtsveld. Ze lag op een van de stenen die in de zon stonden. Geluidloos bewoog de kater zich naar de steen waar de poes op lag en ging zitten. Hij likte zijn pootjes en haalde die een keer over zijn kop zodat zijn haar goed zat. "Dag Strawberry" begon hij zijn zinnen. "Gaat alles goed?" Vervolgde hij zijn zinnen. Hij bewoog zijn pluizige langharige staart naar zijn voorpoten zodat ze daarop lagen.}

_{De zonnestralen maakten haar pels plezierig warm. Na de bladkaal, was nieuwblad welkom, zeer welkom. Toch kon Strawberry er niet helemaal van genieten, haar gedachten heel erg anders. Waar bleef de mentale zonneschijn? Ze was zo weg in gedachten verzonken, dat ze Sunshine niet aan hoorde komen. De poes schrok dan ook op toen ze ineens een stem hoorde. Haar pels piekte eventjes alle kanten uit en ze hief zich al half overeind, haar ogen opengesperd. Pas toen zag ze dat het Sunshine alleen maar was en ontspande weer, iets. Haar oren wiebelde wat nerveus. "Hallo Sunshine," Miauwde ze, ietwat ongemakkelijk door haar schrikreactie. "Ja, prima," Miauwde ze vervolgens, niet helemaal naar de waarheid, "Met jou dan? Wat brengt jou naar de zonnenrotsen?" Besloot ze uiteindelijk na een korte stilte te vragen.}

_{Hij haalde zijn voorpoot nog een keer op zijn kop en zette hem daarna weer naast de andere neer. "Hallo Sunshine," Miauwde ze, ietwat ongemakkelijk door haar schrikreactie. "Ja, prima," Miauwde ze vervolgens. "Met jou dan? Wat brengt jou naar de zonnenrotsen?" vervoglde ze haar zinnen. Wat wantrouwend over haar reactie of die wel helemaal waar was trok hij een wenkbrauw lichtjes op. "Ik pikte jouw geur op toen ik bezig was met jagen" Miauwde hij tegen haar. "Ben je niet nog steeds verdrietig om je zusje?" Probeerde hij voorzichtig te vragen. Het leek hem namenlijk niet dat je jezelf na een paar dagen al "prima" voelde als je een familie lid kwijtgeraakt was. Misschien zouden straks tranen haar ogen verlaten door de vraag die hij nu stelde of misschien hield ze zichzelf juist taai omdat ze niet voor zijn ogen te gaan huilen.}

_{Strawberry voelde zich ongemakkelijk op z'n minst. Haar bruin met witte staart krulde ze om haar lichaam heen, als een soort bescherming. "Ben je niet nog steeds verdrietig om je zusje?" Vroeg Sunshine aan haar. Op dat moment krasten Strawberry's klauwen eventjes over het rots heen en haar oren gingen even naar achter. Maar ondanks dat de tranen in haar ogen glinsterden bij alleen al de gedachte aan haar zusje, sprankelend in het zonlicht. Ze beet op haar lip en wist na een hartslag of twee toch nog een warme glimlach op haar gezicht te toveren. "Ja.. Maar ze is in een betere plek nu." Ondanks dat ze zich voelde afbrokkelen van binnen, probeerde ze alsnog zich groot te houden.}

_{De rosse kater hoorde de nagels van Strawberry over de rots heen krassen toen hij die vraag stelde. Je kon merken dat het diep bij haar lag wat hij zich eigenlijk ook wel voor kon stellen aangezien het niet niets is om iemand te verliezen uit je leven. Hij had medelijden met Strawberry om haar zo te zien terwijl tranen in haar ogen glinsterde. Sunshine voelde zich wat ongemakkelijk omdat ze zich zo verdrietig voelde. Zijn blik stond bezorgd toen hij haar aankeek. "Ja.. Maar ze is in een betere plek nu." hij knikte instemmend toen ze dat zei. Ze was nu inderdaad in een betere plaats. "Ja dat is waar." Zei hij. Zijn ogen keken haar vol medelijden aan. Na een tijdje nam hij een besluit en stond op. Hij had geen idee hoe de poes hierop zou reageren want ze hadden niet echt een band. De rosse kater gaf haar een troostend kopje met de hoop dat ze zich wat minder verdrietig zou voelen.}

_{Strawberry probeerde zichzelf sterk te houden. Ze had haar hele leven immers ruzie gehad met haar zusje. Hun vader had haar zus tegen haar uitgespeeld. Maar daar had Lotuspetal niks aan kunnen doen... Het was nooit hun fout geweest. Strawberry zuchtte bijna onhoorbaar. Haar oren gingen even hangen. Ze moest het positief blijven inzien. Misschien was het ook wel dat ze tegelijkertijd haar tante miste... Maar ze werd opgeschrokken door een plotselinge aanraking. Eerst schuwde de poes weg van de plotselinge aanraking, maar uiteindelijk verwelkomde ze de warmte en kwamen alle emoties naar buiten. Vocht gleed over haar wangen naar beneden terwijl ze zacht begon te snikken.}

_{Eerst schuwde ze wat weg voor hem maar later verwelkomde ze hem om d'r een kopje te geven. Toen hij haar een kopje gaf voelde hij haar tranen voorzichtig over zijn vacht glijden. Soms was het goed om je tranen je lichaam te laten verlaten. Je gevoelens uiten was soms heerlijk om te doen, of het nu boze of juist verdrietige tranen waren maakte niet. Sommige zeiden dat huilen niets oploste maar dat was fout. Soms loste het juist de brok in je keel op om het op te houden. Doordat ze net op de steen had gelegen waren haar haren een beetje statisch geworden. Hij lied zijn ruwe tong over haar vacht glijden. Sunshine was een kater die een erg zorgzaam karakter had.}

_{Ze voelde zich zwak. Dat moest ze eerlijk toegeven. Ze voelde zich zwak dat ze zomaar haar verdriet op de vrije loop liet gaan. Maar het was op dit moment gewoonweg zo verleidelijk... Het was dan ook precies wat ze deed. Ze begroef haar gezicht in de dikke pels van Sunshine, zich voor de buitenwereld verbergende voor even. Voor erven voelde de poes zich veilig, vooral toen zijn tong over haar pels raspte. Voor even was ze veilig voor alles. 'Ik kan gewoon niet geloven dat ze weg is...' fluisterde Strawberry zachtjes. 'Nu is iedereen weg... Mama, tante, Lotus..' Ze noemde haar vader niet. Die band was onherroepelijk kapot in haar ogen. Over hem praten was dan ook wat te pijnlijk. 'Waarom neemt Starclan alle katten weg...'}

_{Sunshine voelde Strawberry haar tranen door zijn vacht heen dringen. Ook al voelde het nat het kon hem niets schelen op dit moment. Het was fijn om te voelen dat een kat zijn of haar emoties bij je durfde te tonen. 'Nu is iedereen weg... Mama, tante, Lotus..' fluisterde ze verdrietig. Hij liet haar maar gaan totdat ze hem een vraag ging stellen, 'Waarom neemt Starclan alle katten weg...' Flusiterde ze vervolgens. Een zucht van medelijde verliet zijn longen en verdween in de frisse lucht van Newleaf. "Ik weet het niet Strawberry." Miauwde hij. "Maar soms heeft zelfs de StarClan geen controle op wat hier gebeurd in het woud." Misschien kon hij haar wat gerust stellen dan de StarClan niet al haar familie had laten uitroeien wants soms was het gewoon beter voor de Clan en de kat als hij/zij zou sterven.}

_{Strawberry wist de tranen eindelijk weg te dringen. Ze wilde niet huilen, dat had ze nooit gewild. Ze luisterde stilletjes naar Sunshine's woorden. "Ik weet het niet Strawberry." Miauwde hij. "Maar soms heeft zelfs de StarClan geen controle op wat hier gebeurt in het woud." Strawberry schudde haar kop zachtjes. "Ik weet het.." Murmelde ze zachtjes, "Maar nog steeds mis ik ze zo erg..." Eventjes leek het alsof ze weer moest gaan snikken, maar ze wist zichzelf in te houden. Gelukkig maar, want ze vond het vervelend als andere katten zagen dat ze huilde. "Het spijt me dat ik me zo liet gaan.." Murmelde ze vervolgens maar, haar oren wat achteruit gelegd. "Sorry dat ik je daarmee belast heb..." Ze wendde haar blik beschaamd af naar haar voorpoten.}

_{Strawberry praatte ineens veel tegen hem. Hij liet haar maar haar woord doen en haar een tegenantwoord geven als ze klaar was. Sunshine kon zich voorstellen dat ze zich ongemakkelijk voelde als ze bij een kat uithuilt. Het was namenijk nie thet prettigste om te doen. Maar toch voelde Sun zich fijn als een katten hun emoties bij hem uitte. Het gaf hem het gevoeld dat ze hem vertrouwen. "Het spijt me dat ik me zo liet gaan.." Murmelde ze vervolgens maar, haar oren wat achteruit gelegd. "Sorry dat ik je daarmee belast heb..." Zei ze. Sunshine schudde lichtjes zijn kop. "Dat maak niet uit, ik vind het fijn als katten hun emoties bij mij durven te uiten" Miauwde hij tegen haar. "Dus voel je er maar niet schuldig over, het is goed" Zei hij met een glimlach.}

_{Ze schuifelde wat nerveus met haar melkwitte voorpoten en liet haar luchtblauwe blik naar de grond glijden voor een moment. Pas toen Sunshine begon te spreken durfde Strawberry weer op te kijken. "Dat maak niet uit, ik vind het fijn als katten hun emoties bij mij durven te uiten" Miauwde hij tegen haar. "Dus voel je er maar niet schuldig over, het is goed" Voorzichtig glimlachte Strawberry, maar haar stem klonk nog steeds een beetje kleintjes. "Oké.. Mooi om te horen," Miauwde ze, met een licht nerveuze zwiep van haar staart. Ze veegde met haar poot de laatste tranen van haar wangen. "Beter dat de prooi terug komt nu de bladkaal voorbij is... Vind je ook niet?" Besloot ze uiteindelijk te vragen, een beetje ongemakkelijk zoekende naar een onderwerp.}

_{Strawberry hief zichzelf voorzichtig overeind op haar kleine pootjes en keek Sunshine aan. "Inderdaad, het is heerlijk om een goed gevulde maag te hebben" Miauwde Sunshine. Strawberry haalde haar schouders op, ze had nog niet zo heel erg veel gegeten. Geen honger gehad door alle gebeurtenissen om haar heen. Maar toch lachte Strawberry schaapachtig. "Ja, dat klopt," Miauwde ze, al was het niet helemaal waar. "Zullen we anders wat gaan jagen?" Sunshine was optimistisch, vond Strawberry. "Ja, misschien is het beter dat we wat nuttigs gaan doen." Miauwde de poes en ze sprong van de zonnenrotsen af. Hierna grijnsde ze eventjes iets. "Durf te wedden dat ik eerder bij de bosrand ben!" Miauwde de poes, waarna ze wegstoof.}

_{Een vaag grijnsje verscheen op de poes haar gezicht die tegenover hem stond. "Durf te wedden dat ik eerder bij de bosrand ben!" Miauwde ze, waarna ze wegstoof richting de bosrand. Hij grinnikte "Da's een valse start!" Miawude hij haar na terwijl hij achter d'r aan rende richting de rand. Strawberry was een snelle poes dat kon hij niet ontkennen. Snel zigzagde de rosse kater rond de bomen die hem in de weg stonden. De takjes die naast zijn poten lagen vlogen in de lucht als hij zich afzette waardoor het enkele in zijn lange pels bleven haken en een wilde rit beleefde. Na een tijdje kwam hij wat dichter bij Strawberry in de buurt, helaas was de poes al bij de bosrand aangekomen. Hij hield halt nadat hij bij haar aangekomen was. Even hijgde de kater door de snelle rit. "Jij bent snel" Zei hij met een speelse vonk in zijn ogen.}

_{Strawberry's poten droegen haar zo snel als ze konden door het bos heen, een tevreden grijns op haar gezicht. Eventjes lekker rennen, daar hield ze van en werd ze tevreden van. De poes hoorde de kater nog wel achter haar roepen. "Da's een valse start!" Miauwde de kater, terwijl hij haar achtervolgde. "Nee!" Riep Strawberry terug, "Dat heet strategie!" Haar stem werd ietwat plagerig terwijl ze zichzelf tot een extra beetje sneller dwong. Sunshine kwam namelijk dichter en dichter, maar uiteindelijk kwam ze glijdend, als eerste, tot stilstand bij de bosrand. "Jij bent snel," Miauwde de kater, met een speelse vonk in zijn ogen. Strawberry grinnikte zachtjes, "De snelste," Miauwde ze, met een gelogen trots, terwijl ze haar borstkas met een duidelijk overdreven arrogantie naar voren stak, waarna ze plagerig door ging, "En ook de sterkste, en de beste jager en euh..." Ze schoot in de lach, "Zelf benoemd dan."}

_{De kater grijnste. Het was goed om te zien dat Strawberry nu even niet aan het denken was over 't feit dat ze pas iemand verloren was. De poes grinnikte zachtjes. "De snelste," miauwde ze met een gelogen trots. "En ook de sterkste, en de beste jager en euh..." Ze schoot in de lach, "Zelf benoemd dan." Hij kon het niet laten om ook te gaan lachen, ze vertelde zo grappig over hoe ze overal de 'beste' in was. Hij liet izijn ruwe tong even langs zijn lippen glijden omdat die wat uitgedroogd waren door de snelle run door de bossen heen. "Snel ben je zeker" zei hij terwijl hij licht snorde. Het was leuk om weer 'ns een keer met iemand door de bossen te kunnen rennen, even niet denken aan alle taken die je op een dag moet voltooien in de Clan. Het was heerlijk om even aan iets anders te denken dan aleen maar patrouille gaan of te jagen. Sunshine had er een nieuwe vriendin bij dat was zeker.}

_{Al vlug was Strawberry over haar lachbui heen en werd ze weer wat serieuzer, al kon ze af en toe een kleine grinnik niet onderdrukken. "Snel ben je zeker," Miauwde Sunshine terwijl hij licht snorde. Strawberry haalde haar schouders op, nu het compliment gemeend werd, werd ze plotseling weer iets verlegen. Ze glimlachte zachtjes en keek iets weg. "Valt wel mee," Miauwde ze, terwijl ze haar tong vlug een paar keer over haar borstkas raspte. Hierna legde ze haar oren iets achteruit. "We hebben vast de prooien in alle windrichtingen weggejaagd met ons gelach." Murmelde de poes zachtjes, met een schuldige ondertoon in haar stem.}

_{Langzaam ging de rossige langharige kater zitten en sloeg zijn pluizige staart over zijn voorpoten heen. "Valt wel mee," zei de poes tegenover hem ineens wat verlegen toen hij haar een compliment had gegeven. Wat verbaasd door haar plotselinge verlegenheid trok hij zijn rechter wenkbrauw lichtjes en bijna onzichtbaar wat omhoog. "We hebben vast de prooien in alle windrichtingen weggejaagd met ons gelach." Murmelde de poes vervolgens zachtjes, met een schuldige ondertoon in haar stem. Hij haalde zijn schouders even op. "Het is toch Newleaf, er is op andere plekken ook veel prooi te vinden." zei hij, deels was het wel waar wat hij zei. Er was in Newleaf inderdaad veel prooi te vinden, maar de clan zei dat elke prooi belangrijk was ongeacht hoeveel er was.}