Red waves

Hij was zonder reden wakker geworden, geen enkele nachtmerrie of droom had hem in deze slaap gestoord. Zonder enige reden besloot hij op te staan, maar voordat hij de Den verliet, keek hij naar het lege nest naast hem. Ooit had hij dar met Silverpool gelegen, maar nu leek ze wel een eeuwigheid in de Nursery te liggen. Hij trippelde de open plek op en liet zijn kopje nog even zien in de Nursery. Daar lag zijn Queen, ze leek zo lief te slapen. Liefkozend begroef hij zijn kop in haar zilveren vacht en likte de drie kittens een voor een. Later deze dag zou hij wat tijd met ze besteden. Beloofd.

Een fris briesje waaide over zijn slanke lijf en zijn groen gekleurde ogen keken uit over het vlakke WindClan gebied. De verscheidene geuren kwamen zijn neus binnen, maar betekende niets tot weinig voor hem. Maar wat was hij eigenlijk van plan om te doen? In z'n eentje het gebied controleren? Nee, dan zouden die Rogues hem uitlachen en zonder aanleiding aanvallen. Dan zou hij alleen maar aan zijn einde komen. Een zucht gleed van zijn lippen en hij trippelde verder, geen idee waar zijn poten hem heen zouden leiden. En toen zag hij het eerste glimpje van zijn bestemming. Het kleine meer dat zich bevond in het hart van het WindClan gebied. Meteen herinnerde hij zich zijn eerste ontmoeting met Silverpool, precies op deze plek. Toen stond hij bekend als Owlpaw en was hij zo onzeker. iets wat hij nu nog steeds had, maar dankzij die prachtige poes was dat allemaal minder geworden. Wat rustiger trippelde hij naar de oever en boog hij zijn kop naar beneden om wat water te drinken. De koude vloeistof wekte hem en hij bleef even staren naar zijn spiegelbeeld. Een volwassen Warrior keek hem aan, getekend door allerlei tabby strepen. Maar door deze bezigheid had hij niet door dat een vreemdeling het territorium had betreden. De fout die zijn leven had bepaald.

Het geluid van poten trok zijn aandacht en Owl keek om. Hij zag een bruine poes, maar rook ook meteen die vreselijke stank van BloodClan. Lichtelijk grommend draaide hij zich om, maar toen hij de lichtjes van tranen zag verzachte hij. Dit was een grote fout, want iedere Clankat weet dat je een BloodClan kat niet kan vertrouwen. Zelfs al zijn ze gewond, toch kunnen ze zo vals zijn. Niet voor niets dat ze uit Rogues en weglopers bestonden. Lichtelijk bezorgd, wat waarschijnlijk uit zijn ervaringen als vader kwam, kwam hij dichterbij. Het was net alsof Silverpool daar stond en dat hij haar moest troosten. Toch was hij nog lichtelijk op z'n hoede. "Wat is er?" Vroeg hij met een neutrale stem en keek de poes aan. Hij moest zichzelf tegenhouden om d'r nu niet in de haren te vliegen. Zijn instincten stribbelden wild tegen, maar zijn innerlijk kon ze tegenhouden. Er was hier een poes die huilde en misschien kon hij wel helpen, er was toch niemand van zijn Clan in de buurt die hem kon betrappen. En anders zou die het misschien wel begrijpen. er was helemaal niemand in de buurt.

Twijfelnd keek hij naar de snikkende poes, of hij nou moest wegrennen of juist bij haar moest blijven. Misschien was dit wel een van die weinige rustige BloodClan katten? "Je snap het toch niet..." Sprak ze en Owl keek haar schuin aan. Als dit nep was, was het wel héél goed. Ietsje meer vertrouwend kwam hij dichterbij. "Je vertouwt me niet, das is logisch" Maar dat kon ze toch ook wel begrijpen? Iedere Clankat wilde geen indringers op hun gebied. "Ik zou ook geen Bloodclan kat vertouwen. Trouwens, dat dóé ik niet. Ik wil dit helemaal niet. Ik wil niet in de Bloodclan. Ik ben gedwongen, en kan niet weg." Verrast keek hij de poes aan, met een frons op zijn voorhoofd. De poes keek met dichtgeknepen ogen weg. "Natuurlijk kan je weg, je kan toch weglopen en niet meer terugkomen? Waarom stribbelde je dan niet tegen toen je er heen ging." Owlfrost ging zitten en bevond zich nu minder dan een muizenlengte van de poes. Het was gevaarlijk, maar zo veel tranen kon je gewoon niet opwekken als het nep was.

Raza schreef:

_{"Natuurlijk kan je weg, je kan toch weglopen en niet meer terugkomen? Waarom stribbelde je dan niet tegen toen je er heen ging." Langzaam keek Raza op. Ze legde haar voorhoofd even tegen de kat zijn schouder aan. "Zo makkelijk is dat niet. Ik werd er heen gebracht als kitten. Ik was niet sterk. En nu, nu kan het ook niet. Ik word vermoord als ik weg ga. Ik wil nog niet dood, dat snap je toch wel ?" Haar tranen liepen over zijn vacht. En raar geluid kwam uit haar mond door het huilen. Raza trekte zich terug. "Het spijt me. Ik maak je helemaal nat. En waarschijnlijk heb je geen zing in een huilende elite kat." Zei ze nog sniffend.}

De poes keek op bij zijn woorden en Owl voelde zich een beetje beter. Maar door de plotselinge aanraking van de poes, schrok hij even. Ze had haar kopje op zijn schouder gelegd. "Zo makkelijk is dat niet. Ik werd er heen gebracht als kitten. Ik was niet sterk. En nu, nu kan het ook niet. Ik word vermoord als ik weg ga. Ik wil nog niet dood, dat snap je toch wel ?" Het kleverige gevoel van tranen bereikte zijn vacht, maar Owl wist even niets te doen. Hij was er nu bijna zeker van overtuigd dat deze poes geen kwaad kon. En toen trok de poes zich weer terug. "Het spijt me. Ik maak je helemaal nat. En waarschijnlijk heb je geen zing in een huilende elite kat." Zei de poes snikkend. "Ach, misschien heb je dan toch de juiste keuze gemaakt om te blijven. Maar heb je dan ook echte katten vermoord?" Deze vraag kon hij maar niet ontwijken, als deze poes 'aardig' was, dan had ze misschien wel geen moord gepleegd. En anders dan kon hij nog wel twijfelen of deze poes zo aardig was.

Raza schreef:

_{"Ach, misschien heb je dan toch de juiste keuze gemaakt om te blijven. Maar heb je dan ook echte katten vermoord?" Raza zuchtte. "Denk je echt dat je gedwongen word in de Elite te blijven, zonder gedwongen te worden te moorden ? Maar geen zorgen.. Ik moord alleen met mijn... mijn,.. stiefmoeder erbij. Fluisterde ze. Ze snikte even haar tranen weg. "Help me..." Zei ze harder. "Alsjeblieft" Werd haar stem dan weer verzacht.}

De poes slaakte een zicht en Owl fronste een beetje. Het was nog steeds vreemd om zo'n BloodClan kat zo dichtbij hem te hebben. "Denk je echt dat je gedwongen word in de Elite te blijven, zonder gedwongen te worden te moorden ? Maar geen zorgen.. Ik moord alleen met mijn... mijn,.. stiefmoeder erbij." Haar stem volume werd verminderd en Owl keek d'r aan. Licht voelde hij medelijden. "Help me..." Owl legde zijn oren wat in zijn nek, omdat deze situatie hem ongemakkelijk maakte. "Alsjeblieft" Owl deed zijn mond open om iets te zeggen, maar sloot deze toen weer, omdat de woorden maar niet naar buiten wilden komen. "Hoe kan ik je helpen dan?" Vroeg hij toen maar, omdat hij deze poes nu niet meer alleen wilde of kon laten.

Meteen voelde hij dat de situatie was veranderd. Owlfrost nam een hap lucht en schrok van de plotselinge verandering van de poes. Hij had haar nooit moeten vertrouwen, de eerste les die een Clankat kreeg. "Door... door mij jou te laten vermoorden" Hoorde hij haar zeggen en zonder waarschuwing voelde hij haar klauwen in zijn lijf. Een golf van pijn overspoelde hem en met een krijs ging hij liggen. Haar klauw gleed naar beneden en hij was er zeker van dat ze zijn bot had gevonden. Grommende probeerde hij haar langs haar gezicht te raken, maar zijn pogingen waren tevergeefs. "Never trust a Elite cat. They can act very well." Vals keek hij haar aan. "Ik hoop dat je pijnlijk zal sterven en dat niemand ooit van je zult houden." Gromde hij en met veel geluk wist hij zich uit haar greep te wurmen. Bloed sijpelde uit zijn poot en hij voelde zich geleidelijk zwakker worden. Wanhopig deed hij een paar passen achteruit en opeens voelde hij de golven naar zijn enkels grijpen. Misschien kon het water zijn wond minder laten bloeden? Of misschien zou de poes hem daar niet volgen. Angstig gleed hij dieper het water in, de kou was immens. Toch voelde hij zichzelf zwakker worden en het water om hem heen kleurde langzaamaan rood. Was dit zijn einde?

[b]"Ts.. Baka, i have a sister and accidental she loves me. Not only she, i have much more friends than you ever will have. Or should i say had" Siste haar stem en Owl voelde een steen in zijn maag vallen toen de poes achter hem aan sprong. Angstig deed hij nog een paar passen achteruit en voelde het water tegen zijn buikvacht. Met een snelle beweging wist de poes hem van zijn evenwicht te beroven en viel hij voorover. Zijn kaak viel tegen de harde bodem van het meer. Langzaam werd zijn zicht zwarter en zwarter, een teken dat hij zijn bewustzijn aan het verliezen was. "Die, ugly beast" Hoorde hij haar stem nog zeggen. Nog één keer probeerde hij naar adem te snakken, maar er kwam geen licht naar binnen, alleen een golf van koud vies water. Owlfrost kuchtte, maar er kwam alleen maar meer water naar binnen. De zwarte randen vulden zijn ogen volledig en zijn tegenstribbelingen verdwenen. Nu lag de jonge Warrior door, zonder bewegingen. Dood.