There's no need to lock me up || Frostypaw

Een nies verliet zijn bek terwijl hij recht overeind ging zitten. Hij kuchte nog een keer en kreunde er na. Hij was er klaar mee. "Why do I've to be locked up?" Murmelde hij gefrustreerd terwijl hij met zijn staart op de grond tikte. Hij wou iets doen, lol maken. Hij wou niet opgesloten zitten in het kamp. Dat was niet langer meer leuk. Hij vond het al rot dat hij de nacht door moest brengen in de medicine cat den. En hij mocht nauwelijks het kamp verlaten. Een straf was het gewoon. En waarom? Dat wist hij niet. Het hele kamp liet een rot sfeer met zich mee, en dat irriteerde hem mateloos. Zo kon hij niet stoer zijn, en de andere apprentices aan het lagen maken. Nee, hij kon wel janken. Hij keek een keer van links naar rechts waarna hij op stond. F*ck it! Hij sloop naar de uit/ ingang van het kamp en staarde naar buiten. Nobody is looking, great, sprak hij in stilte. Nobody will even know that I am out, vervolgde zijn gedachten. It's better that I go, nów before someone'll see mee! En toen stond hij op. Hij sloop langs de zij kant van het kamp met zijn vacht tegen de wand van het kamp aan strijkend zodat hij nog minder snel gezien zou worden. Hij maakte nauwelijks geluid, dus geen problemen toch? Toen hij het kamp uit/ ingang bereikte versnelde hij zijn tempo het kamp uit. Hij botste tegen iemand op, een apprentice, damn! Hij hoopte dat die gene het niet door ging vertellen! Hij versnelde zijn pas en stopte bij een meertje die door het territorium stroomde. Hij kuchte even maar hij voelde zich nu wel beter nu hij het kamp uit was. Hij schudde met zijn kop en keek naar het meertje.

De warmte van Greenleaf kon je volop voelen in het bos, en de zon scheen fel over de bomen. Je kon de vogels horen fluiten en zien badderen in de meertjes die in het bos lagen. Vrede en rust heerste er. Tenminste, zo zag het er uit. In het ShadowClan territory was het ook lekker warm, maar de katten van de duistere Clan voelden zich koud tot op het bot. De ziekte was het kamp in gedrongen, die waarschijnlijk van de Carrionplace afkwam. Katten waren ziek en stierven, en zowel Brokenstar en Raindrop hebben het lootje gelegd. StarClan liet niks van zich horen, en die arrogante haarbal, Rushspirit, benoemde zichzelf tot Leader en zijn vriend, Stunspore, werd Deputy. De witte poes maakte een geluid met haar gehemelte van afgunst. Die arrogante Mouse-Brain dacht beter te zijn dan iedere kat! Dat was wat Frostypaw misschien nog wel het ergst vond aan hem. Hij was een egoïst. Ze snoof nog even bij het zien van de kater en stond daarna op. Bah. Het ging ook echt allemaal mis. Wat moest er gebeuren? Moest de ShadowClan soms dood? Een snelle gedaante deed haar opschrikken. Wie of wat was dat? Bij het zien van Thrushpaw, die snel de Medicine cat Den uit vluchtte, keek ze nieuwschierig op. Frog-Brain. Denkend dat hij ongezien het kamp uit kon rennen. Toen hij omkeek om te zien of niemand hem zag, keek ze weg. Toen hij het kamp had verlaten stond Frosty op en volgde hem. Ze zette haar klauwen in een eik, en klom naar boven. Ze sprong over de takken, en algauw haalde ze de Apprentice in. Geen moeite, die was zoiezo al sloom en nu ook nog langzamer door de ziekte. Ze sprong uit het zicht naar beneden, maar snel daarna kreeg ze de grijze, jonge kat tegen haar zij aan geknald. Ze blies geïrriteerd, en Thrushpaw keek verschrikt. Ze rende naar het meertje waar hij zat te kijken. Hij kuchte. Ze ging vlak achter hem zitten. “Zo zo, kijk eens wat tegen mijn zij aan kwam botsen” bromde ze, extra luid.

Hij staarde naar zich zelf. Damn this sickness is taking my handsomeness away! Gefrustreerd draaide hij zijn oren naar achteren waar door hij het geluid van een andere kat op ving. Hij versmalde zijn grijs/blauwe ogen die dof stonden door zijn ziekte en keek naar de gene die op hem af kwam. “Zo zo, kijk eens wat tegen mijn zij aan kwam botsen,” hoorde hij Frostypaw zeggen. Thrushpaw vernauwde zijn ogen en zwaaide met zijn staart. "Oh, jij was het maar waar ik tegen aan botste," sprak hij met zijn koele stem. Hij ging weer zitten en sloeg zijn staart over zijn poten. "Mag ik vragen waarom je me gevolgd bent?" Vroeg hij koeltjes terwijl hij haar recht aan keek. Hij haatte het om ziek te zijn, al was hij niet zo heel ziek meer. Hij wou jagen, hij wou vechten, hij wou patrols doen, hij wou trainen, hij wou nuttig bezig zijn voor zijn clan, voor zich zelf. Hij wou gewoon niet langer opgesloten zitten in die benauwde Medicine cat den! Maar hij was ziek, en hij zat dus opgesloten omdat voorkomen moest worden dat de rest van de clan aangestoken werd. Maar hij mocht het kamp niet eens uit! Hoe kon hij anderen aan steken als hij gewoon buiten het kamp rond liep?

Onderwerp: Re: There's no need to lock me up || Frostypaw