Searching for some cats

Onderwerp: Searching for some cats vr 8 feb 2013 - 20:57

Ze trippelde rustig de warrior den uit, en keek zoekend rondom haar heen. Zo goed als iedere kat was bezig met iets. Was het niet werken aan de kampwanden, dan waren ze de elders bijvoorbeeld aan het verzorgen. Het leek wel of de Windclan op dit moment één grote familie was, en het deed haar deugd om te zien hoe goed iedereen met elkaar overweg kon. Spottedleaf slokte een hap zuurstof naar binnen, en keek vervolgens naar de kamp uitgang. Maar nee, vandaag had ze besloten om nog eens een keertje wat actiever te zijn in het kamp zelf, in plaats van erbuiten. Misschien zou ze zo wel wat meer katten leren kennen, je wist namelijk nooit, toch? Haar warme amberkleurige ogen gleden over iedere kat die ze kon zien. Echter kende ze iedereen al, alsnog had ze geen zin om te gaan jagen of te patrouilleren. Met snelle stapjes trippelde ze richting te prooistapel, en griste ze een goed gevulde duif mee naar de plek waar ze hem zou gaan opeten. Het vlees smaakte redelijk goed, en het duurde niet lang of ze had het binnen de kortste keren opgegeten. Ze likte haar lippen nog af, waarna ze de restjes begroef en vriendelijk de open plek rondkeek.

_{Met een geweldig grote sprong belandde Thornpaw op een mosballetje, dat ze snel in stukken reet. Ze snorde van plezier en gooide de stukken hoog in de lucht, om ze vervolgens weg te meppen. "Je hebt het stuk gemaakt!" klonk er op eens. Een kit keek haar beteuterd aan. "Ehm.; Sorry" stamelde Thornpaw en griste de stukken mos weer bij elkaar. "Gemaakt!" zei forceerde een glimlachje. De kit bekeek het speeltje aandachtig. " Eerst was het mooier!" zei hij. De apprentice zuchtte, rolde een steen weg en haalde haar hele voorraad mosballetjes tevoorschijn. "Nu blij?" vroeg ze en rolde met haar ogen. "Ja!" piepte de kit en wandelde blij weg met al Thornpaws mosballetjes. De apprentice zuchtte nogmaals. Ze wilde net nieuwe mosballetjes gaan maken, maar toen kreeg ze honger. Ze wandelde naar de prooistapel en koos een musje. De dikke duiven en de konijnen liet ze liever voor de elders en de warriors. Toen viel haar oog op een mooie poes. Spottedleaf. Die had juist een duif verorberd en keek de open plek rond. Thornpaw stormde er op af. "Hoi Spottedleaf!" snorde ze vriendelijk. "Alles goed?"}

Nog steeds zocht ze naar dingen die ze eventueel kon doen. En met dingen doen bedoelde ze niet perse de kampwanden versterken, of de mosnesten verversen. Simpelweg een praatje maken vond ze even fijn. Net toen ze op het punt stond op te geven, en toch maar gaan te jagen hoorde ze een apprentice haar begroeten. "Hoi Spottedleaf!" Snorde een jonge poes die ze herkende als Thornpaw. Vriendelijk keek ze de bruine tabby aan. "Hallo Thornpaw." Miauwde ze vrolijk terug en knipperde even met haar amberkleurige ogen. "Alles goed?" Vroeg de kattin die voor haar stond vervolgens. Ze haalde een hap zuurstof naar binnen en wiebelde even met haar oren. "Goed hoor, en met jou?"

_{"Hallo Thornpaw, Goed hoor en met jou?" snorde de warrior. "Uitstekend! Ik heb mijn record konijnen vangen verbeterd. Kun je dat geloven? Vijf op een dag!" ratelde ze. Ze vertelde er wel niet bij dat ze hulp had van een paar vrienden.Plots kreeg ze een twinkeling in haar ogen. "Wedden dat ik meer konijnen kan vangen dan jou?" grijnsde ze tegen de warrior. Oeps, een warrior. Ze was al helemaal vergeten dat Spottedleaf al veel meer ervaren was dan zij. "Als je tijd hebt?" zei ze vragend want een warrior had waarschijnlijk belangrijker dingen te doen, dan een wedstrijd houden met een apprentice. Ze keek de poes vragend aan.}

"Uitstekend! Ik heb mijn record konijnen vangen verbeterd. Kun je dat geloven? Vijf op een dag!" Ze lachte vriendelijk naar de apprentice toen ze dat verkondigde. "Dat is heel goed van je! Ik ben er zeker van dat ik dat nooit heb gekund als apprentice!" Gaf ze als compliment en sloeg haar staart over haar poten. Thornpaw had ook wel de lichaamsbouw van een geboren jager, dus was ze er niet echt verbaasd van dat hij zoveel konijnen kon vangen. "Wedden dat ik meer konijnen kan vangen dan jou?" Zei de apprentice plots met een twinkeling in haar groene ogen. Spottedleaf wiebelde ietwat nerveus met haar oren, maar niet veel later leek dat haar wel een leuk ideetje. Zo kon ze ook meteen zien hoe goed Thornpaw al gevorderd was. "Als je tijd hebt?" Vroeg de bruine tabby erna. "Oké dan! We zullen eens zien wie er het beste konijnen kan vangen van ons getweeën." Ze knipoogde naar de apprentice, en liep vervolgens naar de kamp uitgang. Eigenlijk was ze best wel benieuwd naar wie er zou winnen. Ze was er van overtuigd dat Thornpaw een uitstekende jager was, ook al was ze nog maar een apprentice.

Thornpaw. schreef:: _{"Dat is heel goed van je! Ik ben er zeker van dat ik dat nooit heb gekund als apprentice!" Thornpaw schuifelde ongemakkelijk met haar poten bij het compliment. Dit was een heel ander gesprek dan met een andere apprentice. Haar vriendin Desertpaw zou haar waarschijnlijk hebben omgegooid en ze zouden samen over de grond gerold zijn. Dat deden ze vaak. Geen enkel gesprek eindigde zonder een schijngevecht. "Oké dan! We zullen eens zien wie er het beste konijnen kan vangen van ons getweeën." De warrior gaf haar een knipoog en drentelde naar de uitgang van het kamp. Thornpaw stormde haar achterna. Het was vooral te danken aan haar poten dat ze zo goed konijnen kon vangen. Ze kon sneller rennen dan zo'n beest. Het dood bijten was wel een ander paar mouwen. Plotseling ving ze een geur op. Ze wist niet zeker of Spottedleaf het ook had geroken, maar het was overduidelijk konijn. De kleine kat spande al haar spieren en sloop naar de geur toe. Maar ze was de wind vergeten. Het konijn rook haar nu ook en schoot uit de bosjes. Thornpaw spurtte er achteraan. De wind, die haar eerst had verraden hielp haar nu daarbij. De kleine poes vloog bijna over de heide. Ze naderde het konijn langzaam maar zeker. Ze kon bijna in zijn wipstaartje bijten. Maar plotseling struikelde de tabby over een tak. "Whaw!" gilde ze en maakte een soort van salto. Koortsachtig trappelde ze met haar poten in de lucht, in de hoop goed neer te komen. Dat lukte en de poes zette de jacht voort. "Je ontkomt mij niet meer ,konijn!" blies ze en maakte een sprong. Haar nagels boorden zich in het konijn zijn nek. Maar het konijn gaf niet op. Het was een groot dik beest en de apprentice was klein. "Ga toch dood!" krijste Thornpaw boos en trakteerde het witte beest op een beet in zijn nek. Trots liep ze met haar prooi terug naar Spottedleaf. "Tadaa!" lachte ze en legde het konijn op de grond}

Blij kwam Wolfkit haar holletje uit. Ze had iemand gevonden waarmee ze echt leuke dingen kon doen. Misschien kwam Wolfkit Spottedleaf - de kat die ze zo leuk vond- vandaag nog een keertje tegen. Wolfkit rende rondjes door het kamp en rook uiteindelijk Spottedleaf haar geur, maar ze was niet alleen. Stil sloop Wolfkit naar de plek waar ze haar rook. Thornpaw! Snel ging ze op de grond liggen met haar oortjes gespitst om nog betere dingen te kunnen horen. "Oké dan! We zullen eens zien wie er het beste konijnen kan vangen van ons getweeën." Hoorde Wolfkit de warrior zeggen. Ahww ze wilde met Thornpaw jagen maar dat betekende niet dat Wolfkit niet mee mocht om te gaan kijken. Ze zag hoe de twee katten het kamp uit gingen en snel glipte Wolfkit met ze mee. "Whaw!" Hoorde ze Thornpaw gillen. Snel deinsde ze achteruit en keek vol spanning toe. "Tadaa!" Hoorde ze terwijl Thornpaw een dik konijn voor Spottedleaf zette. 'Goedzoow!' Gilde Wolfkit naar de apprentice. Zelf had ze het niet in de gaten dat ze nu al naast ze stond. 'Sowwry' Vervolgde ze snel, hopelijk nu geen problemen...

~~ Misschien was het niet geplant dat Wolfkit meedeed maar jullie mogen de post ook gewoon negeren c:

Het duurde niet lang of Thornpaw schoot er al vandoor. Ze had waarschijnlijk de verse konijnen geur geroken die Spottedleaf zonet ook had opgepikt. Echter kreeg ze alle tijd van de wereld om zelf naar een ander konijn te gaan zoeken toen Thornpaw doorkreeg dat de windrichting niet in haar voordeel was, en ze dus een achtervolging maakte. Rustig trippelde ze in een andere richting, en liet ze haarzelf zakken tot haar buik nog maar twee centimeter boven de grond hing. Met ruime passen sloop ze verder, tot een bruin wit konijn in haar zicht kwam. Bij haar hielp de wind wel, want het konijn had nog niets door totdat Spottedleaf sprong. Sierlijk schoot ze door de lucht, en landde ze op de rug van het bruine prooidier. Algauw beet de schildpad poes het dood, en nam ze het mee naar de plek waar Thornpaw en zij een paar seconden geleden nog stonden. Rustig liet ze het dier vallen, en keek ze wachtend naar de richting waar Thornpaw achter een konijn aan het lopen was. "Tadaa!" Lachte de poes toen ze terug bij Spottedleaf arriveerde met een wit pluizig ding in haar bek. Net toen ze iets wou zeggen, was iemand anders haar voor. 'Goedzoow!' Geschrokken keek ze naar de kitten die uit het kamp was weg geglipt. 'Sowwry' Een glimlach verscheen op het gezicht van de warrior. "Wel Thornpaw, mooie vangst!" Miauwde ze tegen de apprentice, en wende zich vervolgens tot Wolfkit. "Je weet toch dat het gevaarlijk kan zijn hé?" Sprak ze op een strenge toon, maar wist de speelse lach op haar gezicht niet te onderdrukken. "Blijf nu maar bij ons, maar straks als we terug zijn mag je de mosnesten van de elders verversen." Het hoorde er nou eenmaal bij. Spottedleaf was een aardige kattin, maar ook weer geen softie.

_{"Goedzoow!" hoorde apprentice plotseling. Het was niet Spottedleaf die dat zei, maar een kit. "Wel Thornpaw, mooie vangst!"
Thornpaw snorde bij het compliment. "Dankjewel, Spottedleaf, het was wel niet helemaal gegaan zoals ik het verwacht had!" Spottedleaf wendde zich nu naar de kit "Je weet toch dat het gevaarlijk kan zijn hé?" Sprak ze op een strenge toon, maar wist de speelse lach op haar gezicht niet te onderdrukken. "Blijf nu maar bij ons, maar straks als we terug zijn mag je de mosnesten van de elders verversen." De apprentice sperde haar ogen open van medelijden. "De mosnesten? Je gaat die kit dat toch niet aan doen!" zei ze verontwaardigd. Ze wist maar al te goed dat dat geen leuk werkje was. "Alsjeblieft, kan je het niet eens door de vingers zien?" smeekte ze. "Het komt wel goed hoor" zei ze met een knipoog naar Wolfkit. Plotseling ving ze een nieuwe geur op. "Nu is het jouw beurt" fluisterde ze tegen de warrior en liet zich neerploffen naast Wolfkit}

[/quote][/quote]

Hopeloos keek ze naar Spottedleaf. Ze zal vast wel iets voor straf moeten doen of misschien mocht ze helemaal het kamp niet meer uit! Ze slikte en keek de warrior aan. "Je weet toch dat het gevaarlijk kan zijn hé?" Sprak Spottedleaf op een strenge toon. Wolfkit had geen zin om met haar bange piepstem wat te zeggen dus gaf ze een hevige knik. "Blijf nu maar bij ons, maar straks als we terug zijn mag je de mosnesten van de elders verversen." Ohh nhee niet dat.... Ze zag hoe Thornpaw haar ogen open sperde. "De mosnesten? Je gaat die kit dat toch niet aan doen!" Ze keek Thornpaw aan, nam zij het nu letterlijk voor Wolfkit op? "Alsjeblieft, kan je het niet eens door de vingers zien?" 'Jhaa Alsjeblieft Spottedleaf! Ik weet wel dat jij het ook niet leuk vond toen jij een kitten was!' Smeekte ze even hard mee. "Het komt wel goed hoor" Zei Thornpaw met een knipoog. "Nu is het jouw beurt" Het leek net of de grond bewoog zo hard plofte Thornpaw naast haar neer. 'Okaay maar ik wil ook een keertje een muisje vangen dan!' Riep ze blij naar de twee katten. Ze ging naast Thornpaw liggen en legde har kopje op Thornapw haar schouder.

Haar amberkleurige ogen stonden vriendelijk, alsnog was er een zwakke serieuze twinkeling erin te zien. Ze gaf Wolfkit niet voor niets die straf, want ze wist goed genoeg dat als de andere warriors erachter kwamen, of Hollystar erachter kwam dat er een kitten het kamp was uit geglipt, en dat Spottedleaf die geen straf gaf ze wel eens in de problemen kon zitten. Als warrior had je nou eenmaal je verantwoordelijkheden, en aangezien Wolfkit en Thornpaw nu onder haar hoede waren zou Spottedleaf voor de gevolgen moeten opdragen zou er iets met hen gebeuren. "De mosnesten? Je gaat die kit dat toch niet aan doen!" Nam Thornpaw het verontwaardigd voor Wolfkit op. Ze keek haar aan en vernauwde haar ogen een beetje, maar bleef toch nog de aardige blik behouden. Het was niets voor haar om tegen iedereen uit te vallen die het niet met haar eens waren over iets. "Alsjeblieft, kan je het niet eens door de vingers zien?" Vervolgde de bruine tabby apprentice. Ze zag nog dat Thornpaw iets tegen Wolfkit fluisterde, maar kon niet precies verstaan wat ze miauwde. 'Jhaa Alsjeblieft Spottedleaf! Ik weet wel dat jij het ook niet leuk vond toen jij een kitten was!' Smeekte de kitten genaamd Wolfkit. Een grijns kwam op haar gezicht te staan. "Integendeel, ik zorgde juist graag voor de katten die niet meer voor zichzelf konden zorgen. Daar krijg je respect voor, en gaan katten je accepteren in de Clan. Het is trouwens ook een grote verantwoordelijkheid, en geloof me, later zul je het nog vaak moeten doen als apprentice." De toon waarop ze sprak klonk zacht maar had ook iets serieus. Alles wat ze zei meende ze dan ook. Spottedleaf zelf zat er nooit mee in moest ze voor andere katten iets doen, anders verveelde ze zich toch. 'Okaay maar ik wil ook een keertje een muisje vangen dan!' Riep Wolfkit. De calico kattin knikte en sloeg haar staart over haar poten heen toen ze ging zitten. "Is goed. Trouwens, neem wat prooi mee naar de elders straks wanneer je hun mosnsesten gaat verversen. Vaak als je dan klaar bent met alles zullen ze je een goed verhaal vertellen!" Ze grinnikte even en slokte vervolgens een grote hap zuurstof naar binnen.

Aandachtig keek ze naar Spottedleaf. Wolfkit wist wel dat er vroeg of laat toch iemand achter zal komen maar goed. "Integendeel, ik zorgde juist graag voor de katten die niet meer voor zichzelf konden zorgen. Daar krijg je respect voor, en gaan katten je accepteren in de Clan. Het is trouwens ook een grote verantwoordelijkheid, en geloof me, later zul je het nog vaak moeten doen als apprentice." Wolfkit haar staart tikte een paar keer op de grond en ze besloot nu maar eens even te gaan staan. 'Ik snap het Spot en dan doe ik het dan maar. Maar ik had nog een andere vraag, waarom was jij vroeger zo geliefd in de clan en word ik gepest door kittens?' Ze keek de poes serieus aan. Het was een lastige vraag dat wist ze maar als ze een goed antwoord kreeg misschien kon ze al die dingen die ze fout had gedaan dan verbeteren en werd ze dan ook niet meer gepest. "Is goed. Trouwens, neem wat prooi mee naar de elders straks wanneer je hun mosnesten gaat verversen. Vaak als je dan klaar bent met alles zullen ze je een goed verhaal vertellen!" Wolfkit zag hoe Spottedleaf zachtjes lachte. 'Jajaja ik ga zo wel maar eerst een muisje vangen en jou een lesje leren!' Ze sprong op Spottedleaf en raakte ook half Thornpaw. 'Yhoehoe!' Gilde ze hard. Even alter stopte ze en ving een geur op van een muisje. Snel sprong ze van de katten af en dook in een sluiphouding. Voorzichtig sloop ze naar het muisje en nam een boogsprong op het diertje. Om het extra leuk tem aken gooide ze het muisje met haar pootjes in de lucht en gaf het een harde klap. Het muisje vloog naar voren alsof het vleugels had gekregen. Snel rolde Wolfkit naar het muisje en doorboorde het met haar kleine nageltjes. Ze pakte het dode diertje op en liet het voor de twee katten vallen. ' Chinny! Heb wat trucjes opgepikt van mentors die apprentices hadden getraind.' Vervolgde ze met een opwinding in haar stem.

_{'Ik snap het Spot en dan doe ik het dan maar. Maar ik had nog een andere vraag, waarom was jij vroeger zo geliefd in de clan en word ik gepest door kittens?' Thornpaw schrok op van de vraag en keek Wolfkit verbaasd aan. Werd zij gepest door de andere kits? De vraag ging Spottedleaf blijkbaar voorbij, maar Thornpaw gaf Wolfkit een antwoord. "Ik denk niet meer at ze je zullen pesten, want nu heb je een apprentice als vriendin!" lachte ze. En om het nog duidelijker te maken vervolgde ze: "Mij!" De tabby ging trots zitten. De kit had zich ondertussen al neergelegd bij het mosnesten verversen. " Okaay "Is goed. Trouwens, neem wat prooi mee naar de elders straks wanneer je hun mosnsesten gaat verversen. Vaak als je dan klaar bent met alles zullen ze je een goed verhaal vertellen!" Zei de warrior 'Okaay maar ik wil ook een keertje een muisje vangen dan!' joelde Wolfkit en stoof weg. Thornpaw volgde aandachtig de kt, maar na een tijdje werd ze het een beetje beu en sloot haar ogen om wat van de zon te genieten. Toen ze ze weer opende zag ze Wolfkit een muis hoog de lucht i gooien; "Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen?" mompelde Thornpaw met ontzag in haar stem. De kit sloeg haar nagels in de muis als een rasechte warrior. De bruine tabby sprong op en stormde op Wolfkit af. "Chinny! Heb wat trucjes opgepikt van mentors die apprentices hadden getraind.'' zei ze met opwinding in haar stem. "dan heb je wel de beste trucs eruit gekozen" zei Thornpaw en sprong hyper op en neer. "Ik heb nog nooit zo'n kit gezien die zo goed kon jagen als jij" schreeuwde ze en plofte uitgelaten op de grond}

Hoe goed ze met de kitten genaamd Wolfkit kon omgaan deed haar denken aan de kater genaamd Blowsoul. Vroeger kon ze ook alles bij hem kwijt, zelfs de eerste keer dat Spottedleaf met hem sprak verliep alles vlotjes. Helaas was de jongere kater tegen een boom geknald met zijn hoofd toen ze eens met hem aan het jagen was, en had ze sinds dien niet meer met hem gesproken. Tot die ene keer dat ze hem tegen kwam in het kamp. Ook al was het gewoon geluk, want geloof haar, Blowsoul was even moeilijk te vinden in die tijd als een speld in een hooiberg. Ze schudde haar kopje en luisterde naar de woorden die Wolfkit sprak. 'Ik snap het Spot en dan doe ik het dan maar. Maar ik had nog een andere vraag, waarom was jij vroeger zo geliefd in de clan en word ik gepest door kittens?' De eerste zin leek nog normaal, maar de tweede deed haar even verstard naar de grijze kitten kijken. Wat bedoelde ze daarmee? Hoe het kwam dat iedereen haar zo mocht? Als ze eerlijk moest zijn wist ze het zelf nog niet eens. Misschien kwam het omdat ze als kitten en apprentice altijd een rustige poes was die iedereen graag hielp en niemand buitensloot? Ze sloot haar amberkleurige ogen even als teken dat ze aan het nadenken was. "Ik heb geen idee..." Besloot ze maar als antwoord te geven en opende haar kijkers vervolgens weer. 'Jajaja ik ga zo wel maar eerst een muisje vangen en jou een lesje leren!' De plotse hyperheid van Wolfkit deed haar echter nog verbaasder kijken, en toen de poes op haar sprong bleef ze alleen maar niet wetende wat te zeggen staan. De vraag van de kit had haar aan het denken gezet. Hoe kwam het? Omdat haar ouders misschien populair waren...? Spottedleaf had nooit de kans gekregen haar ouders goed te leren kennen omdat die vermoord werden toen ze nog een kitten was. Heel haar familie werd uitgeroeid voor haar eigen ogen. Die dag zou ze nooit meer vergeten, ook al had ze er mee leren leven, het deed haar diep van binnen nog altijd pijn. 'Chinny! Heb wat trucjes opgepikt van mentors die apprentices hadden getraind.' Het was voor de zoveelste keer Wolfkit wie Spottedleaf tot de realiteit bracht en haar deed opkijken. Ze zag hoe de kitten een muis vast hield, en vol opwinding tegen haar sprak. "Mooie vangst, je zult vast en zeker een getalenteerde jager worden!" Een van haar oren draaiden zich in de richting van Thornpaw die zich ook nog eens liet horen. "Ik heb nog nooit zo'n kit gezien die zo goed kon jagen als jij" Spottedleaf knikte instemmend als teken dat ze er mee eens was.

Onderwerp: Re: Searching for some cats