Een nieuw uitstapje

Opgekruld tegen zijn moeder lag Shadekit in de Warriorsden. Naast zich voelde hij zijn zusje liggen en hij hoorde dat iets verderop zijn broertje lag. Rustig en diep haalde hij adem. Hij kroop wat dichter tegen zijn moeder aan voor wat meer warmte en luisterde naar de andere ademhalingen van de Warriors die nog in slaap waren. Langzaam opende de kit zijn groene ogen en keken vanaf dezelfde positie om zich heen. Er was nog niemand die de den had verlaten. De Warriors die straks patrouille zouden lopen namen hun kleine minuutjes slaap mee en zouden strak wakker worden. Voorzichtig kroop hij wat weg van zijn familie en rekte zich uit toen hij wat meer ruimte had. Zachtjes sloop hij wat verder weg richting de uitgang, zijn staartje raakte per ongeluk een Warrior. Gespannen keek hij naar de kater maar zag dat hij nog sliep, of zijn slaap probeerde hervatten. Snel liet hij tussen de andere Warriors door, nu beter uitkijkend om niemand te raken en liep de grot uit, de vroege ochtendstralen tegemoet. Een zacht briesje begroette hem en hij snoof de frisse lucht dankbaar op. Hij rekte zich opnieuw uit en gaapte. Zachtjes hoorde hij zijn botten een beetje kraken die stroef waren geworden van het liggen slapen. Hij schudde zijn kopje en keek slaperig uit zijn ogen. Het was nog veels te vroeg maar de kit wou niet langer in de saaie grot zitten en spelen. Vandaag zou hij proberen de weg terug te vinden naar het Moeras. Een keer in de avond had hij Raindrop tegengekomen die hem een rondleiding gaf door het territoria. Nu kon hij kijken of hij alles goed had onthouden en bij het moeras zou uitkomen.
Met snelle lichte pasjes liep hij weg van de grotten. Het steen veranderde al snel in zachte aarde bedekt met grassprietjes met dauwdruppels. Bij een klein plasje water stopte hij om zijn kop voorover te buigen en snel wat water naar binnen te lepelen. Het water was onaangenaam koud en smaakte naar modder en gras. Hij grimaste lichtjes, bij het idee van de warme romige moedermelk smaakte het water erg smerig. Bijna verlangde hij om terug te lopen en weer tegen zijn moeder aan te kruipen om dan later in de ochtend om melk te bedelen. Met pijn in zijn hart zette hij de lekkere gedachten van melk uit zijn hoofd en vervolgde zijn reis. Misschien in de middag, als hij klaar was met zijn uitstapje kon hij zijn moeder zoeken en wat drinken. Nu moest hij werken.
Boom, rode bessen, oude eik. In gedachten somde hij zijn aanknopingspunten op en liep verder het onzichtbare spoor van tekens achterna. Zijn neus stond op scherp, hij zou de geur van moeras vast snel ruiken als hij de goede kant op ging. Zelfs al zou hij wat afwijken dan kwam hij door de geur wel dichterbij, of door het gekwaak van de kikkers. Zijn staart zwiepte nonchalant wat heen in weer hoog in de lucht. Zijn oren stonden lichtjes naar voren en zijn ogen keken analyserend om zich heen. Al snel stapte zijn poot opeens in een drabje. Hij gromde in zichzelf en tilde zijn poot op en rook eraan. Opgelucht glimlachte hij, gelukkig hij stront aan zijn poten, in plaats daarvan was het modder. Optimistisch liep hij door, als dit modder was zou het moeras niet ver zijn. Ja hoor, hij had gelijk. Al snel kreeg zijn neus een dikke vieze walm in zijn neus. Hij trok een vies gezicht maar versnelde zijn pas. Het luidde gekwaak bereikte zijn horen en een glimlachje speelde om zijn lippen. Een paar meter voor de kikkers bleef hij staan. Hij zag ze bruin en groene bolletjes tussen het modderwater. Er zaten twee grote bollen op hun kop met in het midden wit van hun ogen. Zijn ogen glinsterde vervaarlijk en hij boog diep door zijn poten en sloom naar een dikke kikker. Stapje voor stapje sloop hij dichterbij. Met nog maar een paar meter afstand spande hij zijn spieren en zette zich af. Hard miauwde hij en sprong naar de kikker. Het beest had hem natuurlijk van verre aan zien komen en sprong weg naar een takje. Hard kwaakte hij en sprong toen weg van de kitten.
Met een gezicht vol modder kwam hij langzaam weer omhoog. Met een vies gezicht spuwde hij de modder uit. Zijn hele lijfje was bruin van de modder en op zijn ene oor lag een waterplantje. Achter zich hoorde hij zachtjes iemand lachen. Hij voelde zich rood worden en keek boos om zich heen. 'Wie is daar?!' Brieste hij boos en een beetje beschaamd. Dat diegene nou perse vandaag hier moest zijn!

(omg jij kan echt goed posten ik weet niet of ik het ook red)

evileye werd waker en lief strompelend de den uit. Eigelijk moest ze blijve ruste voor haar poot. Waarom had die stomme vos haar aan gevallen en waarom had ze een lichte breuk. Ze had een voor deel haar poot was al vaker gebroken geweest dus ze had goed leren rennen met drie poten dus ze was nog aardig snel. Ze pakte een konijn van de stapel, plukte de vacht eruit en begon te eten. Toen het konijn op was ruimde ze de restjes op en rende op drie poten weg. Het was nog pik donker maar dat was goed want dan zou Goldenpelt er niet zo gou achter komen dat ze weg was gegaan. Ze ging naar het groepje bomen en sprong van tak naar tak van boom naar boom maar ze deed wel voorzichtig met haar poot. Ze dacht aan shadowfur. Ze miste haar echt erg na een teitje scheenen de eerste zonnen stralen door de bomen. Evileye wou eigelijk wel graag naar het moeras eigelijk was dat een gevaarlijke plek omdat ze overal weg kon zakken maar ze besloot toch te gaan. Onderweg kwam ze een konijnen hol tegen. Ze moest wel een beetje een rede hebben als ze terug kwam en Goldenpelt was boos op haar dus dan kon ze beter zegen dat ze het jagen miste dus dat ze een konijnen hol zocht en die had gevonden dus dat ze dat aan het doen was. Ze ging met haar linker voorpoot in het hol en haalde er twee kleintjes uit en één groote uit. Ze begroef de prooi op een verken bare plek. Daarna vervolgde ve strompelend de tocht naar het moeras. Evileye rook een clan kat. Ze snoof nog eens goed een kit!!! evileye keek door de bosjes plons! de kit viel in de moder. evileye zag net dat het shadekit was. evileye kon haar lag niet in houden dus hoorde de shadekit het. 'Wie is daar?!' zei shadekit. 'ik evileye maar wat doe jij hier jij mag het kamp nietuit en al zeker niet zonder begeleiding maar voor deze ene keer val je onder mijn verantwoordelijkheid' zei evileye streng terwijl ze naar de kit toe liep op drie poten. Ze keek lief naar de kit.

(langste post tot nu toe)

[Bedankt ik had inspi xD]

Zijn gifgroene ogen schoten van links naar rechts, van hoog naar laag maar kon niemand ontdekken. Tenminste, niet totdat Evileye zich openbaarde. De jonge kater had haar wel is gezien in de den, en hij probeerde zoveel mogelijk namen van poezen en katers te onthouden. Misschien was een van die warrior later wel zijn mentor, stiekem hoopte hij op zijn vader maar dat zat er waarschijnlijk niet in. Hij had nog twee kits waarmee hij zijn vader mee moest delen en dan had hij het nog niet over de appentrices van nu en de kits van zijn leeftijd. Of evileye dit niet ging doorsmoezen aan zijn ouders of andere Warriors wist hij niet zeker, hij hoopte vurig van niet want anders was zijn hele reputatie als toekomstige held en beste Warrior van de ShadowClan aan stukken gereten. Licht boog de kit zijn kop en staarde naar de op drie poten lopende Evileye. 'Wat is er met jou gebeurd?' Vroeg hij verbaasd en iets geschokt, de poes was natuurlijk een Warrior en liep verwondingen op maar dat had Shadekit nog niet meegemaakt. Dit was voor zijn ogen helemaal niet, vooral dat een kat op drie poten kon lopen zonder om te vallen. Met zijn vraag vermeed hij dat hij zijn verklaring moest afleggen waarom hij hier was. Dit was verboden dat wist hij, dat had Raindrop ook laten merken. Toch vond hij er niks aan om in de grot te blijven hangen en te spelen, hij zou zich kapot vervelen en alleen maar zeuren of hij erop uit mocht. Nee dat nooit, hij had wel wat betere dingen te doen om zijn tijd aan te besteedden. Die kikkers vangen bijvoorbeeld, die lelijke beesten hadden hem goed voor schut gezet en hij zou zeker zijn kleine scherpe tandjes in die vieze huid zetten. Alleen opeten deed hij niet, volgens Raindrop waren het smerige dingen en dat geloofde hij maar al te graag nu hij die beesten recht in hun ogen kon kijken. Zijn blik gleed kort vurig naar de kikkers, hij was gebrand op wraak. Ondertussen droop het modder en water uit zijn oranje pels terwijl hij lichtjes trilde van het toch best wel koude water.
Zijn staart zwiepte lichtjes heen en weer en hij keek weer naar de ogen van Evileye. 'Je hebt mooie ogen.' Miauwde hij rustig glimlachte op een charmante manier. Het was waar dat hij haar ogen best wel leuk vond, een mooie kleur rood. De zijne waren gifgroen die nogal opvielen door zijn pels. Rustig wachtte de kater op een reactie van de Warrior, daarna zou hij doorgaan met zijn pogingen.

Purplestorm opende haar ogen langzaam. mat haar ogen half dicht gaapte ze. Hara tonk krulde op en haar tanden waren goed te zien, nog steeds wit van kleur. Sommige hadden al gele tanden, maar dta maakte helemaal niks uit. Als je tanden er maar nog steeds zijn. Haar snorharen waren aan de toppen gekruld, eentje was half. Knipperend rekte ze zich ontbloot met nagels uit over het verse groene mos. Ze gaapte nog een keer binnenmonds en keek met haar slaperige blik rond. Het was rustug, ademhaling wa shet enige wat er voor Purplestorm te horen was. Ze zag wat pelsen die op en neer bewogen door het ademhalen. Haar zicht was wazig. Voorzichtig stond ze op en liep weg. Stille en nette stappen vooruit om de kits niet wakker te maken. De kits van Raindrop lagen te slapen bij elkaar. Maar zoals gewoonlijk lag Graykit niet bij zijn broers. Purplestorm dacht dat hij het koud hat dus duwde ze nog snel met haar neus graykit tegen zijn broers aan. Nu liep ze echt uit de Den en rook de verse ochtendlucht in. Het voelde heerlijk om de buitenlucht weer in haar te hebben nadat ze een tijdje in de Den moest blijven voor de kits. Haar poten kriebelde onder het groene gras dat een beetje dood begon te worden. Purplestorm moets even haar poten strekken dus ging ze maar lopen. Buiten het kamp liep ze door tot har moeras. Onderweg hat ze nog een muis gevangen en begraven. Het bloed dat op haar mond en poten was gekomen hat ze al opgelikt. Nu twijvelde ze. Eigelijk hat ze geen zin om in het Moeras te lopen, maar ja. Ze liep maar door de vieze modder met gras dode kikkers en nog iets waarvan Purplestorm niet van wist wat. Vast weer iets van de tweebenen dat hierheen is gewaaid. De grijze poes negeerde het en liep met groote stappen verder. In haar ooghoek, kijkent door de gaten erin zag ze Evileye.

(Mag ik ^^)

'Wat is er met jou gebeurd?' Vroeg shadekit. 'ik ben aan gevallen door een das en heb mijn poot gebroken' legde ze uit. Evileye was niet zoon poes die naar de regels luisterde of een typ om te rusten hele dagen. evileye zag dat shadekit naar de kikkers en padden zat te kijken. 'ik zou het niet probeeren het is heel vies' lachte evileye. 'Je hebt mooie ogen.' complimenteren hij haar even later. evileye rook 'hey Purplestorm je hebt ondeugende kittens zeg' zei ze terijl ze haar ogen op shadekit gericht hield pelaats van om te draaien naar Purplestorm.

(tuurlijk)

[Mamsie mag altijd xD]

Zijn groene ogen hadden een korte bezorgde blik. Hij had dassen nog nooit in het echt gezien maar dat moest betekenen dat ze wel sterk waren. Ergens vroeg hij zich af of Evileye niet moest rusten in de Den maar hij vroeg er niet naar. Hij was geen Medicine kat en zou ook geen medicine appentrice worden, dus hield hij zijn mond. Dat waren zijn zaken niet en hij had de poes zonder enkel probleem op drie poten rennen, het zou dus wel meevallen. Toen ze vertelde dat kikkers vies waren knikte hij, hij wist al van Raindrop dat ze vies waren, maar hij moest eerlijk zeggen dat de groene kikkers en ook niet lekker uitzagen. Groen, slijmerig, en allemaal bolletjes op hun rug, ogen niet meegerekend. Nee hij nam liever iets van de stapel prooien die de Warriors en Appentrice's hadden gevangen. Muizen en vogels, en het zou nog even duren en dan kon hij ook jagen. Oké, het zou nog lang duren maar niemand zei dat hij niet mocht ''spelen'' met zijn toekomstige slachtoffers.
Shadekit keek niet begrijpend naar Evileye toen ze zijn moeder riep. Snel volgde hij haar blik en zag een dele van zijn moeders vacht. Hij wist niet hoe snel hij de laatste restjes modder en planten van zijn kop en flank moest afhalen. Hij hoefde niet schoon gelikt te worden door zijn moeder, hij hoopte dat hij nog even mocht blijven om kikkers te pesten. Of zou ze hem beetpakken en terug naar de Den dragen. Angstvallig wachtte de jonge kit af op de reactie van zijn moeder.