>> Worn out, fell asleep, true story || Voleleap

Met een vlugge beet legde Strawberry de genadeslag op op haar vers gevangen prooi, een waterratje. Het beestje had geen schijn van kans gemaakt en daar was Strawberry zich van bewust. Toch was het een ietwat lege vangst. Ze was zo enorm móe... Ze had heel erg lang en hard gewerkt om het een beetje goed te maken dat ze flauw gevallen was in het clankamp. Want een heleboel katten keken hierna haar best vreemd aan. In haar ogen moest ze zich dus bewijzen, bewijzen dat ze nog best goed functioneerde en niet alles liet versloffen. Dit had echter zijn tol geëist, vooral omdat de poes nog niet helemaal hersteld was. Tegelijkertijd voelden de zonnenrotsen zo warm aan, zo heerlijk warm... De poes kon 't niet helpen. Eventjes rusten zou toch geen kwaad kunnen? Ze liet zich op haar zij vallen en slaakte een diepe zucht. Binnen een paar tellen was ze weggezonken in een lichte slaap.

_{De zon stond hoog aan de hemel en door haar warme straling, leek het alsof het gehele Thunderclan kamp loom aan 't worden was. Tenminste, zo zag een bepaalde wit/zwarte kater het. Zijn amberkleurige ogen keken statig rond, maar hij wist niet echt waar 'ie naar opzoek was. Ook hij voelde de warmte door zijn vacht, zijn botten verwarmen, maar hij schonk er geen aandacht aan. Met een zucht besloot Voleleap dat het tijd werd om aan de jacht te gaan, de voedselstapel begon laag te worden, tè laag in zijn ogen.

Voor zijn neus knabbelde een muisje aan iets wat leek op een nootje. Het kleine diertje had blijkbaar niet door dat er een kat achter hem zat. Voleleap had het goed geroken, de wind was op de muis, maar van hem af, waardoor het diertje niet door kon hebben dat hij er was. Met een krachtige sprong, had hij het diertje te pakken en maakte het snel dood. Hij trippelde een paar vossenlengtes verder om 't te begraven, toen hij een bekende geur rook.
Een glimlach kwam op zijn gezicht, terwijl hij in de richting van de Sunningrocks liep. Daar, op de stenen, lag een poes te slapen. Een poes die hij herkende als Strawberry. "Hey, sweet Strawberry. Why are you here so alone? Why are you here asleep? Straks overkomt je nog wat," miauwde hij met een zoete stem. De dames verleiden? Daar was hij baas in.}

Het geluid van pootstappen deed Strawberry langzaam ontwaken uit haar gedoezel. Haar oogleden gleden langzaam omhoog en onthulden hun lichtblauwe kleur aan de wereld. Ietwat slaperig hief ze haar kop omhoog en keek ze in het rond, totdat haar blik op Voleleap viel. Ze legde haar oren ietwat nerveus achteruit, zou ze op haar flikker krijgen omdat ze geslapen had? Maar nee, de woorden die uit de mond van de kater kwamen, waren eerder vleiend. Dit zorgde ervoor dat Strawberry van nerveus naar verlegen ging. Ze richtte haar blik op de grond, of nou ja, haar voor pootjes. Haar staart zwiepte ietwat nerveus heen en weer. "Euh... Hallo Voleleap" murmelde de Snowshoe poes zachtjes. "Niks aan de hand, was gewoon moe." Plotseling kreeg haar stem toch een wat waarschuwender toon. "Ik kan trouwens prima voor mezelf zorgen." Miauwde ze, terwijl ze haar blik weer hief

(Sorry, verkeerd acc, kan de post niet kopiëren want zit op mijn tabletD: )

_{Een vriendelijke, warme glimlach gleed over het gelaat van de zwart/witte kater. Hij ging zitten en sloeg zijn tweekleurige staart over zijn voorpootjes heen. Het zag er naar uit dat Strawberry iets wat verlegen was geworden van zijn woorden, en hij moest bekennen, het zag er verdomd schattig uit. Hij glimlachte eventjes en keek op haar neer, wat zou ze zeggen op zijn vleiende woorden? "Euh... Hallo Voleleap" Ah, dat is een bummer, zo spectaculair was dat nou ook weer niet. Ach ja, misschien kwam dat nog wel en was ze nu gewoon uit het veld geslagen door zijn verschijning. "Niks aan de hand, was gewoon moe." Ja, dat had hij kunnen zien. Anders was ze niet zo in slaap gevallen op de rotsen, daar zag hij nog wel de logica van in. "Ik kan trouwens prima voor mezelf zorgen." De waarschuwende toon in haar stem verbaasde hem lichtelijk. Hij glimlachte en richtte zijn blik even op de grond, terwijl hij een goed geordend verhaal probeerde op te zetten. Niet dat dat veel zou helpen, meestal verzon hij zijn woorden terplekke, maar goed. "Oeh, sweetheart heeft een scherp randje. I like that," miauwde hij met een vrolijke, bijna lachende ondertoon in zijn stem. "Maar, vertel eens, sweet Strawberry. Waarom lig je op klaarlichte dag te slapen hier, zo dicht bij de Riverclan border?" vroeg hij daarna, met wat meer interesse in zijn stem.}

Strawberry's staart zwiepte ritmisch maar nerveus heen en weer, maar uiteindelijk liet ze het witte puntje maar op de grond rusten om minder nerveus over te komen. Of ja... Daar een poging toe te doen. Want het gedrag van deze kater maakte haar om het zacht uit te drukken verlegen. De kater gooide de complimenten er echter uit alsof het warme broodjes waren. Strawberry was even al haar woorden kwijt, zocht eventjes stamelend naar woorden, maar wit uiteindelijk wel een antwoord te formuleren. "Vind maar leuk wat je leuk vind..." Mompelde ze, maar er zat een nerveuze ondertoon in haar stem. "De zonnen rotsen zijn de laatste tijd rustig, dus het is vast wel veilig.."

_{Voleleap genoot ervan om te zien dat Strawberry nerveus was, al deed hij natuurlijk zijn best om haar zich op d'r gemak te laten voelen. Er stond nog steeds een glimlach op zijn gezicht en de zon zorgde ervoordat hij zich uitermate op z'n gemak voelde. Het leek een heerlijke dag, een warme zon, een volle maag, het gezelschap van een schattige kattin. Kon weinig misgaan toch?
"Vind maar leuk wat je leuk vind..." Voleleap's oren gingen iets naar achter toe. Auwts, that one hurts. De meeste dames reageerde niet zo op z'n geflirt. Maar Strawberry was anders, lastiger om zijn vinger te winden. "De zonnen rotsen zijn de laatste tijd rustig, dus het is vast wel veilig.." De zwart/witte kater dacht eventjes na. "Je klinkt onzeker, Strawberry. Je bent er niet volledig van overtuigt dat het veilig is hier." Hij stopte, zoekend naar betere woorden. "Is er nog iets? Iets waar ik je misschien mee kan helpen?" vroeg hij daarna, met een zorgelijke, maar warme, toon in zijn stem. Voleleap was misschien een flirt eerste klas, maar hij kon best aardig en behulpzaam zijn, soms.}

Wat was er met die kater? Vroeg Strawberry zich af. Prettig vond ze het in ieder geval niet. De kater bleef maar mentaal prikken en aan losse draadjes te trekken. Ze voelde zich als een prooidier tussen de klauwen van de jager en ze hield absoluut niet van dat gevoel. "Je kunt nooit compleet zeker zijn van iets. Of niet dan?" Mompelde ze zachtjes, totaal naar de waarheid. Altijd als ze iets zeker dacht te weten, viel het immers weer onder haar pootjes weg, frustrerend genoeg. Maar hierna, na een lichte weifeling, hief ze haar hoofd weer. Ze draaide haar oren iets naar achter alsof ze zich ietwat bedreigden voelde en miauwde: "Nee, er is niets." Ze voelde zich opgejaagd, ze kon niks zeggen..