Gobble Gobble

De bruine tabby opende haar grasgroene ogen toen het zachte avondlicht haar neus bereikte. Ze smakte even en rekte zich uit om er achter te komen dat Stormfrost niet op zijn vertrouwde plekje naast haar lag. Ze snuffelde even om er achter te komen dat hij al lang weg was en schudde de losse haartjes uit haar dikke pels. "Vast gaan jagen.." Murmelde ze zachtjes bedenkend dat dat ook niet echt kon kloppen, de kater liet haar normaal nooit alleen te bang dat ze weer de poten zou nemen en zou verdwijnen. Stormfrost was de enige die nog zo dacht, haar opa, oma, vader, moeder, broertjes en zusjes hadden haar al haar vrijheid gegunt hadden allemaal opnieuw vertrouwen in haar gesteld. Een vertrouwen waarvan ze niet wist of ze het waar kon maken..

Het geluid van een kat die haar naam riep deed de tabby opkijken en ze kwam omhoog uit haar nest. Met enkele halfbakke likken over haar vacht terwijl ze zigzag door de wirwar van nesten heen stapte kwam ze buiten in het warme lente zonnetje dat haar begroette. Ze snorde even en keek vervolgens op naar de kat die haar geroepen had. Haar opa, Stormstar.. De leader van Riverclan een wijze kater die met vele verliezen te maken had gehad Breakingdawn had een groots respect voor hem en met een warme glimlach stapte ze naar hem toe.

Hier en daar keken nog een paar katten op als ze haar zagen lopen de diepbruine vacht van haar pels deed hen alle denken aan de grote kater die zij door haar kleine kitten ogen had gezien. Crookedstar.. Hun vorige leader een dappere kater die uiteindelijk oneervol zijn leven was verloren.. Tweebenen waren werkelijk waar een vloek. Breaking had in de tijd dat ze was weggelopen vaak voorgesteld hoe het zou zijn met die kater nog aan het hoofd van Riverclan. Dan zou Dreamheart er misschien ook zijn geweest en had Stormfrost zijn ouders nog..

Breaking had ook altijd op haar opa geleken met een diep grijze tabby vacht diezelfde grijze vacht die verdween voor Riverclan toen ze er achter kwam dat haar vader hun had veraden met een nieuw nestje. Ze herinnerde zich nog alles van die tijd dat ze stil en alleen in een hoekje had gelegen langzaam levend verteerd werd door het bos. En ze herinnerde zich die vreemdeling die uit de rivier kwam, het was haar verbeelding geweest no doubt about that, maar iets wat die kater had gesproken had haar nieuwe kracht gegeven. Hij was naar haar toe gekomen, had zijn neus tegen haar voorhoofd gelegd en had gefluisterd May you be smiled upon, let your worries slip away and let your smile last till infinity Het was net het stootje geweest dat haar terug bracht naar de realiteit dat ze niet kon blijven in Riverclangebied. Ze wou vertrekken en toen plots was hij daar die vlammend rode kater met nog groenere ogen als de hare, hij had verbaast gekeken toen hij zo'n scharminkel als haar zag maar had haar moed in gesproken en ze had haar weg terug naar huis gevonden. Bruin als de grote leider Crookedstar..

Met een zacht glimlachje kwam ze terug bij de realiteit, een besef dat ze nu toch wel eens zou moeten beginnen met jagen drong in haar op en ze schudde haar lange vacht uit om een beetje beschaamd voor het lange dagdromen door de ingang van het kamp te glippen en op rap tempo richting de rivier te sprinten. Ze had haar jacht al uitgestippeld. Eerst zou ze een verfrissende duik nemen, gister avond had ze gemerkt dat het ijs geheel weg was en nu kon ze daar mooi gebruik van maken. Breaking was altijd al een waterrat geweest en het liefste nam ze even een duik voor ze ging jagen gewoon voor de adrenaline rush. Vervolgens zou ze langs de waterval trekken voor eventuele kleinere dieren die ook zouden gaan genieten van het verse water. Tenslotte zou ze langs de kleine poel gaan om terug te trekken naar het kamp. Met hopelijk een flinke buit aan prooi.

Eenmaal aangekomen bij de Rivier viel haar echter iets op. Even dacht ze een flits te zien van de vriendelijke en warme moederkat Dreamheart die vele manen geleden overleden was toen zij nog maar een kit was. Vermoord door de Bloodclanleader Icy. Breaking herinnerde zich nog de angst die ze had gevoeld. Angst dat de Bloodclan leidster hun kamp aan zou vallen. Angst dat er nog een slachtoffer zou komen in de clan maar vooral angst dat haar vader zijn wraak zou nemen. Wat hij ook nam.. Ze herinnerde zich de ijzige klauwen van de witte kater Phantom die haar vertelde dat haar vader niets om haar gaf. Het was een schok voor haar geweest. Mede ook hetgeen wat er voor gezorgd had dat zij zo verdween toen haar vader een nieuw nestje had.

Maar het was Dreamheart niet, het zou nooit Dreamheart kunnen zijn. Het was haar dochter Honeyspots. Breakingdawn had nooit gesproken met de poes ze was vanaf dat ze terug was in het kamp zelfs een beetje bang voor de calico poes zeker omdat ze zo veel op haar vader leek.. Haar vader die zij nooit gekend heeft. Zacht zuchtte ze en dacht even na over haar opties. Zou ze nu nog weg kunnen gaan of? Nee dat zou niet goed zijn. "Honeyspots..?" Klonk haar stem zacht en ze stapte even naar voren haar grasgroene ogen gericht op de gevlekte poes. Met haar adrenaline door haar aderen stromend hopend dat er geen problemen zouden komen..