My first prey!

Onderwerp: My first prey! wo 30 jan 2013 - 16:47

Met een snelle tred verliet de cream kleurige apprentice het kamp. Het was de eerste keer dat hij helemaal alleen het kamp uit mocht, en eveneens de eerste keer dat hij het territorium betrad. Terwijl zijn blauwe ogen op het pad waarop hij liep gericht waren, sloeg zijn donkere staart opgewonden van links naar rechts. Hij wist niet wat hem allemaal te wachten stond, en hij had al helemaal geen idee van welke gevaren er rond zouden kunnen lopen. Maar Yarrowpaw dacht even niet aan alle ellende die hem zou kunnen overkomen, zeker niet nu hij net verlost was van de ziekte genaamd Greencough. Een onbekende geur reikte zijn neusgaten, en instinctief wist hij dat het een prooigeur was. Hij had het ooit al eens eerder geroken, maar kon er niet meer opkomen wat voor dier het was. Het was eigenlijk niet echt raar dat hij de geur niet goed meer herkende. Yarrowpaw had bijna drie maanden in de Medicine den gelegen, niet moeilijk dat de kruiden geur zijn ruik vermogen tijdelijk had belemmerd. De apprentice had nog geen enkele training achter de rug, dus hoe hij moest jagen was nog steeds een groot raadsel voor hem. En daarom volgde hij simpelweg zijn instinct. Terwijl zijn lichaam laag over de grond hing, sloop hij met geluidloze passen verder. Ook al zag zijn jacht houding er perfect uit, als dat prooidier niet gauw tevoorschijn zou komen, dan zou Yarrowpaw gegarandeerd alles verknallen door per ongeluk een luid lawaai te maken. En blijkbaar stond het geluk aan zijn kant vandaag, want niet veel later dook er een spierwit konijn op, en de geur die hij zonet had geroken, was de geur die het konijn had. Het beest had nog niet door dat Yarrowpaw er was, en dat hij hem in de gaten hield. Dus had de Skyclan apprentice genoeg tijd om zich voor te bereiden op de sprong. Zijn achterpoten maakte de bekende bewegingen die iedere kat maakte voor die ging springen. Hij stootte wild af, en belandde met een ietwat slordige sprong op het konijn dat net te laat was om te vluchten. Yarrowpaw beet het vlug dood, zodat het dier geen onnodige tijd lag te creperen, en zodat het ook niet de kans kreeg om te ontsnappen. Het warme lichaampje dat straks koud zou aanvoelen, bengelde levenloos in zijn bek. Fier liet hij het vallen en begroef de kater het pas gedode dier onder wat zand, zodat hij het later weer zou kunnen komen ophalen.

Open!