Snow won't stick to the weeping willows

To stand outside your virtue

No one can ever hurt you...

The snow won't stick to the weeping willows
The cold air won't blow open the windows
You've made it through the storm this far
You've done this dear,
It won't be hard
The snow won't stick to the weeping willows

Met een lichtvoetige sprong, zat Peppermint op de door de verwarming verwarmde vensterbank. Haar rozige neusje drukte ze ze ietsjes tegen het raam aan en haar adem maakte kleine condens vlekjes op de spiegelende ruit. Zo zat ze al weken elke dag lekker naar buiten te kijken. Het raam stond iets naar buiten binnen geklapt, op een kierstand. Maar Peppermint maakte geen aanstalten om naar buiten de lopen. De jonge poes wilde dat eigenlijk liever niet. Het was niet dat ze niet naar buiten wilde, ze durfde het niet.

Een paar weken geleden was Peppermint verhuisd naar deze buurt. De jonge poes had nog geen stap buiten haar huis gezet, zelfs niet in de tuin. Ze was eigenlijk best wel een binnenkat. Vanuit haar plekje voor het raam kon ze echter wel de buurtkatten zo nu en dan nog wel eens zien, maar ze was nog nooit opgevallen dus ze hadden haar waarschijnlijk nog niet gezien. Haar baasjes vonden het niet zo er dat ze binnen bleef, ze was immers een raskat. Het kon een risico zijn dat ze hun kostbare snow-bengal kat zomaar kwijt waren. Peppermint leunde wat met haar kopje tegen het raam, wat wegdoezelende. Ze kon door de kier van het raam de vogeltjes horen fluiten en ze vond het wel prima. Wie had buiten nodig? Ze kon prima zonder buiten. Of toch niet...?

{Amore}

STATUS

Healthy

COMPANY

+Amore

NOTES

209 Woorden

_{Zijn buik nog een beetje pijn, zijn klauw nog een beetje rood, zijn nek nog bloedend. Dit was de manier waarop de kater nu al een week liep. Die Crimson was sterk, heel sterk. Stiekem was hij wel bang, bang dat hij hem weer tegen kwam. Maar eigenlijk mocht hij niet bang zijn, degene die pas echt bang was was het poesje dat hij gered had. Haar naam had hij gehoord, maar zijn hoofd kon eigenlijk niets meer onthouden. Hoe graag hij het ook wou, het lukte niet, gewoon niet. Zijn groene ogen staarde naar de lucht, die vandaag nog best donker was, alhoewel lichte sneeuw het weer vrolijk maakte. Maar moest hij wel vrolijk zijn ? De poes, waar hij inmiddels best wel gevoelens voor had, werd achtervolgt door een engerd, een vieze engerd. Hoe graag wilde Amore hem wel niet wurgen, hoe graag. Dood wou hij hem zien, kijken of dat wel zo goed voelt. Even keek hij naar alle huizen. Stiekem mistte hij zijn huis wel, maar nu ineens terugkomen zou ook raar zijn, niet ? En buiten blijven was nu immers ook wel het beste, zo kon je altijd kijken of er gevaar aan kwam. Zijn ogen blinkde open toen hij ineens achter een raam een poes zag zitten. Zo'n dunne vacht had ze niet, waarom zou ze binnen zitten ? Hier buiten was het heerlijk, en de sneeuw die op je vacht smolt, het gevoel dat het er weer af gleed was net massage, dus binnen zitten was nu niet echt, nouja daar was het niet echt de tijd voor. Even keek hij of er iets van bordjes of weet hij veel wat in de tuin stonden. Je weet maar nooit wat voor tweebeners er op de wereld waren. Een mooi houten hek stond om de tuin. Er tussen kruipen kon hij nu niet, dat zou meer steken dan dat hij ooit gevoeld had. Dus nam hij een aanloopje en besloot eroverheen te springen, alhoewel dat bijna mis ging. Langzaam liep hij naar het poesje voor het raam, waar hij zag dat aan de buitenkant ook een soort van vensterbankje was. Zonder aanloop kon hij er nu wel op springen, en nu stond hij oog in oog met de andere kat. "Hello, wat doet zo'n prachtige snow bengal nu binnen ? It's snowing, do you get me ?" Grapte hij, waarbij hij even al zijn wonden niet liet zien, hij wou niet eng overkomen.

» 409 woorden <3 «}

To stand outside your virtue

No one can ever hurt you...

The snow won't stick to the weeping willows
The cold air won't blow open the windows
You've made it through the storm this far
You've done this dear,
It won't be hard
The snow won't stick to the weeping willows

Langzaam begon het jonge poesje weg te doezelen tegen het raam. De warmte van de verwarming begon haar als een plezierige cocon te omkapselen en gaf haar een veilig gevoel. Haar ogen vielen half dicht, de oogleden over de lichtblauwe kijkers gegleden. Het beviel haar wel in haar huiskamer. Ze kon haar baasjes ergens achter haar horen rommelen in de kastjes, iets wat haar oren eventjes deed spitsen, maar haar kop niet liet draaien. Zolang ze wist wat er gebeurde, nam ze de moeite niet. Haar kaken openden zich eventjes tot een enorme gaap, waarna ze weer haar blik naar buiten richtte. Ze knipperde eventjes verbaasd toen ze een beweging dacht te zien. Een lichte schim tussen de sneeuw die over het hek heen gleed en weer in de rozenstruiken bij het hek verdween. Haar blik bleef verbaasd toen ze deze nog eventjes tussen de bladeren van de rozenstruik probeerde te priemen. Ze zag echter niks meer, dus deed het af als een teveel aan fantasie. Tenminste, totdat er een kat tussen de struiken vandaan kwam en ineens op de vensterbank zat. In die korte tijdsperiode kon Peppermint alleen maar staren naar hoe de kater dichterbij en dichterbij kwam. Waarna ze uiteindelijk haar nekharen overeind zette en zo ver mogelijk achteruit op de vensterbank ging zitten als ze kon. Het was duidelijk dat ze niet echt gewend was aan de aanwezigheid van andere katten.

Haar blauwe ogen priemden zich eventjes in die van Amore, maar hierna sloeg ze ze nerveus neer. Ze schoof haar smalle pootjes ietwat dichter naar elkaar en krulde haar staart om haar kleine lichaam heen. Een hele onzekere houding. "Hello, wat doet zo'n prachtige snow bengal nu binnen ? It's snowing, do you get me?" Hoorde ze de kater door het op een kier staande raam heen miauwde. Eventjes bleef ze stil, alleen maar onzekerder worden. "I-ik... Ik..." Stamelde de jonge poes, "W-wat doe jij in mijn tuin!" Luidde het wederantwoord uiteindelijk, waarna ze eventjes kort haar blauwe oogjes opsloeg in nervositeit. Maar de ietwat felle reactie sloeg uiteindelijk om in een nog verlegere tegenreactie, want ze sloeg haar kopje weer verder neer. "S-sorry.." Murmelde ze zachtjes, al betwijfelde ze of hij het hoor het raam kon horen.

{Amore}

STATUS

Healthy

COMPANY

+Amore

NOTES

372 Woorden

[quote="Amore"]

_{"I-ik... Ik..." Werd gestotterd achter het glazen ding. "W-wat doe jij in mijn tuin!" Even bleef Amore staan. Deze reactie is normaal, hij moet eigenlijk ook niet zomaar een tuin binnenstappen. "S-sorry.." Klonk er een beetje onduidelijk. "Het is oké. Ik moet eigenlijk niet zomaar je tuin binnenstormen. Maar mag ik vragen waarom u met zoon prachtig weer nog binnen zit?" Vroeg hij. Het was immers ook heerlijk weer, en ergens voelde hij dat deze poes het gewoon leuk zou vinden buiten. Want het is gewoon leuk. Niet voor kortvachten, maar deze poes had een wintervacht. Een kortvacht dus, maar wel met warmte. Waarschijnlijk zou dit niet makkelijk zijn, maar aan het eind van zijn dag wil hij de kat buiten krijgen, hoe dan ook.

» 125 woorden «}

Onderwerp: Re: Snow won't stick to the weeping willows