Following the waterfall with my eyes. [&TAILCHASER]

________________________________________

Een lichte, haast geërgerde zucht ontsnapte uit Secondpaw’s keel toen ze merkte dat de omgeving wit was. Dat het dan ook nog vreselijk koud was, hielp niet aan haar motivatie om naar buiten te gaan. Het liefste bleef ze dan ook even in de Den liggen, maar ze wist dat anderen dat haar kwalijk zouden nemen als ze daar te lang zou blijven. Dan zouden ze haar commanderen en misschien zeggen dat ze niet goed genoeg was voor de Clan. Boos sloeg ze met haar pootje tegen een verdwaalde kei aan. Vervolgens vloekte ze zachtjes omdat ze juist het scherpe kantje van de kei had geraakt. Een klein deeltje van haar pootje bloedde nu, maar Secondpaw schonk er verder geen aandacht aan. Haar oren spitsten zich. Ze keek rond zich heen en merkte op dat er meer katten – weliswaar met moeite en zure gezichten – naar buiten gingen. Ze hief haar kopje in de lucht, stak haar borst vooruit en beloofde de anderen in stilte dat zij deze vrieskou ook zou trotseren. Langzaam begon ze pootje voor pootje naar voren te zette. Ze rilde over haar hele vacht. Ze vond het jammer dat het zo koud was. Ze moest hierdoor denken aan de hemelse, warme zomerdagen en ze verlangde er zo hevig naar dat ze even het gevoel had alsof haar pels een beetje opgewarmd werd. Deze illusie ging echter meteen voorbij toen ze voelde dat iemand expres tegen haar schouder duwde om haar opzij te krijgen. Secondpaw zette haar vacht overeind en wilde een opmerking maken, maar liet het varen. Er zou toch alleen maar narigheid van komen en om in deze kou een meningsverschil met een andere kat te krijgen zag ze dus echt niet zitten, hoewel ze de vorige keer er wel iets van zou zeggen. Ze zuchtte.

Het was niet alleen koud, er lag ook nog eens sneeuw. En die was koud. Haar pootkussentjes werden er koud van en Secondpaw schudde haar kopje toen een hoop sneeuw plotseling uit een nabij liggende boom gevallen kwam. Oh! Dit had zij weer! Nou ja, eigenlijk zou ze niet het kamp uitmogen, maar ze had gewoon de leerlingen achtervolgd die het kamp uitgingen. Waarschijnlijk hadden de andere katten gedacht dat zij bij hun hoorde en haar daarom laten gaan, maar Secondpaw had de leerlingen in de steek gelaten en was uiteindelijk op een eigen pad gekomen. Het jammerlijke zou wel zijn dat als hier vijandelijke katten zouden komen, ze de klos was. Haar pootafdrukken bleven staan in de sneeuw. Ze keek achterom en besloot om er een spel van te maken. Ze begon heen en weer te springen en keek steeds weer achterom wat voor pootafdrukken ze dan weer had achtergelaten, tot ze opeens het geluid van water hoorde. Nieuwsgierig als dat de poes was liep ze snel naar het geluid van het water toe, spitste haar oren voor eventueel gevaar. Toen deze er echter niet leek te zijn, liep ze door en merkte ze uiteindelijk op dat ze bij een waterval was. ‘Wauw,’ mompelde ze. Het zag er dan ook best wel mooi uit. Secondpaw besloot om hier even te blijven. Niet dat het er warmer was, maar het was zeker de moeite waard om het bevroren water te zien. Hoewel… Er stroomde dankzij de waterval toch nog een beetje water naar beneden, maar de rest was al bevroren.

________________________________________

De koude wint door het kamp deed rode kater niets, Deze was zo lang en dik. Tailchaser stond op een sleten zijn lange poten naar voren. Hij had gister ook al niet gejaagd en hij had gehoofd dat er een deed van de river was opent en er geen ijs meer was. Dit was zijn kans om te vissen, en misschien als het niet te koud was te zwemen om zicht schoon te maken. Toen hij aan gekomen was bij de River zag jij een van de leerlingen die in het hol van kittypaw horenden. Even bleef hij geruisloos toe zitten kijken, hij wist dat ze hem niet zou kunnen horen of ruiken in deze takenboom. Tailchaser moest grinniken van het poesje die zicht vermaken in de sneeuw. Ze spring van de een kant naar de ander en keek steeds naar haar sporen. hij stond op en snoof de lucht in, haar mentor of een ander kat moet in de beurt zijn dacht hij, want zo jonge leerling zou er niet alleen op pad mogen. Hij wilden net op staan toen hij een geluid horend aan de ander kant. '' Het ruik naar bloodclan'' Maaiden hij stil. Tot zijn verbazing zag hij de leerling wel heel dicht in de beurt komen van de gevalrijke river. Hij dacht even na, de naam van de poes lag op het puntje van zijn tong. ''Secondpaw'' Riep hij hard op ineens. Hij zetten zei vacht op en keek boos naar de poes die voor haar stond. '' Waar is je mentor ?'' vroeg hij met een geïrriteerder stem. De geur van bloodclan was dichter bij en Tailchaser Deed zijn haren overeind. '' Bloodclan'' Snel in naar het kamp'' bedeelde hij de poes.

~~Sorry voor het koste tekstje, en er komt nog een kat bij als je dat niet erg vind~~