I Gave You All

Onderwerp: I Gave You All zo 30 dec 2012 - 20:59

Opgekruld tegen een bekende kat aan lag Honeyspots te slapen. Nachten als dit waar het bitterkoud was waren vreselijk, maar werden heel erg verminderd als je een partner had waar je tegen aan kon kruipen voor warmte. Ze opende haar ogen langzaam en keek naar buiten. Een sneeuwstorm woedde buiten en aan het vage licht kon je merken dat het nog erg vroeg was. Ze zuchtte en wierp een zijdelinkse blik op haar nog slapende partner Cindersmoke. Ze had het opeens erg koud en kroop dichter tegen hem aan. Ze draaide even om in haar nest en nestelde haar snuit onder zijn kin en sloot haar ogen weer. Langzaam dommelde ze weer in tot ze een paar uur later gewekt werd door een abrupt einde aan een prachtige droom. Honeyspots spitste haar oren en keek om zich heen. De sneeuwstorm was gestopt en een heleboel nesten waren leeg. Het was vast al ergens in het midden van de ochtend, en beide sliepen ze nog? Ze grinnikte, ze was niet gewend om zo laat nog te slapen. Heel rustig duwde ze een neus tegen de wang van Cindersmoke en miauwde ze zachtjes. Ze kroop dichter tegen hem aan en gaf zijn neus een likje. "Cindersmoke, wakker worden, lieverd" Ze krulde haar staart om de zijne en ademde heel diep in. Af en toe brak ze haar hoofd er nog steeds over. Het feit dat ze zo onbestraft gelukkig was geworden na alles waar ze doorheen was gegaan.. het was alsof StarClan het voor haar uitgedacht had. Af en toe was ze nog bang dat ze eens wakker zou worden, koud en alleen en in een realiteit zou wakker worden waar dit alles weg was en ze nog steeds die gebroken kit was van eerst. Ze gaf Cindersmoke een zacht rukje aan zijn linker oor en ze giechelde zachtjes. Haar knappe, sterke Cindersmoke. Helemaal van haar ..

+ Cindersmoky <33

Onderwerp: Re: I Gave You All zo 30 dec 2012 - 21:16

Het was nacht, Cindersmoke kon nog niet slapen. Met z'n honingkleurige ogen keek hij door de warriorden. Het was donker, en overal hoorde je de geluiden van slapende katten. Hij keek naar de ingang, waar een hevige sneeuwstorm woedde. Het was koud die nacht, maar hij had het niet koud. Dat kwam omdat Honeyspots tegen hem aanlag. Het was heerlijk warm zo. Het was nog maar net dat ze in de warriorden lagen. Hij vond het nog zo overweldigend. De apprenticeden was anders, het was er 's nachts ook nog onrustig. Hier kon je een speld horen vallen. Maar ja, dat moest ook wel, warriors hadden een langere en zwaardere dag dan apprentices, dat mocht duidelijk zijn. Apprentices konden de hele dag door spelen, lol hebben of gewoon helemaal niets doen. Warriors hadden andere prioriteiten en die moesten ze doen. Hij was blij dat hij nu echt iets voor de clan kon betekenen, en hij wilde die taak zo goed mogelijk volbrengen, ook zodat Honeyspots trots op hem kon zijn. Op een gegeven moment viel hij in een diepe slaap.

Cindersmoke werd wakker van zacht gemiauw. Iets kroop dichter tegen hem aan en gaf hem een likje over zijn neus. "Cindersmoke, wakker worden, lieverd," hoorde hij de zachte en honingzoete stem van zijn partner Honeyspots zeggen. Hij opende zijn ogen en keek al snel in de babyblauwe ogen van haar. Hij voelde dat ze een zacht rukje aan zijn oor gaf, gevolgd door een giecheltje. Hij gaf haar een lik over haar kop en drukte zachtjes en voorzichtig zijn neus op de hare. Wat was het toch fijn om verliefd te zijn.. Hij keek naar de ingang van de den, waar het al aardig opgeklaard was. "Goedemorgen schatje," bracht hij nog wat moe uit. Hij liet een geeuwtje ontsnappen. "Heb je goed geslapen?" Hij keek de den rond, het was nog aardig vroeg want de meeste katten lagen nog in de den. Hij keek in haar ogen en wist direct waarom hij verliefd was geworden op deze poes. Starclan had het voorbestemd, hij wist het zeker!

Onderwerp: Re: I Gave You All zo 30 dec 2012 - 21:39

Honeyspots keek toe hoe haar partner langzaam ontwaakte uit zijn slaap en kon niet stoppen met grijnzen. Ze voelde zich zo gelukkig dat het bijna een misdaad was en dat kwam ook alleen maar omdat ze zich plots zo erg bewust was van zijn aanwezigheid. "Ik heb goed geslapen ja, ik werd zelfs nog wakker van een sneeuwstorm ergens heel vroeg" Miauwde ze zachtjes terwijl ze zelf ook op haar buik rolde en langzaam begon te ontwaken. Ze geeuwde zacht en strekte haar voorpootjes uit, haar klauwen even onthullend voor ze vluchtig ze weer introk. Ze wachtte even en kwam toen langzaam overeind. '"Het is hier beter als in de leerlingen den, hé?" Merkte ze op. Ze wist nog hoe het daar af en toe rumoerig was en dat was hier absoluut niet het geval. Ze was blij want niet alleen had ze behoefte aan rust en stilte maar werd ze ook te groot voor de den. Haar lange haren streken even langs die van Cindersmoke toen ze zichzelf overeind hees. "Ik ga wat te eten pakken, ik zie je zo wel" Ze drukte haar neus even tegen de zijne en baande zich een weg langs de slapende katten en de al lege nesten. Ze sprong naar buiten en voelde meteen een muur van kou tegen haar aan knallen. Ze rilde en zuchtte. Er was helemaal niets aan de leafbare. Elke dag wenste ze wel niet dat ze wilde dat het newleaf was. Het zou zeker een goede periode zijn voor kittens aangezien de nursery met de dag leek te groeien, en om nu kittens te krijgen in tijden als dit was niet ideaal. Honeyspots liep richting de opvallend lege prooistapel en pakte er een mieterig visje vanaf. Ze droeg hem terug naar een beschut plekje schuin voor de ingang van de warriors den en legde zichzelf en de vis daar neer, klaar om hem te gaan delen ook al verrekte ze van de honger. Het was geen goed jaar voor vis,alle prooi zat onder het ijs en de dieren in het kleine bos waren nagenoeg allemaal verdwenen. RiverClan had het zwaar, en iedereen wist het.

Onderwerp: Re: I Gave You All zo 30 dec 2012 - 21:57

Cindersmoke was echt zo blij met Honeyspots. Ze hadden elkaar ontmoet als leerling, heel veel lol gehad, hij had haar zelfs gered van die moordende poes, Icy. Brr, hij kreeg de rillingen van die poes, die wilde hij zeker nooit meer tegenkomen. Maar als het moest zou hij Honeyspots verdedigen, als een echte kater. Net zoals Stormstar hen had geholpen die keer. Stormstar, de wijze en sterke leider van de Riverclan. Dat was echt zijn voorbeeld. Hij zou willen dat hij later net zo sterk en wijs zou zijn als hij, dan was z'n leven echt compleet. Maar met Honeyspots werd alles beter, dat mocht zeker zijn. "Ik heb goed geslapen ja, ik werd zelfs nog wakker van een sneeuwstorm ergens heel vroeg," wekte de stem van zijn partner hem uit z'n gedachten. Hij knikte, hij had het vannacht ook zien sneeuwen, toen hij nog wakker lag, en te denken. Hij zag dat ze op haar buik rolde, en een zacht geeuwtje liet ontsnappen uit haar bekje. Hij liep naar haar toe en gaf haar een lik over haar kopje, die hij zo prachtig vond. Er bestond geen knappere poes dan Honeyspots, dat wist hij zeker. Daarna stond ze op, en hij volgde haar voorbeeld. "Het is hier beter als in de leerlingen den hé?" merkte ze op. Hij knikte. "Ja, ik voel me veel beter als warrior. Als leerling was je maar gewoon een lid uit de Clan, nu kun je ook iets betekenen voor je Clan," zei hij vrolijk. Hij meende die woorden echt. Hij was superblij om een warrior te zijn, en dat was ook duidelijk aan hem te zien. Hij was veel vrolijker en actiever sinds de ceremonie. Hij voelde haar zachte, gevlekte vacht langs zijn zwart-witte vacht wrijven. "Ik ga wat te eten pakken, ik zie je zo wel," zei ze toen. Ze drukte nog één keer haar neusje tegen de zijne en toen liep ze richting de voedsel stapel. Hij had weer even de tijd om na te denken. Het was leafbare, het seizoen dat hij het meeste haatte. Hij wou dat het newleaf was, dan zouden de bloemen weer gaan groeien, de bomen zouden weer bladeren krijgen en overal zouden kleine dieren geboren worden. Het was het beste seizoen om kittens te krijgen, dan was het buiten namelijk niet zo koud. De nursery was vol, omdat het veel te koud was om de kittens buiten te baren. Misschien zouden hij en Honeyspots ook wel kittens krijgen, later. Ze waren net leerling af en het zou raar zijn om nu al kittens te nemen. Ze zouden ze nemen als ze er klaar voor waren, hoe oud ze ook waren. Het kon nog wel even wachten. Of misschien zouden ze wel uit elkaar gaan.. Maar daar wilde hij niet aan denken, dat mocht niet gebeuren. Hij en Honeyspots waren verliefd en dat zou altijd zo blijven. Toen stond hij op en baande zich een weg door alle katten die nog in de den lagen. Hij liep naar de o zo bekende poes toe, de poes waarvan hij hield.

Onderwerp: Re: I Gave You All ma 31 dec 2012 - 11:33

Honeyspots keek om zich heen terwijl ze met haar ontbijt voor haar neus in de sneeuw lag. Ze vroeg zich af wat ze vandaag kon gaan doen. Sowieso plande ze om Cinder mee te nemen op haar taak voor vandaag. Ze onderdrukte een 2de geeuw en nam heel voorzichtig een klein hapje van de vis. Terwijl ze hem in één keer doorslikte ging haar blik even naar de hemel en bestudeerde ze de asgrauwe deken. Langzaam ging haar blik weer naar het kamp in het algemeen. Binnen deze kamp muren had ze al veel meegemaakt, het was bijna angstaanjagend hoe vers alles nog leek. Ze moest verder gaan met haar leven en dat kon niet als ze zichzelf er elke dag aan herinnerde. Het gevecht met Icy en haar mental breakdown in de medicine den er na, de woedende tirade naar haar clan genoten en de onbegrijpelijke vragen naar haar dode moeder. Ergens waren er ook leuke dingen, al leken die enorm ver weg. Ze zuchtte en sloot haar ogen even, zichzelf toelatend om weg te zakken in een herinnering die zo veel betekende.

Honeykit stopte toen er geritsel klonk en een hele zachte stem haar oren bereikte. Van binnen maakte ze een soort vreugdedansje, maar fysiek draaide ze zich om en glimlachte flauwtjes. De verbazing was duidelijk te lezen in haar babyblauwe ogen. Ze haalde haar schoudertjes op en miauwde zacht ”Ik weet het niet, .. je geeft me gewoon een- gevoel alsof ik niet welkom ben” Zei ze wijs voor haar leeftijd. Ze had die woorden opgepikt toen wat krijgers een woordenwisseling hadden, ze vond het bij deze situatie passen. Haar witte voorpootje ging even omhoog terwijl ze hem over haar oor haalde en zacht snorde. ”Maar ik wil alleen maar helpen, zodra je leerling bent wil ik echt een keer met je gaan jagen of zo …” Miauwde ze, hopend dat ze Applekit een beetje ontdooide. Ze vond het zorgwekkend hoe schichtig en angstig de kleine kit deed, er was geen reden toe toch? Het was niet alsof Honeykit haar aan wilde vallen. Voor het eerst in tijden wist ze niet wat ze moest zeggen, wat misschien gunstiger was aangezien Applekit dan eventueel iets kon zeggen. Weinig kans. Ze schraapte met haar klauwtjes over de grond en zei toen zacht ”Ik was ook een beetje te opdringerig .. sorry, Applekit” Ze ging zitten en keek om zich heen. Geen boze blikken, geen gezeur. Hier kon Applekit toch geen kwade bedoelingen achter vinden? Ze kon niet wachten tot ze leerling was, samen met Applekit! Samen zouden ze van alles trotseren, door vuur en door rivieren .. Fantaserend over later snorde ze en keek haar Clangenootje weer aan. Ze glimlachte breed, en vooral vriendelijk, voorzichtig haar houding kiezend. ”Dus, wat zeg je er van? Is alles weer oké nu? Vrienden?” De wat ongelovige blik van Applekit zei voldoende eerst, maar daarna toverde voor de eerste keer een voorzichtige en waterige glimlach op haar gelaat. Zachtjes knikte ze, zonder een woord te zeggen.

Honeyspots trok zichzelf uit de herinnering en voelde opnieuw een steek van pijn door haar hartje schieten. Ze staarde naar haar poten en keek met een soort doffe blik naar haar poten. De honger knaagde nog aan haar maag maar leek onbelangrijk en niet meer zo aanwezig. Toen Cindersmoke op haar af kwam duwde ze de vis ook instinctief naar hem toe. Ze zou later wel wat eten. Met een zuchtje keek ze op naar Cinder maar ze deed geen moeite haar plotselinge spijt te verbergen, het was niet juist en Cinder zou er zo doorheen prikken. "Zullen we dan maar gaan jagen zo als je die vis op hebt, nee geen woord. Ik heb geen honger meer" Verzekerde ze hem en haar baby blauwe ogen keken hem eerlijk aan. Ze tilde haar poot op en begon hem een beetje onbeholpen te wassen alsof ze iets om handen wilde hebben. Ooit zou ze het normaal moeten doen, als ze volwassen was. Echt volwassen. Ze was nu een jonge krijger, eentje die nog niet klaar was voor zo iets. Ze had haar excuses al, een soort van, aangeboden op de laatste ceremonie maar de manier waarop Appleblossom reageerde was niet gepast en het had waarschijnlijk ook alleen maar een soort wak geopend in het ijs. Je kon er zo in terug vallen en verdrinken als je niet oppaste. Ze vouwde haar pluizige staart tegen zich aan en wachtte geduldig tot Cinder zijn vis op had.

Onderwerp: Re: I Gave You All ma 31 dec 2012 - 16:21

Het was echt al een tijdje geleden dat hij liefde gevoeld had. Zijn ouders waren zo vroeg naar Starclan gegaan.. Zouden ze hem ten alle tijden gevolgd zijn daarboven en zouden ze nu eindelijk trots op hem kunnen zijn? Hij had een lange weg gehad tot waar hij nu was, maar dat maakte hem zo sterk. Hij had van alles doorstaan, zoveel verdriet.. Sinds hij Honeyspots had ontmoet was hij alles gaan verwerken, gaan verwerken om het achter zich te laten. Natuurlijk vond hij het verschrikkelijk dat zijn ouders er niet meer waren, maar dat zou iedereen zijn niet waar? Hij baalde dat ze hem nooit leerling hebben zien worden en nooit warrior. Hij vond het nog veel erger dat ze Honey nooit hadden kunnen ontmoeten en wie weet ooit hun kleinkinderen. Honeys ouders zouden dat ook nooit kunnen, dus dan zouden zijn kittens zonder opa's en oma's opgroeien. Dat vond hij vreselijk, maar ja het was niet anders. Hij kon het niet meer veranderen, hoe graag hij ook zou willen. Honey's geur kwam zijn neusgaten binnen. Hij naderde haar snel en beet haar speels in haar oor. Ze waren gelukkig samen, zoals niemand anders gelukkig kon zijn. Het was gewoon voorbestemd, dat wist hij wel zeker. Starclan had alles zo gewild en beslist, en hij had daar geen problemen mee. Je moest er het beste van maken, hoe vervelend en vals het soms ook ging. Het was nou eenmaal zo en het was niet te veranderen. Hij keek naar de blauwe ogen van de mooie poes naast hem. Ze was zo enorm mooi, dat had hij nooit durven dromen. Maar hij hield van haar, zielsveel. Ineens schoof ze een vis voor hem en zuchtte. Ze had plotseling spijt zag hij, maar wilde het niet laten zien. Hij zei er dus maar niets van. "Zullen we dan maar gaan jagen zo als je die vis op hebt, nee geen woord. Ik heb geen honger meer." zei ze met zekere stem. Hij zag dat ze ongeduldig met haar staart tegen hem tikte, wachtend tot hij zijn vis op had. Ze wilde gaan, dat was hem nu wel duidelijk. Hij keek haar aan en zei: "Ik heb ook geen honger." Toen stond hij op, een beetje dwingend zodat Honey op hem kon leunen en ook op kon gaan staan. "Kom, laten we gaan."

No inspiration, sorry

Onderwerp: Re: I Gave You All wo 2 jan 2013 - 18:40

Honeyspots knikte en kwam omhoog. Ze glimlachte naar hem en gaf hem een liefdevol kopje toen ze naar hem toe kwam. Ze wist dat hij ook honger had want het zou zeldzaam zijn als je in deze tijden niet honger had. Hoe dan ook, ze besloot om zijn wensen ook te respecteren en ze liep met hem mee. Haar staart wapperde achter haar aan terwijl ze naar de uitgang wandelde en de koude wind in stapte. Ze zuchtte en keek met haar blauwe ogen om zich heen. "Jagen dan maar? Misschien kunnen we checken of de rivier niet meer bevroren is?" Suggereerde ze terwijl ze in een rustige pas naast Cindersmoke liep. Haar poten zakte een stukje weg in de sneeuw en trokken een spoor met zich mee. Allemaal sporen om haar heen lieten zien waar haar clan genoten heen gegaan waren. Haar geur was niet zo bijster in de sneeuw maar dat was ook niet nodig als je kon zien waar alles heen was gelopen. Ze keek toe hoe een merel stelletje op een tak balanceerde en goed in de gaten hield of het koppel katten beneden hun niet aanstalten ging maken om hun te grijpen waar het niet dat ze in een boom zaten en ook nog vrij hoog. Honeyspots dacht meteen aan Petalcloud die in bomen kon klimmen. Het had hun een tijdje geleden gered, een soort van, ook al hadden ze zelfs nog ruzie gehad er voor dat ze het een vreemde gewoonte vond. Alleen SkyClan katten deden zulke dingen en ze was er tot op dat moment heilig van overtuigd geweest dat het fout was en vreemd. In haar blinde ongeloof had ze haar bijna beschuldigt van clan verraad. Ze zuchtte en een klein glimlachje trok aan haar mondhoeken. Gelukkig was dat allemaal al opgelost, en hoe.

{Awkward, het is net Newleaf geworden x)
also; ik neem aan dat Cinder met haar mee loopt, little bit powerplay I guess? ;A;}

Onderwerp: Re: I Gave You All vr 4 jan 2013 - 16:36

Cindersmoke stond op naast Honeyspots, die nog altijd lag. Hij keek haar vriendelijk aan. Hij voelde een briesje langs zijn vacht gaan, al niet zo koud meer als eerst. Hij zag dat ook Honey opstond. Ze glimlachte naar hem, de glimlach waar hij niets aan wilde veranderen. Hij voelde haar kopje liefdevol tegen de zijne en spinde heel zachtjes, bijna onhoorbaar. Zijn goudkleurige ogen keken in haar lieflijke, babyblauwe ogen. Hij wilde niet meer wegkijken, nooit meer. Toen liep hij richting de uitgang van het kamp, en Honey volgde hem. De eerste stap die hij buitenzette, hij voelde het briesje opnieuw. Een paar haren op zijn kop deinden zachtjes mee met de wind. Het was nog altijd iets kouder, maar newleaf zou snel komen. Dat mocht zeker zijn. Hij keek naar Honey, die rondkeek. "Jagen dan maar? Misschien kunnen we checken of de rivier niet meer bevroren is?" suggereerde ze. Hij knikte. Hij voelde dat zijn poten afdrukken achterlieten in de witte sneeuw, die er al een tijdje lag. Hij wou dat die was verdwenen, dat het weer gewoon gras was waar hij op liep. Zo nu en dan voelde hij één van zijn poten wegzakken. Overal rook hij geuren van andere clankatten, en de sporen waren ook aanwezig. Geen enkele geur was nog vers, dus spoorzoeken was geen optie meer. Hij keek nog altijd rond. Er waren niet veel dieren actief. Hij zag dat Honey naar twee merels aan het kijken was. De merels volgden hen nauwkeurig, kijkend of ze zouden aanvallen. Maar nee, dat was niet aan de Riverclan besteed, in bomen klimmen. Hij dacht ineens aan Lightpaw, zijn halfzusje. Ze hadden dezelfde vader gehad, en daarvan hun goudkleurige ogen geërfd. Ze leken totaal niet op elkaar, alleen hun ogen waren hetzelfde. Hij dacht weer aan zijn ouders. Zijn moeder had een zwart-witte vacht gehad, een superlief en sterk karakter. Hij leek op zijn moeder, alleen zijn ogen had hij van zijn vader. Hij keek even naar boven, als eerbied voor hen. Toen keek hij weer rond. Alle bomen waren nog leeg, geen enkele bladeren of knoppen. Het was een zielig gezicht, en het zag er erg eenzaam uit. Hij snoof een keer de lucht op en rook de geur van het zoete water. Hij trok een sprintje, en wist dat Honey wel zou volgen. Het ijs was aan het smelten! Het begon dus echt newleaf te worden! Hij keek stralend naar Honey, die waarschijnlijk ook erg blij zou zijn. Hij wachtte rustig op haar komst en gaf haar toen een liefdevolle lik over haar kop. "Het wordt newleaf, lieve Honey!" zei hij liefdevol, maar toch erg vrolijk. Hij keek naar het water, waar enkele wakken in het ijs zichtbaar waren. Het leukste seizoen van het jaar, en natuurlijk ook nog eens het romantische seizoen, waar meestal de meeste kittens geboren werden. Hij ging zitten, sloeg zijn staart om zijn poten en genoot van het uitzicht.

[Had veel inspiratie, dit is de overgang van Newleaf en Leafbare x'D]

Onderwerp: Re: I Gave You All vr 4 jan 2013 - 17:57

Honeyspots dartelde naast Cindersmoke mee en nam de tijd om haar omgeving nogmaals te inspecteren. De bomen waren kaal en vreugdeloos, zonder knoppen of bladeren en geen bloem durfde zich naar buiten te wagen. Terwijl ze door liep werd ze plots verstoord door Cindersmoke die langs haar stoof. Sneeuw spatte in haar gezicht en ze keek lichtelijk verrast naar Cindersmoke. Wat had die opeens? Nieuwsgierig trok ze ook een sprintje en ging ze hem achterna. Ze rende door de sneeuw die naarmate ze vorderde minder leek te worden. Toen ze bijna onverwachts tegen haar partner aan dreigde te knallen ontweek ze hem nog net en viel ze voorover in de restjes sneeuw. Ze kwam snel omhoog en keek Cindersmoke droog aan. "Wat was dat nou?" Miauwde ze maar halverwege kreeg ze door waarom hij zo hard was gaan rennen. Ze voelde een lik over haar kop en glimlachte breed. In de rivier waren enkele wakken zichtbaar en het ijs zag er aanzienlijk dunner uit dan eerst. 'Het word newleaf, lieve Honey!' Miauwde hij. Honeyspots knikte en probeerde zichzelf een beetje volwassener te gedragen door haar aandrang om te gaan juichen te onderdrukken. "Als het niet zo koud nog was zou ik zo in het water springen" Miauwde ze. Na bijna anderhalf seizoen op het land te zijn geweest en heel moeizaam met je poten moeten vissen verlangde ze al naar een warme zomerdag. Er was geen briesje wind en de lucht was strakblauw zonder ook maar één wolkje. Dan om af te koelen zou ze een duik nemen in de rivier en rond kunnen zwemmen zoals RiverClan katten zo graag deden. Glunderend keek ze Cindersmoke aan. "Tenslotte! Het werd tijd" Miauwde ze verrukt en ze gaf haar partner een kopje. "Ik kan het water praktisch al voelen als het straks weer warm word" Miauwde ze met een dromerige blik in haar ogen en ze glimlachte breed. Ze sprong op en dartelde richting de rivier. "Ik ga eens kijken hoe sterk het ijs is" Miauwde Honeyspots vastberaden en ze liep naar de rand van de oever. Ze zette één poot voorzichtig op het ijs en toen het niet echt een krakend geluid maakte sprong ze met heel haar lichaam op het ijs. Met een luide krak zakte ze er dwars doorheen en viel ze tegen een muur van kou aan. Spartelend keek ze om zich heen of ze een opening zag. Het was een vreemd gezicht, zo onder water. Het ijs lag als een dikke, glazen spiegel tegen de rivier oppervlakte aan en weerhield je er van om naar de oppervlakte te zwemmen. Ze gluurde ik paniek naar het ijs en probeerde met haar nagels het weg te krabben. Instinctief trappelde ze naar een lichtere plek om tot de ontdekking te komen dat het dun ijs was. Met al haar kracht beukte ze er tegen aan, zonder succes. Door het water haalde ze niet echt veel snelheid om het ijs door te breken. Uit alle macht zwom ze naar wat leek een lichtbron. Of ik ga dood of het is mijn redding .. Dacht ze ironisch genoeg. Op het moment dat ze dacht dat haar longen zouden knallen voelde ze de koude wind van de buitenwereld tegen haar snorharen en stak ze haar kop door het wak. Hoestend en proestend hees ze zichzelf op het ijs en probeerde de hopeloze, buiten adem Honeyspots lucht te krijgen wat niet snel genoeg leek te gaan.

Onderwerp: Re: I Gave You All za 5 jan 2013 - 14:12

Honey leek verbaasd dat hij een sprintje was gaan trekken. Hij grinnikte, haar verbaasde gezichtje was gewoon altijd zo lief. Eigenlijk was ze altijd lief, maar ja.. Hij zag haar aankomen rennen. Het duurde niet lang voordat ze hem bereikt had. Hij zag dat ze bijna op hem viel, maar week net af en viel met haar kop in de sneeuw. Hij lachte nog harder, maar likte haar toch liefdevol over haar roze neusje. "Wat was dat nou?" vroeg ze, nogal verbaasd. Maar hij hoefde al geen antwoord meer te geven. Het was duidelijk dat ze zag wat er was gebeurd. Het zou newleaf worden, aan de wakken in het ijs te zien. Het ijs was nog altijd aan het smelten. Het was al een veel dunner laagje geworden dan dat het eerst was geweest. Newleaf, hier had hij naar uitgekeken.. Hij keek naar links, waar Honey naast hem zat, haar juichen onderdrukkend. "Je hoeft je niet volwassen te gedragen bij mij," mauwde hij met een glimlach. Hij prikte zo door haar 'volwassenheid' heen. Hij zag wel dat ze wou gaan juichen, en daar had hij niets op tegen. "Als het niet zo koud was, zou ik zo in het water springen," miauwde haar zachte stem. Hij keek naar het water, dat nu waarschijnlijk nog erg koud was. "Tenslotte, het werd tijd! Ik kan het water praktisch al voelen als het warmer wordt," zei ze terwijl ze hem een kopje gaf. Hij knikte, hij had precies hetzelfde gevoel. Honey had een brede glimlach op haar gezicht en een dromerige blik in haar ogen. Ze sprong op en huppelde naar de rivier. "Ik ga eens kijken hoe sterk dat ijs is.." mauwde ze toen vastberaden. Hij keek verbaasd naar de kleine poes. "Weet je dat wel zeker Honey?" vroeg hij aarzelend. Straks zakte ze erdoor.. Maar zoals hij al wel had gedacht deed ze daar niets op uit, ze zette gewoon haar eigen plannetje door. Hij liep naar haar toe, terwijl ze een poot op het ijs zette. Toen dat niet kraakte, sprong ze er vrolijk met haar hele gewicht op. Met een enorme krak zakte het ijs in en lag Honey in het water. "Honey? Honey? HONEY!" riep Cindersmoke, half in paniek. Het duurde een hele tijd voordat ze weer boven het ijs vandaan kwam. Ze hees zich hoestend en proestend naar boven. Ze probeerde weer op adem te komen, maar ze was nog helemaal ademloos. Hij snelde naar haar toe en likte rustig over haar kop. Het was allemaal zo snel gegaan. "Laten we teruggaan naar het warme kamp, je vat kou," zei hij zachtjes. Met zijn staart dwong hij haar mee te lopen, dicht tegen hem aan, om geen kou te vatten.

Onderwerp: Re: I Gave You All do 17 jan 2013 - 17:38

Honeyspots kuchte nog steeds door, dankbaar voor de lucht die haar longen weer vulde. Toen ze Cindersmoke hoorde maakte ze een zacht geluidje. 'Laten we teruggaan naar het warme kamp, je vat kou' Miauwde haar partner. Zonder enig protest kwam ze overeind. Niet dat ze veel keus had, ze werd letterlijk gedwongen. Ze drukte zich tegen hem aan en probeerde uit de wind te blijven die toch al geblokkeerd werd door Cindersmoke. Terwijl ze naast hem liep wierp ze voorzichtig een blik omhoog naar hem. "Ik lijk wel een magneet voor problemen, niet?" Miauwde ze trillerig. De kou sneed als een klauw door haar heen. Ze vatte een beetje warmte van Cindersmoke op maar het deed weinig. "StarClan nog aan toe, het spijt me.." Miauwde ze berouwvol en ze legde haar oren een beetje naar achteren en dook mogelijk nog verder in één terwijl ze dicht tegen haar partner aan liep. Ze duwde in het voorbijgaan eventjes haar neus in zijn vacht en grinnikte zacht. Nog even en ze kon het kamp niet meer uit. Waar ze ging staan of gaan trok ze problemen op zich af. Ze had zich lang afgevraagd of de problemen haar niet op zochten maar op dagen als dit merkte je dat ze gewoon zelf alles aantrok. Toen een zacht briesje langs hen streek miauwde ze klagelijk "Oh hemel, het is zo koud!" Ze keek ook zeer opgelucht toen het kamp in zicht kwam.

Onderwerp: Re: I Gave You All do 17 jan 2013 - 17:54

Cindersmoke voelde de natte vacht van Honeyspots tegen de zijne aandrukken. Het was nog redelijk koud, maar hij zette gewoon z'n verstand op nul. Hij kon nu zijn partner niet in de steek laten. Ze was de liefste die hij ooit had ontmoet, dat mocht duidelijk zijn, en dat wist ze ook wel. Hij voelde dat haar blik op zijn kop rustte. Hij keek rustig naar beneden en zag haar babyblauwe ogen die voorzichtig keken. "Ik lijk wel een magneet voor problemen, niet?" zei haar stem. Hij grinnikte, ze was zo grappig. Hij wilde eigenlijk meteen vertellen dat dat niet zo was, maar hij had nog zo'n lachbui. Al was er altijd wel iets als Honey bij hem was, maar dat was juist leuk, dat stoorde hem totaal niet. En een beetje de held uithangen en een beetje indruk maken op haar kon natuurlijk al helemaal geen kwaad. Hij keek haar diep in haar ogen en zei: "Natuurlijk niet, je bent het beste wat me ooit is overkomen, daar ben je een magneet voor." Het was oprecht gemeend, want hij hield van haar, zielsveel. Hij voelde een koude bries over hem heen gaan. Hij ving alle wind, zodat Honey niet ziek zou worden, aangezien ze helemaal nat was. "Starclan nog aan toe, het spijt me.." miauwde ze. Het klonk erg berouwvol. Cindersmoke wierp een blik op haar en raakte voorzichtig haar kopje aan met die van hem. Hij zag dat ze haar oren plat naar achteren had gelegd en was daarna nog dichter tegen hem aangekropen. Daarna voelde hij haar neusje zachtjes in zijn vacht drukken. Hij glimlachte. Ja, dit was liefde, niet waar? Dankje StarClan, dacht hij bij zichzelf, dankjewel voor deze mooie dingen. Inmiddels was het kamp in het zicht gekomen. Normaal hingen er wel katten voor het kamp, maar door de aanhoudende kou waren ze binnengebleven. "Oh hemel, het is zo koud!" riep Honey toen klaaglijk uit. Hij knikte. "Maar we zijn er bijna," verzekerde hij haar. "Je kunt het kamp al zien liggen," vervolgde hij grinnikend zijn verhaal.

Kort, moet koken x'D

Onderwerp: Re: I Gave You All ma 21 jan 2013 - 13:42

Honeyspots keek hem lichtelijk verrast aan toen ze voelde dat haar eerdere poging tot affectie werd beantwoord. Meteen voelde ze zich warm van binnen worden. Waar had ze dit aan verdient? Zijn stroom van liefde leek maar geen einde te hebben. ‘Maar we zijn er bijna, je kunt het kamp al zien liggen’ Ze spitste haar oren lichtelijk en sprong dus ook meteen het kamp binnen. Ze trippelde naar een kluit riet en begroef zich er meteen in. Ze krulde zich op en begon haar vacht schoon en droog te likken. Ze was er van overtuigd dat Cindersmoke wel zou volgen, misschien nadat ze weer warm was konden ze samen gaan jagen of patrouilleren. Ze wilde in ieder geval niet binnen gaan zitten de hele dag, ze wilde aan het werk. Terwijl ze haar dikke, pluizige staart om zich heen krulde begroef ze haar neus er even in om daarna uit het riet te springen. Een beetje panisch leek het zocht ze een warmer plekje die ze vond op een goed beschut plekje naast de medicijn den. Ze groef zich een beetje in en krulde zich toen op, haar staart ging zoals gebruikelijk weer om haar heen en ze begroef haar neus er in. Ze kuchte lichtjes en bibberde. Terwijl ze daar lag begon ze na te denken. De clan om haar heen leek in volle glorie bezig te zijn. Het kwam een beetje uit het niets maar plotseling dacht ze weer aan haar moeder. Zwijgend liet ze haar blik naar haar poten glijden. Zou het koud zijn in StarClan tijdens bladkaal? Ze kreeg de vage impressie van niet. Ze geloofde altijd de verhalen dat StarClan het eeuwige leven was en dat het daar vredig en mooi was, geen plaats voor kou dus.

{Sorry voor die korte postjes telkens, zit niet zo lekker in me vel door thuis situatie en zo}

Onderwerp: Re: I Gave You All