{Open} I'm crying in a dark night

Leafstorm liep langzaam door het kamp heen. De manenschijn verlichtte haar pad en ze voelde zich niet helemaal op haar gemak. De witte WindClan poes had haar nestje kittens achtergelaten in de nursery. Soms twijfelde ze wel eens aan haar ouderschap, ze stond er alleen voor. Fearlightning had haar verlaten en daar moest ze vrede mee sluiten, of tenminste proberen. Haar lichtgroene ogen zagen het hoge gras in de verte opduiken, een steek in haar hart. Daar was alles begonnen, alle liefde en alle problemen. Ze had moeite haar tranen binnen te houden. Ze kwam dichterbij en liep tussen het hoge gras door. Ze vond een plekje wat heel vaag naar haar rook. Ze schrok toen ze de vage geur nog rook van haar oude partner, alles was wel heel vaag. Dit was dus nog steeds haar plekje. Ze zuchtte en kneep haar ogen tot elkaar, maar toch kwamen de tranen naar buiten. Leafstorm ging liggen en hief haar kop, dit stukje was niet helemaal vol gegroeid. Ze zag de volle maan en een steek kwam door haar heen. ''Mam.. Pap..'' Fluisterde ze zachtjes. ''Ik kan het niet meer..''

Hallelujah voor Babs die ons tot dit aanzette x'D

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Op de een of andere manier had hij maar niet in slaap kunnen komen. Waarom wist hij niet precies, maar om nou in zijn nest te blijven liggen had hij ook geen zin in. Misschien zou hij wel wat vermoeider worden als hij een tocht buiten het kamp maakte. Doordat Shadowpaw dat besluit had genomen, liep hij nu door het territorium van de Windclan. Het zou niet lang meer duren voor hij een warrior zou worden, maar hij was nog steeds een apprentice en daarom had hij het kamp uit moeten glippen zonder dat iemand hem door had. Maar nu hij eenmaal buiten het kamp had, had hij het gevoel dat hij zich kon relaxen, alleen niets was minder waar, want plotseling rook hij de geur van één van zijn clangenoten. Blijkbaar was hij toch niet de enige die het kamp uit was gegaan rond deze tijd. Hij hoopte alleen niet dat de kat boos op hem zou worden, omdat hij het kamp uit was gegaan. Hij liep rustig dichterbij, maar het duurde een tijd voor hij de poes zag liggen. Het gras was te hoog geweest om echt duidelijk te zien wat er voor je gebeurde. Hij wist niet helemaal goed of hij haar moest storen, maar hij besloot toch maar om iets te zeggen. "Hey, het lijkt erop dat ik niet de enige ben die niet kan slapen." Zei hij tegen de poes als begroeting.

{Open} I'm crying in a dark night S3HIJn

{Open} I'm crying in a dark night EsObDFy

{Open} I'm crying in a dark night UK1ajoI

{Open} I'm crying in a dark night MKN7vHE

{Open} I'm crying in a dark night LcrIgCQ

Ze keek op toen ze een stem hoorde. "Hey, het lijkt erop dat ik niet de enige ben die niet kan slapen." Ze bekeek de kater eventjes, hij was nog Apperentice. ''Ik ben Leafstorm.'' Zei ze en veegde haar ogen snel een beetje af aan haar poten en keek weer naar de kater. ''En nee, ik kon niet echt slapen in de drukte van de nursery.'' Ze glimlachte eventjes toen ze dacht aan de Queens die hun kittens niet in slaap kregen.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

CHERRYFALL

_{Ze was van plan 's nachts rond maanhoog op te staan. Ze was nogal een nacht kat, en een maanwandeling zal haar wel weer eens goed doen. Cherryfall liep rustig uit haar den, en keek schichtig om zich heen of niemand haar volgde, of zag dat ze het kamp uit zou gaan. Ze ging door de kamp ingang, en kwam zo in het WindClan territorium. Rustig liep ze door het heide landschap, kijkend naar de maan. Ze snapte niet waarom katten sliepen 's nachts, de nacht was toch prachtig, vond zij dan. Ze liep verder het territorium in, en de geur van andere katten kwam haar neus binnen, katten uit haar Clan. Was ze dan niet de enige die 's nachts wakker was? Ze liep op de geur van de katten af, en net toen ze aan kwam lopen hoorde ze een witte poes praten. ''En nee, ik kon niet echt slapen in de drukte van de nursery.'' Cherryfall ging stil bij deze katten zitten.

Mood» Shy Company» Open Words» 165}

"Ik ben Leafstorm." Hoorde hij de poes zeggen. "En nee, ik kon niet echt slapen in de drukte van de nursery." Dat vond hij ergens wel begrijpelijk, ook al was de laatste keer dat hij in de nursery had geslapen toen hij nog een kitten was. "Mijn naam is Shadowpaw." Stelde hij zichzelf voor. Leafstorm had het ook gedaan, dus het zou een beetje raar staan als hij zich nu niet voorstelde. Hij keek even omhoog naar de maan. Het was gelukkig geen nacht zonder maan, want anders zou het donker zijn geweest en dan zou het lastig zijn geweest om überhaupt hier te kunnen komen. "De maan is best mooi, vind je ook niet?" Besloot hij uiteindelijk te vragen. Het was misschien een beetje een rare vraag, maar hij wist niet helemaal goed waar hij het anders over moest hebben. Het duurde niet lang hierna voor hij doorhad dat er een andere poes bij hun was komen zitten. "Hallo." Begroette hij de poes. Hij wist niet goed in hoeverre ze alles had gehoord, maar dat zou er zo vast wel uit blijken.

CHERRYFALL

_{"Mijn naam is Shadowpaw." hoorde ze een apprentice zeggen. Cherryfall twijfelde, zal ze zichzelf ook voorstellen? Ze wachtte even tot één van de katten haar had opgemerkt, en ze haar aanspraken. Cherryfall keek weer naar de maan, en hoorde dat de apprentice iets zei, maar ze hoorden niet wat. Cherryfall sloot meestal alles om haar heen af, als ze de maan bekeek. "Hallo." de begroeting van de apprentice deed haar er weer aan denken dat er nog anderen bij waren. "Oh, eh, hallo." begroette ze de apprentice. Ze was nogal verlegen, en wist dus niet goed wat ze moest zeggen. "I-ik ben Cherryfall." bracht ze voorzichtig uit. Ze had gehoord dat de apprentice zich ook had voorgesteld, dus waarom zij ook niet? Haar blik ging van naar de apprentice, Shadowpaw, naar de witte poes, maar keek vervolgens weer naar de grond.}

"Mijn naam is Shadowpaw." Sprak de Apperentice, had ze het dus goed, dat hij er nog een was. "De maan is best mooi, vind je ook niet?" Sprak Shadowpaw en ze knikte eventjes. De maan was altijd een teken van rust en vertrouwen voor haar geweest, haar grootste steun in moeilijke tijden. Ze had zich de laatste tijd veel te veel afgezonderd van de rest. ''Ja, ik houd van de maan.'' Sprak ze zachtjes terwijl ze weer omhoog keek. Ze keek op toen ze Shadowpaw iets hoorde zeggen. ''Hallo.'' Ze keek even tegen wie hij het had en haar blik viel op een rode poes die erbij was komen zitten. ''Hey.'' Zei Leafstorm zachtjes en een klein glimlachje kwam op haar gezicht. "Oh, eh, hallo." Begroette de rode poes. "I-ik ben Cherryfall." Leafstorm keek even naar de rode poes, ergens herkende ze haar wel. ''Ik ben Leafstorm.''

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

"Ja ik houd van de maan." Hoorde hij Leafstorm zeggen. Veel katten zouden er waarschijnlijk wel van houden, maar een aantal misschien ook niet. "Oh, eh, hallo." Kreeg hij als begroeting terug van de rode poes die erbij was komen zitten. "I-ik ben Cherryfall." Hij glimlachte vriendelijk naar de poes. Hij wist niet helemaal goed of de poes nerveus was, maar misschien leek het ook alleen maar zo. "Ik ben Leafstorm." Hij wist dat de poes zijn naam waarschijnlijk al had gehoord, dus hij deed geen moeite om zijn naam nog een keer te zeggen. Hij had eigenlijk geen idee wat ze 's nachts konden doen. Gaan jagen ofzo was nu misschien niet zo handig en de meeste prooien zouden waarschijnlijk aan het slapen zijn. Hij zag geen andere optie dan niks te zeggen, want waar moest je het nou eigenlijk over hebben?