Am I just.. Humiliated?

<sub>Met slome passen betrad ze het kamp en sloot ze haar ogen even om ze vervolgens weer vermoeid te openen. Dit was een van de eerste keren de laatste dagen dat ze zo moe was. En eigenlijk was dat nog niet zo vreemd, als je de dingen die ze vandaag allemaal had gedaan één voor één opnoemt. Een zucht verliet haar bek en nadat de warrior den in zicht kwam baande ze zich een weg ernaartoe. Ook omdat het weer wat warmer was geworden voelde ze zich suffer dan voorheen tijdens Leafbare. Hoogst waarschijnlijk was het luie gevoel dat je kreeg van de warmte het enigste minpuntje dat Newleaf had. Maar goed, ze besteedde haar tijd er niet aan, lui zijn en niets doen was sowieso al niks voor Ivyleaf. Ook al kon ze een goede nachtrust gebruiken, het liefste zou ze nog de hele nacht doorwerken voor de Clan.

Eens ze haar eerste stap in de den zette, liet ze haar lichaam al meteen vallen op het dichts bijzijnde nest, al duurde het niet lang of ze was alweer klaarwakker. Opgeschrokken sprong ze weer recht en keek een beetje beschaamd naar de kat waar ze zonet op gevallen was. "Sorry.. Ik heb je niet gezien." sprak ze ietwat zacht met een duidelijk hoorbare bittere toon in haar stem. Ze haatte het om haar excuses aan te bieden, vooral na zo'n totale vernedering. Enkele lachende stemmen reikte haar oren en lieten haar nog een vernederende blik opzetten. Leuk, misschien was ze toch beter weggebleven.

Open!</sub>

<sub>Al was ze kwaad, de woede kwam niet door de kat waar ze op gevallen was. omdat ze zichzelf totaal voor schut had gezet was ze kwaad op haarzelf. "Sorry Ivyleaf!" De stem van de kat liet haar nu pas beseffen dat ze het met een kitten te doen had. "Ik wist niet dat dit uw nest was!" Een grijns kwam tevoorschijn op haar gezicht. "Maar jonge Novakit, dit is mijn nest helemaal niet." De manier waarop ze sprak had alles behalve een kwade toon. Het klonk eerder licht, fel en onschuldig. Omdat ze wist dat als de kitten er ooit achter kwam dat het nest niet van Ivyleaf was, de werkelijke eigenaar er ook achter zou komen op de een of de andere manier. En dan zou ze pas in de puree zitten. Je wist maar nooit wat voor kat het kon zijn!

Korte posten aan de macht~!</sub>

_{Haar blik leek wel verzacht te zijn eens ze het echt besefte dat het een kitten was waarop ze gevallen was. Maar het was gewoon een masker, zodat de kitten dacht dat Ivyleaf onschuldig was, een kattin die nooit iemand iets kwaad deed. "Maar, u ging hier toch liggen? Ik dacht .. dat .." Haar zin onafgemaakt en haar oren al wiebelend hield ze haar kopje scheef. "Ja? Wat?!" zei ze ietwat luid en vernauwde haar beide amberkleurige ogen. "Ehm.. Sorry. Het is gewoon raar om een kitten in de warrior den te zien, als je me snapt." mauwde ze er vlug achter. Deze keer was het haar beurt om verbaasd met haar oren te wiebelen. Ze had er eigenlijk nog niet bij stil gestaan dat er een kitten in de warrior den stond. "Wat is uw nest dan, Ivyleaf?" Vroeg ze beleefd. Ze wou haar nest wel aanwijzen, maar stond op het punt eerst iets anders te doen. "En waarom wil je dat zo graag weten? Ben je dan iets van plan of zo? Toch geen insecten in mijn nest leggen wanneer ik weg ben hé?" Lichtelijk speels haalde ze een wenkbrauw naar boven en keek de jonge, onervaren bruine poes nieuwsgierig aan.}