Take a walk

De vogeltjes kwetterde in de zon. De zon scheen over het kamp en drong door het bladerdak van het leerlingen hol, waar een zwart langharig bundeltje lag te slapen in de enige schaduw die zich in het hol schuil hield.Het zwarte bundeltje rees op en daalde weer rees op en daalde weer, het was Darkpaw apperentices Donderclan. Er kwam nog een beweging in het lijfje ,de oren spitste en de ogen gingen open van de leerling en hij hief zijn kopje op en keek om zich heen.Hij zag alleen een paar andere apperentices om zich heen. hij keek verveelt en stond op hij had zich voor genomen om vandaag te gaan jagen bij de vierboom dus hij stond op en `liep naar de ingang van het leerlingen hol en keek nog even achterom niemand zou hem missen dat wist hij in iederegeval zeker.
Darkpaw sprong op en sprintte de doorntunnel door en volgde het pad naar de vierboom.


Even later had Darkpaw al heel wat gevangen en kwam bij de vierboom aan.Darkpaw keek zijn ogen uit en dacht
,,Worden hier dus de meetings gehouden?! wow dat is groot, ik hoop dat ik ooit ook zo,n meeting bij mag wonen!,, hij zag een grote rots in op het veld en er lag aarde op dat was platgestampt door grote leiders van de clan en ook de aarde was platgelopen door vele generaties katten van verschillende clans en Darkpaw rook ook verschillende clangeuren en precies naar elke clan kant als je er naar toe liep werd de geur sterker zodat je wist van wie welk territoria was hij rook elke clan maar gelukkig waren ze allemaal oud en waren er geen katten in zijn aanwezigheid, al wist hij dat wel zo zeker en Darkpaw spitste zijn oren en keek vlug om en zag...

Shadowpaw ademde rustig in en uit. Het lag lekker, op de vacht van Graypaw. Ze spitste haar oren. Iemand was blijkbaar al opgestaan en wou nu de Den uitgaan. Shadowpaw opende haar ogen en zag Darkpaw's vacht nog net verdwijnen. Waar zou hij nu weer naartoe gaan? Het was nog veel te vroeg voor te gaan trainen met Winterstorm, dus dat kon het in ieder geval niet zijn. Shadowpaw keek hoe hij verdween en besloot hem te achtervolgen. Ze stond langzaam op en volgde hem. Verse geuren, die ze inmiddels kende en in haar neus geprent had, kwamen haar neus binnen. Het was verse geur van prooi en Shadowpaw kreeg zin in jagen, maar eerst wou ze weten waarom Darkpaw nu zonder training ging jagen. Had hij soms iets afgesproken met Winterstorm waarvan zij niet wist? Je mocht toch niet gaan jagen zonder toestemming van je mentor? Van Darkpaw kon je alles verwachten. Shadowpaw snoof. Darkpaw's geur, sterk uitkomend boven de geuren van het bos, ging richting Vierboom. Shadowpaw's poten gingen sneller over de bladeren en ze zag een zwarte pels verdwijnen. Hij ging werkelijk bij Vierboom jagen. Nu wist Shadowpaw zeker dat Darkpaw dit zonder toestemming deed. Shadowpaw ontblote haar tanden even. Toen Darkpaw schichtig om zich heen keek, sprong Shadowpaw achter hem. Zijn blik keek recht in de hare. 'Darkpaw. Wat doe je hier?', vroeg Shadowpaw vriendelijk.

Tevreden keek de jonge Alec naar zijn pas gevangen prooi. De jonge kater van nog amper een paar maanden stond voor een dode mus waarvan de veren rood en plakkerig waren van het bloed. De kater had al snel doorgehad wat voor eten hij het liefst had, vogels. Vogels waren heerlijk, zo veel beter dan kittenbrokken die hij kreeg voorgeschoteld maar met opgetrokken neus negeerden. Nog een punt waarom de tweebeen hem kwijt hadden gewilt schoot er door de kater. De gedachten verdween al snel weer, hij had een veel beter en prettiger leven nu als Rogue. Een territorium met een mooie treurwilg, een andere kitten met wie hij zijn buit en territoria deelden en heel veel vogels, en dan vooral mussen. De beige, donkerbruine veren en hun zwarte glansoogjes, zijn ijswitten ogen staarde hongerig naar de dode vogel. Zijn maag knorde en hadden trek in een stukje mus, toch hield de kater zich in. Hij wou hem opeten op een van zijn favoriete plekjes. De vierboom. Per toeval had de kater de plek gevonden, hoewel de plek vijandig gebied was kon de jonge Alec zich niet van weerhouden steeds terug te keren. De kalme vredige rust die zijn hoofd schoon en helder kreeg was te verleidelijk. Tegenwoordig had hij geen Clankat gezien bij de vierboom dus was hij niet bang om snel gesnapt te worden, hij vond ook niet helemaal eerlijk dat de Rogue's een veel kleiner gebied hadden om te wonen terwijl de Clans lappen grond bezaten die ze makkelijk konden delen met hen. Alec nam voorzichtig het dode beest in zijn bek en trippelde kalm weg. Naar de vierboom.

Zijn poten ploften met zachte tikjes op de grond. Hij was maar vijf maanden, bijna alweer zes, maar hij was groot voor zijn leeftijd. Zijn kop en staart stonden fier omhoog, zijn ogen keken met een kalme blik vooruit. Hij kon de toppen van de bomen al zien naderen. Hij snorde zachtjes in zichzelf en begon sneller te lopen. Hoe dichter de kater bij de rustplaats kwam hoe onbehaaglijker hij zich voelde. Zijn spieren stonden gespannen toen hij minder dan twee vossenlengtes van de bomen was verwijderd. Zijn neus rook de Clangeuren maar eentje leek wel aangedikt. Wantrouwig liep hij verder, zijn ogen nog kalm en rustig maar op hun hoede heen en weer flitsend. Opeens zag hij de zwarte kater. Abrupt stopte hij. Er zat een hele vossenlengte tussen hen wat voor Alec al dichtbij genoeg was. In een oogopslag kon hij zien dat de kater iets ouder was dan hemzelf. Kalm maar iets gespannen keek Alec recht in de ogen van de Clankat. Vanuit zijn ooghoek zag hij er nog een. Verwonderd maar rustig keek hij hen een voor een aan. De vierboom leek drukbezocht vandaag. Een zwarte en een lapjeskat van dezelfde clan, zeiden zijn ogen en vertelden zijn neus. Zijn mus nog stevig in zijn bek geklemd bleef hij oogcontact houden.

-Erg dat ik langskom?-

(je moet dit liedje er bij luisteren anders begrijp je het niet zo heel goed, teminste minder.): https://www.youtube.com/watch?v=OyMyRYvNST4

Darkpaw keek om zich heen en liep naar de grote rots toe en keek het met grote ogen aan. hij zakte op zijn achterpoten en maakte zich klaar voor een sprong, hij zweefde even in de lucht waarna hij toen neerkwam met een lichte plof en keek naar de steen die onder zijn poten lach hij kon de aanwezigheid van zo,n grote kracht in zijn poten voelen met brandende ogen zag hij de steen onder zijn poten en draaide zich om met nog steeds zijn kop omlaag maar toen keek hij om.. hij zag het veld groen en zuiver maar het werd snel donkerder,
*flits* Ogen, ogen en nog meer ogen klauwen nagels oren en tanden groot als sabels, grote en kleine gestreepte langharige bijna kale zwarte witte bruine oranje stilte... doodse stilte keken ze hem aan ze leken op iets te wachten.. opeens hoorde hij iets achter zich het was schaduw en duisternis maar opeens gloeide er twee reusachtige ogen op in het duister, ze waren onmenselijk het beest kwam uit de schaduwen, het was 6x zo groot als Darkpaw! met grote machtige poten en duistere brede kop van steen, zijn ogen vol haat en duister en kwaad maar voor Darkpaw ook iets kon doen opende het beest zijn machtige bek en bracht een luide brul uit zijn bek die luide over het hele gebied en misschien nog wel verder. dit was geen gewone kat meer....

Darkpaw werd wakker hij lach versuft op de grote steen en keek angstig om zich heen met opengesperde ogen van verrukking opeens zag hij Shadowpaw voor zich staan 'Darkpaw. Wat doe je hier?', vroeg ze vriendelijk. en Darkpaw schudde zijn kop en keek Shadowpaw weer normaal aan, er had een buitengewoone glans in zijn ogen gestaan. Darkpaw stond op en liep de rots af zwaaiend met zijn staart en een duivelse blik in zijn ogen. hij wist zeker dat iets of iemand iets voor hem in petto had in de toekomst hij keek demonisch rond en herinnerde Shadowpaw,s vraag '' wat ik hier doe? ja goeie vraag dat kan ik ook aan jouw vragen, maar laten we daar verder niet op in gaan ik wilde graag gaan jagen hier voor de clan maar,, maar.., *phhff!*'' hij slaakte een diepe zucht en hij kneep zijn ogen dicht. de zon scheen fel op zijn litteken rond zijn oog dat afstak tegen zijn vacht
die hij al als kit had opgelopen. hij was nog maar een leerling?! hoe kon hij ooit?!,
Darkpaw keek weer Shadowpaw aan ,,ze zou het toch niet begrijpen! niemand begreep hem! wat zouden ze ook.. hij werd door niemand begrepen in de donderclan maar als hij nou.. Nee!! dat mocht niet, Dark zette het van zich af en keek haar aan tot hij opeens nog wat hoorde bewegen in het struikgewas en hij zag een jonge rogeu met een mus in zijn bek. Darkpaw zette zijn rug op eb blies naar de rogeu '' wat doe je hier?! dit is clan gebied! ga naar je andere rogeu,s!'' Darkpaw was niet in de stemming voor indringers.

Shadowpaw keek hem aan en haar aandacht werd getrokken door geritsel. Ze spitste haar oren en keek Darkpaw toen nogmaals aan. Wat had hij te verbergen? ''Wat ik hier doe? Ja goeie vraag dat kan ik ook aan jouw vragen, maar laten we daar verder niet op in gaan ik wilde graag gaan jagen hier voor de clan maar,, maar.., *phhff!*'', zei Darkpaw en Shadowpaw keek richting de kant, waar een sterke Rogue geur kwam opdagen. Niet weer! Darkpaw waarschuwde de Rogue al en Shadowpaw sprong naast hem en voelde zich heel even een met Darkpaw, omdat ze nu er samen voor stonden om deze kater de weg te wijzen. 'Darkpaw heeft gelijk. Ga weg waar je vandaan komt! We hebben al genoeg last met onze eigen problemen,' blies ze richting de Rogue. Haar nagels klapten zich uit, klaar om Darkpaw en haarzelf te beschermen tegen de Rogue. 'We hebben het al vaak genoeg tegen jullie Rogue's gezegd. Dat is ons gebied. Hier jagen wij. Wat jullie doen vogelen jullie maar uit in je Roguenestje,' blies ze boos richting de Rogue. Haar rug was ook hoog opgezet en zij liet haar witte, blinkende tanden zien. Deze Rogue zou hier niet snel vanaf komen.

De zwarte kat die hem als eerste opmerkte had een litteken bij zijn oog, hij wist niet waar de kater die had gekregen maar het was vast niet van een ongelukje. Zijn nagels klapte zich nog net niet uit, Alec hield zichzelf tegen en liet het musje tussen zijn poten vallen zodat hij verstaanbaar zou kunnen praten. Van de ene snauw en beschuldiging kwam al snel de ander, van de lapjeskat deze keer. Wat geërgerd al liet hij dat niet blijken hoorde hij naar de beledigingen van de Clankatten. De lapjeskat was al klaar voor een aanval terwijl hij nog niet eens iets had gedaan. Hij vroeg zich af waarom Clankatten altijd zo vijandig moeten zijn tegen Rogue's, hij was niet eens in een Clangebied. Met een schuine blik keek hij kalm van de ene naar de ander. Twee tegen een leek hem niet heel erg eerlijk als er een gevecht plaatsvond. Vooral niet omdat hij de jongste was van het gezelschap. Zijn staart zwiepte nonchalant wat heen en weer. Zijn houding en ogen straalde een en al kalmte en rust uit, terwijl het binnenin hem schreeuwde naar opties van wat hij nu kon doen. Alec bleef staan waar hij stond en keek naar de twee katten. 'Ik kom jullie niet lastig vallen met mijn problemen hoor, wees je daar maar niet druk om.' Sprak hij beheerst en helder. De jonge kater had helemaal geen problemen dezer dagen, alleen die katten waren nu zijn probleem. Ze blokkeerde zijn pad naar zijn denkplaats waar hij rustig een musje wou eten. 'Ik vraag me af wat je bedoeld met jullie. Bestempel niet iedereen als hetzelfde al komen ze vanuit een andere positie dan jij.' Sprak hij scherp. Hij was pas een Rogue, dus die opmerkingen gelden voor hem nog niet. Dat hij niet mocht jagen op hun terrein was nogal logisch. 'Wie zegt dat ik híer ga jagen. Als je goed kijkt zie je al dat ik een prooi heb.' Alles was kalm en beheerst uitgesproken. Ze konden hem niet beschuldigen van dingen die hij nog niet had gedaan. Zeker niet omdat hij nog niet op hun grond stond en er ook niet had gejaagd.

Darkpaw keek naar de rogeu die zei 'Ik kom jullie niet lastig vallen met mijn problemen hoor, wees je daar maar niet druk om.' de rogeu wist wat hij deed dat wist Darkpaw zeker. dat kon je zien aan zijn houding, hij gedroeg zich erg wijs voor zijn leeftijd Darkpaw zwaaide met zijn lange langharige staart en legde zijn oren plat tegen zijn grote zwarte robuuste kop.De kater zei helder en scherp 'Ik vraag me af wat je bedoeld met jullie. Bestempel niet iedereen als hetzelfde al komen ze vanuit een andere positie dan jij.' Darkpaw keek fel naar de kater en snauwde ''Ach joh hou toch op met dat geklets! jullie rogeus zijn allemaal het zelfde! er is maar 1 ja 1! waardige rogue die ik me kan bedenken!'' het laatste fluisterde hij meer in gedachte dan dat hij het echt tegen de kat zei. die rogeu die hij bedoelde was Scourge hij was een beruchte vijand van de Donderclan maar Darkpaw had stiekem veel respect voor hem.
'Wie zegt dat ik híer ga jagen. Als je goed kijkt zie je al dat ik een prooi heb.' Darkpaw lachte kwaadaardig '' mwahahaha! en wie zegt er dat je die hier niet in het clangebied hebt gevangen? jij hoort op het rogue gebied, dit is de vierboom de plek waar ALLE clans een keer per maand samenkomen al eeuwen lang als je denkt dat dit geen clangebied is hebt je het van alle hoeken mis!hier komen de donderclan,windclan,rivierclan en Schaduwclan samen!!'' Darkpaw werd snel boos vooral tegenover indringers.

Shadowpaw luisterde naar de tegenslag woorden van Alec en Shadowpaw liet haar scherpe tanden zien. Deze Rogue dacht werkelijk dat het geen Clangebied was hier. Het was overduidelijk wel Clangebied en Darkpaw maakte dat ook duidelijk. Shadowpaw zakte in een vechthouding. Ze zou deze Rogue zonder pardon aanvallen, dat was zeker. Ze was het ondertussen zat de alle katten van andere Clans dag in dag uit Rogue's uit het gbied moesten weerhouden. Het was een schande dat de Rogue's niet gewoon weg konden blijven. Ze hadden in hun wereldje toch zeker genoeg prooi? Trouwens, zij hadden niet zoveel monden om te vullen en hun Clan wel. 'Jullie hebben weinig monden te vullen tegenover onze Clans. Jullie denken dat het prooi zomaar onze mond komt binnenlopen en daarom jagen jullie in ons gebied. Maar laat me één ding duidelijk maken: dit is een Clangebied en al het prooi dat hier te vinden is is voor onze Clan. We moeten al zoveel monden vullen terwijl jullie Rogue's alleen voor jullie zelf hoeven te jagen,' sprak Shadowpaw met uit geklapte nagels. 'En wij houden er vooral niet van als je zo onrespectvol over onze Clans spreekt,' zei Shadowpaw met dichtgeknepen oogjes. Zijzelf was ook niet erg respectvol geweest, omdat zij de wreld nog niet kende. Maar aangezien deze kater de Clans kende, moest hij toch wat beter gaan praten. Shadowpaw sprong opeens naar de kater en haalde hem onderuit, haar nagels graaiend in zijn pels.

Alec luisterde naar de terugkaatsing voor woorden, de zwart kater die eerder Darkpaw werd genoemd leek hem de slimste van de twee. Hij gedroeg zich misschien vijandig en verdedigend tegenover hem maar dat was maar al te logisch. Die ander daar in tegen.. Alec vond haar iets te open, ze wist haar woede haast niet onder controle te houden. De gespannen spieren, de houding, haar nagels. Alles duidde erop dat hij aangevallen zou worden door deze poes, maakt niet uit wat of hoe. Voorbereid op een aanval luisterde hij naar de verwoording van de poes en was licht verontwaardigd. Ze vonden dat hij onrespectvol deed tegenover hun Clan. Hij had helemaal niks gezegt tegen hun Clan, het enige wat hij had gezegt dat ze de Rogue's niet over een kam moesten scheren en dat hij zijn problemen niet bij hun zal opzadelen noch in hun gebied jagen. Was dat onrespectvol? Dan had het woord een heel andere betekenis gekregen dan hij dacht. Het gaf juist blijk dat hij wél respect had voor de Clans. Het enige wat hij af en toe kwam doen was hier zitten en denkend over vraagstukken die nog niemand had opgelost en over zijn leven. Dit keer wou hij dat doen met een stuk prooi dat hij had meegenomen uit zijn eigen territoria. Het feit alleen al dat hij de grens nog niet eens had overschreden, het was maar een stap, bleek dat hij nog geen enkele regel had gebroken. Dat maakte zij ervan.
Zoals verwacht viel de poes als eerste aan en haalde met haar nagels bijna zijn hals open als hij net was weggesprongen. Kalmpjes keek hij naar beide katten. 'Laat me een ding duidelijk maken.' Zei hij nog even rustig als daarvoor, alsof hij net niet was aangevallen. 'Ik heb nog geen één poot op jullie grond gezet. De mus kwam van mijn eigen territoria. Ik heb geen enkele regel gebroken en in niets van mijn spreken onrespectvol gesproken heb over jullie clan.' Hij liet hun blik los om kort naar de onzichtbare grens van de Clans te kijken, nu drie stappen van hem af. 'Ik heb jullie alleen nog maar onrespectvol horen praten over de Rogue's, terwijl sommige ook in groepen leven. Misschien minder maar die hebben ook monden te voeden. Ik leef dan alleen en ben sinds kort rogue. Jullie kunnen van de Rogue's geen respect verwachten als jullie die zelf ook niet tonen.' Hij stopte met praten. Zijn spieren waren gespannen en door zijn grootte van een volwassen kat maar zo snel als een kit zou hij voorlopig nog wel kunnen ontwijken. Maar op een gegeven moment moest hij of weg of vechten. Al had hij liever geen van twee en rustig zijn musje delen om te horen hoe het Clan leven was.

darkpaw had zitten luisteren naar de rogue hij had wel degenlijk respect voor de clans dat was zeker een goede zaak al wist darkpaw dat hij hem niet vertrouwde opeens viel shadowpaw de rogue aan en de rogue deed alsof er niks aan de hand was en ging gewoon verder 'Ik heb jullie alleen nog maar onrespectvol horen praten over de Rogue's, terwijl sommige ook in groepen leven. Misschien minder maar die hebben ook monden te voeden. Ik leef dan alleen en ben sinds kort rogue. Jullie kunnen van de Rogue's geen respect verwachten als jullie die zelf ook niet tonen.' de rogeu had gelijk al ging hij zich niet verlagen tot iemand zoals hij hij brak wel zijn boosheid af maar bleef hem geniepig aankijken met een sluwe blik '' je hebt gelijk over het respect, je moet het verdienen rogues zijn niet bepaald gewild bij de clans kan ik je zeggen maar meer niet respect moet je verdienen ja inderdaat en shadowpaw , daar moet jij toch alles van af weten?!'' dat laatste zij hij met een duivelse grom in zijn stem maar keek toen weer naar de rogue '' je hebt gelijk ik moet het je na geven maar als je ons respect wilt vraag ik je een andere plek te zoeken om dat (de mus) op te eten clankatten hebben niet graag rogues in de buurt mee zeg ik daar niet over'' darkpaw wachte op antwoord van de kater en keek met een minachtende grom op shadowpaw neer..

Shadowpaw keek even minachtend terug naar Darkpaw. Dit was tijdverspilling voor haar. Tenslotte leek Darkpaw nauwelijks blij met haar hulp. Nou, dan niet. Dan deed hij het zelf maar bij die Rogue's. Shadowpaw was het zat om zo minachtend te worden behandeld. Zij was ook maar een poes! Zij kon toch ook niet weten dat die kater toch niet zo vijandelijk hoefde te zijn? Hij had dan wel respect voor de Clans, maar dan moest hij ook uit hun territorium blijven, vond Shadowpaw. Maar Shadowpaw vond het ook best stom van haarzelf dat ze meteen aanviel. En van Darkpaw was het stom dat hij de Rogue een klein schijntje van vertrouwen bleek te geven. Shadowpaw keek hem aan en met een korte zwiep van haar staart liep ze weg. 'Zoek het dan maar uit, Darkpaw,' zei ze nog over haar schouder, terwijl ze boos weg beende. Het was nu al zo vaak gebeurd dat Darkpaw haar als een van de mindere behandelde, gewoon omdat ze in haar vorig leven een huiskat was. Ze was opnieuw begonnen als een Apprentice. Tenslotte zou Darkpaw anders op haar neerkijken als ze haar krijgersnaam al kreeg. Shadowpaw trilde al van opwinding. Dat zou ze fantastisch vinden. Shadowtear... Dat klonk haar redelijk mooi in haar oren.

Alec voelde zich als een vreemde die midden in een gesprek belande en de structuur ervan probeerde te volgen maar zag dat die er niet was. Darkpaw leek het voor hem op te nemen, nou ja. Opnemen was een groot woord, hij zorgde ervoor dat zijn kameraad niet verder ging met haar aanval en dat hij niet hoefde te vechten tegen zijn wil in. Kort keek hij naar de kater met het litteken over zijn oog, moest hij hem nu bedanken of zou dat niet in goede aarde vallen. Hij gaf maar een knikje om maar in de middenmoot te zitten en keek kort naar de poes die Shadowpaw leek te heten. Hij had het gevoel dat hij iets miste maar hij probeerde het ook niet in te vullen, dit was Clangedoe niks voor een simpele Rogue als hem. Beide katten keken elkaar even minachtend aan, het was duidelijk dat die Shadowpaw of een buitenbeetje was of ze moest net iets anders zijn dan de rest want anders werd je toch niet zo aangekeken en gesproken. Een kort zwiepje van haar staart en beende toen weg. Verbaasd luisterde ze naar wat ze zei en zag toe hoe ze verder liep en nog een boze nablik gaf. Toen de Thunderpoes uit het zicht was verdwenen keek hij naar Darkpaw. Hij liep rustig naar zijn mus en pakte hem weer op en legde hem wat weg. Niet precies wetend wat hij nu moest doen bleef hij kort staan. 'Mag ik hier me musje eten en dan vertrekken of moet ik nu teruggaan?' Vroeg hij droogjes. Het liefst at hij hier snel zijn mus op en vertrok weer, en misschien zou Darkpaw nog wat loslaten over het vage gesprek van net. Al leek hem dat nogal onwaarschijnlijk.