уσυ ωιℓℓ ηєνєя ℓινє ιƒ уσυ αяє ℓσσкιηg ƒσя тнє мєαηιηg σƒ ℓιƒє.

Codes © by Noor aka Hollypaw. Don't use them!

Welcome to my life..

Stuiterend van blijheid keek ze naar de opkomende zon. “Mag ik, mag ik, mag ik?!” Gilde ze vrolijk naar de kattin die haar de afgelopen manen had gevoed met melk. “Ik wil zó graag naar buiten!” Jammerde ze. Het werd weer warmer buiten en ze bewonderde de grote bol die nu opkwam en die de katten in het kamp de zon noemden. Haar moeder leek er echter niet zo blij mee dat zij er zoveel van hield en er zoveel aandacht aan schonk. “Novakit.. doe eens rustig. Het is nog vroeg, kom slapen.” Maar Novakit schudde haar hoofd eigenwijs. “Nee! Ik wil naar buiten!” Mokkend ging ze zitten, maar stil zitten deed ze niet. Ze wiebelde van haar ene bibs naar de andere en keek naar buiten. Jammerend probeerde ze rustig te zijn, maar lang lukte het haar niet. “Mag ik nu?” Klonk haar heldere stemmetje weer door de den heen. De andere moederkatten begonnen de jammeren dat ze wilden slapen, waardoor de poes die haar verzorgde knikte dat ze naar buiten mocht. Meteen schoot Novakit er als een speer vandoor en vol vreugde schoot ze door het kamp heen. “Zonnetje!” Gilde ze vrolijk, waarna ze zo snel mogelijk de hoogste plek opzocht om vanuit daar de zon te bekijken. Haar gele oogjes straalden in het licht van de zon terwijl ze, nog steeds wiebelend van de energie, naar de opkomende zon staarde. “Wauw!” Zei ze, duidelijk onder de indruk. De zon zag er dan ook zo groot en machtig uit. “Kan.. ik dat ding aanraken?” Vol energie schoot ze op de zon af. Maar ver kwam ze niet, want de rand van het kamp hield haar tegen. Teleurgesteld zuchtte ze. Dan moest ze het maar vragen aan een kat die wel naar buiten kon! Snel liep ze op de eerste warrior af die ze zag. “Heeft u ooit de zon aangeraakt?” De kater keek haar bot aan, maar zij wachtte geduldig op een antwoord. “Ga weg, jonkie.” Snoof de kat. Novakit zag er geen kwaad in en rende weer weg van de kat opzoek naar iemand anders. Toen ze eindelijk iemand gevonden had, die ze amper kende, ging ze voor de kat staan en keek deze met stralende oogjes aan. “Weet u of ik de zon aan kan raken?” Vroeg ze terwijl ze grote oogjes opzette. Ze wilde serieus het antwoord weten! Want ze wilde die grote bol echt aanraken en ermee spelen! “Wie bent u, eigenlijk?” Ze mocht dan wel een enorme kletskous zijn, maar beleefd was ze wel. Tegen iedereen ouder dan haar zei ze voornamelijk u, hoe raar het ook mocht klinken voor anderen. “Ik ben Novakit!” Stil bleef de kit niet staan, want haar pootjes bewogen onder haar voeten en leken nooit te stoppen. “Bent u een warrior?” Wow, als ze tegen een warrior sprak dan zou het wel erg cool zijn! “Ik heb heel vaak tegen een warrior gespreken, e- Oh!” Opeens schoot haar iets belangrijks te binnen. Fluisterend begon ze haar verhaal. “Gisteren heeft een appel me aangevallen en ik merk dat er steeds meer appels komen hier. Volgens mij zijn ze aan het plannen om de katten uit te roeien, we moeten ze doden, voordat zij ons doden! Doet u mee?” Haar ogen straalden eerlijkheid uit. Het was natuurlijk gewoon haar fantasie, maar door haar immens grote fantasie had ze nu wel een angst voor appels gekregen. “.. Appels zijn kwaadaardig.” Fluisterde ze, waarna ze om haar heen keek en slikte. “Hopelijk hebben ze me niet gehoord.” Fluisterde ze weer waarna ze de kater met vragende oogjes aankeek wachtend op zijn antwoord.

{Open voor zowel warriors als apprentices, geen kits.}

_{Een warme ochtend zon kwam de Nursery binnen terwijl Innerghost haar ogen opende. Ze staarde naar buiten. Intussen was ze toch wel moe geworden van het Queen zijn. Natuurlijk was ze nog steeds een warrior, enkel was ze moeder geworden - waar ze echt wel blij mee was, maar ze miste het, het leven als een Warrior. Langzaam kwam ze overeind en vervolgens liep ze de Nursery uit. Haar cyan blauwe ogen glommen in het zonlicht. Rustig stapte ze veder, maar heel veel veder kwam ze al niet, want een kitten kwam haar stalken. Ze keek de kitten aan terwijl ze meteen werd gebombardeerd met vragen. Ze had net nog gezien hoe de kitten werd afgesnauwd door een andere warrior, en nu werd zij beladen met de zelfde vraag. “Weet u of ik de zon aan kan raken?” Vroeg de kitten. Ze grinnikte even. "Nee kleintje, dat kan jij niet, ik ook niet, geen enkele warrior kan dat, zelfs de Leader niet," sprak ze. Ze verwachtte een vraag in de trant van 'waarom?' Maar dat zou ze dan wel zien. “Wie bent u, eigenlijk?” Vroeg de kitten. "Mijn naam, is Innerghost," miauwde ze tegen de jonge kitten die ze herkende als Novakit, dat al snel werd bevestigd door de kleine kitten. “Bent u een warrior?” vroeg de kitten. Innerghost kitten. Ja ze was een warrior, of is, maar nu lag ze enkel als moeder in de Nursery. “Ik heb heel vaak tegen een warrior gespreken, e- Oh!” De stem van de jonge kitten werd afgebroken en Innerghost keek haar aan met een vragende frons op haar voorkop. “Gisteren heeft een appel me aangevallen en ik merk dat er steeds meer appels komen hier. Volgens mij zijn ze aan het plannen om de katten uit te roeien, we moeten ze doden, voordat zij ons doden! Doet u mee?” Fluisterde de kitten als of het 't grootste probleem ever was. Maar Innerghost speelde het spelletje mee. "Ja, dat moet zeker," miauwde ze zacht. "En ik doe zeker mee! We moeten de clan beschermen," miauwde ze. “.. Appels zijn kwaadaardig.” Ze knikte terwijl ze de kitten aan keek. “Hopelijk hebben ze me niet gehoord.” Fluisterde de kleine Novakit weer. Innerghost keek geschokt als of de appels haar wel hadden gehoord. En dat deed ze terwijl ze met haar achterpoot zo tegen een boom aan schopte zodat Novakit het niet in de gaten zou hebben. En zoals verwacht viel er een appel naar beneden vlak voor hun snoet. Groot was de appel niet. Innerghost keek afwachtend naar Novakit's reactie.}

Codes © by Noor aka Hollypaw. Don't use them!

Welcome to my life..

Geconcentreerd luisterde ze naar wat de poes antwoordde op haar vraag, terwijl ze ieder antwoord goed in haar hoofd opsloeg. Toen de poes op haar gefluister had gereageerd knikte ze. Dit was de eerste kat die meedeed! Misschien was er toch nog hoop voor de katten van Shadowclan! Opeens hoorde ze een doffe klap voor haar, haar ogen gleden naar het glimmende rode ding. Meteen schoten haar oogjes wijd open en weerklonk er een luide gil uit haar mond. "ZE KOMEN ME HALEN!" Gilde ze, waarna ze opsprong en zo snel mogelijk achter een van de dens schoot. Met grote ogen keek ze kort om de bocht, maar toen ze de appel weer zag schoot ze weer terug achter de den.

_{Innerghost vond het wel leuk hoe de kitten naar haar verhaal luisterde en alles heel serieus op nam. Maar op speelse wijze dingen leren was ook wel goed - al zou ze van zelf wel in gaan zien dat appels geen gevaar zijn. Well, daar zou Innerghost haar wel bij helpen, gewoon om te laten zien dat je ze makkelijk bevechten kan. Op speelse wijze leren sluipen en aanvallen was niet slecht. Innerghost trapte tegen de boom aan en een appel viel naar beneden. Het wat grappig om te zien hoe de kitten helemaal groot werd van angst. "ZE KOMEN ME HALEN!" Gilde Novakit. Innerghost schudde met haar kop. "Oh nee! We moeten de clan aan vallen, en...- oh." Innerghoost keek om en zag hoe Novakit zich verstopte achter de den. Ze liep er naar toe terwijl ze Novakit bij het nekvel er achterweg haalde. "Kom, wij kunnen samen die appels wel verslaan," miauwde ze moedig terwijl ze haar mee wenkte. "Kijk," miauwde ze terwijl ze in een sluip houding ging. "Zo zal de appel je niet op merken en zou je er op af kunnen sluipen," fluisterde ze terwijl ze aangaf dat Novakit haar na moest doen. Daarna sprong Innerghost aan haakte ze de appel aan haar klauwen vast waarnaar ze de appel met haar klauw neer sloeg op de grond en de appel in stukjes veranderde. "En dan kom je met de aanval, zag je dat?" Miauwde ze terwijl ze naar Novakit keek. "Kijk! Daar licht er nog één, die heeft vast één van je den genoten willen aanvallen, laat zien dat die appels hier niet welkom zijn," miauwde ze naar Novakit.}

N O V A K I T

Met grote open ogen staarde ze naar haar vijand, de appel. Dat rare figuur had haar al de afgelopen twee manen lastiggevallen. Ze rilde kort, maar lang de tijd om bij te komen van de schrik had ze niet. Want Innerghost tilde haar op en zette haar vervolgens weer neer. Nu stond ze weer open en bloot! Wacht dacht Innerghost wel? Straks zouden die appels haar nog doden! Ze kroop wat naar achteren, maar besloot haarzelf bijeen te rapen toen de poes begon te spreken. De poes zei iets en zakte in een jaag houding. Kalm keek Novakit toe hoe de poes de appel aanviel en deze in stukken sloeg. Bewonderend knikte ze. Moest ze het nu nadoen? Ze zakte door haar pootjes en liep ietwat lomp op de appel die Innerghost aangewezen had. Haar gele oogjes waren gefocust op de appel en net voordat ze aanviel weerkaatste de zon even in haar ogen. Nog geen seconde daarna schoot ze omhoog en landde ze na een hoge sprong bovenop de appel die met een klap uit elkaar spatte. Met grote ogen keek ze naar Innerghost. "Wow.. Ik wist niet dat ik een appel zo kon vermoorden! Weet u nog meer technieken?" Nieuwsgierig liep ze weer op de poes af en ging ze voor Innerghost zitten, wachtend op een verdere uitleg.

_{Een beetje training voor een kitten was niet verkeerd, zo lang je ze er maar niet mee uit putte. Een beetje sluip houding oefenen en een beetje vecht technieken op appels uit testen - daar ging een kitten niet dood aan, ze kreeg namelijk geen klappen terug. Daarom wist Innerghost met wat zij deed met de kitten, dat dat niet meer dan spelen was voor de kitten - later zou ze wel zien met wat ze nu leerde dat dat in haar apprentices tijd meer effect zou hebben. "Prima gedaan, Novakit!" complimenteerde ze de jonge kitten. De kitten had het goed gedaan voor zijn klein mormel. Maar wat dacht je anders? Shadowclan kittens waren nou één maal heel snel sterk. "Wow.. Ik wist niet dat ik een appel zo kon vermoorden! Weet u nog meer technieken?" Miauwde de kitten vol nieuwsgierigheid terwijl de kitten naar haar toe liep. "Oh, ja, er zijn een hele boel technieken om je vijanden uit te schakelen." Ze keek geheimzinnig om zich heen waarna ze haar kop naar de oor van de kitten bracht. "Wist je dat je nu al voor de andere kittens staat met wat je zojuist geleerd had," ademde ze zacht in de oor van de kitten. Ze keek de kitten aan met een grijns afwachtend om de reactie die ze ontvangen ging.}