Wat een opluchting, het zou toch niet gaan regenen zo te zien! Een muisje of twee zou nog wel te vangen zijn vandaag. Een paarse halsband was duidelijk zichtbaar in de verlaten straat, en de hondentanden die erin waren vastgepind glommen, ook duidelijk zichtbaar, in het zonlicht. Een massieve, donkerbruine tabby kater sloop door de verlaten wijk heen. De twolegs werkten deze dag niet, en de sloop van hun eigen nesten nog wel zou zich die dag niet meer voortzetten. Waarom de twolegs hun eigen nesten sloopten, waar hun twoleg kits en andere twolegs moesten leven, dat wist Crooked niet. Hij snapte twolegs gewoon niet, en heeft dat ook nooit gedaan. Ieder stukje territorium was fijn, toch? Waarom zou je dan de klauwen van je monsters erin laten zetten, of ze hun zwiepende ballen die loodzwaar en steenhard waren er tegenaan laten beuken? Nee, geen respect of begrip voor die diersoort. Hij schudde zijn kop en sloop verder. Een rat zat voor een put. Crooked zakte neer, en sloop eropaf. Hij had van de ShadowClan geleerd om te jagen en te vechten, en dat was dan ook het enige waar hij ze dankbaar voor was. Plots klonk er van achteren een rollende steen, en weg was de rat. Hij zuchtte en kneep zijn ogen geïrriteerd dicht. Plots vulde een zoete geur zijn neusgaten, en hij ging overeind zitten. 'Hi, Aquila' zei hij simpelweg.