~I will catch you little prey~[Bravesoul]

Hij werd wakker van de zonnestralen die door de opening van de apprentice den naar binnen schenen. Hij deed langzaam zijn lichtblauwe ogen open en gaapte. Meerdere leerlingen werden wakker en er werd wat gefluisterd onderling. Hij had niet zo veel zin in een gesprek, dus stond hij op en liep de apprentice den uit. Zijn blik gleed over het kamp, katten verlieten het kamp of waren in gesprek. Hij keek even naar de prooibult. Hij zou eerst wat eten, dan kon hij ook wel proberen om wat prooi te vangen. Hij was daar niet de beste in, maar het zou uiteindelijk vast beter gaan. Hij trippelde naar de prooibult en pakte er een waterrat af. Met de waterrat in zijn bek liep hij naar een rustig plekje toe. Hij legde de prooi tussen zijn voorpoten en ging liggen. Hij keek nogmaals om zich heen, voordat hij de waterrat op at. Toen pas merkte hij hoeveel zin hij eigenlijk had in wat te eten. Hij at de waterrat met smaak op, om daarna zijn poten en zijn borst te likken. Er lag een kalme glimlach om zijn lippen terwijl hij overeind krabbelde. Hij zou wat prooi proberen te vangen. Hij knikte even een warrior toe, toen hij langs een oudere poes liep. Hij verliet het kamp en rende tussen de bomen door. Hij stopte met lopen toen hij bij de kleine aftakking van de rivier aankwam. Hij opende zijn bek een stukje, om de geuren te proeven. Zijn oren bewogen oplettend heen en weer. Toen zag hij het een klein groen beestje op een steen. Hij herinnerde zich dat het een kikker heette. Er verscheen een klein grijnsje om zijn lippen, maar die verdween al snel weer. Hij moest hem dan eerst wel te pakken zien te krijgen. Er verscheen een frons in zijn voorhoofd, hij zou zijn best doen. Hij zakte iets door zijn poten heen terwijl hij zijn gewicht over zijn poten verdeelde. De kikker begon net de kwaken, mooi dan leidde hij zichzelf af. Hij zorgde er voor dat de kikker hem niet kon zien toen hij in de richting van het dier sloop. Zijn hart klopte in zijn keel toen hij steeds dichterbij kwam en de kikker hem nog steeds niet doorhad. Hij bracht zijn gewicht naar zijn achterpoten en sprong op. Toen pas kreeg de kikker hem door en wilde hij in het water springen, maar hij was al te laat. Creamypaw greep de kikker tussen zijn kaken en beet hem dood, voordat die de kans had te ontspannen. Met een opgewonden glinstering in zijn lichtblauwe liet hij de kikker tussen zijn voorpoten vallen.
Toen bereikte een andere geur zijn zintuigen. Hij keek nieuwsgierig om zich heen, maar hij kon degene nog niet zien. Hij kon ruiken dat het een warrior was, een rivierclan warrior. Hij ging zitten terwijl hij zijn oren spitst naar voren hield. Hij keek even naar zijn buit, waardoor hij opnieuw een glinstering in zijn ogen kreeg. Hij had voor het eerst een kikker gevangen en eigenlijk was hij daar best trots op.

Words:512
Mood: Agitated
Company: Bravesoul

Bravesoul werd die morgen, zoals gewoonlijk, weer als een van de eersten wakker. Hij rekte zich uit en likte vluchtig zijn vacht schoon, vandaag ging hij wat jagen. De jonge warrior sprong op en trippelde op een gelijkmatig tempo de den uit, het kamp in. Het kwam begon in beweging te komen. Hij hoorde katten gapen en ze kwamen hun dens uit. Patrouille groepen werden samengesteld en het eerste groepje dat ging jagen vertrok. Bravesoul liep rustig het kamp uit, waar zou hij eens heengaan? Een kleine glimlach sierde zijn mond en hij zette zijn nagels een beetje uit. De grijzige kater besloot richting de stroom te gaan, misschien kon hij wel wat vissen vangen, wat kikkers pakken en onderweg wat andere prooitjes meenemen. Bravesoul was een geboren jager, alhoewel hij ook vreselijk goed was in vechten. Het enige wat bij hem een beetje ontbrak, was zijn charmantheid, hij had geen enkele poes die op hem viel, maar Bravesoul zelf viel ook op geen een poes uit de clan. Bij deze gedachten kwamen wat herinneringen omhoog van zijn nachtmerries de afgelopen tijd. Ze werden een beetje minder, vannacht had hij er geen een gehad tenminste. De grijze kater liep stug door en het zachte briesje wat er waaide speelde een beetje met zijn lange vacht. Zijn goudkleurige ogen speurden zijn omgeving af, opzoek naar prooi of andere katten. Na een tijdje lopen ving hij het geluid op van het krabbelende water. De bomen bewogen zachtjes heen en weer en de blaadjes ritselden door de zachte kracht van de wind. Bravesoul genoot hier nu echt van. Hij liep langs de rand van de stroom en liet zijn blik in en naast het water glijden. De grijze kater liep met een ingehouden pas voort. Na een tijdje drong de geur van een andere kat zijn neus binnen. Zijn ogen keken rond, opzoek naar de andere kat. Hij zag een wat kleinere gestalte in elkaar gedoken zitten. Hij snoof nog eens, een Apperentice van de RiverClan. Hij ontspande zich een beetje nu hij wist dat dit geen vijand was, gewoon een medeclanner. Geïnteresseerd keek hij wat de jonge kater aan het doen was. Hij volgde de blik van de crème achtige kater zag dat deze naar een steen keek. Een kleine groene gestalte zat op de steen. Bravesoul hield zijn adem zowat in om de Apperentice niet te storen en ervoor te zorgen dat de kikker wegsprong. Na een tijdje begon het groene dier te kwaken en de Apperentice zag zijn kans. Hij sprong er op af en beet het dier door. Hij zag hoe de Apperentice het dier tussen zijn poten liet vallen en er trots naar keek. Er was een vriendelijke grijns op Bravesoul's gezicht te lezen. Hij zag dat de Apperentice omkeek, hij rook iets. Vrolijk stapte Bravesoul op hem af. Nu, van dichtbij, herkende hij de kater. ''Creamypaw, was het niet?'' Sprak hij op een kalme stem. De meeste katten deden dit aan Stormstar denken, en eigenlijk Bravesoul zelf ook. Maar dit was ook niet vreemd, aangezien hij de kleinzoon van Stormstar was. ''Mooie vangst.'' Hij keek naar de kikker en ging rustig zitten, sloeg zijn staart op zijn poten en keek de Apperentice aan. Zou hij hem herkennen?

Words; 540

Er verscheen een glimlach om zijn lippen toen hij de warrior vrolijk op zich af zag komen. Even pijnigde hij zijn hersenen terwijl hij de geur van de warrior in zich op nam, er waren zo veel namen om te onthouden, maar het ging hem steeds beter af ze allemaal te onthouden. Bravesoul, dat was de naam van deze warrior. ''Creamypaw, was het niet?'' Hij neeg even respectvol zijn kop en keek de oudere kater toen aan. Er lag een vrolijke fonkeling in zijn lichtblauwe ogen. “Dat klopt, goedemorgen.” Zijn stem had een beleefde en rustige klank. ''Mooie vangst.'' Meteen verscheen de glimlach weer om zijn lippen. “Bedankt Bravesoul,” zijn snorharen trilden opgewonden. Het deed hem goed complimenten te krijgen van andere katten, zeker als dat ging over zijn jagen. Aangezien dat niet altijd even goed ging, gloeide hij van trots als het een keer foutloos gebeurde. “Het is de eerste keer dat ik een kikker gevangen heb,” zijn ogen glommen enthousiast. “Het lukte me steeds niet, maar nou was ik hem lekker te snel af.” Hij grijnsde. Hij had eigenlijk nog nooit met Bravesoul gepraat. Hij wist dat Bravesoul de zoon van Smoketear was, dus de kleinzoon van Stormstar. Het leek hem heerlijk om familie te hebben. Hij moest moeite doen om het verdriet wat opeens in zijn hart stak te verbergen. Hij vond Stormstar en Smoketear allebei heel aardig, dus Bravesoul vast ook wel. Eigenlijk kon hij het ook niet voorstellen dat familie van Stormstar niet aardig was. “Jij bent de zoon van Smoketear toch?” vroeg hij een beetje aarzelend. Hij wierp nog even een blik op de kikker, die hij straks op de prooibult zou mogen leggen. Daarna keek hij met een vrolijke blik in zijn ogen op in de ogen van Bravesoul. Het opgewonden gevoel trok wat weg, waardoor hij zich meer kon ontspannen. De leerling bloeide steeds meer op. Hij werd steeds vrolijker terwijl zijn training vorderde en maakte hij ook veel sneller contact met anderen. Hij werd vrolijk en het verdriet werd op de achtergrond geduwd, al zou het er altijd zijn, het teisterde hem niet meer. Hij begon er vrede mee te krijgen, het was zoals het was en hij zou er alles aan doen om er het beste van te maken.

Words:381
Mood: Happy
Company: Bravesoul

''Bedankt Bravesoul.'' Zei de jonge kater tegen hem en Bravesoul glimlachte vriendelijk. Hij zag hoe Creamypaw's snorharen trilden en de fonkeling in zijn ogen. ''Het is de eerste keer dat ik een kikker gevangen heb.'' Sprak Creamypaw enthousiast tegen hem. ''Het lukte me steeds niet, maar nou was ik hem lekker te snel af.'' De jonge kater greens eventjes. ''Gefeliciteerd dan, Creamypaw, met je eerste kikker!'' Miauwde hij en greens terug, het was voor apperentices een heel feest als ze hun eerste kikker, vis of konijn vingen. ''Jij bent de zoon van Smoketear toch?'' Vroeg de kater aarzelend. Bravesoul knikte instemmend. ''Jep, ik behoor bij de grote familie van RiverClan.'' Een vrolijke grijns sierde zijn mond eventjes. ''Zeg eens, Creamypaw, wie is jou mentor?'' Vroeg hij nieuwsgierig aan de kleine kater voor hem. Zijn blik viel eventjes op de dode kikker, maar gleed weer naar boven om op het antwoord van de kater te wachten.

Hij grinnikte toen Bravesoul hem feliciteerde met zijn eerste kikker. Daarna knikte hij hem dankbaar toe. Zijn gegrinnik ging over in een glimlach toen Bravesoul zei dat hij de zoon was van Smoketear. “Dan had ik het gelukkig goed,” zei hij toen. “Hoe is het om familie van Stormstar te zijn?” Er stond een nieuwsgierige blik in zijn lichtblauwe ogen te lezen. Hij had veel respect voor de leider en Stormstar wilde hem altijd helpen. Hij vroeg zich af of Stormstar anders bij hen zou zijn, alleen dat kon hij zich eigenlijk niet voorstellen. Hij nam Bravesoul nogmaals in zich op. Ja, hij kon hem vast aardig vinden.''Zeg eens, Creamypaw, wie is jou mentor?'' Hij vroeg zich af waarom Bravesoul dat wilde weten, waarschijnlijk gewoon uit interesse. “Rebelvoice,” vervolgde hij. “Ik hoop dat ze blij zal zijn met mijn vangst,” zijn stem klonk een beetje onzeker. “Waarom wil je dat weten Bravesoul?” kon hij niet laten om toch te vragen.

Words:161
Mood: Happy
Company: Bravesoul

''Dan had ik het gelukkig goed.'' Antwoorde de kater hem en hij greens terug. ''Hoe is het om familie van Stormstar te zijn?'' Vroeg de apperentice nieuwsgierig. Even dacht Bravesoul na, tsja. ''Eigenlijk is het niet veel bijzonders, ik heb veel familie om me heen en deze steunt me heel veel, iedereen kent me zowat.'' Hij greens eventjes, populair was hij wel, een beetje dan. ''Vedder niet veel bijzonders dan een normale warrior.'' Hij wachtte af op zijn vraag van de mentor. ''Rebelvoice.'' Antwoordde Creamypaw hem. '"Waarom wil je dat weten Bravesoul?'' Vroeg Creamypaw hem en de grijze kater greens lichtjes. ''Oh gewoon, gewoon een klein vraagje.'' Hij greens en knipoogde naar hem. ''Wat heb je al allemaal geleerd van der?'' Vroeg hij en ging rustig zitten.

Hij glimlachte toen Bravesoul zei dat hij veel familie had die hem steunde. “Dat lijkt me heerlijk, om familie te hebben.” Er klonk verlangen in zijn stem. “Gelukkig zijn jullie allemaal aardig voor mij,” ging hij verder. “Ik hoop dat ik straks goed genoeg ben om warrior te worden,” hij keek Bravesoul aan. “Ik wil ook de clan kunnen beschermen,” er lag een vastberaden blik in zijn ogen.''Wat heb je al allemaal geleerd van der?'' De vastberaden blik ging over in een enthousiaste. “Van alles,” zei hij vrolijk. “Ik vind jagen alleen nog heel erg moeilijk, alleen het gaat steeds beter.” hij glimlachte. “Ik heb leren zwemmen,” vervolgde hij. “En verschillende vechttechnieken,” hij keek even bedachtzaam, voordat hij zijn blik weer op Bravesoul richtte. “En nog wat speciale technieken van Rebelvoice,” er lag een geheimzinnige grijns om zijn lippen. “Ik doe mijn best om steeds beter te worden,” zei hij toen. “Ooit wil ik naast jou en alle andere warriors kunnen staan,” opnieuw klonk er verlangen in zijn stem. “Ik wil mijn ouders trots maken,” even glom er iets van pijn in zijn ogen, maar dat verdween al snel weer.

Words:191
Mood: Happy
Company: Bravesoul

''Dat lijkt me heerlijk, om familie te hebben.'' Zei de kater verlangend en Bravesoul glimlachte vaagjes, had hij dan geen familie? ''Gelukkig zijn jullie allemaal aardig voor mij.'' Ging hij vedder. De grijze kater greens eventjes. ''Ja, zo zijn wij nou eenmaal.'' Hij grinnikte eventjes. ''Ik hoop dat ik straks goed genoeg ben om warrior te worden.'' Zei Creamypaw en de kleine kater keek hem aan. ''Ik wil ook de clan kunnen beschermen.'' Hij dacht even na over de goede woorden. ''Weetje, Creamypaw. Soms wilde ik nog wel eens dat ik ook Apperentice kon zijn, spelen met de andere apperentices, lol maken. Nu heb ik veel meer verantwoordelijkheid over me heen hangen. Want weetje, katten verwachten veel als je familie bent van de leider, en tsja, dat merk je soms wel goed.'' Hij keek even naar de kleine kater, en wachtte op het antwoord van zijn andere vraag. ''Van alles.'' Zei hij vrolijk. ''Ik vind jagen alleen nog heel erg moeilijk, alleen het gaat steeds beter.'' Creamypaw grinnikte en Bravesoul greens terug. ''Ik heb leren zwemmen.'' Zei hij en ging weer vedder. ''En verschillende vechttechnieken.'' Hij zag hoe de kater eventjes nadacht. ''En nog wat speciale technieken van Rebelvoice.'' Een geheimzinnige grijns was op zijn gezicht te lezen en Bravesoul glimlachte. ''Ik doe mijn best om steeds beter te worden.'' Zei de jonge kater tegen hem. ''Ooit wil ik naast jou en alle andere warriors kunnen staan.'' Bravesoul hoorde weer het verlangen in zijn stem. ''Ik wil mijn ouders trots maken'' Even zag hij iets van pijn in de ogen van Creamypaw, waarschijnlijk hadden zijn vermoedens gelijk, maar dat hoefde hij niet tegen de kater te zeggen. ''Creamypaw, als ik alles zo hoor, en zie van jou.'' Hij wachtte eventjes. ''Denk ik dat je een geweldige warrior zult worden, en dat je aan onze zeide kan staan in de strijd.'' In zijn ogen was een vrolijke twinkeling te lezen.

Hij luisterde aandachtig toen Bravesoul weer begon te praten. Toen hij zei, dat hij soms wel weer een apprentice zou willen zijn. Hij fronste even zijn voorhoofd en trok met zijn snorharen. Toen knikte hij. “Ik begrijp het,” zei hij. “Het is moeilijk, omdat ik het zo graag wil. Alleen ik begrijp dat warrior zijn veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt.” Hij glimlachte even naar Bravesoul. Voordat hij begon over wat hij allemaal van Rebelvoice geleerd had. ''Creamypaw, als ik alles zo hoor, en zie van jou.'' Meteen keek hij hem nieuwsgierig aan. Hij wist dat er meer zou komen, dat de oudere kater meer zou zeggen. ''Denk ik dat je een geweldige warrior zult worden, en dat je aan onze zijde kan staan in de strijd.'' Hij sloeg verlegen zijn ogen neer, waardoor zijn blik op de kikker viel. Toen speelde er weer een glimlach om zijn lippen en keek hij Bravesoul aan. “Dankjewel Bravesoul,” zei hij zacht. “Ik vind het heel aardig van je dat je dat zegt,” In zijn ogen was respect te lezen. Toen knikte hij even naar de kikker. “Wilde jij nog jagen? Of zullen we deze kikker naar het kamp brengen?” Hij keek vragend. “Anders begraaf ik hem namelijk even,” er verscheen een grijnsje om zijn lippen. Hij veegde een keer met zijn staart over de grond en wachtte totdat Bravesoul antwoord op zijn vraag zou geven. Het maakte hem niet uit wat ze zouden gaan doen.

Words:242
Mood: Happy
Company: Bravesoul

''Dankjewel Bravesoul.'' Zei Creamypaw tegen hem en hij greens eventjes. ''Ik vind het heel aardig van je dat je dat zegt.'' Hij zag respect in de ogen van de apperentice. ''Wilde jij nog jagen? Of zullen we deze kikker naar het kamp brengen?'' Vroeg Creamypaw aan hem. ''Anders begraaf ik hem namelijk even.'' De kater greens eventjes naar hem. ''Ik denk dat we terug naar 't kamp moeten gaan.'' Hij glimlachtje eventjes naar hem. ''Kan je Rebelvoice je prooi laten zien, voordat ie op is gegeten.'' Hij lachte eventjes en stond op. Keek naar Creamypaw en wachtte op hem, om samen terug te lopen naar 't kamp.

~Topic uit! Moet al mijn topicjes afronden~

Hij knikte toen Bravesoul zei dat ze terug moesten gaan naar het kamp. “Oké,” Er verscheen een trotse fonkeling in zijn ogen en hij glimlachte toen Bravesoul zei dat hij dan de kikker nog aan Rebelvoice kon laten zien. “Daar heb je helemaal gelijk in,” Hij grijnste. Daarna pakte hij de kikker op en liep met Bravesoul mee naar het kamp. Daar aangekomen liet hij de kikker weer even voor zijn poten vallen. “Bedankt voor de gezelligheid Bravesoul, ik zie je vast snel weer.” zei hij toen. “Nog een fijne dag verder,” hij pakte de kikker weer op en liep er mee naar de warrior den. “Rebelvoice,” zei hij vrolijk terwijl hij bij de den in de buurt kwam. Hij zou de kikker eerst aan haar laten zien, voordat hij het naar de elders bracht.

[Topic uit]

Words:135
Mood: Happy
Company: Bravesoul

Onderwerp: Re: ~I will catch you little prey~[Bravesoul]