Remembering sunday || Appleblossom

Hij liep nu al een tijdje roekeloos door het RiverClan territorium. sommige plekken waren nog bedekt met een klein laagje, ongesmolten sneeuw. Hij had de grenzen al gecheckt, meer dan één keer. Hij was gewoon erg in de war. Vele katten in het kamp begonnen hem steeds raarder de vinden. Zeker nadat incident met Dreamheart, waarbij hij zijn linker oog half blind heeft gemaakt, en er nu een lelijk litteken overheen loopt. Zijn broer, Berrynose, had zelfmoord neigingen, en zijn geliefde kittens vonden hem zwak, of waren hem alweer vergeten. Even als zijn vriend Skywalker, en zijn vriendin Devildance. De enige die hij nog had was zijn allerbeste vriend, Stormstar.
Na een tijd kwam hij aan bij de waterval, het was inmiddels al zonsopgang. Hij was middernacht vertrokken. Met een soepele sprong landde hij bovenop de dikke, stevige tak die een overbrugging vormde bij de waterval, en liet zich in een comfortabele houding zakken. Hij zuchtte, waarschijnlijk zou hij nooit meer vrienden maken..

+Appleblossom

_{Dauwdruppels hadden zich op haar pels verzameld en gleden langzaam van haar snorharen af, om vervolgens op de grond te druppen. Twee mooie goudkleurige ogen knipperden zich open en Appleblossom rekte zich voorzichtig uit. Haar spieren voelden stram en haar gewrichten stijf. Waar was ze? Ze gaapte eventjes en probeerde besef van plek en tijd te krijgen. Al heel erg vlug zag ze dat ze niet in de den was. Van schaamte gingen haar oren eventjes hangen. Blijkbaar was ze in slaap gevallen tijdens het jagen. Zouden veel katten haar gemist hebben? Of was het niet opgevallen dat zeweg was. Ze wist het niet zeker. Ze durfde er ergens ook niet over na te denken. Bang voor het antwoord. Met ietwat zware poten liep ze terug in de richting van het kamp. Hiervoor moest ze langs de watervallen en stiekem.. Had ze daar een hekel aan. De poes was dan ook op haar hoede toen ze de watervallen passeerde. Het bulderende luide water zo ver mogelijk naast zich latende. Tenminste, totdat ze half uitgleed. Ze hapte geschrokken naar adem, maar hield haar balans. Al stond ze eventjes rillend stil, geschrokken door haar eigen onhandigheid. Ze had er geen benul van dat ze bijna direct onder Lionclaw's tak stond.}