dear this its weird (James)

Tak loerde door de bossen er was niks op haar terentorie. Tak ging van haar plek af en ging kijken ofdat ze een muis zag of iets anders van prooi. Tak keek overal maar niks te bekkenen, haar ogen tuurden over het landschap. Ze sloop langs de bossjes en vangde een geur op EEN RAT dacht ze. Ze sloop langs de bossjes naar het vieze water wat stonk. Taks slanke lijf ging langs de bossjes en ze maakte een sirlijke beweging en dook op de rat af en ving hem en beet hem dood. Haar fellege ogen tuurde nog langs de dode rat en de bossjes. Ze nam de rat mee en legde het op een stapel voedsel in haar hol. Ze ging liggen en likte haar warme lippen af, de wind ging over haar vacht. Ze ging liggen en legde haar kop op haar koude poten. Het was koud buiten haar hol ze sloot haar donkere prachtige blauwen ogen en viel in slaap al nachten was ze bezig om haar terentorie te verdedigen tegen katten die er niet waren dus eindelijk kon ze slapen.

Met elegante sprongen verplaatste James zich door de koude, bijna komende nacht. De rogue was op jacht, net zoals Logan, Kendall en Carlos. De langharige kater had de hele dag nog niets te eten gehad. Het water liep hem in de mond bij het ruiken van een muis. James had honger, maar in vergelijking, met de honger die hij in de schaarse winter had gehad, viel het nog goed mee. Langzaam maar zeker, kwam er terug meer en meer prooi in het woud. Dat maakte het een stuk makkelijker om te overleven. De geur van het muisje werd sterker en sterker, maar ook een andere geur werd sterker, de geur van een andere rogue. De langharige kater sloop rustig verder zonder er zich veel van aan te trekken. Al snel kwam het grijze diertje in zicht. Zoals altijd dat de kater aan het jagen was, liet hij zich tegen de grond zakken en sloop zo verder. Als hij nog dichter was genaderd, tot op een paar staartlengte's, sprong hij op en lande sierlijk op het muisje. Zonder dat de kans te geven ook maar het kleinste geluid te maken, maakte de rogue een einde aan het diertje zijn leven. Vervolgens schrokte hij het in een paar grote happen op. Nieuwe energie vloeide door zijn lichaam. Nu kon hij pas jagen voor zijn vrienden. Maar toen hij terug probeerde een goede geur op te vangen, werd het duidelijk dat de geur van de andere rogue ook een stuk duidelijker was. Snel nam hij het besluit om de kat te gaan zoeken. Met rustige, matige passen volgde hij het geurspoor. Het kwam uit bij een hol, James besloot niet verder te gaan, want als er meerdere katten waren, en hem aan vielen, dan zou het wel eens slecht kunnen aflopen voor hem.

Tak lag te slaapen tot een vieze stinkede geur haar neus gaten binnen kwam. Ze keek om en schapte haar keel, ze tuurde weer langs de bossjes maar er was niks te bekkenen. Ze keek met haar blauwen ogen lang de boom toppen en zei zacht: 'een katten oog onthuld alles.' Ze liep haar hol uit en liep met haar slanke lijf naar buiten, ze rook een kat die stonk wat ze van allen katten vond. Ze merkte iets op in de bossjes, ze liep er natoe en daar zat een kater. Tak keek dapper naar hem en snauwde: 'als je eten zoekt moet je hier niet zijn dit is mijn terentorie en mijn eten dus ga hier weg!!!' Ze keek hem woedend aan en gaf hem een mus en sprak 'nauw tevreden?! Scheer hier weg mormol!!!' Ze was woedent en zo kwaat ze ontblote haar nagels en ging zitten ze wachte even op aanvallen als het zouw gebeuren.........

Rustig liep de langharige kater rond doorheen het rogue territorium. Rustig staarde hij voor zich uit, vandaag zou James eens zijn best doen om meer prooi bij elkaar te krijgen dan zijn vrienden te samen. Opeens, was de geur van de rogue die hij daarnet ook had geroken, een stuk dichterbij. Met een ruk draaide hij zich om en keek recht in de blauwe ogen van een grijze poes. 'Als je eten zoekt, moet je ier niet zijn, dit is mijn territorie!' James keek de poes kwaad aan. Hij was altijd aardig, maar hoe kon je tegen zo een kreng nu een aardig antwoordt geven? dacht hij geërgerd. De grijze poes gooide dan een mus naar hem toe en zei 'Nu tevreden?! Scheer je hier weg mormol!!!' Dat was voor James de druppel die er te veel aan was. 'Ga jij je bemoeien met waar ik kom?! Of wat ik dan ook nog maar op die plek doe?!' zijn stem klonk een beetje geschrokken van de nogal botte begroeting, en daarom was hij ook nog niet vanplan om te vertrekken. Hij zou de poes tot het uiterste drijven, en kijken ofdat ze zou aanvallen. James had nog niet vaak gevochten, maar hij had er al ervaring mee, als de kat op hem zou springen zou hij zich zeker genoeg kunnen verdedigen.

Tak keek naar de kater en begon zich te likken en sprak 'wat ben jij voor een kater?! He maar je kan wel terug bejvechten dus best goed voor een kater als jij, mijn naam is Tak ik vecht maar graag met woorden en als je wilt sta ik klaar voor een spelletje zials stoeien.' Tak keek hem aan en begon calmpjes veder dingen te zeggen: 'jij mag in mijn terentorie jagen katertje maar wees gewaarschieuwt een ding hier vekeert doen zoals te veel prooi vangen en dan ben jij mijn prooi begrepen!! Maar ik vetrouw je wel op mijn gebied.'Tak keek hem strak aan maar ze begon te calmeeren en gaf geen antword meer en zwiepte met haar staart en maakte sirlijke bewegingen.

'Wat ben jij voor een kater?! He maar je kan wel terug bekvechten dus best goed voor een kater als jij, mijn naam is Tak ik vecht maar graag met woorden en als je wilt sta ik klaar voor een spelletje zoals stoeien.' James keek de grijze poes raar aan, wat ze net allemaal had gezegd... Moest hij dat aanvaarden als een compliment? Of een belediging? 'Jij mag in mijn territorium jagen katertje maar wees gewaarschuwd een ding hier verkeerd doen zoals te veel prooi vangen en an ben jij mijn prooi begrepen!!!! Maar ik vertrouw je wel op mijn gebied.' Een strakke blik van de grijze poes keek hem aan. Haar staart zwiepte. 'Aangenaam Tak, mijn naam is James.' begon de langharige rogue die niet veel van haar begreep, door haar eerst gemene begroeting, maar dan begon ze te kalmeren en zei ze zomaar dat hij toegelaten was op haar territorium. 'Bedankt dat u mij toelaat op u territorium.' miauwde James heel rustig en een stuk vriendelijker. Zijn ogen verraden geen emoties, geen kleinste glimp daarvan zelfs. Ook zijn gezicht verraadde niets, dat had hij al allemaal geleerd. Vele katten zouden hem daarop pakken, als je zo iets zou laten zien. 'Heb je misschien zin om te gaan jagen?' vroeg hij dan maar 'Buiten jou territorium of dat van mij en mijn vrienden' voegde hij er plagerig aan toe. Een glimlach was wel te zien, het zou nog wel eens tof kunnen worden, en met een beetje geluk, kon hij samen met Tak veel prooi binnenhalen en zo zijn vrienden doen versteld staan.

Tak keek naar de vriendelijke kater. Tak begon een glimlach te krijgen en sprak 'ik jaag met je mee pluizenbol wedden dat ik meer vang dan jouw en trouwens ik heb genoeg prooi hier rond lopen om voor een week een clan te voedden.' Tak keek hem aan en rende wat naar voren en keek naar hem. Haar aandacht zette ze op hem, ze ontblote haar nagels en sloop naar een mus toe die ze opmerkte in haar oog hoekken. Tak sloop heel voorzichtig naar de vogel en sprong op zijn rug en vermorden hem en beet de mus dood, ze nam het mee naar de kater die zich james noemden en gooide de mus voor zijn poten en dieuwde met haar snuit naar hem toe. Ze liep weer naar vooren en rook een muis die zijn zadje at tussen zijn potjes. Tak sloop naar de muis en gooide haar klauw erop en nam de dikken muis mee en bracht het weer naar James. Ze ging voor hem zitten en vroeg 'wie zijn jouw vrienden mijn vriendin heet Aria.' Tak keek hem vriendelijk aan en glimlachte erbij. Ze gaf James een vriendschaps lik en ging weer de bossen in.

'Ik jaag met je mee pluizenbol, wedden dat ik meer vang dan jouw en trouwens ik heb genoeg prooi hier in rond lopen om voor een week een clan te voedden.' Antwoordde de grijze poes waarna ze een beetje naar voren liep. Dan zag hij hoe ze terug kwam met een mus. 'Weet jij dan hoeveel eten een clan per week nodig heeft?' miauwde hij al lachend. James had wel respect voor de rogue. Ze kon goed jagen... Dat was zeker, 'Wie zijn jouw vrienden? Mijn vriendin heet Aria.' zei Tak vriendelijk. Net toen hij wilde antwoordden gaf ze een vriendschappelijke lik en liep vervolgens het bos in. James liep verward achter haar aan. Ze vroeg hem iets, en liep vervolgens weg. 'Mijn vrienden zijn Logan, Kendall en Carlos' begon hij toen hij de rogue terug een beetje was genaderd. 'Heb je misschien al een van hun ontmoet? Ik heb Aria in ieder geval nog niet ontmoet.' zei hij. Dan zag hij een eekhoorntje zitten knagen. 'Ik ga even weg' zei hij snel voordat hij zich in de sluip houding liet zakken en op het beestje af sloop.

Als snel kwam de kater terug aan met het doodde diertje tussen zijn kaken geklemd. Als hij bij de poes was aangekomen liet hij het diertje vallen en zei dan 'En?' Terwijl hij rustig ging zitten en het bloed dat nog aan zijn poot ging er af likte.

Tak hoorde wat James zei en sprak 'ik heb nooit jouw vrienden ontmoet....' haar stem zakkte weg in duisterniss. Tak keek hem aan en staarde naar de grond. Ze zag James terug komen met een eenkorn ze keek ernaar en sprak 'Kraaien voer kan je zien!' Ze rukte de eenkorn open en je kon zien dat de eenkorn heel oud was. Tak sprong en klom een boom in en sprong naar de ander en trok een kraai uit de boom en had hem vast met haar tanden. De kraai wilde los maar Tak hield de kraai vast en boven de eenkorn de kraai at de eenkorn. Tak beet de kraai dood en legde hem voor James. Ze begon te glimlachen en zei zacht "onnozele James zo naief..' ze keek hem aan en ging zitten en vroeg 'heb je genoeg gevangen voor je vrienden?'

╔══╦╗──╔══╦╗─────╔═╗─╔═╦╗─ ♥
║╔╗╠╬═╗╚╗╔╬╬══╦═╗║╬╠╦╣═╣╚╗ ♥
║╔╗║║╬║─║║║║║║║╩╣║╗╣║╠═║║║ ♥
╚══╩╬╗║─╚╝╚╩╩╩╩═╝╚╩╩═╩═╩╩╝ ♥
James

_{'Ik heb nooit een van jou vrienden ontmoet' kon de kater verstaan vooraleer hij de eekhoorn te graze had gekregen. Maar in de plaats van iets positiefs te zeggen over zijn vangst, miauwde ze: 'Kraaien voer, kan je zien.' een ogenblik keek James haar raar aan. Maar dan rukte Tak het diertje open, en dan kon je pas de stank van het diertje ruiken. James walgde ervan. Daarna sprong de grijze poes in een boom, waarna ze even later terug op de grond neerkwam met een zwarte kraai tussen haar kaken geklemd. Terwijl het dier nog leefde, hield ze het boven de eekhoorn. Dan at het grote zwarte dier de eekhoorn op, daarna beet ze het zwarte gevogelte toch dood. Zijn groene ogen staarden haar raar aan, die manier, had hij echt nog nooit gezien of meegemaakt. James keek naar het dier dat voor zijn poten was neergelegd. Tak glimlachte en zei dan zacht: 'Onnozele James, zo naïef' Waarna ze ging zitten en vroeg: 'Heb je genoeg gevangen voor je vrienden?' James keek haar vriendelijk aan en miauwde dan 'Alsof je mijn gedachten kan lezen' het klonk plagerig en vriendelijk. 'Ik van echt nooit genoeg, ik was aan het proberen om meer prooi te vangen dan de andere drie te samen hadden, maar daar ga ik echt nooit in slagen.' Eventjes stak de langharige kater zijn neus in de lucht, een geur van vos vulde zijn neus. 'Zo te zien is jouw territorium niet alleen van jou....' Begon hij, zijn stem stierf weg toen hij rook dan de vos dichterbij kwam. 'We moeten hier weg' miauwde hij vooraleer hij ging opstaan en begon te stappen, zo ver mogelijk weg van de vos. Dat oranje kleurig dier zou hen beide kunnen vermoorden zonder er nog maar te moeten over nadenken

Sorry voor laatheid}

Tak staarde de kater aan en keek hem met een glimlach aan. 'Alsof je mijn gedachten kan lezen' het klonk plagerig en vriendelijk. 'Ik van echt nooit genoeg, ik was aan het proberen om meer prooi te vangen dan de andere drie te samen hadden, maar daar ga ik echt nooit in slagen.' sprak James, Tak staarden hem aan en sprak 'Jij mag mijn prooi hebben wat ik heb gevangen' en ze schoof de diertjes naar hem toe het waaren er acht. Eventjes stak de langharige kater zijn neus in de lucht, 'Zo te zien is jouw territorium niet alleen van jou....' Begon hij, zijn stem stierf weg. Tak staarden hem aan en begon angstig te kijken ze rook de vos. 'We moeten hier weg' miauwde James. Tak knikte op zijn antword en stond op en nam het prooi deel mee om het aan hem mee te geven als ze naar zijn terentorie gingen, met vollen stappen liep Tak vooruit en keek telkens naar James om te kijken of er iets zak gebeuren......

@VIK: ik ken somigen waarbij ik een topic maak en dan nooit meer gaan reageeren......

╔══╦╗──╔══╦╗─────╔═╗─╔═╦╗─ ♥
║╔╗╠╬═╗╚╗╔╬╬══╦═╗║╬╠╦╣═╣╚╗ ♥
║╔╗║║╬║─║║║║║║║╩╣║╗╣║╠═║║║ ♥
╚══╩╬╗║─╚╝╚╩╩╩╩═╝╚╩╩═╩═╩╩╝ ♥
James

_{'Jij mag mijn prooi hebben wat ik heb gevangen' miauwde de grijze poes vooraleer James de vos had geroken. 'We moeten hier weg' miauwde James dan, waarna Tak met een knikken antwoordde dat ze het dier ook had geroken. De grijze rogue ging met grote passen vooruit, James volgde haar met een paar grote snel op elkaar volgende passen achter haar aan. Maar de geur van vos werd sterker en sterker. Het zou niet lang meer gaan duren voor alleer de vos hen zou gaan inhalen. Vandra James dat door kreeg, zette hij een spurt loopje in. 'Tak, je moet de prooi laten vallen, misschien eet de vos ze op, en dan duurt het langer voor dat hij bij ons raakt!' zei hij twijfelachtig toen hij zijn tempo had laten zakken en aan het zelfde tempo als de poes liep. Hij was er helemaal niet zeker van, maar het slechtste wat er zou kunnen gebeuren, dat was wel dat het tot een gevecht zou gaan uitlopen. Dat zou verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben voor alle twee de katten. In stilte hoopte hij dat Tak dat ook zou weten. Rustig wachtte hij af wat de grijze poes zou zeggen of doen. Zou ze hem gehoorzamen en de prooi laten vallen? Of zou ze de prooi toch willen meenemen? Die twee vragen spookten door het hoofd van de langharige kater. James zou het haar niet kwalijk kunnen nemen als ze haar eigen zin zou doen. Zijn bruine ogen keken haar vriendelijk maar opgejaagd aan.

Vage post sorry}

Ze keek de kater aan die bang keek maar toen sprak Tak: 'we nemen risico's ik ben niet bang voor een vos!!!' Tak renden door over het gras zo snel met prooi in haar mond. Dat ze haar terentori uit was en daar de prooi begroef onder een dikke struik. Ze tuurde rond maar de vossen geur werd sterker en ze rende terug naar James. Tak staarde de kater aan en sprak zacht: 'ik heb het prooi begraven en met strond erom heen het plekje gedaan zo dat de vos het niet zouw vinden.' Ze lachte naar hem en tuurde over James heen en zag de vos en riep 'we moetten weg de vos is achter je!!!' maar al gauw zag ze de vos op hun af komen en liet ze James aleen achter en verschuilde zich ergens zodat ze zouw zien wat er gebeurden....

'We nemen risico's ik en niet bang voor een vos' miauwde Tak als volgt. James keek toe hoe de grijze poes haar territorium uit liep met de prooi tussen haar kaken geklemd. Hij kon zien hoe ze die dan ergens onder een struik begroef. James was ondertussen tot stilstand gekomen en stond rustig te wachtten tot dat de poes zou terugkomen. De geur van vos werd sterker en sterker, opeens, was de geur angst aan jagend sterk. 'Ik heb de prooi begraven en met stront om het plekje heen gedaan zodat de vos ze zeker niet zou vinden.' miauwde ze. James zijn nagels, gingen zachtjes in en uit, de vos was te dichtbij om dat niet te doen. 'We moeten weg, de vos is achter je!!' zei Tak. Geschrokken keek James achter zich, en daar zag hij effectief de vos. Hij zag hoe Tak weg liep. De vos stapte dichter en dichter op de kater af. Het haar in James zijn nek ging rechtop staan, en zijn nagels waren uitgestrekt, volledig klaar om ten aanval te gaan. 'Vos' siste de langharige kater geërgerd. Hij liep een half rondje rond het dier, en zag hoe het James tot in het detail in het oog had, iedere bewegen dat hij maakte, werd gevolgd door het beest. Dan zette de vos nog een stap dichter, en dat was een stap te ver. James sloeg zijn poot uit in de richting van de vos. Met zijn gestrekte nagels. Als zijn poot terug op de grond stond, zag hij hoe er een krap stond op de snoet van de vos. Maar een keer als die zijn lippen omhoog trok, had hij door, dat dat niet zijn slimste zet was. Iedere foute beweging dat de kater nu maakte, kon leiden tot zijn dood. James hoopte dat een van zijn vertrouwde vrienden naast hem stond, Kendall, Logan of Carlos, dan, zou alles mogelijk zijn. Zonder verder nog een moment te twijfelen sprong hij op de vos. 'Tak, help me!' miauwde hij in de hoop dat de poes hem te hulp zou schieten.

Tak zad achter de bossjes toe te kijken hoe James vocht tegen de vos. 'Tak, help me' riep James, Tak staarden naar de grote kater de vocht tegen de vos ze ging even nadenken hem helpen? Um.. Laten sterven mee vechten. Um.. Ze staarde voor uit en wachte tot James erg gewond was ofzoiets en sprong uit de bosjes op de vos en riep 'nienand komt in mijn terrentorie of aan iemand die er is alleen ik mag het doen!!' Riep ze en beet in de vos zijn nek tot hij bloedde, de vos probeerden haar van zich afteschudden maar zij hield hem vast met haar vlijm scherpe nagels tot de vos haar er af kreeg en zijn tanden in haar zetten gooide hij haar de berg af in het water. Ze was zo moe maar ze voelde het water langs haar vacht en ze zwom naar boven en zette zich o het land met haar bloedende rug lag ze op de kant ze wilde niet dat James erger gewond zal raaken dus klom ze weer op de berg en vocht weer tegen de vos maar niet zonder een strijt kreet viel ze aan en pakte ze de vos aan zijn poot en bleef bijten........

'Niemand komt in mijn territorium of aan iemand die er is alleen ik mag het doen!!' riep Tak. James was blij te zien dat de grijze poes hem hielp, als ze er niet was geweest, was het waarschijnlijk zijn einde geweest. Wat Tak deed, dat kon de langharige kater niet zien, daar was de tijd veel te kort voor, als hij zijn aandacht op de vos ook maar een ogenblik zou laten verminderen, zou dat een kans zijn voor het oranje kleurig dier om hem van zijn rug af te gooien om hem vervolgens te doden. Als James door kreeg dat hij er niet veel mee hielp om in het achterste van de vos te bijten, liet hij zich lossen en sprong lenig op de grond. Dan zag hij hoe Tak van zijn rug werd geworpen. James zijn ogen werden groot, de kans dat de grijze poes dit had overleefd, was niet heel erg groot, Tak kon zo hard zijn neergekomen dat ze was overleden, of zo erg gewond was, dat ze zich niet meer kon opstaan. Opeens zag James hoe de grijze poes van over het kleine bergje kwam gelopen. Blijheid kwam in zich zelf op toen hij de vertrouwde, blauwe ogen zag. Hij keek toe hoe Tak naar de vos toe liep, en in zijn poot beet. Het dier maakte rare sprongen en sloeg met zijn andere voorpoot. James nam een aantal grote spongen naar de vos, en nam zijn andere poot beet. 'Tak, dit kunnen we niet winnen, we kunnen die vos niet doden, we moeten hem loslaten en het territorium uitjagen.' Er was een klein wondje op de flank van de langharige kater waaruit er een beetje bloed sijpelde. 'Als we hiermee door gaan, putten we onzelf alleen maar uit, en we lopen te veel risico's' James keek naar Tak, hij was er niet zeker van of dat ze eigenlijk wel had gehoord wat James allemaal had gezegd, hij had een poot in zijn mond, maar naar de kater zijn zin, waren zijn woorden behoorlijk duidelijk, dat dacht hij altans.

Tak keek hoe James ook mee vocht, Tak keek hem aan en hoorden wat over opgeven waarop ze zei 'ik geef nooit op James dus neem prooi mee en ga terug waar je vandaan komt ik dacht dat je nooit en tenimer zal opgeven maar dat had ik vekeerd je bent een watje zoals iedereen!!!' ze spugde boos naar James en klom de vos op en beet hem dood door boosheid. Ze begon te hijgen en keek hem aan haar ogen begonen te branden om hem te zien en ze riep: 'Vertrek scharminkel!!! Ik dacht dat ik je kon vertrouwen maar dus niet jij gaf op..... Das het ergste wat er is!!!' Tak gaf hem een duw en ging veder: 'als ik je niet aardig vond vermoort ik je!! Waarom?!' ze nam korte stilte en ging weer veder: 'als je opgeeft kon je ook opgeven als je vrienden in gevaar waaren en zal je weg rennen als watje, je zal nooit echte vriendschap kennen!!' Ze draaide zzich woedend om en lied haar staart zakken........

_{James
Happy Valentine's day
'Ik geef nooit op James, dus neem prooi mee en ga terug waar je vandaan komt ik dacht dat je nooit en tenimer zou opgeven maar ik had het verkeerd, je bent een watje zoals iedereen' spugde Tak naar hem. James liet geschrokken de poot van de vos los. Dit kon ze niet zeggen, hij zal hoe ze de vos doodde en naar hem riep 'Vertrek scharminkel. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen maar dus niet, jij gaf op... Das het ergste wat er is!!' ze gaf hem een duw en ging dan verder 'Als ik je niet aardig vond vermoordde ik je! Waarom?!' een korte stilte vervolgde. 'Als je opgeeft kon je ook opgeven als je vrienden in gevaar aren en zal je weg rennen als een watje, je zal nooit echte vriendschap kennen!!' James keek geschrokken van het dode dier naar de grijze poes. Die had zich omgedraaid en haar staart laten hangen. 'Tak, jij weet niet wat voor vriendschap ik heb met de jongens! Ik dacht er gewoon aan dat je dat beest beter kon laten gaan, wat voor nut heeft het het te doden, het ligt hier nu in jou territorium. Wat mij niet kan schelen, maar dat lokt andere dieren!!' hij blies uit en ging gefrustreerd verder 'Ik weet precies ik zeg of doe, ik heb ervaring met die beesten!!' het laatste kwam er heel gemeen en geërgerd uit, hoe kon die poes zo iets zeggen?! In stilte dacht hij aan zijn vrienden, zij zouden hem nooit zo hebben aangesproken. 'Domme poes!' miauwde hij nog, voordat hij zich omdraaide en aan een snel tempo door stapte. 'Ik hoef je prooi niet, ik vang nog wel iets, want mijn vrienden waar ik op kan rekenen hebben zeker genoeg gevangen om ook nog iets aan mij te geven!' 'dat hoop ik altans' zei hij er stil achteraan zodat alleen een kat met een uitzonderlijk goed gehoor het zou hebben gehoord.
Jij nog een keer en ik dan misschien nog eens en dan is het topic uit, toch?}

Tak keek James boos aan en riep 'er komen geen andere dieren op een vos af weet je waarom omdat iedereen bang is voor een vos behalven ik!!' Tak dieuwde de vos het water in en luisterde naar hem. Ze staarde naar de grond ze liet haar staart omlaag hangen en haar kop ze voelde zich schuldig. Tak keek naar de grond en sprak 'wacht!!' ze nam even stilte en mompelde: 'het spijt me.... Luister je wel naar me!!? Het spijt me!!' riep ze. Ze keek James aan en ging voor hem staan en ging veder 'het spijt me dat ik je nooit de tijd gaf om je te leeren kennen op een normaale manier... Het spijt me dat ik vond dat je nooit vriendschap leert kennen' maar toch vind ik dat voegde ze stilletjes aan toe. Ze keek James aan maar had het gevoel dat het over was.....

'Er komen geen andere dieren op een vos af, weet je waarom? Omdat iedereen bang is voor een vos behalve ik!' James liep door zonder nog maar een moment te twijfelen riep hij toch nog: 'Nee, op een vos komen er geen dieren af, maar op dode dieren komen er wel dieren af, zoals ratten en grote vogels die van dood vlees houden!' riep hij geërgerd, niemand sprak zo tegen hem, niet zijn beste vriend, geen vijand en ook niemand daartussen in. 'Wacht!' Riep Tak dan, gevolgd door een stil moment. 'Het spijt me.... Luister je wel naar me?! Het spijt me' James wachtte even, een stemmetje in zijn hoofd zei dat hij moest doorlopen, maar zijn hart wilde dat niet, hij kon niet zo weglopen... Of toch wel? Vragen van deze aard spookten rond in de kop van de langharige rogue. Terwijl hij stilstond, had hij opeens door dat Tak voor hem was komen staan. 'Het spijt me dat ik je nooit de tijd gaf om je te leren kennen op een normale manier.... Het spijt me dat ik vond dat je nooit vriendschap leert kennen.' miauwde de grijze rogue. Ze voegde er nog iets aan toe, maar dat was te stil om te verstaan, zonder daar eigenlijk nog echt bij stil te staan miauwde hij: 'Vind wat je wil, mij kan het niet schelen. Ik weet prima wat vriendschap is, maar dan op mijn manier. Sorry als deze anders is als deze van jou' miauwde hij niet roepend maar wel duidelijk hoorbaar. Bij een poes dat hem zo aansprak wilde hij zelfs niet blijven. Waarom zou dat dan ook nodig zijn, ze vond toch dat hij nooit vriendschap zou leren kennen, ook al had ze gezegd dat het haar speet, wist hij genoeg uit ervaring dat ze dat waarschijnlijk geen honderd procent meende. Maar het kon natuurlijk wel zo zijn.... Alles sprak hem tegen om dit te doen, maar toch deed hij het, hij liep zijdelings langs de poes en trippelde verder, het bos in terug naar zijn territorium naar zijn vertrouwde vrienden die hem voor geen geld ter wereld zouden laten vallen.

Sorry maar ik heb weinig tijd, en ik ga het topic nooit meer actief kunnen houden.. Dus misschien nog 1 post en dan uit?

Onderwerp: Re: dear this its weird (James)